Dagur - 15.04.1999, Blaðsíða 4

20-FIMMTUDAGUR ÍS. APRÍL 1999
,Hver gerir þá upp sak-
irnar við náttúruna?
Ekki nokkur maður.
Hún ber harm sinn í
hljóði eins og venju-
lega,“ segir Ásgeir
Hannes meðal annars.
Hreindýr í
valnumog
beyglaðurjeppi
LÍFIÐ í LANDINU
Einu sinni var klæðskeri í
frægri ævintýrabók sem sló
sjö flugur í einu Höggi og
þótti honum nokkuð til sín
koma fyrir bragðið. Að
minnsta kosti lét hann með-
al annars skeyta þessu afreki
við nafn sitt eins og aðals-
tign eða doktorsnafnbót.
Þessi sjöflugnamaður kemur
við sögu í þessum pistli
vegna þess að allir ypta öxl-
um yfir því að drepa flugur
nema þá helst flugan sjálf.
En hún hefur aldrei verið spurð álits og
svarið lætur því á sér standa í bili að
minnsta kosti.
Ilarnik'ikur á hreindýraslóðum
Hitt er svo annað mál að um síðustu helgi
varð hörmulegt bílslys austur á Iandi þegar
ökumaður jeppa ók inn í miðjan hóp hrein-
dýra á þjóðveginum. Eftir lágu íjögur dýr í
valnum og það fimmta féll að fram komið af
sárum skömmu síðar. Ovfst er hvort fleiri
dýr úr hópnum hafa slasast og ráfa nú lim-
lest um heiðarnar. Slys af þessum toga eru
skelfileg og dapurlegt að stundum þurfi því-
lík náttúruspjöll til að fólk velti vöngum yfir
örlögum annarra íbúa landsins en manns-
skepnunnar.
Einkum er tvennt sem veldur heilabrot-
um. I fyrsta lagi hafa dýr merkurinnar ekki
sama rétt til lífsins og dýr í húsi eða á túni.
Sé ekki skráður eigandi að dýrinu er það
bæði munaðarlaust og utan við manngang-
inn í þjóðfélaginu. Hér er illa að málum
staðið við móður náttúru og ríki hennar. Dýr
merkurinnar eru hluti af almenningi lands-
ins og eru því ekki eign þjóðarinnar heldur
meðeigendur hennar að sjálfu landinu.
Dýraríkið ber ekki hönd fyrir höfuð sér þeg-
ar í harðbakkann slær enda væri þá illa kom-
ið fyrir mannkyninu. Mannskeppnan verður
að vernda dýrin eins og aðra íbúa landsins
og sú vernd kemur í hlut yfirvalda.
Væri hér um fimm dauða hesta, rollur eða
beljur að ræða væri eigandinn löngu búinn
að krefjast bóta fyrir skaðann og rökstyðja
með verðlistum Búnaðarfjelagsins og gang-
verði húsdýra í sveitum. En þar sem falleg
hreindýrin eru herrar öræfanna virðist eng-
inn Iifandi maður mæla eftir þau enda lifa
þau ekki í skjóli kennitölunnar. I lögum segir
þó að ökumenn verði að sýna dýrum aðgát í
mörk og vitaskuld verða þeir að aka með sér-
stakri gát þar sem dýrin fara hópum saman
um náttúruna.
Hremdýr á föraiun vegi
Lögin segja líka að ökumenn sem slasa dýr
verði að ganga úr skugga um hve dýrin séu
mikið slösuð og Ieita þeim hjálpar. Fimm dýr
liggja nú í valnum og leiða má getur að því
að fleiri dýr úr hópnum eigi um sárt að
binda eftir slysið. Hefur einhver maður leit-
að hjörðina uppi og kannað hvort önnur dýr
kunni að kveljast í hljóði upp til fjalla? Hafa
yfirvöldin farið á kreik? Hins vegar Ieikur
ekki minnsti vafi á því að hér voru umferðar-
lögin brotin:
Rauði þráður umferðarlaganna er að aka
beri eftir aðstæðum á hverjum tíma. Ef öku-
maður sér ekki þegar hjörð af hreindýrum
verður á vegi hans ekur hann öðru vísi en
aðstæður leyfa og lög gera ráð fyrir. Einkum
og sér í lagi á hreindýraslóðum. Maður
skyldi því halda að yfirvöldin ættu erindi við
slíkan ökumann ekki síður en þá ökumenn
sem keyra niður fólk á fæti. En þar sem eng-
inn sérstakur maður með kennitölu á hrein-
dýrin fimm eru þau jafn réttlaus og flugurn-
ar sjö hjá skraddaranum höggvissa í sögunni.
Beygla á hurð
í öðru lagi eru fréttir af slysinu með ólíkind-
um. Heimamenn harma það helst að geta
ekki étið hræin sjálfir og verða því að fleygja
þeim fyrir refinn. Höfuðið var svo bitið af
skömminni þegar fréttamenn spurðu gæfu-
lausan bílstjórann hvort tryggingarnar borg-
uðu ekki beygluna á jeppanum hans?
Hver gerir þá upp sakirnar við náttúruna?
Ekki nokkur maður. Hún ber harm sinn í
hljóði eins og venjulega.
Hvort snýst málið eiginlega um beyglu á
hurð eða fimm fallin hreindýr?
UMBUÐA-
LAUST
skrifar
---------Dagur
HmenníngarI
LÍFIfl
Erindi
iim skólamál
Ástæða er til
að vekja at-
hygli allra
þeirra sem
láta sig skóla-
mál varða á
erindi sem
haldið verður
í Bókasafni
Háskólans á Hannesson.
Akureyri í
dag klukkan 16.30.
Jón Baldvin Hannesson,
forstöðumaður Skólaþjónustu
Eyþings, fór í haust í kynnis-
ferð til Indlands og kynnti sér
meðal annars starf City
Montessori School í borginni
Lucknow í Uttar Pradesh
fylki á Indlandi. Itarlegt viðtal
við Jón Baldvin birtist í helg-
arblaði Dags þann 9. janúar
þar sem hann sagði frá
kennsluaðferðum og hug-
myndafræði þessa skóla. Ljóst
er af því viðtali að Islendingar
gætu lært margt af starfsem-
inni í City Montessori
School. Húsnæði og annar
aðbúnaður þar er til dæmis
þannig að þegar frú Barthi
Gandhi kom til íslands líkti
hún aðstöðunni hér við
himnaríki. Engu að síður er
allt innra starf City Montess-
ori School til fyrirmyndar á
mörgum sviðum og námsár-
angur nemenda frábær, meðal
annars f alþjóðlegum keppn-
um.
Erindi Jóns Baldvins verður
tvískipt. Hann ætlar að sýna
myndir og segja frá ferðinni
um landið og síðan í léttu
spjalli að segja frá kynnum
sínum af þessum skóla, starf-
inu þar og hugmyndafræðinni
sem að baki liggur. Á eftir
verða umræður eftir því sem
tilefni verður. Hér er ekki að-
eins um forvitnilegt efni fyrir
það fólk sem starfar að skóla-
málum heldur ættu foreldrar
og forráðamenn nemenda
einnig að hlýða á reynslu Jóns
Baldvins úr þessari kynnis-
ferð.
\_______________________/
Haraidur
Ingóifsson
Blessaðir flóttamennirnir frá
stríðinu í Júgóslavíu rúmlega 20
talsins eru loksins komnir til Is-
lands og þar með er hátíðarhöld-
um íslenskra stjórnmálamanna
Iokið í bili eða þar til næsti
skammtur kemur, hvort sem það
verða 20 og aftur 20 eða barasta
öll þau 80 sem eftir eru í einum
skammti. Þar með geta íslend-
ingar andað rólegar og „í sátt við“
samvisku sína, þeir hafa gert
„skyldu“ sína í samfélagi þjóð-
anna og tekið á móti sínum
skammti af flóttamönnum, fórn-
arlömbum styijaldarinnar í Júgóslavíu.
Islenskir stjórnmálamenn eru í hæsta
máta hlálegir þegar flóttamenn eru ann-
ars vegar. Þeir steðja á flugvöllinn í fínu
frökkunum sínum, taka í hendurnar á
aumingjans flóttafólkinu, sem kemur
dauðþreytt, lúið og fölt eftir langt ferða-
lag, lýsa því yfir af góðmennsku sinni að
það geti verið hér „eins lengi og
það vill“, halda blaðamannafundi
þar sem sjálfir leika þeir aðalhlut-
verkið og kóróna svo allt saman
með því að þrýsta rándýrum
blómvöndum í fangið á fölu og
örþreyttu fólkinu. Það síðasta
sýnir náttúrulega bruðlið og fá-
ránleikann í öllu saman.
Eitt er að taka vél á móti flótta-
mönnum. Annað er auglýsinga-
mennska stjórnmálamannanna
sem síðustu misserin hefur sér-
staklega gilt um stjórnmálamenn
Framsóknarflokksins þó að aðrir
hafi auðvitað slegið sig til riddara á und-
an þeim. Undirrituð hefur fylgst með
Halldóri Ásgrímssyni utanríkisráðherra
og Árna Gunnarssyni, formanni flótta-
mannaráðs, baða sig í fjölmiðlaljósinu,
þar áður félagsmálaráðherranum Páli
Péturssyni sem sendi hóp norður á
Blönduós f júnf í fyrra með orðunum:
MENNINGAR
VAKTIN
Guðrún Helga
Sigurðardóttir
skrifar
Hátíðiiml er loMð
„Ég hefðigaman afþví
að fá að taka þrjátíu
flóttamenn hingað til
viðbótar þannig að ég
fyllti hundraðið í minni
ráðherratfð [“gaman"!!!
innskot GHSj, “ sagði Páll
Pétursson um leið og
hann þrýsti rándýrum
blómvöndum í fangið á
flóttamönnum í fyrra.
„Ég hefði gaman af því að fá að taka
þrjátíu flóttamenn hingað til viðbótar
þannig að ég fyllti hundraðið í minni
ráðherratíð."
Flóttamannastefna Islendinga ber
mjög greinilega merki um vanþroska ís-
lenskra stjórnmálamanna. Þeir hafa
þann leiða sið að slá sig til riddara fyrir
að taka á móti flóttamönnum, ekki síst
svona rétt fyrir kosningar, þegar það er
ekki yfir neinu að hreykja sér af. íslend-
ingar hafa aldrei rekið flóttamanna-
stefnu af neinni alvöru, þvert á móti
hafa þeir forðast að gera of mikið í sam-
félagi þjóðanna og standa ekki við skuld-
bindingar sínar, samanber Kyoto. Það að
taka á móti nokkrum tugum flóttamanna
er ekkert til að hæla sér fyrir. Svona gerir
maður ekki.
ghs@ff.is