Dagur - 23.05.1998, Síða 16

LÍFIÐ Í LANDINU
NúU og nix í
kjörMeianum
í dag er ég glað-
ur. I dag skipti
ég máli. I dag er
ég ekki núll og
nix eins og
flesta daga.
Hópur fólks
horfir til mín
milli vonar og
ótta og bíður
ákvörðunar frá
mér. Akvörðun-
ar frá mér!
Hvað kem ég til
með að kjósa? Hvernig mun ég
verja atkvæði mínu? Hvar set ég
krossinn?
Ég skil aldrei fólk sem fer ekki
á kjörstað og kýs. Og skiptir
raunar engu um hvað er verið að
kjósa. Til Alþingis eða sveitar-
stjórna, um sameiningu sveitar-
félaga, áfengisútsölu eða af-
greiðslutíma verslana. A þessum
stundum er maður maður með
mönnum. A þessum augnablik-
um finnur maður til sín. Verð-
leikarnir svella manni í bijósti. I
kjörklefanum finnst mér vægi
mitt aukast svo ógurlega, at-
kvæði mitt vega svo þungt, að ég
myndi ekki þora að stíga þar á
baðvigt, ef slík væri til staðar.
MiMtmeimi og Mix
Það er ekkert eins gott fyrir
sjálfsímyndina eins og að spíg-
spora sperrtur inn í kjörklefa og
krota þar kross með illa telgdum
eða ydduðum eða nöguðum blý-
anti. Og ganga síðan glottuleitur
í bæinn og taka við hlýjum
kveðjum frá hvurskyns stórhöfð-
ingjum og frambjóðendum sem
allir eru vissir um að ég hafi
kosið þá, eða eigi eftir að fara á
kjörstað og gera þar mín já-
kvæðu stykki með blýantinum
og samstilltu átaki huga og
handar. Það er ekki á hveijum
degi sem málsmetandi menn
yrða svo glaðlega á okkur sauð-
svarta og gera sér upp fullkom-
inn mannjöfnuð.
Og þegar líða tekur á kjördag-
inn, þá er sjálfsálitið komið á
slíkt flug, að maður fer að trúa
því að kannski sé maður eftir
allt saman ekki bara núll og nix,
(sem ætti að sitja heima og sötra
Mix), heldur einstaklingur sem
skiptir máli, hefur áhrif langt út
fyrir veggi heimilisins og ekki
bara í dag heldur til framtíðar,
jafnvel allt fram í næstu viku.
Sjálfsblekkmgm bjargar
En auðvitað er þetta aðeins
tímabundin sjálfsblekking. Dag-
inn eftir er maður aftur sokkinn
ofan í gamla núllognix farið og
spænir þar upp tað tilgangsleys-
isins. En er á meðan er. Kjör-
dagurinn er líkur þokkalega vel
heppnuðu fylleríi okkar undir-
málsmanna. I nokkrar klukku-
stundir svífur maður um reigður
af rosta og heldur að maður sé
bara býsna velheppnað eintak af
Islendingi sem helstu höfðingjar
líta á sem jafhingja ellegar þján-
ingabróður. Minnimáttarkennd-
in umhverfist í taumlausa tíma-
bundna sjálfumgleði. Og svo
koma timburmennirnir daginn
eftir og smæðin verður jafnvel
enn meiri en áður.
En, eins og áður sagði, er á
meðan er. Mörg stórmenni and-
ans á borð við leikritaskáldin
Henrik Ibsen og O Neill, hafa
haldið því fram í verkum sínum
að margur maðurinn sé ófær um
að lifa án sjálfsblekkingarinnar.
Og séu slíkir sviptir henni, þá sé
ekki á góðu von.
Þessvegna þurfum við öll á
kosningum að halda, ekki fyrst
og fremst til að kjósa rétt og
velja okkar bestu menn til
bjartrar framtíðar, heldur til
þess að bæta sjálfsímyndina, til
að láta okkur líða vel einn dag-
part í fulivissu þeirrar blekking-
ar að við skiptum máli.
Krossimi eða glasið?
Þessvegna, kæru þjáningarsystk-
in og samsmælingjar mínir í
hópi óbreyttra kjósenda, skulum
við öll fara á kjörstað og kjósa.
Ekki til að gleðja Bryndil frænda
og Grunnfríði frænku sem eru í
framboði, og ekki til að þóknast
Friðgröði forstjóranum okkar, og
ekki til að kjósa A,B,C,D og rest-
ina af stafrófinu, og ekki heldur
til að tryggja trausta framtíð
okkar siðvædda og/eða samein-
aða sveitarfélags. Nei, við skul-
um fara á kjörstað og kjósa í eig-
in þágu, til styrkingar sjálfs-
ímyndinni, til þess að Iáta okkur
líða vel. Það er bæði ódýrara og
hollara að krota krossinn í kjör-
ldefanum en að fá sér í glas. En
ef hvorugt þessara sjálfstyrking-
arráða hugnast ykkur, þá er
náttúrlega bæði gagnlegt og
uppbyggilegt fyrir sál og líkama
að fara í góðan göngutúr.
JOHANNESAR
SPJALL
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar