Dagur - Tíminn - 22.10.1996, Qupperneq 3

J]agur-‘2tonmn
Þriðjudagur 22. október 1996 - 15
LÍFIÐ í LANDINU
„Oft má glaðan öðling sjá“
Vísna- og sagnagleði
allsráðandi á skemmtun
Hákon Aðalsteinssonar,
Kveðið í kútinn, sem
haldin var íMiðgarði í
Skagafirði um helgina.
Hljómsveit Friðjóns Jóhannssonar kom fram í ýmsum tóniistaratriðum á skemmtun Hákonar og lék fyrir dansi að henni lokinni.
Myndir: Sigurður Bogi.
Við höfum flutt þessa dag-
skrá víða á Austurlandi
og flytjum hana nú út
fyrir fjórðunginn. Kynnum fyrir
fólki hina austfirsku sagna-
skemmtun, en slík skemmtun
hefur reyndar búið meðal fólks
í öllum landsfjórðungum. En
mötunin úr ijölmiðlum er slík
að þetta hefur verið á undan-
haldi. En rétt er að halda í
þennan gamla íslenska sið,“
segir Hákon Aðalsteinsson,
hagyrðingur og hreppstjóri á
Héraði, í samtali við Dag-Tím-
ann.
Sannsögli og
skáldagáfa
Kveðið í kútinn var yfirskrift
skemmtana, sem haldnar voru í
Reykjavík og í Miðgarði í
Skagafirði um helgina. Jökul-
dælingurinn Hákon Aðalsteins-
son var þar í fylkingarbrjósti og
hafði yfir ýmiskonar vísnaefni
sem tengist austlenskri menn-
ingu. Víða á skáldaþingi hefur
Hákon kvatt sér hljóðs og ófá
eru þau þjóðfélagsmál sem
hann hefur botnað með hnytt-
inni vísu. Á ýmsum málum
tæpti hann til að mynda á
skemtuninni í Miðgarði, sem
var fjölsótt.
„Þessi skemmtun og þáttur
Hákonar í henni byggist á sann-
sögli og skáldagáfu Jökuldæl-
inga, hógværð Fljótsdælinga og
sönggleði Egilsstaðabúa," sagði
Stefán Bragason, bæjarritari á
Egilsstöðum, sem var kynnir á
samkomunni. Stefán og Gunn-
laugur Snæbjörnsson, sveitar-
stjóri í Fellabæ, gerðust um
stundarsakir liðsmenn Hljóm-
sveitar Friðjóns Jóhannssonar,
sem tók jafnframt þátt í þessari
samkomu með flutningi ýmissa
tónlistaratriða.
Gæflyndir með geði
þekku
„Ég hef verið að velta því fyrir
mér að gera vísur um fófk í öll-
um hreppum á Austurlandi,“
sagði Hákon. Hann sagði að í
því verkefni væri hann þó
skammt á veg kominn - og væri
aðeins búinn að yrkja um Mjó-
firðinga, en þeir eru aðeins um
þrjátíu samkvæmt síðustu töl-
um. Og þannig yrkir Hákon um
Mjófirðinga:
Eflegg ég mat á mannkosti í
Mjóafirði
ekkert telst þar einskis virði.
Ganga menn þar gœflyndir með
geði þekku,
mislangir í brattri brekku.
Fœddir eru ífirði sem er
flestum þrengri,
með annan fótinn aðeins lengri.
Hafa báðar hendur á
Hákon Aðalsteinsson greindi
frá því þegar hann var spurður
um hvaða kosti konur hefðu
fram yfir karla. Svarið var svo-
hljóðandi:
Þetta flœkist fyrir mér
þó flest ég viti og þekki.
Þessi spurning þvœlin er
þetta veit ég ekki.
Hinsvegar hafði Hákon á
reiðum höndum svar við þeirri
spurningu hverjir kostir karl-
anna væru fram yfir konurnar:
Oft má glaðan öðling sjá,
úti í náttúrunni.
Hafa báðarhendur á
hengiplöntu sinni.
„Er ég nú að moka
flórinn"
„Þegar ég var strákur fór ég að
velta fyrir mér hvað ég, fjósa-
Upp til heiða fuglar fljúga
fyllist loftið vœnjaþytnum
augun varla œtla að trúa
œgifógrum morgunlitnum.
Breiðir úr sér gróður gjöfull
gott er nú við
heimskautsbauginn.
Núfór illa dauði og djöfull
þar datt ég beint í
skítahauginn.
Aðalsmerkið undir
mér
Um það eftirtektarverða hátt-
erni karlmanna að míga gjarn-
an undir húsveggjum, orti
Hákon svo og hafði þar vísu yfir
á samkomunni í Miðgarði:
Geng ég út í kvöldsins kul
kannske var það skyssa
nístingsköld er nóttin dul
nú er vont að pissa.
Nöturlegt að norpa hér
nú er ekki gaman.
Aðalsmerkið undir mér
orðið blátt að framan.
Illum hrolli að mér slœr
á mig fýkur snjórinn.
Mildi drottinn mér var nœr
að míga bara íflórinn.
Á síðasta ári sendi Hákon frá
sér kverið Oddrúnu, sem hefur
að geyma ýmsar vísur hans um
menn og málefni. Skömmu eftir
að kverið kom út fékk skáldið
svohljóðandi sendingu frá bróð-
ur sínum í andanum um inni-
hald kversins:
Sumum mönnum þyrfti að þvo
með sápu,
þankaganginn svona hérumbil.
En gleymdi að setja á glcesta
bókarkápu
„geymist þar sem börn ná ekki
til."
-sbs.
strákurinn, ætlaði að verða
þegar ég yrði stór. Ýmislegt
flaug í gegnum huga minn en
alltaf var til trafala að ég þyrfti
að vinna eitthvað. Á endanum
ákvað ég, ijósastrákurinn, að
verða skáld, en fyrir þann sem
svo stóra ákvöðrun tekur er þó
rétt að velja sér réttan vettvang
til að yrkja á. Um þetta orti ég
svo,“ sagði Hákon:
Glitra daggir glampa vogar
gullnum bjarma slcer á hafið
í mildum skýjum morgunn logar
merlar fagurt litaraftið.
Sólin dreifir Ijúfu Ijósi
logagyllir fiallakórinn
aleinn staddur út ífiósi
er ég nú að moka flórinn.
Þetta erfagur dýrðardagur
drottni verður hann til sóma
heyrist söngur fuglafagur
flugur svífa milli blóma.
Lifnar allt um laut og bala
litlir skýrast móa og túna,
beljusvínið blautum hala
barði mig á kjaftinn núna.
Hreppstjórinn og hagyrðingurinn Hákon Aðalsteinsson hefur yfir kveð-
skap um karla og keriingar á Héraði.