Dagur - Tíminn Akureyri - 21.02.1997, Side 4

16- Föstudagur 21. febrúar 1997
UMBÚÐALAUST
|Dagttr-‘3Rmimt
unarhætta af ferðamönnum.
Kannski Orkustofnun mæli þá
næst mengunina sem stafar frá
Framsóknarmönnum um þess-
ar mundir og væri það vissu-
lega þarft verkefni; en frétta-
stofa Sjónvarpsins snerist þá
ugglaust til varnar fyrir hönd
Sannra íslendinga og léti búa til
langan þátt þar sem kæmi í ljós
að kýr og sauðfé hefðu alveg
sérstaklega gott af því að bíta
grasið á stjórnarráðstúninu. Og
fréttastofa Sjónvarpsins myndi
láta hugsanlega andstæðinga
tala þýsku í þættinum og ekki
láta þýða mál þeirra eins vel og
nákvæmlega og hinna ábyrgu
stuðningsmanna, en það var
mjög eftirtektarvert hvernig
þýskukunnátta þýðanda Sjón-
varpsins versnaði allt í einu í
gærkvöldi þegar talsmenn
Græningja fengu að hafa orðið
svolitla stund.
Mergurinn málsins er vita-
skuld sá að eftir að annað stór-
iðjuver hefur verið reist á
Grundartanga verður skrefið
stutt þegar reisa þarf þriðja
iðjuverið þurfi lítið ráðherra-
grey í framtíðinni að hrófla sér
upp minnismerki, og því þá
ekki það fjórða og þannig koll
af kolli, uns Hvalíjöröur verður
orðinn fullur af allskonar
óþrifnaði - nema helst ferða-
mönnum. Annars hef ég mjög
einfalda lausn á málinu. Ég er
nefnilega ekkert yfir mig hrif-
inn af Hvalfjarðargöngunum
heldur og finnst það hljóti að
verða heldur snautlegt að
brxma undir íjöröinn í stað þess
að aka þá ijölbreytilegu og fal-
legu leið sem íjörðurinn sjálfur
er, að minnsta kosti í góðu
veðri. En það er hka rétttrún-
aður í þessu landi sem segir að
bormenn íslands verði að hafa
eitthvað að starfa, ekki síður en
álmenn íslands, og því er það
tillaga mín að slegnar verði
tvær flugur í einu höggi - þegar
í stað verði hætt við að reisa ál-
verið á Grundartanga en því
verði í staðinn valinn staður oní
jarðgöngunum.
Illugi
Jökulsson
skrifar
A
Asama tíma og það verður
æ augljósara að framtíð-
armöguleikar þessarar
þjóðar liggja fyrst og fremst í
aukinni og bættri menntun - og
þá er vitaskuld átt við aukna
allskonar menntun allra lands-
manna, en ekki einungis pró-
fessora að sýsla í pappírum
uppi í háskóla;
á sama tíma og það verður æ
augljósara að vaxtarbroddur
atvinnulífs í landinu liggur um-
fram allt í þjónustu við ferða-
menn sem koma hingað í leit að
óspilltri náttúru;
á sama tíma og það verður æ
augljósara að framleiðsluvörur
frumatvinnuveganna í landinu
munu í verulegum og vaxandi
mæli eiga allt sitt undir þeim
orðstír að hér sé h'tt mengað og
lítt spillt land, þaðan sem
treysta má að komi kvikasilf-
urslítill fiskur og kjötvörur sem
ekki eru löðrandi í mengunar-
og spilliefnum;
á sama tíma og það verður æ
augljósara að á tuttugustu og
fyrstu tækniöldinni verður eitt
það mikilvægasta sem fyrir
manninum liggur að geta með
einhverju móti haldið tengslum
sínum við náttúru, víðáttu og
land sem ekki er algerlega útbí-
að í mannanna verkum: verk-
smiðjum, flettiskiltum, háhýs-
um og háspennulínum;
á sama tíma og sýndarveru-
leikinn mun um síðir kenna
okkur að meta betur veruleik-
ann sjálfan, og ný rómantík
mun fæðast á lækjarbakka og
þeir munu þykja mestir lukk-
unnar pampfflar sem eiga slík-
an læk;
á sama tíma og þetta er allt
saman deginum ljósara, þá
dettur þrjú þúsund mönnum
uppi á Skipaskaga ekki annað í
Jón Sigurðsson sem safnaði undirskriftum uppi á Skaga ber lítið svipmót frjálsræðishetjunnar góðu, nafna síns!
miður minna svipmót af frjáls-
ræðishetjunni góðu, sem hafði
hugmyndaflug og dirfsku til að
leita nýrra leiða til að bæta hag
landsins, en japlaði ekki aðeins
upp rétttrúnaðinn á hverjum
tíma - en meira svipmót ber
hann af öðrum nafna sínum,
fyrrum iðnaðarráðherra Jóni
Sigurðssyni, sem hóf eins og
allir vita hvern dag á því að
þakka Guði í svefnrofunum fyr-
ir að til væru álver og fór ekki
einu sinni fram úr nema hann
vissi að hann gæti þann daginn
skrifað undir að minnsta kosti
eina viljayfirlýsingu um að ál-
ver skyldi reist hið bráðasta;
brunaði þá í viðtöl við alla íjöi-
miðla og sagði með ískyggileg-
an glampa í augum: „Nú er það
alveg að koma.“
Versnaði þýskukunn-
átta þýðenda Sjón-
varpsins þegar græn-
ingjar fengu að tala?
Og Jón Sigurðsson ráðherra
hafði náttúrlega víðtæk áhrif,
einkum á Framsóknarmenn
virðist vera, svo samviskusam-
lega sem Finnur Ingólfsson fer
nú með álversbænina í hverjum
fréttatíma af öðrum. Og land-
búnaðarráðherrann - sem
gegnir að vísu fáeinar mínútur
á degi hverjum embætti um-
hverfisráðherra, en það er
ráðuneyti er undir forsjá hans
orðin eins konar Spaugstofa ís-
lensku ríkisstjórnarinnar - það
er búið að sannfæra þennan
landbúnaðarráðherra um að
það fari einmitt svo sérstaklega
frábærlega vel saman að reka
hlið við hlið lífrænan landbúnað
og mengandi stóriðju, svo
sennilega lætur landbúnaðar-
ráðuneytið nú íjölfalda Kast-
ljóssþáttinn frá í gær og sendir
bændum að gjöf sem kennslu í
því hvernig auka skal nytina í
kúnum. Enda vissu þessir
Framsóknarráðherrar svo sem
fyrir að mengun frá álverum er
í rauninni holl, og það er eitt
helsta afrek þeirra að hafa
fengið Orkustofnun til að sanna
að í rauninni stafar mest meng-
hug til að bæta sitt líf en að sett
verði stór álbræðslufabrikka
niður í næstu sveit.
Félag Sannara
íslendinga lætur
að sér kveða
Og þeir sem smalað hafa saman
þessum þrjú þúsund mönnum,
með undirskriftasöfnun undir
þeirri dæmalausu fyrirsögn Ál-
ver, já takk, þeir tala um sjálfa
sig sem hinn þögla meirihluta
sem hafi um síðir blöskrað og
ákveðið að snúa vörn í sókn, af
því andstæðingar álvers hafi
vaðið uppi í íjölmiðlum og kaf-
fært vilja allra Sannra íslend-
inga, sem dreymir um álver á
nóttunni. En loksins, loksins
voru komnir fram hugrakkir
menn sem þorðu að lofa og
prísa kosti álvera í náttúru
landsins, og skemmir náttúr-
lega ekki fyrir að forsvarsmað-
ur undirskriftasöfnunar þess-
ara Sönnu íslendinga heitir Jón
Sigurðsson.
En málflutningur þeirra er í
senn dapurlegur og fáránlegur.
Pað hefur svo sannarlega ekk-
ert skort á að stuðningsmenn
álvera hafi notið sannmælis í
íjölmiðlum, og njóta enn, sam-
anber hinn bráðhuggulega
Kastljóssþátt í Sjónvarpinu í
gærkvöldi. Hinn þögli meirihluti
lætur venjulega til sín taka þeg-
ar lífsviðhorfum hans er ógnað
af nýjum rétttrúnaði valdastétt-
anna, en það hefur vitaskuld
verið opinber rétttrúnaður í
þessu landi árum saman að
ekkert geti bjargað framtíð
þjóðarinnar nema sem allra,
allra flest álver - og sem allra
flestar virkjanir á hálendinu;
skítt með það sem fer forgörð-
um þar. Og Jón sá Sigurðsson
sem safnaði undirskriftunum
uppi á Skaga, hann ber því
/>Ó MRFT AÐ Af/ET/9
/? MGSB#ÚM4BFVMD/m
S/GG/, S7JÓM/N V£*DURMr!
Álverið oní Hvalflarðargöngm!