Dagur - Tíminn - 22.10.1996, Blaðsíða 4

16- Þriðjudagur 22. október 1996 30agur-Œmimn
‘llmBuðaíauót
Að vera eða að vera ekki herra forseti
Fréttastjóri Sjónvarpsins er
opinber embættismaður og
honum ber að haga sér sam-
kvæmt því í starfí sínu. Þjóðinni
kemur hans persónulega
skoðun á þeim manni, sem nú
gegnir embætti forseta íslands,
ekki við. Honum ber skylda til
að sýna því embætti virðingu í
hvívetna. Hvað sem honum
kann að finnast, þá er það hans
einkamál og á ekki erindi í
fréttatíma.
Þó er annað verra. Forsætis-
ráðherra, Davíð Oddsson, hefur
ekki heilum á sér tekið síðan í
vor. Framkoma hans hefur ver-
ið með þvílíkum ólíkindum
gagnvart forseta landsins að
maður spyr sig hvort maðurinn
gangi heill til skógar. Sá sami
forsætisráðherra sem uppskar
réttilega virðingu og aðdáun
þjóðarinnar með framkomu
sinni þegar snjóflóðin féllu á
Súðavík og Flateyri, maðurinn
sem stóð einsog klettur þegar
þjóðin var í áfalli, maðurinn
sem hélt ró sinni og var eins
traustur Iandsfaðir og nokkur
maður gat orðið, hvar er sá
Davíð? Enginn var í vafa um að
hann tæki þessi áföll jafn nærri
sér og aðrir landsmenn, en sem
forsætisráðherra varð hann að
halda andlitinu. Og það gerði
hann með sóma og glæsibrag.
En núna er engu líkara en hann
sé, því miður, búinn að tapa
þessum dýrmæta eiginleika.
Forsætisráðherra veit það
jafnvel og allir aðrir að minnstu
svipbrigði við opinberar athafn-
ir segja mikla sögu. Hann vissi
líka vel að öll þjóðin fylgdist
grannt með þingsetningunni í
haust. Hann vissi það líka vel
að viðbrögð hans við úrslitum
forsetakosninganna, í beinni út-
sendingu á kosninganótt,
myndu tala skýru máli. Og
hversu mikið sem maðurinn
Davíð Oddsson hefði óskað sér
að einhver annar yrði kosinn
forseti íslands, þá var það
skylda forsætisráðherrans Dav-
íðs Oddssonar að halda andlit-
inu þegar úrslitin lágu fyrir.
Þjóðin gerir þær kröfur til hans.
En það merkilega við þessa
undarlegu hegðun er það, að sá
sem ætlar að lítillækka annan
með framkomu sinni eða
ávarpi, lítillækkar fyrst og
fremst sjálfan sig. Og sá maður
sem ekki getur stjórnað sjálfum
sér er ekki fær um að stjórna
neinu öðru. Þetta á forsætisráð-
Friðrik
Erlingsson
skrifar
Virðing fyrir æðstu emb-
ættismönnum ríkisins
finnst sumum vera hjá-
kátleg hegðun og bera vott um
undirlægjuhátt eða einhverja
tegund af snobbi. Því miður
höfum við íslendingar alltof oft
átt menn í æðstu embættum
sem enga virðingu áttu skilið,
hverra hegðun gerði það útilok-
að að nokkur gæti borið virð-
ingu fyrir þeim. En um þessi
embætti gilda ákveðin lögmál,
sem allir verða að hlíta: per-
sóna mannsins sem embættinu
gegnir er eitt, hann sem hold-
gervingur embættisins er ann-
að. Fari svo að persónubrestir
geri vart við sig hjá viðkomandi
manni, brestir sem er óþolandi
að líða manni í svo háu emb-
ætti, verða þeir sem næst hon-
um standa að gera honum ljósa
ábyrgð sína. Ef maðurinn nær
ekki áttum, verður hann að
segja af sér embætti.
Því meiri ábyrgð sem menn
axla í stjórnkerfinu, þeim mun
meiri kröfur eru gerðar til
þeirra um hegðun og fram-
komu. Og þær kröfur verða þeir
einnig að gera til sjálfs sín. í
síðustu forsetakosningum áttu
margir erfitt með að fela hug
sinn þegar úrslit lágu fyrir.
Fyrst var það fréttastjóri Sjón-
varpsins, Bogi Ágústsson, sem
missti taumhald á tilfinningum
sínum og það svo illilega að
hann hefur ekki náð sér enn
þegar forseti íslands er í frétt-
um. Bogi hefur kosið að lít-
illækka sjálfan sig með hortug-
heitum og með því að draga úr
eða jafnvel sleppa alveg þeim
titli sem ber að nota þegar for-
seti landsins er nefndur á nafn.
/MA/A/ V/RÐ/ST Se/Z-
ST4K/.£G4 Ú/YÆG&cr/Z /
A/£7, £N£>/9
£/rx/ //£MA A//c/r/'c/
PTÓST//T pr/rvÆÐ/i
PP/PPP SPM//ÖP£>y
£PA// /Q pðmjos/) /
6CGGI
herrann að vita og hafi frétta-
stjóri Sjónvarps ekki vitað það
áður, þá veit hann það núna.
Þjóðin má ekki við meiri sundr-
ung en orðin er í röðum æðstu
embættismanna ríkisins. Eftir
höfðinu dansa limirnir.
Og þegar jafn alvarleg og
ömurleg mál einsog málefni
þjóðkirkjunnar hafa brotið
traust almennings og trúnað í
garð kirkjuyfirvalda og ríkisins,
þá verða menn einsog forsætis-
ráðherra landsins að halda
andlitinu útávið. Forseti ís-
lands, herra Ólafur Ragnar
Grímsson, hefur sýnt það og
sannað að hann er maður til að
axla þá ábyrgð sem embættinu
fylgir. Framkoma hans í emb-
ætti er honum sjálfum til sóma
og embættinu sæmandi. Hann
er réttkjörinn forseti og hefur
yfirgnæfandi fylgi um allt land.
Þeir, sem eiga eitthvað per-
sónulega erfitt með að horfa
beint á þá staðreynd, gerðu vel
að halda því fyrir sjálfa sig, sér-
staklega ef þeir eru opinberir
embættismenn. Þjóðin á ekki að
þurfa að þola þesskonar fram-
komu af þeim mönnum sem
hún hefur kjörið til ábyrgð-
arstarfa.
Öðrum embættismönnum,
Ukt og fréttastjóra Sjónvarps,
væri réttast að fara á námskeið
í sjálfsaga eða finna sér eitt-
hvað annað að gera. En líklega
finnst honum óhætt að haga sér
einsog óstýrilátur krakki úr því
að sjálfur forsætisráðherra set-
ur honum fordæmið. Og
væntanlega eru þeir þá báðir
tilbúnir að mæta framkomu
sjálfra sín í framkomu annarra
í þeirra garð. Eða hvað?
Flokkurinn
sér um sína
Garri hefur alla tíð vit-
að að hjá Sjálfstæðis-
ílokknum gildi sú
regla að þeir sem þjónað
hafa flokknum af trú-
mennsku uppskeri í sam-
ræmi við það - ílokkurinn
sér um sína.
Það er því
full ástæða til
að taka undir
og fagna þeim
lausafréttum
að flokkurinn
sé búinn að
útvega Elínu
Hirst nýtt starf hjá ríkinu.
Ef hins vegar þessar lausa-
fréttir eru eitthvað orðum
auknar, þá er full ástæða til
að flokkurinn taki við sér og
geri eitthvað í málinu.
Allt ein stór
fjölskylda
Elín hefur að vísu ekki verið
áberandi í stjónmálum sjálf
og þjónusta hennar við
flokkinn hefur að sönnu
ekki verið áberandi eða fjöl-
skrúðug. Því meiri hefur að-
stoð eiginmanns hennar,
Friðriks Friðrikssonar
(mikla) verið. Friðrik skar
sem kunnugt er heilt gengi
virðulegra íhaldsmanna úr
snörunni þegar hann tók að
sér Almenna bókafélagið
þegar það var á leiðinni á
hausinn á sínum tíma. Góð-
borgararnir í flokknum
sluppu þá við að verða aðil-
ar að því leiðindamáli þegar
forlagið á endanum fór á
hausinn og munar um
minna. Auk alls þessa má
ekki gleyma því að Friðrik
Elínarmaður var kosninga-
stjóri Davíðs á landsfundin-
um forðum þegar Davíð
réðist í það stórvirki að
verða flokksformaður. Það
er því deginum ljósara að
Elín og hennar Ijölskylda öll
á talsvert inni hjá flokknum
og getur átt von á því að fá
nokkuð bitastætt starf í
framhaldinu. Flokkurinn er
jú ein stór fjölskylda.
Nú hefur Garri ekki
heyrt hvaða störf flokkurinn
er helst að spá í handa El-
ínu, en gera verður ráð fyrir
að þau séu
flest á sviði
íjölmiðlunar -
líklega sjón-
varps - vegna
þess að Elín
er fyrst og
síðast sjón-
varpskona.
Spurningin er þá aðeins
hvort er líklegra að hún
endi inni á Stöð 3 við að
byggja upp nýja fréttastofu
þar eða hvort hún fær inni
hjá RÚV, en flokkurinn hef-
ur góð tengsl inn á báða
þessa staði.
Alltaf smuga á RÚV
Stöð 3 er þó ósennilegri
kostur vegna þess að þar er
ekki fréttastofa og ólíklegt
að komið verði upp frétta-
stofu þar á næstunni. Hins
vegar eru alltaf smugur hjá
RÚV enda fordæmi fyrir því
að flokkurinn fari sínu fram
þar innanhúss. Þar eru
menn meira að segja með
nokkra æfingu í að útvega
brottreknum sjónvarpsyfir-
mönnum vinnnu, eins og
Hrafnsmálin víðfrægu eru
til vitnis um. Kannski Pétur
Guðfinnsson eigi inni annað
árs frí? Kannski einhver
annar eigi inni árs frí?
Skyldi Markús Örn kannski
ætla í borgarstjóraslag við
Árna Sigfússon? Nú ef eng-
inn á inni frí sér Garri ekk-
ert því til fyrirstöðu að
ílokkurinn láti Heimi Steins-
son senda einhvern í launað
leyfi til að koma Elínu inn á
meðan. Allt er þetta hluti af
leiknum, hluti af því að vera
sjálfstæðismaður þar sem
flokkurinn sér um sína.
Garri.