Dagur - Tíminn - 19.10.1996, Blaðsíða 4

IV - Laugardagur 19. október 1996
Jbtgur-'2Imtmn
SÖGUR O G SAGNIR
Gullbringa" var rituð 100
árum á undan Landnámu,
að sögn Jochums Eggerts-
sonar. í henni er mikill fróðleik-
ur um hverjir námu ísland og
um menningarafrek Krýsa, sem
voru búnir að búa á íslandi í
hundruð ára áður en Norðmenn
komu til landsins. Um þá miklu
sögu er hægt að fræðast í galdra-
skræðum og leynibókum. „Bók
sjómanna" dró Jochum úr jörðu
fimmtudaginn 6. október 1938
og voru þá 27 blöð heil. Engum
vildi Jochum sýna þessi gögn né
þau galdrakver, sem hann þóttist
rýna í og lesa úr allt aðra íslend-
ingasögu en almennt er talin
vera í gildi.
Um Ara fróða fer hann háðu-
legum orðum og segir hann að-
eins hafa verið vesælt peð bisk-
upa og alinn upp sem fugl í búri
af þeim. Hann segir um hin
frægu orð Landnámu, að hafa
skuli það heldur sem sannara
reynist, að þau séu einhver sið-
spilltustu orð og sannleikanum
ijandsamlegustu sem nokkru
sinni hafi skráð verið.
Launhelgar
Egyptalands
Eðlilega þurfti Jochum að gera
Ara fróða Þorgilsson og skrif
hans ómerk til að koma að sinni
„Frumlandnámu“.
í stuttu máli er kenningin sú,
að Krýsar hafi numið hér land
mörgum mannsöldrum á undan
Norðmönnum og er Krýsuvík við
þá kennd. Þeir bjuggu á gósen-
landinu Krýsuvík, sem var drjúg-
ur hluti Reykjanesskagans. Allt
var þar skógi vaxið, gnægð fiskj-
ar í sjó og dýralíf fjölskrúðugt.
Þeir þurftu ekki á meira landi að
halda.
Krýsar voru upprunnir úr
launhelgum Egyptalands, gáfaðir
og mennilegir með afbrigðum.
Höfundur Krýsakenningar gefur
þeim heitið gullmunnar. Þeir
dreifðust víða og voru afbragð
annarra hvar sem þeir fóru.
Meðal gullmunna má nefna Lao
Tse og Jesú frá Nasaret, og má
sjá að mannval var gott meðal
þeirra.
Kolskeggur vitri, eða Kölski,
var einnig Krýsi og var hann höf-
uðpaur íslensku nýlendunnar
þegar aðkomnir landnemar
gengu milli bols og höfuðs Krýs-
anna árið 1054. Síðar reyndu
þeir að leyna ódæðisverkum sín-
um með sögufölsunum.
Stærðfræði og
landnám
Öll helstu bókmenntaafrek forn-
aldarinnar eignar Skuggi Krýs-
um. Völuspá, Hávamál, Njála og
Egils saga eru samdar af nafn-
Krýsuvík. Garnli bærinn og kirkjan áður en hún var endurbyggð.
Frumbyggjar
íslands,
Krýsarnir
Rofabarð á Krýsuvíkurbergi. Á því má glöggt sjá að þarna var áður mjög
gróðursælt.
kenndum Krýsum, svo að eitt-
hvað sé nefnt.
Gullmunnakerfið er fremur
vísindastarfsemi en trúarbrögð
og guð er í mannssálinni. Ef
pelikani ætti sér guð, væri hann
pelíkani, segir Jochum, og hina
djúpvitru Krýsa skapar hann
auðvitað í eigin mynd, enda
flestir afburðamenn af þeim
komnir.
Ábendingar pýramídafræð-
innar tfi íslands eru vel kunnar
og á okkar dögum eru uppi mikl-
ar kenningar um stærðfræðUega
útreikninga á landnámi og
byggð. Kenningar Jochums Egg-
ertssonar um örlagabendingar
frá Keopspýramídanum ti ís-
lands eru því alls ekki einstakar.
En satt best að segja virðast þær
byggjast eingöngu á hugmynda-
flugi fremur en stærðfræðiþekk-
ingu.
Flóttinn til Sóleyjar
Leið gullmunna til íslands kort-
leggur Skuggi á þessa leið í bók
sinni „Brísingamen Freyju": Á
5.-6. öld eftir Krist var aðal gull-
munnastarfsemin með aðsetri á
eynni Iona í gríska Eyjahafinu,
en fluttist svo vegna uppreisna,
óeirða og ágengni sjóræningja
vestur á bóginn og var sett niður
á Suðureyjaklasanum (nú Hebri-
deseyjar), sem þá töldust til ír-
lands (er nú kallað Skotland).
Allt var þetta gert samkvæmt ör-
lagabendingum Keopsmerkisins
í Egyptalandi, því gullmunnarnir
þekktu alla leyndardóma, stærð-
fræðiútreikninga og örlagabend-
ingar Khúfusar, sem fólgnar eru
í pýramídanum mikla. En laust
eftir aldamótin 700, þegar nor-
rænir víkingar, er þá og síðar
voru yfirleitt nefndir Danir, tóku
að herja og ræna vestur á bóginn
frá aðalbækistöð sinni á megin-
landinu, er enn heitir Normandí
í Frakklandi, var höfuðbækistöð-
in flutt norður til þessa óbyggða
eylands, er nú heitir ísland — en
hét þá Þúla eða Þýli, sem merkir
Sóley, síðar Thule eftir að þ-ið
hvarf úr engilsaxnesku stafrófi
— og sett niður eftir bendingum
Keopsmerkisins, sem enn heitir
Krýsavík undir Gullbringum, er
Gullbringusúsann (sýslan) ber
enn í dag. Vfldn við sjóinn,
Gamla Krýsavík, er síðan kennd
við Chrýsiana, eða gullmunn-
anna, og ber enn þeirra nafn,
þótt nafn höfuðbólsins, Vðíurinn-
ar, flyttist síðar, eða nálægt
1340, sakir efdsumbrota, hraun-
rennslis og eyðileggingar alla
leið upp í dalinn milli Gull-
bringnanna, en það er enn í dag
eina óbrunna svæðið á öllu
Reykjanesinu.
Vellauðugir og
vitrir
Fyrir eyðilegginguna var Krýsa-
vík blómlegasta svæði landsins
og víða vaxið stórskógi.
í Krýsavík var eftir þetta höf-
uðbækistöð Krýsanna og síðasta
skipulagða starfsemi þeirra í
veröldinni, starfandi vitandi vits
og í vaxandi gengi allt til hausts-
ins 1054, er gerð var fullnaðar-
aðför að þeim og þeir ýmist
fangaðir eða drepnir. Það var
Kolskeggur vitri (Kölski) er þá
var aðalforystumaður Krýsa.
Undir hans stjórn tók starfsemin
öll þeirri stökkþróun, er eins-
dæmi er, hvar sem leitað er í
veraldarsögunni.
Auðugir voru Krýsar sem
vænta má: Krýsar áttu mestallt
þetta svokallaða „landnám Ing-
ólfs“, er þeir voru drepnir, og
miklar eignir aðrar í löndum og
lausum aurum, því þeir voru
vellauðugir. Meðal annars voru
níu hafskip af þeim tekin, en
kaupskip þeirra sigldu mest til
Suðurlanda og voru aðalviðskipti
þeirra við Marseille í Frakklandi,
en fóru þó stundum allt til Eg-
yptalands og inn í Nflarósa. Að-
alviðskiptastæði þeirra hér og
skipalægi voru í Ölvésá við Arn-
arbæli og Hvítá í Borgarfirði.
Fyrsti biskupsstóllinn á íslandi,
Skálholtsstóll, var stofnaður af
reytum þeirra skömmu eftir að-
förina, eða nánar sagt árið 1056.
Leiðbeindu
Norðmönnum
Nokkrar frásagnir eru á víð og
dreif í skrifum Skugga um
hvernig Krýsar tóku norsku
landnámsmönnunum og leið-
beindu þeim og aðstoðuðu við að
taka sér bólfestu. Skýring er á
Uppruni Skugga og ferill
Hugmyndir um búsetu á
fslandi fyrir daga Ingólfs
Amarsonar eru mörg-
um hugleiknar og eru víða til.
Meðal þeirra sem sett hafa
fram kenningar um efnið er
Jochum M. Eggertsson, sem
tók sér höfundarnafnið Skuggi.
Hér á síðunni er leitast við að
gefa nokkra hugmynd um
kenningar hans um Krýsa,
sem vöktu talsverða athygli á
sínum tíma, en hafa nú fallið í
skuggann fyrir enn öðrum
kenningum, sumum miklu
ótrúlegri, en margir taka samt
sem góðar og gildar.
Jochum M. Eggertsson
fæddist á fsafirði 1896, sonur
Eggerts Jochumssonar, bróður
Matthíasar skálds og Einars
trúmálahöfundar og margra
fleiri systkina. Móðir hans var
seinni kona Eggerts, Guðrún
Kristjánsdóttir frá Gullbringu.
Eggert faðir hans var um
tíma skrifari hjá Jóni Þ. Thor-
oddsen, sýslumanni og rithöf-
undi, sem þá sat í Haga á
Barðaströnd. Annars var hann
vitavörður á Naustum, gegnt
ísafirði, en var lengstum æv-
innar heimiliskennari hér og
þar um Vestfirði og síðar á ísa-
firði við barnaskólann. Skáld-
mæltur, fjölfróður og ritfær, en
Skuggi, Jochum Eggertsson.
gaf lítið út. Jochum kallaði
sjálfan sig Skugga og gaf út
bækur undir því heiti. Hann
varð búfræðingur frá Hvann-
eyri, fór síðan til Norðurlanda
ungur maður og lærði osta-
gerð og fleiri hagnýt fræði.
Heimkominn snéri hann sér þó
ekki að sérgrein sinni, heldur
skriftum, afar fjölbreyttum.
Þýddi hundruð ljóða eftir
þekkta erlenda höfunda, gaf út
Galdraskræðu um hvíta- og
svartagaldur. ritaði Syndir
guðanna 1-3, magnað ádeilurit
um samtíð sína, samdi fyrsta
kvikmyndahandrit á íslensku,
þýddi Rubayat Ómars Khajjam
og gaf út kenningar sínar um
margvísleg efni. Þar á meðal
um landnám Krýsa, sem leita
verður uppi í fleiri bókum, því
svo virðist sem nokkuð skorti á
skipulag í framsetningu
Skugga. Alls eru útgefin rit
hans um 30 talsins.
Skóga í Þorskafirði keypti
Jochum 1950 á 15 þúsund
krónur og stundaði þar skóg-
rækt og víðfeðmar hugsanir.
Síðustu árin gekk hann til liðs
við Baháisöfnuðinn og arf-
leiddi hann að Skógum. Þar
ólst faðir hans upp ásamt
systkinum sínum, þar á meðal
Matthíasi skáldi Jochumssyni.