Dagur - 22.12.1999, Side 6

6 - M IDVIKUDAGU K 22. DESEMBER 1999
rD^tr
ÞJÓÐMÁL
Utgáfufélag:
Útgáfustjóri:
Ritstjóri:
Aðstoðarritstjóri:
Framkvæmdastjóri:
Skrifstofur:
Símar:
DAGSPRENT
EYJÓLFUR SVEINSSON
ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON
BIRGIR GUÐMUNDSSON
MARTEINN JÓNASSON
STRANDGÖTU 31, AKUREYRI,
GARÐARSBRAUT 7, HÚSAVÍK
OG ÞVERHOLTI 14, REYKJAVÍK
460 6100 OG 800 7080
Netfang ritstjórnar: ritstjori@dagur.is
Áskriftargjald m. vsk.: 1.900 kr. A mAnuði
Lausasöluverð: 150 KR. OG 200 KR. HELGARBLAÐ
Grænt númer: 800 7080
Netföng auglýsingadeildar: greta@dagur.is-augl@dagur.is-gestur@ff.is
Símar auglýsingadeildar: (REYKJAVÍK)563-i6i5 Amundi Amundason
(REYKJAVÍK)563-1642 Gestur Páll Reyniss.
(AKUREYRI)460-6192 Karen Grétarsdóttir.
Símbréf auglýsingadeildar: 460 6161
Símbréf ritstjórnar: 460 6171(akureyrí) 551 6270 (REYKJAVÍK)
Manndráp og afkvæði
í fyrsta lagi
Enn á ný hefur það sýnt sig, að fátt er betur til þess fallið að
veita óprúttnum samviskulausum stjórnmálamönnum atkvæði
en að stunda manndráp fjarri heimabyggð skömmu fyrir kosn-
ingar. Þetta gerði gamli KGB-foringinn Pútín, sem nú er for-
sætisráðherra Rússlands, sér glögga grein fyrir og hóf því hat-
rammt útrýmingarstríð gegn Téténum. Með því að halda
mannfalli Rússa í lágmarki, og ljúga miskunnarlaust að þjóð-
inni með aðstoð keyptra Qölmiðla, tókst Pútin að magna upp
þjóðernisæsing og stríðshatur meðal nógu marga rússneska
kjósenda til að tryggja stöðu sína í þinginu.
í öðru lagi
Litið er á þingkosningarnar um helgina sem fyrsta áfanga í bar-
áttunni um hver muni ná kjöri sem eftirmaður Boris Jeltsíns
sem forseti landsins á næsta sumri. Þingið sem slíkt skiptir
litlu máli þar sem öll raunveruleg völd í landinu eru hjá forset-
anum og ráðgjöfum hans. Pútin þykir mjög hafa styrkt stöðu
sína í því kapphlaupi og mun því vafalaust beita svipuðum
vinnubrögðum áfram. Það boðar ekkert gott fyrir Téténa næstu
mánuði. Konur, börn og gamalmenni í Téténíu verða áfram
fómarlömb harðvítugra loftárása og skothríðar. Meginmarkmið
Pútíns verður að halda stríðinu áfram en án þess að of margir
rússneskir hermenn falli í valinn. Það er sú leið sem mun skila
honum flestum atkvæðum í forsetakosningunum.
í þriðja lagi
Vestrænir stjórnmálaleiðtogar hafa að undanförn reynt að fá
rússnesk stjórnvöld með góðu til að hætta hernaðinum í Tétén-
íu, gera vopnahlé og leita pólitískrar lausnar. Pútín hefur ekk-
ert mark tekið á þrýstingi vesturlanda, enda talið stríðsrekstur-
inn forsendu fyrir frekari pólitískri velgengni sinni. Rússnesk
stjórnvöld virðast einnig treysta því að Bandaríkin og banda-
lagsþjóðir þeirra muni ekki grípa til neinna alvarlegra beinna
aðgerða gegn Moskvuvaldinu. Afstaða vestrænna lýðræðisríkja
verður prófsteinn á hvort tuttugasta öldin, með öllum sínum
blóðsúthellingum og stríðsglæpum, hafi í raun og veru ekkert
kennt leiðtogum heimsins. Elias Snæland Jónsson
Norsk kryddsíld
Garri er þeirrar skoðunar að
maður eigi helst aldrei að
ræða við mann nema hafa seg-
ulband við hendina og taka
samræðurnar upp, þannig að
hægt sé að sanna hvar og
hvenær sem er, hvað var sagt
og hvað var ekki sagt. Enda
opnar Garri aldrei munnin án
þess að kveikja fýrst á litla
upptökutækinu sem hann ber
jafnan í vinstri rassvasa.
Reyndar er Garri ekki fyrsta
stórmenni sögunnar sem hef-
ur þennan háttinn á og nægir
að nefna sómamanninn Nixon
í því sambandi. íslensk-
ir ráðamenn eru hins-
vegar fæstir jafn fyrir-
hyggjusamir og Garri
og Nixon, a.m.k. ekki
umhverfisráðherra, ef
marka má síðustu frétt-
ir. Því spurningin sem
allt snýst um þessa
dagana er þessi: Hafði
Siv í hótunum við
Norðmenn eða hafði hún ekki
í hótunum við Norðmenn?
Segulbönd á alla
fundi
Ur þessu verður aldrei skorið
héðan af því hvorki Siv né
norski ambassadorinn voru
með segulband í rassvasanum
á dögunum þegar þau ræddust
við um málefni þjóða sinna.
Þar ku Siv hafa hótað versn-
andi sambúð landanna ef
Norðmenn hættu við að bygg-
ja álver á Austurlandi. Þetta er
haft eftir ambassadornum, eða
að í þessa veru sé a.m.k. skiln-
ingur hans á orðum Sivjar. Og
skiptir engu úr þessu þó mað-
urinn dragi túlkun sína til
baka, eða dragi a.m.k í Iand í
málinu, því það er eins víst að
Siv sé þegar búin að hóta hon-
um enn versnandi samskiptum
þjóðanna ef hann gerir það
ekki, þannig að sendiherrann
sé þá bara að láta undan þrýst-
ingi umhverfisráðherrans ís-
lenska. Þvinguð leiðrétting er
nefnilega aldrei trúverðug.
Það mun sem sé aldrei koma
fram hvað var sagt orðrétt á
þessum fundi og allt vegna
þess að ekkert segulband var í
gangi þá stundina.
Túlkiir guös
Reyndar er þao svo að stund-
um eru það tungumálaerfið-
leikar sem valda misskilningi
þegar ráðamenn ræðast við og
skapast þá gjarnan hin
ýmsu kryddsíldarpró-
blem sem oft er erfitt
að leiðrétta eftir á.
Varla hefur það þó átt
við í umræddu tilviki,
því Siv mun norskrar
ættar og talar því ugg-
laust og skilur norsku
eins og innfædd.
Ef hún er hinsvegar
farin að ryðga í norskunni og
þar liggi skýringin á þessum
miskilningi með hótun eða
ekki hótun, þá má benda á
mann sem hugsanlega gæti
komið í veg fyrir samskonar
misskilning á fundum Norð-
manna og íslendinga í náinni
framtíð og sá er séra Gunnar
Björnsson. Biskupsstofa hefur
sem sé ráðið séra Gunnar til
að þýða lífsnauðsynlega
skýrslu frá norsku kirkjunni.
Reyndar mun ekki vitað hvort
séra Gunnar kann norsku, en
ef honum er treystandi til að
snara allt að því ómenguðu
guðsorðinu úr norsku yfir á ís-
Iensku, þá ætti honum ekki að
vera skotaskuld úr því að þýða
hver einasta orð sem fram
gengur af munni norsk/ís-
lenska umhverfisráðherrans.
GARRl.
ODDUR
ÓLAFSSON
skrifar
Lystugar og töltandi steikur
Það er mikið happ fyrir íslenskan
landbúnað hve ákafar hrossa-
kjötsætur Þjóðverjar eru. En
helsti vaxtarbroddur landbúnað-
arins er sala á þessari afurð til
Þýskalands. Lengi hefur verið
reynt að greiða íslenska dilka-
kjötin ofan í útlendinga, en
hvergi hefur fundist þjóð sem
hefur sérstakan smekk fyrir okk-
ar feita og fallega fjallalamb.
Kjötsalan til Þýskalands eykst ár
frá ári og eru menn þar sólgnari
í hrossakjötið eftir því sem þeir
komast betur upp á bragðið.
Markaðssetningin á hrossa-
kjötinu er frábær. Efnt er til
glæsilegra sýninga á afurðinni,
þar sem prúðbúnir knapar af
báðum kynjum ríða um undir
fánum og lúðrablæstri. Sagt er
að þýskir fái vatn í munninn þeg-
ar þeir sjá steikurnar, tölta,
hrokka, stökkva og dansa um
fagra velli og er fáu til að jafna
nema pipraðra páfulga með fag-
urbúin stél.
Þessi útimarkaðir eru svo vel
heppnaðir að sjónvarpsstöðvar
senda út leiðangra til að fylgjast
með og útflytjendur eru mærðir
og krossaðir fyrir afburða land-
kynningu og fyrir að auka fjöl-
hreytnina í afurða-
sölunni.
Hagstætt afurða-
verð
Islensku merakóng-
arnir eru aldrei
sprækari en nú. Þeir
eiga svo sem 70
þúsund hross sem
ganga meira og
minna sjálfala í hög-
um og á heiðum og
eru þar ærið mörg
tonn sem vafalaust
Markaðssetningiri á íslenska
hestinum er frábær.
er hægt að
selja ofan í Þjóðverja, enda verð-
ið til neytenda mjög hagstætt.
Nú hafa þýsk tollayfirvöld rek-
ið augun í eitthvað ósamræmi á
uppgefnu verðmæti íslensku
Það helur kornið í ljós, að svos-
em 1 5% af útflutningunum eru
gæðingar eða graðhestar, sem
ekki fara í sláturhús heldur til
brúkunar. Þeir hestar eru eitt-
hvað dýrari en þau 85% sem telj-
ast til afsláttar-
hrossa, sem seld
eru á fæti og flutt í
skips- og flugvéla-
förmum til Þýska-
lands.
Svona mismun-
un kanna að veikja
eitthvað okkar góða
markað fyrir ódýrt
hrossakjöt sem
Þjóðverjar kaupa í
æ ríkari mæli. En
það kvað sannast
bæði á útflutningsskýrslum héð-
an og innflutningsskýrslum í
Þýskalandi, að verðmunurinn er
umtalsverður. En samt eru gæð-
ingar sem verðlagðir eru á svo og
margar milljónir á íslandi,
svo
se
íd
sem hlýtur að hafa övandi áhrif á
söluna.
Misskilningur
Á Fróni eru uppi miklar ráða-
gerðir um gera íslenska hestinn
sem afurðabestan. Ríkissjóöur
mun verja vænum fúlgum til að
bæta kynið og deila þeir hart um
það fyrir norðan og sunnan
hverjir eigi að fá aurinn til þess
að hæta fallþungann og gera
krásina sem lystugasta.
Grunur leikur á að þýskir toll-
arar hafi lítið vit á hrossum og
skilja ekki að íslensku afsláttar-
hrossin eru seld Iangt undir upp-
eldisverði, eins og ágætur útflytj-
andi orðar það. En það er vegna
þess að þcir halda kannski að
einhverjum detti í hug að fara að
ala steikurnar og ríða út á þeim,
sem auðvitað er fráleitt, því lága
tollverðið sem þýskir borga mið-
ast eðilega við að hrossin séu
étin en að þeim sé ekki jaskað út
m^ð^yíaðnotaþautÚreiðar.
Eru þingmenn ekJtiað
brjóta vinnutímatil-
skipun ESB meðmara-
þonfundum nú síðustu
dagana fyrirjól ?
Ari Skúlason
framkvíemdastjóri ASÍ.
„Eg þekki störf
þingsins ekki það
vel að ég geti sagt
til um það hvort
þingmenn séu að
brjóta vinnutíma-
tilskipunina, en
auðvitað væri
heppilegt að þingmenn myndu
fá sína ellefu tíma hvíld og einn
frídag í viku. Það hefur komið
fyrir að í fundalotum rétt fyrir
frestun þings að mistök hafi átt
sér stað við lagasetningu þegar
verið er að ryðja frá sér málum,
og eru þetta mistök sem svo hef-
ur þurft að lagfæra eftir á. Það
mætti sjálfsagt margt betur fara í
skipulagi þingstarfa, sem ég tel
þó hafa batnað mikið síðustu
árin.“
Hjálmar Jónsson
þiiigmaðitrSjálfetæðisflokks.
„Það finnst mér
líklegt. Hinsvegar
er erfitt að reikna
vinnutíma okkar
til fulls, svo sem
ferðalögin í kjör-
dæmin, fundir
um helgar og
raunar hver einasta stund meðan
þing starfar. En svo kemur gott
jólafrí, í stað þess dásamlega
annríkis sem var í mínu fyrra
starfi þegar ég var sóknarprestur
á Sauðárkróki. Því fæ ég frá-
hvarfseinkenni um jólin“
Guðmundur Ami Stefánsson
þingmaðnrSamfylkingar.
„Aldrei þessu
vant held ég að
fundatími Alþing-
is nú í jólaönnun-
um hangi innan
þeirra marka.
Menn hafa séð
það svartara og
oft eru menn að funda hæði
kvöld og helgar, þó lítið hafi að
vísu verið um slíkt í haust. Þess í
stað hefur náðst þvertpólítík
samstaða um að efla nefndastarf
sem hefur skilað sér í markviss-
ari vinnubrögðum þingsins. Það
breytir því þó ekki að mörg mál
eru að koma alltof seint fram,
einsog umræðan um Fljótsdals-
virkjun og á þeim vinnubrögðum
græðir enginn.“
Aðalsteinn Á. Baldursson
fonnaðnr Verlialýðsfélags Húsavikiir.
„Það ér ekki ann-
að að sjá en þing-
menn séu að
þverbrjóta þessar
reglur. Að vísu ná
þær ekki til allra,
svo sem yfir-
manna - en ég tel
þingmenn ekid í þcim hópi og því
eru þeir að þverhrjóta reglur sem
þeir hafa sjálfir gengist við. Mér
þætti eðlilegt að Alþingi myndi
setja ákveðin viðurlög um brot á
reglunum og að eftirlit með regl-
unum væri í heiðri haft. Eðlilegt
er að eitthvert eftirlit sé með
reglum almennt, ella er hætta á
t a 1