Dagblaðið Vísir - DV - 07.06.1982, Síða 18

18
Frcdbbblamir— Poppþéttarmelódíurí rokkréttu samhengi:
Fræbbblamir orðnir
alvöruhljómsveit
DAGBLAÐIÐ & VISIR. MÁNUDAGUR 7. JUNI1982.
Purrkurinn — í stuði.
Purrkur Pillnikk—Googooplex:
UDCCCT nni/i/
m mm%Jmnmm
nn UDÁTT
UUntÍHl I
Fræbbblamir hafa nú hafið upp
raust sína á plötu að nýju eftir nokkurt
hlé. Ég vil segja að hér sé um fyrstu al-
vöruplötu Fræbbblanna að ræða.
Fram að þessu hafa þeir verið einhver
furöuviðundur sem fáir gerðu sér grein
fyrir hvort taka ætti alvarlega eður ei.
Nú loks hafa þeir blessaðir rekið af sér
slyðruoröiö og stökkva, vonandi ekki
alskapaöir, fram í dagsljósið. Popp-
þéttar melódíur í rokkréttu samhengi
eru mjög ánægjuleg sending fyrir þá
sem voru enn í vafa.
Platan nýja, sem hefur mörg og an-
kannaleg nöfn, en við skulum halda
okkur við PMRS, geymir hvorki fleiri
né færri en 15 lög og það öll frumsam-
in eins og Fræbbbla hefur verið hátt-
ur. Lögin eru sem nærri má geta öll
stutt og laglínur, sem margar hverj-
ar eru stórskemmtilegar, njóta sin vel.
Sem áður er undirstaða velflestra lag-
Hljómsveitin The Jam hefur verið
starfandi í nokkur ár og notið mikilla
vinsælda, bæði í heimalandi sínu og
annars staðar. Félagamir hafa gefið
út nokkrar plötur en árið ’81 kom ekki
nein plata út með þeim svo að þessi
plata er aö vissu leyti eins konar gjöf.
Þó að þeir hafi ekki gefið út neina
plötu í fyrra voru þeir í efstu sætum
þegar brezk tónlistarblöð efndu til
kosninga um vinsælustu hljómsveit-
irnar. The Jam er mod grúppa og er
anna hráar trommur, þungur bassi og
gítarvæl. En Fræbbblunum og aðstoö-
armönnum þeirra, ekki sízt eflaust
Sigurði Bjólu, upptökumanni, hefur
tekizt að gera einfaldleikann og hinn
hráa tón að hljómi sem kallast verður
aðlaöandi. Og léttleikandi hljóögervlar
spila stórt hlutverk þar sem þeir
leggja áherzlu á þéttar og einfaldar
laglínur. Kannski gegna þeir sama
hlutverki og söngvarar gegna hjá
mörgum öðrum, en þá leiö geta
Fræbbblamir einfaldlega ekki valið.
Valgarður Guðjónsson er enn næstum
jafnlaglaus og áður en því verður ekki
neitað að hann er laglaus á mjög sér-
stæðan hátt. Söngurhanns er þ.a.l. eitt
helzta vöramerki Fræbbblanna. Víst
er að Fræbbblarnir væru allt öðruvísi
er Valla nyti ekki við.
En á plötunni koma fram fleiri en
Valli. Stefán Guðjónsson ber á tromm-
það að vissu leyti undarlegt aö hún
skuli vera svo vansæl sem raun ber
vitni þegar bæði punk og nýbylgju-
hljómsveitir viröast vera einráðar um
vinsældir meðal almennings.
En þegar betur er á málið litiö þá er
punk og mod sprottið upp úr sama far-
veginum og t.d. er fatatízka punksins
aðvissu leytikomin úrmodtízkunni.
Hljómsveitin er skipuð þeim Paul
Weller, söngur og gítar, Bmce Foxton,
bassi og söngur, og Buckler, trommur.
Á þessári plötu njóta þeir aðstoöar
ur sem áður og hefur tekið stórstígum
framföram, ef marka má plötuna.
Steinþór plokkar bassann af list og þeir
Tryggvi Þór Tryggvason og Kristinn
Steingrímsson strjúka strengina.
Margir fleiri koma við sögu og ber að
nefna Bjóluna og Sigurð Rúnar Jóns-
son sem stjórnuðu upptökutækjunum
og þá Þorstein Hallgrímsson og Hjört
Howser hljómborðsleikara en sá
síðarnefndi hefur tekiö sæti Tryggva í
Fræbbblunum.
Sem áður segir eru öll lögin á PMRS
framsamin. Þeir Steinþór og Valli eiga
eitthvað í flestum laganna og Valli
semur alla textana utan einn, ýmist á
móðurmálinu ellegar ensku. Textamir
hafa h'ka tekið umtalsverðum framför-
um og er nú ekki eingöngu ætlað aö
ganga fram af hinum viökvæmari sál-
um. Eg sé ekki betur en aö Valli sé
kominn djúpt í heimspekilegar þenk-
ingar. Hugtök eins og stríð, friður,
sagan, endalok mannkyns, nasismi
og guðleysi era honum töm. Og hann
lítur svo sannarlega ekki á ljósu hliðar
lífsins, að því leyti hefur hann ekkert
breytzt. Textamir eru áhugavekjandi
og eflaust má lesa einhverja lífsspeki
út úr skáldskapnum þótt ekki verði það
reynt hér.
Lögin á plötunni eru mörg mjög góð.
Rétt er að nefna lagið Friður á jörð?
sem er eitt albezta lag sem íslenzk
hljómsveit hefur sent frá sér í langan
tíma. Og meðan Fræbbblarnir geta
gert svo góöa hluti vonar maöur aö
þeir haldi áfram. Eg trúði því einfald-
legaekkiaðþeirættuþetta til.
I heild má segja aö Fræbbblarnir
hafa mikið breytzt, en þó halda þeir
fast í gömul einkenni. Ég er ekki frá
því að Fræbbblamir séu orðnir með
betri hljómsveitum landsins.
-TT.
Steve Nichol sem leikur á trompet og
Keith Thomas sem leikur á saxófón.
Við fyrstu hlustun varð ég fyrir
vonbrigðum, en eftir aö hafa hlustað á
plötuna nokkrum sinnum breyttist sú
skoðun mín. Þetta er ágætasta plata,
þegar maður venst henni. Hljóðfæra-
leikurinn er allur til fyrirmyndar og öll
vinnsla plötunnar einnig. Beztu lögin
eru, Just who is the 5’ o’clock hero?,
The Planners dreams goes wrong og
Town called Malice. -OVJ.
Purrkur Pillnikk er orðin allþekkt
stærö innan hóps hjá íslenzkum rokk-
unnendum. Hefur tónlist þeirra þótt
fremur sérstæð svo ekki sé meira sagt,
og má eflaust ætla að vinsældir þeirra
hafi einkum orðið til vegna þess. Hvað
sem því líður þá hafa kappamir sent
frá sér á undanförnum misseram fá-
einar hljómskífur — stórar sem smáar
— og hafa þær jafnan fallið í góöan
jarðveg.
Nýjasta skífa þeirra fjórmenninga
— sem raunar er tvöföld fjörutíu og
fimm snúninga — þaö ágæta nafn
googooplex og inniheldur þrettán lög.
Verða þau hvert um sig að teljast vera
í réttri þróun frá því sem drengirnir
hafa verið að fást við frá byrjun ferils
síns.
Lögin eru misjöfn að gæðum, en búa
þó alltént yfir keimlfkum svip þegar á
heildina er litið. Það kann að þykja
ókostur, þár eð hér er um fremur mikið
efniaðræða.
Tónlistarflutningurinn er hrár, en að
sama skapi fylgir honum mikill kraft-
ur og hiti. Sérstæð textameðferð
söngvarans, Einars Amar, fyllir þar
skemmtilega upp í. En rennum í gegn-
um efni plötunnar.
Platan hefst á hressu og hráu rokk-
lagi sem nefnist Fullkomnun. Þar er
um að ræða ekta rokkfíling sem stend-
ur undir nafni sínu. Ást nr. 2 finnst mér
tilgerðarlegt og engan veginn í rök-
réttu framhaldi af fyrsta lagi plötunn-
ar. Vinir mínir er lokalag a-hliöarinn-
ar. Það er frekar einfalt og slakt og til
þess að gera allt of langdregið.
Hlið b hefst á afar þægilegu rokki
sem nefnist Kassinn minn. Þar koma
ómþýðir orgeltónar við sögu sem falla
prýðisvel inní annars hrátt spil. Þetta
er lag sem vinnur á. Svart/hvítt er gott
lag og vel rokkaö. Einföld laglína
kemur ekki að sök, því að lagið er stutt
og gefur sitt til kynna. Uppgjör er held-
ur tilkomulítið þótt með orgelívafi sé.
Þetta er rólegt lag sem að einhverju
leyti lætur ekki nógu purrkslega í
eyrum. Mig langar, kemur hinsvegar
hressilega á óvart í öllu sínu tónskrúði.
Það mætti þó vera styttra en raunin er.
Upphaf síöari plötunnar hefur að
geyma lagið Kúgun, sem er fantagott
og tilkomumikið. I því lagi bregður
meira aö segja fyrir notalegri melódíu.
Það sem einkennir þó þetta lag öðra
fremur er sérlega áheyrilegur texti
þess sem er uppfullur af skemmtileg-
um fullyrðingum. Lagið er mátulega
stutt og eitt það bezta á plötunni. Þaö
sem hér hefur verið sagt um lagið Kúg-
un að framan, á einnig að öllu leyti við
næsta lag, Osigur. Það er þrumugott.
C-hliðinni lýkur svo með f rábæru rokk-
lagi, Itesrof. Ekki meira um það.
Augun úti er upphafslag d-hliðar.
Þar gefur að heyra virkilega áheyri-
lega ballöðu, bæði hvað varðar texta
og lag. Það vinnur og mjög vel á við
hlustun og verður vafalífið talið bezta
lag plötunnar og þó víðar væri leit-
aö. Lík-ami er frambærilegur rokkfíl-
ingur. Texti þess er þó óþarflega ein-
hæfur, reyndar slakur og er það ljóður
á heildarsvip plötunnar. Googooplexi
Purrksins lýkur loks með laginu Ham-
biirger plaze. Það er sæmilegt lag en
kannski helzt til of einhæft þegar til
lengdar lætur.
Þegar lög þessarar plötu Purrksins
era öll tekin sem eitt, þá verður ekki
annað sagt en þar fari misjafn flutn-
ingur. Þó gefur heildarsvipurinn til
kynna nokkuð heillandi tónlist, og
raunar má fullyrða að platan sé með
því allrabezta sem út hefur komið af
nýju íslenzku rokki.
Að endingu. Eg saknaði textablaðs
við hlustun plötunnar. Þó textarnir séu
allir sem einn einfaldir og lausir við
allt skraut, þá hljóta þeir að geta notið
sín á blaði, eða hvað?
-SER.
TheJam—TheGift:
Sultuplatan
TIL SÖLU
er einbýlishús á Isafirði, húsið er ca 230
ferm að grunnfleti með 2ja bíla bíla-
geymslu, fæst í skiptum fyrir góða jörð.
Úppl. í síma 94-3762, Isafirði.
íslenzk alþýðulög:
Þjóðarsálin léttpoppuð
Islenzk alþýðulög á borð við Á
Sprengisandi, Hótel jörð, Suðumesja-
menn og Vöggukvæðiö úr Silfurtungli
Laxness í léttpoppuðum útsetningum
Gunnars Þórðarsonar. Ef maöur hefði
átt að nefna öragga söluplötu þá hefði
þetta efni fljótt komið upp í hugann. Og
ekki spillti ef platan yrði miðuð viö út-
lendinga jafnt sem innfædda. Fálkinn
virtist vera frjóastur í hugsun hvað
þetta varðar því að nú hefur hann sent
frá sér plötuna Islenzk alþýðulög með
undirtitlinum „Icelandic Folk Songs”.
Innihaldi plötunnar hefur í sjálfu sér
veriö lýst nú þegar. Þar er að finna
gömul og ný þjóð- og alþýðulög sem
landinn syngur gjaman á öðru til
fimmta glasi og fyllist um leið af
brennandi þjóðarrembingi sem er í
sjálfu sér ágætt. Og það má með sanni
segja að ekkert hefur verið til sparað.
Gunnar Þórðarson skilar sínu hlut-
verki með sóma svo og allir aðrir aö-
standendur plötunnar. Plötuumslagið
er áferðarfallegt og prýtt sérteiknuðu
listaverki eftir Brian Pilkington. Omar
Valdimarsson hefur samiö skýringar-
texta við lögin sem prentaöir eru á
plötuumslagið á íslenzka og enska og
er stundum teflt á tæpasta vað í þýð-
ingunni að mér finnst. En þaö er
eflaust ekki hlaupiö að því að snúa
íslenzku þjóðarsálinni á ensku.
Utgáfu íslenzkra alþýðulaga á þenn-
an hátt er sjálfsagt aö fagna. Sú mynd
sem útlendingar hafa fengið af landi
og þjóð í tónlistarlegum efnum hefur
oft ekki verið upp á marga fiska, í það
minnsta þegar talað er um alþýðutón-
list. Rímumar blessaðar og hinir fjöl-
mörgu kórar landsins hafa reynt hvað
þeir gátu en dugði ekki til. Og að mínu
mati hefur tekizt vel með lagaval,
þótt um slíkt megi að sjálfsögðu alltaf
deila. Og að lokum skal taka fram að
þjóðsöngur landsmanna er eitt þeirra
verka er finna má á plötunni.
Og svo eins og klisjan segir: Tilvalin
g jöf fyrir vini og ættingja í útlandinu.
-TT.