Dagur - Tíminn Reykjavík - 03.05.1997, Blaðsíða 10

10 - Laugardagur 3. maí 1997
Skynjaðu styrk þinn
Námskeið fyrir karla
Námskeið á vegum Reynis-ráðgjafastofu, með stuðningi
laf nréttisnef ndar Akureyrar, þar sem karlmönnum er
boðið upp á fræðslu og umræður um jafnréttismálin
séð frá þeirra sjónarhorni.
Laugardaginn 10. maí og sunnudaginn 11. maí,
kl. 9.00 - 17.00 báða dagana.
Námskeiðið er fyrir karla sem hafa áhuga á að ræða eig- in stööu i einkalífi og starfi og taka dýpri þátt i umræð- unni um stöðu karla. Á námskeiðinu er tækifæri til að ræða við jafningja um það sem þú hefur velt fyrir þér um sjálfan þig í samskiptum við aðra, konuna, vinnuveitand- ann, félagana, fjölskylduna og aðra. Þetta er þriðja árið i röð sem þetta námskeið er haldið.
Leiðbeinendur: Kristján M. Magnússon og Ásþór Ragnarsson, sálfræðingar. Þátttökutilkynning í síma 461 3474, eða fax 461 3475. Verð kr. 8.000.- Námskeiðið verður haldið í Bröttuhlíðarskóla, Bröttuhlíð 6, Akureyri.

AKUREYRARBÆR >
Grunnskólar Akureyrar
Kennara vantar í eftirtaldar stöður:
GRUNNSKÓLA Á SUÐUR-BREKKU:
Sameinaður úr Barnaskóla Akureyrar og Gagn-
fræðaskóla Akureyrar.
í skólanum eru um 710 nemendur í 1.-10. bekk.
Almenn kennsla á yngsta og miðstigi.
Raungreinar, handmennt og heimilisfræði.
Upplýsingar hjá skólastjórum í símum 462 4172
og 462 4241.
ODDEYRARSKÓLI:
Um 130 nemendur í 1.-7. bekk.
Almenn kennsla á yngsta- og miðstigi. íþrótta-
kennsla.
Upplýsingar hjá skólastjóra í síma 462 4999.
LUNDARSKÓLI:
Um 340 nemendur í 1.-7. bekk.
Almenn kennsla á yngsta stigi, sérkennsla, heimilis-
fræði Á staða, handmennt/saumar % staða, tón-
mennt % staða.
Upplýsingar hjá skólastjóra í sfma 462 4888.
GLERÁRSKÓLI:
Um 490 nemendur í 1.-10. bekk.
Almenn bekkjarkennsla, sérkennsla, hand-
mennt/saumar, tónmennt 'A staða og smíðakennsla.
Upplýsingar hjá skólastjóra í síma 461 2666.
SÍÐUSKÓLI:
Um 600 nemendur í 1.-10. bekk.
Almenn bekkjarkennsla á yngsta og miðstigi, sér-
kennsla.
Kennsla á unglingastigi í íslensku, dönsku, stærð-
fræði og samfélagsfræði.
Einnig sérkennsla, handmennt/smíðar, myndmennt,
heimilisfræði 'Á staða og skólasafn 'Á staða.
Upplýsingar hjá skólastjóra í síma 462 2588.
GILJASKÓLI:
Um 110 nemendur 11.-4. bekk.
Bekkjarkennsla á yngsta stigi og aðstoð við nem-
endur með sérþarfir.
íþróttakennsla Á staða og kennsla í sérdeild.
Upplýsingar hjá skólastjóra í síma 462 4820.
Nánari upplýsingar hjá viðkomandi skólastjór-
um og hjá starfsmannadeild Akureyrarbæjar,
sími 462 1000.
Umsóknareyðublöð fást á starfsmannadeild í
Geislagötu 9 og á að skila þeim á sama stað.
Umsóknarfrestur er til 20. maí.
Starfsmannastjóri.
k_________________________________________________)
|Dagur-‘3Imtimt
PJÓÐMÁL
Ráðherra gegn
ahnannahagsmunum
Svanfríður
Jónasdóftir
alþingismaður
skrifar
Samkvæmt bréfl sem ég
fékk frá sjávarútvegsráð-
herra er hann búinn að
láta reikna það út að ef veiði-
gjald verði sett á og skattar
fólksins lækkaðir á móti þá sé
hægt að lækka skattana því
meir sem gjaldið er haft hærra.
Sniðugt! Þetta veiðigjald ráð-
herrans virðist reyndar í ætt við
það sem við jafnaðarmenn köll-
um veiðileyfagjald og höfum
lagt til að útgerðin greiddi fyrir
aðgang að sameiginlegri auð-
lind þjóðarinnar. Þessa ráðstöf-
un, að færa landsmönnum hlut-
deild í auðlindinni í gegnum
gjaldtöku og skattalækkanir
kallar ráðherrann hins vegar
byggðaskatt. Skrýtið, ekki satt?
Eru kaup og sala á
kvóta byggðaskattur?
Fólkið í landinu hefur lengi
„Ef ráðherrann ætlar
sér hinsvegar að láta
hina nýju kenningu
sína um byggðaskatt-
inn ganga upp hlýtur
hann að leggja til að
tekinn verði upp
byggðakvóti."
kvartað yflr því að ekki sé gert
ráð fyrir byggðxun landsins við
úthlutun kvóta, honum sé út-
hlutað á skip og hafi ekkert
með byggð að gera. Þess vegna
hefur fólkinu í landinu líka þótt
það sanngjarnt að útgerðin
greiddi fyrir að fá að ráðstafa
auðlindinni með veiðum, sölu
eða leigu kvótans. En nú er
ráðherrann semsagt búinn að
finna það út að ef útgerðin
greiði fyrir að fá að ráðslaga
með kvótan að vild sé það
skattur byggðanna. Að hans
mati hefur það þó ekki verið
skattur byggðanna þó útgerðir
hafi selt kvótann í burtu. Ekki
heldur þegar nýliðar í greininni
hafa þurft að kaupa fullu verði
veiðiheimildir af þeim sem áður
fengu þeim úthlutað ókeypis.
Og ekki heldur þegar úthafsút-
gerðin var látin afsala sér veiði-
heimildum innan lögsögu til að
fá að njóta veiðireynslu sinnar í
úthafinu þegar ráðherrann
ákvað að kvótasetja þá veiði.
Hvað eigum við
að framleiða?
Þórarinn
Hjartarson
skrifar um
atvinnustefnu
Síðari grein
Niðurstaða fyrri greinar
minnar var sú að það
væri eyðimerkurstefna
að láta íslenskt atvinnulíf mót-
ast af heimsmarkaðinum og
sóknarfærum þar. Ég tel það
sérstaklega ótækt í svo litlu
hagkerfi sem það íslenska er,
þar sem möguleikar á stórum
rekstrareiningum með mikla
framleiðni er takmarkaður.
Eftir inngönguna í EFTA og
afnám tollverndar reyndi iðn-
aðurinn að svara aukinni sam-
keppni á heimamarkaði með
stóraukinni sérhæfingu og meg-
ináherslu á erlenda markaði.
Með því varð iðnaðurinn ein-
hæfari og umfram allt óstöðugri
- ofurseldur duttlungafullum
markaði.
Kjarni þess sem ég vildi sagt
hafa er þetta: Við verðum að
hafna þeim einhliða mœli-
kvarða markaðshyggjunnar á
atvinnustarfsemi sem dœmir
dauða og ónýta alla fram-
leiðslu sem ekki stenst ýtrustu
samkeppni á alþjóðlegum
markaði. Við höfum horft á
eina framleiðslugrein af ann-
arri velta um koll, þróuð iðnfyr-
irtæki fara á hausinn, fólk
verða atvinnuiaust í stórhópum
og mikla verkþekkingu glatast
eftir slíkan dauðadóm markað-
arins. Þegar heimsmarkaðurinn
fær að ákvarða hvað skuli
starfað hér erum við að gefa frá
okkur stjórnina á eigin lífi og
örlögum. Markaðshyggjan
varpar ábyrgðinni af herðum
stjórmálamanna yfir á sjálf-
virkni markaðarins. Það má
líka orða það svo að hún ræni
stjónmálamennina möguleikan-
um á að stjórna þróuninni, ef
þeir þá virða mælikvarða henn-
ar á hvað sé góður rekstur. Þá
eiga þeir ekkert svar við dóms-
úrskurði markaðarins frekar en
um orð Guðs væri að ræða.
Stóriðja og
ferðamannaiðnaður
Ég er á móti stóriðjustefnu rík-
isstjórnarinnar. Ég er það ekki
aðallega af því hún skaði ímynd
íslands sem ferðamannalands,
sem hún gerir. Ég er það vegna
mengunar og gróðurhúsaáhrifa
sem af henni leiða, en þó ekki
Við verðum að hafna
þeim einhliða mæli-
kvarða markaðs-
hyggjunnar á atvinnu-
starfsemi sem dæmir
dauða og ónýta alla
framieiðslu sem ekki
stenst ýtrustu
samkeppni á alþjóð-
legum markaði.
mest vegna þess. Ég er það
einkum vegna þess að sem
meginframlag ríkisstjórnarinn-
ar í iðnaðarmálum svarar hún í
engu þörfum íslensks atvinnu-
lífs og samfélags. Þvert á móti
vinnur hún frekar gegn raun-
verulegri íslenskri iðnþróun. Ef
bara er miðað við álver og
stækkxm járnblendisins á
Grundartanga þá fara til þeirra
framkvæmda 38 milljarðar af
íslensku íjármagni á 2 árum,
sem gæti að stórum hluta farið í
aðra atvinnuuppbyggingu. Þessi
orkufreku iðjuver veita fá var-
anleg störf. Þau eru ekki hluti
af íslensku efnahagsh'fi, fremur
eru þau eins og efnahagslegar
eyjar hér á landi og hafa mjög
lítil margfeldisáhrif og smit-
verkun í atvinnu- og mennta-
málum þjóðarinnar eins og
þegar um er að ræða íslenskan
iðnað sem þróast í gagnkvæmt
styrkjandi tengslum við ís-
lenska atvinnuvegi, starfs-
menntun og rannsóknir. Eina
varanlega gildið sem stóriðju-
verin hafa er gróðinn af orku-
sölu og í raun er þetta hrávöru-
útílutningur frá íslandi. Tilvera
þeirra vinnur gegn efnahags-
legu sjálfstæði íslands og virkar
til að staðfesta stöðu okkar sem
hrávöruframleiðandi fyrir auð-
hringi á meginlandinu.
Ferðamannaþjónusta er oft
nefnd sem helsti vaxtarbroddur
atvinnulífsins og af mörgum
sem valkostur við stóriðju. Og
ég sé vissulega ákveðna mót-
sögn milli þessara greina. Ég
hef unnið við það í þrjú sumur
að syngja fyrir ferðamenn og er
yfirleitt vel við þá. En ég er ekki
hrifinn af áformum um mikinn
vöxt þeirrar þjónustu frá því
sem nú er, hvorki landsins
vegna né þjóðarinnar. Að fá
hingað ríkara fólk og ná af því
meira fé finnst víst ýmsum
mjög áhugavert. Þeir um það,
en mér finnst hvorki mikil íjölg-
un ferðamanna né mikil fjölgun
íslendinga sem þjónustar þá
vera mjög áhugverður valkost-
ur í atvinnumálum. Enda held
ég að ferðamenn komi flestir
hingað til að sjá ósnert land og
finnist því betra því færra fólk
sem þeir sjá.
Þetta er pólitískt mál
Við þurfum að koma hér á sjálf-
styrkjandi atvinnuþróun þar
sem uppbygging hverrar grein-
ar miðar að þörfum hagkerfis-
ins sjálfs og þess samfélags sem
á því hvflir, en mótast ekki fyrst
og fremst af sveiflukenndum