Dagur - Tíminn - 19.09.1996, Page 8

Jlagur-Β
Fimmtudagur 19. september 1996
JDttgur- ÍEmmm
Útgáfufélag: Dagsprent hf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjóri: Stefán Jón Hafstein
Aðstoðarritstjóri: Birgir Guðmundsson
Framkvæmdastjóri: Hörður Blöndal
Skrifstofur: Strandgötu 31, Akureyri, Garðarsbraut 7, Húsavík og Brautarholti 1, Reykjavík
Símar: 460 6100 og 563 1600
Áskriftargjald m. vsk. 1.600 kr. á mánuði
Lausasöluverð kr. 150 og 200 kr. helgarblað
Prentun: Dagsprent hf./ísafoldarprentsmiðja
Graent númer: 800 70 80
Fax auglýsingadeildar: 462 2087 - Fax ritstjórnar: 462 7639
Björk
í fyrsta lagi
Öllum er brugðið við þau tíðindi að Björk Guð-
mundsdóttir skuli þurfa að greiða jafn hátt gjald
fyrir frægð sína og raun ber vitni. Póstsprengja til
hennar frá geðveikum manni sýnir að litla stúlkan
frá íslandi er orðin hættulega stór í vondum heimi.
Allir vona að hún geti áfram unnið að tónlist sinni
hvar sem hún kýs - í friði og hamingju. En vandi
Bjarkar er ekki bara útlendir sjúklingar.
í öðru lagi
Hér á landi er svo komið að Björk getur ekki fund-
ið frið. Bæði hún og faðir hennar hafa lýst því
hvernig furðulega innrætt fólk hefur gert aðsúg að
henni. Björk sem engum hefur gert neitt nema lifa
sínu lífí er orðin friðlaus í eigin heimalandi. Þessi
skammarlega framkoma er fyrir neðan allar hell-
ur og segir meira um okkur sjálf en hana. Það er
ófögur lýsing.
í þriðja lagi
Þjóð okkar er margt til lista lagt, en á heimsmet í
heimóttarskap. Almennt er fólk á móti þeim sem
skara framúr. Stöku sinnum leyfir mannskapurinn
sér þó að fara algjörlega yfir strikið í barnalegri
hamingju yfir velgengni einstaklinga sem bijótast
úr viðjum almennrar meðalmennsku. Ekki til að
samgleðjast, heldur til að slá eign sinni á frama
annarra. Aldrei sleppir almenningur þó sjónar á
tækifæri til að hlakka yfir óförum þeirra sem lifa
hátt, fara með himinskautum og taka áhættu. Þá
fyrst er fólkið ánægt þegar einhverjum mistekst.
Þess vegna fær Björk fyrir ferðina hér heima: hún
nær árangri - án okkar.
Stefán Jón Hafstein.
V____________________________________________________)
Sp
mmsj
Utó
Á sjávarútvegsháskóli Sameinuðu þjóðanna
að verða staðsettur í Reykjavík?
Jón
Þórðarson
forstöðumaður
Sjávarútvegsdeildar
Háskólans á Akureyri
S
Eg sé enga sérstaka
ástæðu til þess. Þetta
er öðru fremur pólitfsk
ákvörðun og hlýtur að
stangast á við aðrar póli-
tfskar ákvarðanir. Tækni-
lega og faglega er ekkert því
til fyrirstöðu að skólinn rísi
á Akureyri. Hins vegar er
hægt að gefa sér niðurstöðu
nefndarinnar fyrirfram þeg-
ar hún er 100% skipuð íbú-
um í Reykjavík, sem hafa
hagsmuna að gæta fyrir
stofnanir sínar. Menn virð-
ast leita að ákveðnu svari og
skipa þá í nefndina í sam-
ræmi við það.
Guðlaugur Þór
Þórðarson
formaður SVS
S
Eg hef ekki kynnt mér
þetta mál nægilega til
að hafa myndað mér
einarða skoðun á því. Hins
vegar finnst mér athyglis-
vert hve vel Háskólinn á Ak-
ureyri hefur sinnt sjávarút-
vegsmálum - ekki síst í
tæknilegu tilliti - þannig að
við fyrstu sýn finnst mér
Akureyri koma vel til
greina.
♦
♦
Heimir
Ingimarsson
bœjarfulltrúi
G-listans
á Akureyri
Svarið er einfalt, nei.
Stjórnvöld hafa lýst yfir
að hér á Akureyri verði
uppbygging í matvælaiðnaði
og það varðar framhalds-
menntun eins og annað.
Sjávarútvegsdeild Háskól-
ans á Akureyri er dæmi um
þetta og ég tel eðlilegt að
ákvörðun um staðsetningu
sjávarútvegsskólans taki
mið af þessu.
Steingrímur J.
Sigfússon
formaður
sjávarútvegsnefndar
Alþingis
*
Eg tel að jafnstór hluti
námsins og auðið er
ætti að fara fram í
tengslum við Háskólann á
Akureyri. Það er stefna Al-
þingis að efia miðstöð rann-
sókna og fræðslu í sjávarút-
vegi á Akureyrar- og Eyja-
fjarðarsvæðinu. Það væri
stílbrot á þeirri stefnu ef
þetta nám yrði sett niður í
Roykjavík og ég óttast að
það muni draga úr hinnu
markvissu uppbyggingu
norðan heiða. Eg sé fyrir
mér að námið yrði bæði í
Reykjavík og á Akureyri.

s IWI táStíMI ífWU^
Eiginleikar lúpínunnar
Lúpínan er merkileg jurt. Það
er ekki bara þessi dýrmæti eig-
inleiki hennar að geta þrifist í
nánast hvaða jarðvegi sem er
og framleitt sitt eigið köfnunar-
efni, heldur hefur hún reynst
hafa einstaka hæfileika til þess
að draga fram þann eiginleika
okkar Islendinga, sem einkenn-
ir okkur umfram aðrar þjóðir,
sumsé þrætubókarlistina.“
Skrifar Guðbrandur Þorkell Guðbrands-
son í Moggann í gær.
Saklausir sjóarar
„Sagt er að prestur nokkur í til-
teknum landshluta hafi sagt að
þar lygju menn með þögninni.
Sama má segja um túlkun Haf-
rannsóknastofnunar hvað varð-
ar tilraunastarfsemina um
„uppbyggingu" þorskstofnsins í
tvo áratugi. Allar hafa tilraun-
irnar misheppnast og saklaus-
xun veiðimönnum sífellt kennt
um „ofveiði".
Skrifar Kristinn Pétursson fiskverkandi
í Moggann.
Vœsir ekki um fólkið
„Það væsir ekki um fólkið. Það
horfir á sjónvarp og myndbönd
og fær sér kaffi. Það er nóg af
öllu.“
Fólkið sem naut þessara dásemd^ varð
reyndar veðurteppt í Fagranesinu í Þor-
lákshöfn í 15 tíma. Mogginn hefur ofan-
greint eftir skipstjóranum.
Varað við forsetaheimsókn
Skyldi um aldamótin verða eftir á
landinu lófastór blettur, sem ekki hef-
ur orðið aðnjótandi opinberrar heim-
sóknar forseta íslands ?
Ef út í það er farið, skyldi verða ein
einasta lítil saumastofa, sjoppa, eða
bara einkaheimili, sem náðarsól æðsta
embættis þjóðarinnar hefur ekki ein-
hvern tímann skinið á, þó ekki nema í
smástund?
Það er ekki bara nýkjörinn forseti,
sem er duglegur að heimsækja þjóð-
ina. Forveri hans dró heldur ekki af
sér og meira að segja forverar hennar
brugðu sér stundum af bæ innanlands,
þó ekki væri það kannski með jafn
markvissum og alltumfaðmandi hætti
og nú virðist orðin hefð fyrir. Þegar ný
öld gengur í garð verða hver hóll og
þúfa að öllum líkindum ekki bara vel
og kyrfilega heimsótt af forseta, heldur
margheimsótt.
Nú er ekki endilega ætlunin að setja
út á bessa heimsóknagleði blessaðra
forsetanna. Þetta eru oftast mjög sætar
heimsóknir þar sem forsetinn hefur
það huggulegt með þjóðinni, fögur orð
falla á báða bóga og allir fá kærkomið
tækifæri til að fara í sparifötin og sýna
það besta á sínum stað.
Á föstudaginn kemur er það Barða-
strandasýsla sem fer í sparifötin.
Spurningin er hins vegar hvort hinar
sýslurnar fá að sjá mikið af þeim
sparifötum, því sýslumaður Vestur-
byggðar hefur ein-
dregið varað fjöl-
miðlafólk við því að
sýslan sé sem næst
ófær. Þessi umhyggja
fyrir blaðamanna-
stéttinni er svo
óvanaleg að ýmist
hljóta jafnvel þeir alhörðustu innan
hennar að komast við, eða fara að
velta fyrir hvort ekki liggi þarna fiskur
undir steini. Vill sýslumaðurinn
kannski ekki láta okkur sjá að hann er
ekki búinn að hengja upp mynd af
þjóðhöfðingjanum, „sem slíkum“,
smbr. orðalag kosningastjórans, á
skrifstofunni. Eða er sýsli búin að
kaupa mynd en finnst. það hálf pínlegt
miðað við íjaðrafokið sem orðið hefur
um þau mál öll ?
Hvað sem því líður -og hugleiðing-
um aðsóknarkenndra blaðamanna á
síðkvöldum- þá stendur valið sam-
kvæmt sýslumanni milli þess að fylgja
forsetahjónunum eftir á tofærutröllum
eða fara hvergi.
En er eitthvað varið í heimsókn sem
enginn fréttir af nema heimsækjand-
inn og sá heimsótti?
Mér vitanlega
hefur ekki nema
einu sinni legið við
að slíkt yrði uppi á
teningnum í forseta-
heimsókn. Það var í
einni af allra fyrstu
opinberu innanlandsheimsóknum fyrr-
verandi forseta, sem á sínum langa og
farsæla ferli þróaði þetta heimsókna-
munstur upp í hreint listform.
Þá átti líka sýslumaður hlut að máli
og var sá, líkt og þjóðin öll í þá daga,
nýgræðingur á sviði forsetaheimsókna.
Það reið því á að láta allt fara eftir
settum reglum, þannig að þegar full-
trúar eins ijölmiðilsins brutu það af
sér að aka næst á eftir forsetalímósín-
unni inn langan fjörð, reiddist sýslu-
maður og ákvað að setja viðkomandi
ljölmiðil í straff.
Refsingin fólst í því að fá ekki að
fara með forsetanum í siglingu daginn
eftir, heldur þurfa að standa eins og
glópar á bryggjusporðinum um morg-
unin og horfa á eftir kollegunum,
hróðugum á dekkinu með forseta og
sýslumanni, sigla inn í sólarupprásina.
Þetta horfði vægast sagt illa. Og hvað
átti að segja fréttastjóranum fyrir
sunnan? Svo vel hagaði hins vegar til
að fréttaritari hins straffaða íjölmiðils í
plássinu var góður og gegn guðsmaður
af gamla skólanum, sem tókst,
skömmu áður en landfestar voru leyst-
ar, að finna fyrirgefningunni stað í
hjarta sýslumanns. Um borð fór öll
hersingin og sendi þessar lika fínu og
fallegu myndir og frásagnir af ferðinni.
Krafa sýslumanns Vesturbyggðar ætti
því að vera sú að fá bundið slitlag á
alla Barðaströndina fyrir morgundag-
inn, svo þjóðin missi nú ekki úr heila
forsetaheimsókn. H.H.S.
3íildwt Melga