Dagur - Tíminn Reykjavík - 16.07.1997, Blaðsíða 4

^ v Kf- Miðvikudagur 16. júlí 1997
n> |Ðagur-®trmra(
Guðrún
Helgadóttir
skrifar
Átak til eflingar
ferðaþjónustu
AMAZING ICELAND - furðulega
ísland - skulu vera nýju slag-
orðin um landið okkar og voru
nýlega verðlaunuð sem slík.
Þessum fleygu orðum er ætlað
að draga ferðamenn til landsins
í þúsundatali til að berja aug-
um þetta stórfurðulega land og
undarlega fólkið sem í því býr.
SIRKUS ÍSLAND, opinn alla
daga og fram á nætur. Ekkert af
þessu venjulega, hvorki skeggj-
aðar konur né karlar sem of-
vöxtur hefur hlaupið í. Bara ís-
lendingar og harðbalinn til sýn-
is! Og hrossin í rofabörðunum!
Peningarnir hljóta að hrúgast í
kassann.
Gamli rustinn
bjargaði siðmenningunni
af alröngum ástœðum,
segir í kvæði Audens um
Churchill. Og það var svo sem
hið besta mál að hann gerði
það. Og kannski er líka alveg í
lagi að draga fólk til íslands á
vafasömum forsendum, svo að
við græðum svolítið.
Það er auðvitað smekksat-
riði. Flestum finnst gott að fá
gesti og gleðjast ef vinum og
skylduliði finnst eftirsóknarvert
að sækja þá heim. Trúlega eru
þá gestgjafar skemmtilegar og
þægilegar manneskjur og heim-
ili þeirra aðlaðandi. Eða hvað?
Þætti okkur kannski alveg eins
notaleg tilhugsun að fólk sækt-
ist eftir samvistum við okkur, af
því að við værum svo furðuleg ?
Mér þætti það verra.
Þess vegna þykir mór það
heldur ekki gott, að hingað
streymi fólk til þess að skoða
landið mitt sem eitthvert furðu-
verk og landa mína sem sjald-
gæfa furðufugla. Miklu frekar
kysi ég að ferðamenn kæmu
hingað til að skoða hrikalegt og
ögrandi land og fólk sem beita
þarf skynsemi og hugviti til að
búa í því. Það er enda rangt, að
ísland sé eitthvað furðulegra en
önnur heimsins lönd. Það er
einungis eitt af undrum verald-
ar og þau eru mörg. En sannar-
lega er ísland þess virði að
sækja það heim.
Og gaman væri að erlendir
menn kæmu hingað til að kynn-
ast þjóð sem tekist hefur, við oft
á tíðum erfiðar aðstæður, að
búa landsmönnum lífskjör á
borð við það sem best gerist
meðal siðmenntaðra þjóða og
sómir sér meðal slíkra, fremur
en einhverja furðufugla. Aðrir
kjósa fremur að vera furðu-
verk.
Átakið hafið
Ríkisstjórn íslands opnaði
sirkusinn með viðhöfn. íslensk-
ur togaraskipstjóri ruglaðist í
reglum um tilkynningaskyldu
og skipið var
fært til hafnar
eins og lög gera
ráð fyrir þar í
landi. Ekki
vakti þetta
neina athygli í
Noregi enda al-
gengur við-
burður. Það var
ekki fyrr en
flugvél frá
furðulandinu
skellti sér niður
og út úr henni
geystist eigandi
skipsins með
íslenska ráð-
herra, ráðu-
neytisstjóra og ráðgjafa í bandi,
að Norðmenn ráku upp stór
augu. Þeir störðu furðu lostnir
á aðkomumennina sem stóðu
þarna eins og lukkutröll í nepj-
unni á bryggjusporðinum og
horfðu tileygir út á sjóinn. Fólk
hafði aldrei séð annað eins.
Amazing Iceland. Þeir sögðust
vera í stríði við Norðmenn. Ég
veit um Qölda Norðmanna sem
ætlar að koma til íslands í sum-
ar og skoða afganginn af þjóð-
inni betur. Og borga fyrir það.
Því að Norðmenn eru ekkert
amazing. Norski skipstjórinn
sem vissi ekki hvar hann var að
veiða og var færður til hafnar
hér, er bara fyrir rétti og norsk-
ir ráðherrar segja að sér komi
málið ekkert við. Þeir segja
meira að segja að íslendingar
séu fullfærir um að afgreiða
málið og höfðu ekki heyrt um
neitt stríð. Þaðan af síður hefðu
þessir heimsfrægu nirflar tímt
að Ieigja flugvél til íslands til að
garfa í þessu. En þeir skilja
samspilið milli olíu og elds bet-
ur en við.
Björn í
ABBA kom strax
Fréttirnar af furðufólkinu á
bryggjunni bárust strax til ná-
grannalandsins Svíþjóðar. Og
víðförull Svíi, löngu leiður á
venjulegum löndum og venju-
legu fólki, upp-
götvaði að
þarna var eitt-
hvað nýtt að
sjá. Áður en við
var litið var
Björn í ABBA
kominn til
Hveragerðis
með konu og
börn. Og vitan-
lega var viðtal
við hann í blöð-
unum og æstir
íslendingar
spurðu hvernig
honum hefði
litist á, mann-
inum sem ferð-
ast hafði um allan heim. Jú,
hann hafði orðið fyrir vonbrigð-
um með Reykjanesskagann,
fannst hann ekki fallegur. En
aldeilis óvænt höfðu Hvergerð-
ingar reynst huggulegasta fólk,
og hann nefndi ekkert að þeir
væru skrýtnir. Engir víkingar og
svoleiðis, þeir eru bara í Hafn-
Þœtti okkur
kannski alveg eins
notaleg tilhugsun
aðfólk scektist eftir
samvistum við okk-
ur, af því að við
vcerum svo furðuleg
? Mér þcetti það
verra.
//£YS?Ð<y GV&VDUf?/ //£TC//?ÐO
VS/?/£> ZfOGJ MFÐ LOFT-
P/?£SSC/A/& £Y£//? OT/J/V
//JÁ? Y/O/JUM PPG/V/9RJ 'P
EOGG)
arfirði. Svo hafði hann borðað á
Skólabrú mat eins og venjulegt
fólk borðar í útlöndum. Svíar
vita ekki að þetta er hægt og
undrunin leyndi sér ekki. Ég
vona að hann þegi yfir þessu
heima svo að átakið misheppn-
ist ekki.
Það sem
Björn ekki sá
Ég er dauðhrædd um að hann
hafi ekki séð að íslenski hestur-
inn borðar mold. Hann fór
heldur ekkert í Borgarnes til að
sjá blindfull íþróttagoð
barnanna veltast um af
drykkju, heldur ekki í Þórsmörk
til að sjá sorphaugana í kjarr-
inu eftir unnendur íslenskrar
náttúru. Kannski veit hann ekki
að þar þykja kinnbeinsbrot og
lærbrot smámál, ef allir komast
lifandi heim. Og hann minntist
ekkert á víkingahátíðina í Hafn-
arfirði. Hann gæti hreinlega
hafa misst af furðum íslands,
veslings maðurinn.
Átakið AMAZING
ICELAND er í hættu
Þá er aðeins eitt að gera. Við
sendum annan farm af útgerð-
armönnum, ráðherrum, ráðu-
neytisstjórum og ráðgjöfum til
að horfa með stríðsglampa í
augum út á úfinn sjá, ekki
svona dauflegir til augnanna
eins og síðast. Þá vita allir að
víkingarnir ERU íslenskir og að
þeir eru komnir til að gera
strandhögg. í alvöru. Komið til
íslands og sjáið hvernig þeir
láta heima. Átakið AMAZING
ICELAND verður að heppnast.
Fullorðnir í vOdngaleík
Víkingahátíðin í Hafn-
arfirði hefur vakið
mikla athygli undan-
farna daga enda sjaldgæft að
til landsins streymi útlendir
víkingar í hrönnum, upp-
dressaðir í víkingamúnder-
ingu til að slá upp tjöldum og
lifa eins og víkingar gerðu til
forna, vissulega að forminu
til því að auðvitað fer ekkert
fyrir nútíma tækni, íþrótta-
skóm undir dressunum og
gleraugnaumgjörðum úr
plasti. Víkingarnir hafa sýnt
handverk og bardagalist af
ýmsu tagi, reiðmennsku og
jafnvel kokkamennsku yfir
opnum eldi, á víkingatúninu
í Hafnarfirði og þangað hafa
Gaflarar og aðrir afkomend-
ur víkinganna komið til að
viðra sig og sjá aðra.
Víkingahátíðin er svoh'tið
sniðug því að þá getur full-
orðna fólkið látið eftir sér
það sem það ekki getur dags
daglega, nefnilega leikið sér í
víkingaleik og þannig sýnt
sitt rétta eðli. Á víkingahátíð-
inni geta allir farið í víkinga-
föt og tekið þeim stökkbreyt-
ingum sem þeir vilja. Stórir
og fílefldir karlar rammir að
kröftum, virðulegir kennarar
og háæruverðugir embættis-
menn, standa upp frá skrif-
borðinu og fara í hörbuxur
og skinnskó og setja upp
skikkju úr gamla Álafoss-
teppinu hennar mömmu.
Þeir geta breytt sér í Eirík
rauða eða Leif heppna, allt
eftir vild, og jafnvel fjárfest í
brynju, sem búin er til úr
járndrasli, og nefnd því
virðulega nafni hringa-
brynja.
Viðhalda óöldinni
Útlendu víkingarnir hafa nú
tekið niður tjöld sín og haldið
aftur á heimaslóðir en ís-
lensku vikingarnir, sem
nefndir eru Gaflarar og
kenndir við veitingahúsið
Gaflinn, sitja eftir. Þeir sitja
þó ekki auðum höndum enda
væri það varla að víkingasið.
íslensku víkingarnir eru
skemmtanafíknir og bar-
dagaglaðir menn sem hika
ekki við að nota hvert tilefni
sem gefst. Það liefur og
sannast í þessum ágæta vík-
ingabæ. Þar virða menn sög-
una, halda víkingahefðinni á
lofti og berast á banaspjót-
um, vega mann og annan og
reyna að veita djúp sár svo
að blæðir.
Því að í víkingabænum
leggja menn metnað sinn í
að vanda vel til bardagalist-
arinnar og viðhalda óöldinni
eins lengi og hægt er. f vík-
ingabænum eru þrír yfirvik-
ingar og þeir stjórna leikn-
um. Yfir-yfiryfirvíkingurinn
vill halda áfram að vera yfir-
yfirvíkingur því að þá fær
hann að fara á mannamót og
láta eins og hann ráði öllu í
bænum. Hinn yfirvíkingurinn
hugsar um víkingaflokkinn
sinn því að bráðum eru
kosningar og svo langar
hann pínulítið til að verða yf-
ir-yfirvíkingur og ráða
einhverju, bara pínku pons.
Hann bara ræður ekki nógu
og fær ekki að ráða meiru út
af frekjunni í hinum.
Kreistir
með bros á vör
Þriðji yfirvíkingurinn er sá
besti af þeim öllum því að
hann er snillingur í bardaga-
list og ræður yfir hinum báð-
um. Hann skilur eftir sig
blóðslóðina hvert sem hann
fer og er stoltur af. Þessi vík-
ingur hefur sett fullt af litlum
og saklausum víkingum á
hausinn svo að jafnvel hinum
yfirvíkingunum er nóg um.
Hann heldur samt áfram því
að hann ræður öllu sem
hann vill ráða í víkingabæn-
um og ef einhver fer að
derra sig þá fer hann bara í
mál. Þessi víkingur heldur
öllum víkingaflokknum í
greip sinni og kreistir með
bros á vör. Garri.