Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.1982, Síða 6

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1982.
Ingrid Bergman
leikur Goldu Meir
Kvikmyndin kynni að verða sú síðasta
sem ingrid er með í
,,Ég lofaði þessu og við það skal ég
standa,” segir Ingrid Bergman kvik-
myndaleikkona. Henni verður ekki
hnikað frá því að Ijúka við kvikmynd-
ina um Goldu Meir, sem hún leikur
aðalhlutverkið í. En Ingrid er fársjúk
og fjölskylda hennar og vinir róa að því
öllum árum að fá hana til að taka sér
hvíld frá störfum. „Nei,” segir Ingrid.
„Þetta verður e.t.v. síðasta kvikmynd-
in mín — ég vil fáað ljúka henni.”
Ingrid Bergman hefur nú gengizt
undir tvær aðgerðir vegna brjóst-
krabba, auk móðurlífsaðgerða. Hægri
handleggur leikonunnar bólgnar nú
mjög oft og læknar óttast að ekki hafl
verið komizt fyrir brjóstkrabbann.
Ingrid Bergman er nú 66 ára gömul. í
vinnu sinni við myndina um Goldu
innanhúss standa nú yfir í London.
tsraelski stjórnmálamaðurinn Golda
Meir lézt árið 1978 eftir 12 ára baráttu
við krabbamein og sýndi fádæma hug-
rekki. Hið sama er nú sagt um Ingrid.
fram úr ermum, Ingrid eigi ekki mjög
langt eftir. En starfsfólk við myndina
vissi þó ekkert urn hversu alvarlegur
sjúkdómurinn var og varð furðu lostið
þegar sannleikurinn kom I ljós. „Það
Með Humphrey Bogart I „Casablanca” árið 1942
Meir er hún að 14 klst. á dag sex daga í
viku. Útiatriðin voru tekin í lamandil
sumarhitum Tel Aviv í tsrael en tökur
Kvikmyndatökumennirnir dást að elju
hennar. Leikstjórinn, Zeev Zeiglar,
hefur sagt þeim að láta hendur standa
Með börnum sinum. Robertino og Isa-
bellu
er óhugnanlegt að horfa upp á hana í
vinnu, vitandi sem er að hún berst við
dauðann, kjarkur hennar er óbilandi.”
Uppkomin börn Ingrid, þau
Robertino og Isabella, hafa miklar
áhyggjur af móður sinni og vilja að hún
hætti við ntyndina og komi til New
York í frekari læknismeðferð. En hún
lætur orð þeirra eins og vind um eyru
þjóta. Lofar þó að fara til lækna sinna
þegar verkinu er lokið.
Þegar unnið var við kvikmyndina í
Tel Aviv í sumar, voru hitarnir oft
óbærilegir. En leikkonan rak niest á
eftir, vitandi sem var, að það var ekki
mikill tími til stefnu. ,,Hún var alltaf
mætt fyrst og fór síðust. Hún þurfti
iðulega að fá að fara afsíðis að leggja
Konan með
asnaandlitið
Dæmi úr hópnum var Grace
McDaniels,,, ljótasta kona í heinti,”
konan með asnaandiitið. Húð hennar
var rauð og líktist meir hráu kjöti en
mennsku skinni, haka hennar var snúin
á þá leið að hún gat tæpast hreyft
kjálkaliðina. Tennurnar í henni voru
stórar og rammskakkar. En það sem
gaf henni viðurnefnið, konan með
asnaandlitið, voru varirnar, sem voru
stórar og þykkar. Hún var hroll-
vekjandi sjón.
En við kynningu kom annað í ljós.
Hún vann í fjölleikahúsum og á vinnu-
stöðum hennar er hennar einatt minnzt
af væntumþykju, hún var vinsæl og vel
liðin alls staðar. Grace giftist sér yngri
manni, hinum myndarlegasta og þau
eignuðust tvö heilbrigð og falleg börn.
Sú saga er til af Grace, að hún hafi
einu sinni kvartað við vinnuveitanda
sinn yfir því að vera auglýst sem ,,sú
ljótasta”. Vinnuveitandinn benti henni
á að hún fengi 75$ á viku en að stúlk-
urnar fögru sem dönsuðu á sýningunni
fengju aðeins 25$. Grace hætti við að
kvarta meira.
Frank Lentini þrífættur, en eignaðist
konu og fjögur börn.
Afbrigðilega vaxið
fólky sem fann ham-
ingju samt sem áður
Konan meðasnaandlitið.... þrihanda
konan,... handalausi fiðluleikarinn..
ormurinn.... Allt voru þetta afbrigði-
legar manneskjur, „fríkar” á borð við
Fílamanninn. Fórnarlömb náttúru í
grimmdarhug.
Þó voru þau öll elskulegasta fólk, oft
hamingjusamt og gat lifað eðlilegu lífi.
Carl Unthan, handalausi fiðluleikarinn.
Árið 19811 hlutverki Goldu meir.
sig en aldrei lengi. Með henni í verinu
var hjúkrunarkona sem vék aldrei frá
henni, en það var augljóst að Ingrid
hefði viljað að hún færi,” segir einn
kvikmyndatökumannanna í nýlegu við-
tali. Förðunar- og búningameistarar
áttu í talsverðum erfiðleikum með að
fela bólginn handlegginn og vegna þess
hve fætur hennar voru mjóir, varð að
vefja þá svo þeir liktust fótleggjum
Goldu Meir.
Ingrid reykir þó mjög mikið. Hún á
að hafa sagt þýzkum blaðamanni að
hún vissi vel að hún ætti alls ekki að
reykja, „en hverjar aðrar nautnir á ég
eftir?”
f þessu sama viðtali sagði Ingrid frá
því að sér fyndist líf sitt vera kapphlaup
við tímann, en „krabbinn er mér ögrun
og mig langar til að sýna heiminum að
ég get tekizt á við hann. Ég lít á hvern
dag sem gjöf og er' þakklát... Ég er
með krabba og ég mun deyja vegna
hans, en ekki strax, ekki strax.”
Að sögn þeirra er standa að kvik-
myndinni um Goldu Meir, var áherzla
lögð á að taka allar nærsenur fyrst og
láta hinar, þar sem Golda sést aðeins úr
fjarlægð bíða þar til síðast. Ingrid segir
frá þessu í viðtalinu og bætir við:
„Það er vegna þess að ef ég dey, þá
geta þeir samt lokið myndinni með
annarri leikkonu, sem likist mér úr
fjarlægð.”
-P»i>