Dagur - 29.01.2000, Blaðsíða 6

6 - LAUGARDAGUR 29. JANÚAR 2000
ÞJÓÐMÁL
Utgáfufélag:
Útgáfustjóri:
Ritstjóri:
Adstoðarritstjóri:
Framkvæmdastjóri:
Skrifstofur:
Símar:
Netfang ritstjórnar:
Áskriftargjald m. vsk.:
Lausasöluverð:
Grænt númer:
DAGSPRENT
EYJÓLFUR SVEINSSON
ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON
BIRGIR GUÐMUNDSSON
MARTEINN JÓNASSON
STRANDGÖTU 31, AKUREYRI,
GARÐARSBRAUT 7, HÚSAVÍK
OG ÞVERHOLTI 14, REYKJAVÍK
460 6100 OG 800 7080
ritstjori@dagur.is
1.900 KR. Á MÁNUÐI
150 KR. OG 200 KR. HELGARBLAÐ
800 7080
Netföng auglýsingadeildar: greta@dagur.is-augl@dagur.is-gestur@ff.is
Símar auglýsingadeildar: (REYKJAVlK)563-i6i5 Amundi Ámundason
(REYKJAVÍK)563-1642 Gestur Páll Reyniss.
(AKUREYR 1)460-6192 Karen Grétarsdóttir
Simbréf auglýsingadeildar: 460 6161
Simbréf ritstjórnar: 460 617KAKUREYRI) 551 6270 (REYKJAVÍK)
A tómum tanki
í fyrsta lagi
Það þætti hlægilegur kappi, sem skellti sér út á sérleið í alþjóð-
legri rallaksturskeppni með nánast tóman bensíntank. Augljóst
er að slíkur rallbíll mundi stöðvast á miðri leið og trúlega falla
út úr keppni með skít og skömm. Enn hlægilegra væri ef bíl-
stjórinn og umsjónarmenn bílsins teldu það gilda afsökun fyrir
slæmu gengi í keppninni að bíllinn hafi orðið bensínlaus á miðri
sérleið! Þetta virðist þó vera það sem okkur er boðið upp á sem
útskýring á gegni íslenska landsliðsins í handknattleik á Evrópu-
meistaramótinu í Króatíu.
í öðru lagi
Það liggur nú fyrir með óumdeildum hætti - viðurkennt af öll-
um - að liðið sem teflt var fram í keppninni var ekki í ástandi til
að taka þátt í móti af þessu tagi. Lykilmenn voru ekki í leikæf-
ingu og það skorti á úthald og líkamlegt þol! Það var lagt upp
með hálftóman tank. Undirbúningurinn fyrir keppnina var allur
í skötulíki, sem að hluta til má rekja til skipulagsleysis hand-
boltaforustunnar og þjálfarans, að hluta til peningaleysis og að
hluta til hvoru tveggja. Fyrir vikið mætti liðið til leiks á þessu
erfiða móti eins og það væri að fara að keppa við pressuliðið á
einhverri íþróttaskemmtun. Og eflaust hefði pressulið gert vel
gegn landsliðinu, því víst er að í slíkt lið hefðu valist leikmenn í
æfingu og sem hafa sýnt eitthvað hér heima, en ekki eingöngu
miðað við að upphefðin kæmi að utan.
í þriðja lagi
Þegar upp er staðið er það því þjálfarinn og handboltaforystan
sem klikkaði í Króatíu. Flest bendir til að það hefði verið hægt
að gera betur með betri skipulagningu og undirbúningi. Upp-
stokkun er óhjákvæmileg og þar hljóta bæði þjálfara- og stjórn-
arskipti að koma til raunverulegrar skoðunar. Islendingar eiga
þrátt fyir allt enn góða möguleika á að verða fyrsta flokks hand-
knattleiksþjóð á ný, það dugar ekki að missa trúna. Og talandi
um trú: Síðasti leikur landsliðsins er í Króatíu í dag - leikurinn
um botnsætið. Vonandi verður niðurlægingin ekki fullkomnuð.
Þrátt fyrir allt - áfram Island!
Birgir Guðmundssrm.

Satans orghestur
Garri er ekki fjarri því að vera af
sextíu og átta kynslóðinni og
hefur því afskaplega mikið dá-
læti á gömlum rokkbrýnum á
borð við Rúnar Júlíusson,
Gunnar Þórðarson og ekki síst
Magnús Kjartansson. Raunar
mun Garri vera laus-
Iega skyldur Magnúsi,
báðir ættaðir að vest-
an.
Garri man þá tíð
þegar Magnús heillaði
ungmeyjar og peyja,
síðhærður og svakalig-
ur við orgelið, stund-
um í trylltri rokk-
keyrslu rjúfandi hljóð-
múrinn, en oftar en __
ekki raulandi angur-
vær To be grateful
með Trúbroti; na,na,na,na,
na,na, na, na, og svo framvegis.
Garri er æfinlega þakklátur
Magnúsi fyrir að hafa fengið að
sjá hann og heyra á þessum
árum. Og Magnús hefur haldið
áfram á ljúfu nótunum og
skemmt Garra og öðrum lands-
mönnum í áratugi með sinni
hugljúfu tónlist og ekki síður
huggulegri framkomu í fjöl-
miðlum og á mannmótum.
En ef marka má frétt í DV í
vikunni, þá er okkar ljúfi Maggi
nú genginn aftur á vit grodd-
arokksins og það á samkomum
sem slíkt á alls ekki heima.
Gnúpverjar ekki „grateful“
Hann var sem sé að spila á
Jjorrablóti í Gnúpverjahreppi á
dögunum. Og sveitamenn voru
sko ekkert „grateful“ á eftir, ef
marka má DV. Sveitarprestur-
inn Axel (ekki Rose) upplýsir
þar að þorrablót séu ekki ung-
lingaböll „heldur helstu sam-
komur í sveitinni fyrir utan
messurnar". Og greinilega mik-
ið fjör í héraði, ef rétt er. En á
þessu helga blóti stóð hljóm-
Magrtús Kjartans-
son.
sveit Magga Kjartans fyrir því-
líkum hávaða að menn máttu
teljast góðir að sleppa þaðan
burt óskaddaðir á sál og líkama.
Og gerðu það raunar ekki allir,
því prestur varð hás og prests-
frúin fékk „dynki fyrir brjóst-
kassann". Annað fólk
hraktist heim til sín
fyrr en það hafði ætlað
þar sem ólíft var í hús-
inu vegna hávaða, að
sögn prestsmaddömu.
Ekki var viðlit að fá
hljómsveitina til að
lækka sig og Maggi og
félagar bitu höfuðið af
skömminni með því
að henda gaman að
kvörtunum gesta!
Gamli Trúbrjóturiim
Nei, þeir voru ekki verulega
grateful í Gnúpverjahreppi eftir
þessa félegu sendingu, þar sem
engu líkara væri en árar helvít-
is væru mættir til að gera sín
uppskrúfuðu músíkstykki á
sviðinu og með því hrellandi
guðsmenn, spúsur þeirra og
aðra góðborgara, eða öllu held-
ur góðhreppinga.
Garri vill taka undir harða
gagnrýni Gnúpverja á fram-
komu aldinpopparans Magnús-
ar og félaga hans. Svona gerir
maður bara ekki í Gnúpverja-
hreppi, Magnús minn! En þar
sem Garra rennur blóðið til
skyldunnar, þá vill hann um
ieið bera blak af Ijarskyldum
frænda og benda fólki, sem á
aldrei eftir að bíða þess bætur
að hafa farið á þorrablótið, á að
hugsanlega er gamli Trúbrjót-
urinn bara genginn í barndóm,
og byrjaður að rokka- og róla
sem sextán ára væri.
Munum að sælla er að fyrir-
gefa en fordæma. — GARRI
ELIAS
SNÆLAJVD
JÓNSSON
SKRIFAR
Stjömuíþróttir eru ein helsta af-
þreying samtímans. Kappleikir og
mót í fjölmörgum greinum íþrótta
eru vinsælt sjónvarpsefni. Iþrótta-
hetjur eru ásamt poppstjörnum
helstu átrúnaðargoð unga fólksins.
Þetta er því mikilvægur þáttur í
samtímanum.
En íþróttaheimurinn hefur gjör-
breyst á fáum árum. Aður fyrr
byggðust þær einkum á áhuga og
vilja einstaklinganna. Nú eru þær
knúðar áfram af alþjóðlegri pen-
ingavél. Atvinnumenn í íþróttum
eru mikilsverð viðskiptavara sem
margir græða vel á, ekki síst sjón-
varp og framleiðendur íþróttavara
og áfengis sem eru dyggustu aug-
lýsendur á kappieikjum sem send-
ir eru um heimsbyggðina gegnum
sjónvarpið.
Handboltiim í lægð
Þetta þýðir að starf íþróttafélaga,
sem reyndar eru víða hlutafélög í
einkaeigu eins og hvert annað fyr-
Endurreisn?
irtæki, ræðst ekki Iengur aðeins af
áhuga og fórnfýsi sjálfboðaliða.
Þar þarf mikla peninga til.
Ófarir íslenska
handboltalands-
liðsins í Króatíu
síðustu dagana
eru líklega dæmi-
gerð fyrir það sem
gerist þegar pen-
ingana skortir.
Handknattleik-
sambandið hefur
átt við mikla Ijár-
hagserfiðleika að
stríða. Það hefur
komið niður á
undirbúningi
landsliðsins,
meðal annars
fækkað verulega landsleikjum sem
eru ein af forsendum jiess að hafa
topplið á réttum tíma.
Handboltinn hefur löngum ver-
ið sú hópíþrótt sem islendingar
hafa náð hvað mestum árangri í.
Nú virðist hann í mikilli lægð á
meðan knattspyrnan sækir fram.
Margir íslenskir knattspyrnumenn
gera það gott í ná-
grannalöndunum
og saman mynda
þeir sterkt Iands-
lið hefur náði
miklum árangri
undir stjórn Guð-
jóns Þórðarsonar.
Engin ástæða er
til að ætla annað
en að ])að sama
verði uppi á ten-
ingnum hjá Atla
Eðvaldssyni.
Hann getur ein-
faldlega telft fram
svo mörgum
snjöllum knattspyrnumönnum að
áframhaldandi góður árangur er
líklegur.
Forysta og fjárnuuiir
Hvað verður með handboltalands-
liðið? Þannig spyija margir eftir
ófarirnar í Króatíu. Vafalaust verð-
ur staðan krufin til mergjar innan
HSI og íþróttahreyfingarinnar al-
mennt. Og ýmsar ástæður dregnar
fram fyrir því hvemig fór.
En aftur og aftur hlýtur þó at-
hyglin að beinast að þeirrí einföldu
staðreynd, sem áður var nefnd, að
til j)ess að vera með landslið í
heimsklassa þarf peninga og meiri
peninga.
Ef forysta og fjármunir verða fyr-
ir hendi |)á er engin ástæða til að
ætla annað en að íslenskur hand-
bolti komist aftur í fremstu röð.
Þetta er svo sem ekki í fýrsta sinn í
sögunni sem landslið „hrynur“
með jæssum hætti. Þá voru spilin
stokkuð upp og nýtt lið byggt upp
á nokkrum árum. Það þarf að gera
núna. Sú endurreisn mun takast ef
íslendingar vilja kosta því til sem
þarf til að verða aftur gjaldgengir í
aljijóðlegum handknattleik.
Endurreisn landsliðsins kostar for-
ystu og fjármuni.

spinti*
svairað
Eru landsbyggðarmetin
sjálfum sér verstir?
(Benedikt Hjaltason á
Hrafnagili í Eyjafírði segir í
Degi í gær að ef eigi að færa
starfsemi úr Reykjavík og út
á land séu íbúar annara
landsbyggðarsvæða öfundar-
innar vegna tilbúnir að
leggjast gegn sHku.)
Gísli Einarsson
ritstjóri hémðblaðsitts Skesstihoms á
Vesturlandi.
„Eg held að
jietta sé að
breytast. Ríkj-
andi var að
mönnum þótti
jafnvel skárra að
tapa sjálfir, en
horfa uppá nágrannann græða.
En menn sjá nú að til að snúa
megi jiróuninni í byggðamálum
við verði þeir að snúa bökum
saman - og þá um leið að sætta
sig við að allir hlutir geta ekki
verið allsstaðar. En dæmi um að
menn geti ekki unað því að aðrir
græði, er til dæmis gagnrýni á að
Hestamiðstöð Islands hafi verið
valinn staður í Skagafirði."
Helga A. Erlingsdóttir
oddviti Ljósavatvshrepps í S-Þingeyjar-
sýslu.
„Dæmi um
þetta eru sjálf-
sagt til, en ég
vona að viðhorf-
in séu að breyt-
ast. Fólk verður
að standa sam-
an um að efla Iandsbyggðina,
það er best fyrir alla - hvar á
Iandinu sem þeir búa. Hugur
okkar hér um slóðir hefur þó
óverulega beinst að uppbyggingu
nýrra atvinnutækifæra, miklu
frekar þess að verja það sem fyr-
ir hefur verið - svo sem Iandbún-
aðinn. Möguleikar Þingeyinga
eru þó margir, ekki síst Jiar sem
hér er jarðhiti við hvert fótmál."
Ólöf Kristjánsdóttir
bæjarfiilltníi á SiglufiiðL
„Það er nokkuð
til í þessu og
Iandsbyggðar-
menn verða að
fara að taka sig
saman í andlit-
inu og vinna
betur saman. Eins og aðstæður
eru í dag jiá held að það væri til
dæmis fengur í því ef Norðlend-
ingar allir myndu sameinast um
alhliða uppbyggingu, á Norður-
landi öllu. Með til dæmis bætt-
um samgöngum. Samvinna má
þó ekki ganga út á að hinn stóri
étj þann litla.“
ísólfur Gylfi Pálmason
jiiiigmaðiirFranisókmiflohks.
„Landsbyggðar-
menn eru auð-
vitað misjafnir
einsog aðrir.
Mikið af dríf-
andi og kraft-
miklu fólki er út
á landi - sem betur fer - en vissu-
lega eru til fortölumenn, þar
einsog annars staðar. Á þeim ber
oft meira vegna fámennisins.
Svartsýni og úrtölur draga oft
kjark og kraft úr byggðarlögum.
Verst af öllu er þó öfundin."