Dagur - Tíminn Reykjavík - 19.03.1997, Blaðsíða 5

iDttgur-Cmmm
Miðvikudagur 19. mars 1997 -17
VIÐTAL DAGSINS
Knattspymusafn íslands í bígerð
Jón Allansson, safnvörður Byggðasafns Akraness, við bugspjótið á kútter Sigurfara. Mynd:ohr
Það er ekki að ófyrir-
synju að Akranes er
stundum kallað fót-
boltabœrinn. Skaga-
menn œtla ekki lengur
að láta duga að skora
mörkin, þeir hafa full-
an hug á að setja upp
knattspyrnusafn ís-
lands í Byggðasafninu
á Görðum á Akranesi.
Og hugmyndin er komin vel
á veg.
„Menn eru búnir að vinna
sína heimavinnu í sambandi við
rekstur og útfærslu, en það á
allt eftir að gera í sambandi við
fjármögnun," segir Jón Allans-
son, safnvörður Byggðasafns-
ins.
„Hugmyndin er að vera með
muni frá velflestum félögum
hér á landi. Það er ekki verið
að hugsa um að taka verð-
launagripi frá félögunum, held-
ur að stikla á stóru í sambandi
við sögu þeirra og sögu knatt-
spyrnunnar hér á íslandi."
Jón segir að hugmyndin sé
að vera með á safninu gripi
tengda félögunum og knatt-
spyrnunni í heild, t.d. gamla
búninga, gamla fótboltaskó og
gamla fótbolta. Síðan yrðu safn-
gripirnir tengdir t.d. með lif-
andi video-myndum og jafnvel
mætti búast við því að lottó-
kassi yrði á staðnum. „Við ætl-
um að reyna að gera þetta svo-
lítið lifandi,“ segir Jón.
Svo á að nýta útisvæðið við
safnið fyrir uppákomur yfir
sumartímann. „Það er ekki al-
veg búið að negla það niður, en
það er verið að ræða hvað hægt
er að gera,“ segir Jón. „Við höf-
um nóg af ungum strákum sem
þurfa að hafa eitthvað fyrir
stafni yfir sumartímann og þeir
gætu séð um þennan lið máls-
ins hjá okkur.“
Má þá jafnvel búast við að
sjá kempur eins og Ríkharð
Jónsson leika sér með knött-
inn?
„Ja, það getur vel verið, og
kannski í marki, maður veit það
ekki,“ svaraði Jón léttum rómi.
Hann segir eitt og annað
ekki komið alveg á hreint en
það er greinilegt að Skagamenn
eru komnir langt á veg með að
stofna fótboltasafn íslands,
enda svarar Jón þegar hann er
spm-ður hvort ekki séu meiri
hícur en minni á því að af þessu
verði:
„Jú, við skulum rétt vona
það.“
-ohr
Saga um svefngengilinn frá Teigarhorni
Það var í ágúst að áliðnum
slætti og nærri aldimmt á
kvöldunum þeim þegar sá at-
burður gerðist snemma á 20.
öld sem hér er greint frá: Það
var himnesk veðurbh'ða í lofti
og eftir góðar hirðingar síðustu
daga önduðu hlöðuvinduaugun
í plássinu frá sér ilmandi töðu-
lykt. Við svo rómantískar að-
stæður gátu gönguferðir tekið á
sig ævintýraljóma og gefið byr
undir báða vængi. Þetta um-
rædda ágústkvöld spígsporuðu
ungir vegfarendur um þorpið
ýmist tveir saman eða fleiri í
hóp. Meðal þeirra sem þarna
voru á ferli voru þær stöllur
Fjóla á Miðhúsum og Hrönn í
Borgargarði ásamt Kristjáni á
Teigarhorni. Hann hafði komið
hjólandi að heiman frá sér út
að svokölluðum Olnboga sem er
sérkennilegur klettur rétt innan
við þorpið. Þar skyldi hann
hjólið eftir á bak við stóran
stein og gekk síðasta spölinn á
vit ævintýra kvöldsins. Skömmu
fyrir miðnætti kvaddist þrenn-
ingin eftir ánægjulega gönguför
og hélt hver til síns heima beint
í háttinn. Um tvöleytið um nótt-
ina skilaði Hans tvíburabróður
Hrannar heim í Borgargarð eft-
ir að hafa dólað lengur frameft-
ir með félögum sínum. Hrannar
sér heim í Borgargarð eftir að
hafa dólað lengur frameftir
með félögum sx'num. Hann gekk
hljóðlega upp stigann upp á loft
þar sem systir hans og faðir
Sigurgeir Stefánsson sem var
ekkjumaður voru í fasta svefni.
Hans háttaði og lagðist til
svefns í hvflu sem stóð fremst á
loftinu gegnt stigauppgangi.
Eftir dágóða stund hrökk hann
upp úr svefnmóki við að heyra
brothljóð og töluverðan dynk
sem virtist koma neðan frá eld-
húsi. Hans varð brugðið og
flýtti sér niður stigann að eld-
húshurðinni sem hann opnaði
ofur hægt og kíkti inn. A eld-
húsgólfinu framan við kolaelda-
vélina lá maður á maganum í
stuttum nærbuxum og hlýrabol,
berfættur með hendur undir
enni og virtist sofa þungum
svefni. Hér mátti kenna Krist-
ján á Teigarhorni sjaldséðan
gest x' Borgargarði. Þegar hér
var konúð sögu eru þau Sigur-
geir og Hrönn, sem höfðu vakn-
Á eldhúsgólfinufram-
an við kolaeldavélina
lá maður á maganum
í stuttum nœrbuxum
og hlýrabol, berfrettur
með hendur undir
enni og virtist sofa
þungum svefni.
að við gauraganginn, mætt nið-
ur í eldhús. Glerið í eldhús-
glugganum sem var 120 x 60
cm í þvermál var sáldrað yfir
eldhúsbekkinn og fram á gólf.
Leirtau sem stóð á eldhús-
bekknum undir glugganum var
á sx'num stað heilt og óskemmt.
Eftir að hafa ígrundað málið
ákvað Sigurgeir að fara út í
læknishús og hitta lækninn sem
nýkominn var frá Reykjavík til
afleysinga fyrir Þorstein Sig-
urðsson héraðslækni sem hafði
tekið sér frí frá störfum um
stundarsakir. Áður en hann fór
af bæ bað hann tvíburana sem
voru bæði smeyk og kvíðin um
að halda til uppá lofti þar til
hann kæmi til baka. Tíminn leið
og klukkan var farin að halla í
íjögur um morguninn þegar
hann náði tali af lækninum,
sem taldi ekki þörf á sinni að-
stoð að svo komnu máli. Hann
ráðlagði að vekja manninn með
stakri gætrn svo að hann fyrtist
ekki. Því næst hélt Sigurgeir
heim áleið með viðkomu hjá
Þórði Snjólfssyni í Mörk sem
hann ræsti og fékk til liðs við
sig. Þórður átti Chevrolet vöru-
bifreið sem hann ók Sigurgeiri
á heim að Borgargarði. Þegar
þangað kom hófst ræsingarat-
höfnin sem gerð var samkvæmt
læknisráði. Allt í einu spratt
Kristján á fætur og horfði
spurnaraugum í kringum sig og
sagði: „Hvar er ég?“ „Þú ert í
Borgargarði og komst þarna
inn,“ svaraði Sigurgeir og benti
á eldhúsgluggann. Að svo
mæltu rétti hann Kristjáni bux-
ur, peysu og skó og sagði:
„Klæddu þig í þessar flíkur og
svo ætlum við Þórður að aka
þér heim að Teigarhorni.“
Kristján var þögull og ráðvilltur
meðan þessu fór fram. Við-
staddir veittu því athygli að
ekki sáust nein óhreinindi á fót-
um hans og eins að hann hafði
komist óskaddaður x' gegnum
rúðuna í eldhúsglugganum að
undanskilinni smá hruflu á
hægri fæti. Nú var lagt af stað á
bflnum inn að Teigarhorni sem
er um 5 km vegalengd fá
Djúpavogi og sat Kristján á mili
þeirra félaga. Þegar heim að
túnfæti er komið stóð reiðhjólið
hans upp við grjótgarðinn á
þeim stað sem hann hafði lagt
það frá sér um kvöldið eftir
göngutúrinn góða. Hann horfði
á hjólið og sagði eftir drykk-
langa stund eins og við sjálfan
sig: „Að ég skyldi ekki heldur
hafa hjólað.“ Þannig endaði
þetta rómantíska kvöldævintýri
svefngengilsins frá Teigarhorni.