Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1984, Síða 32

Uf&l
ÚRVALSEFNI
VIÐ ALLRA HÆFI
ASKRIFTARSfMINN ER
27022
TALSTÖÐVAR- UM aMg,NA " SÍMI 8-50-60. 2702 AUGLÝSlrJGAR SÍDUMÚLA 33 SMÁAUGLÝSINGAR AFGREIÐSLA SKRÍFSTOFUR ÞVERHOLT111
ÞRflSTUR 861 Ritstjórn , " SÍOUMÚLA12—14 L__
SÍÐUMÚLA 10
LAUGARDAGUR 7. JANÚAR.
Varð miður mín:
ÞEGAR GRÍNIÐ VAR
ORDID AÐ GIFTINGU
segir „brúðurin” í ásatrúargiftingunni
„Sjá/f varð óg alveg miður min þegar óg áttaði mig á að sprellið var
orðið að löglegri giftingu," segir hún m.a. i viðtalinu, stúlkan sem
Sveinbjörn allsherjargoði „gifti" niðri á Austurvelli fyrirrúmu ári.
DV-mynd S.
„Þetta atvik, sem aldrei átti að
verða annað en grín, hefur haft mjög
alvarlegar afleiöingar í för með sér
fyrir mig. Fjölskylda mín varö aö
vonum felmtri slegin þegar hún
heyröi um þessa ótímabæru og
óvenjulegu giftingu mina. Sjálf varö
ég alveg miöur mín þegar ég áttaöi
mig á aö gríniö var orðiö að löglegri
giftingu.”
Þetta mælti stúlka sú sem varö
fyrir því aö Sveinbjörn Beinteinsson,
allsherjargoöi ásatrúarmanna, gifti
hana kunningja hennar og fór „vígsl-
an” fram undir styttu Jóns Sigurös-
sonará Austurvelli. Atburöurinn átti
sér staö 7. nóvember 1982 eins og DV
hefur áöur skýrt frá. Síöan hefur
stúlkan staöiö í baráttu til að fá gift-
inguna dæmda ógilda, enda kveöst
hún ekki viðurkenna hana sem lög-
lega athöfn. En við gefum stúlkunni
orðiö:
„Þennan örlagaríka dag í
nóvember 1982 var ég stödd á há-
degisbarnum á Oðali ásamt fleira
fólki.
Þá kemur til mín kunningi minn,
sem var nokkuð viö skál, bendir mér
á Sveinbjörn allsherjargoða, sem
einnig var á hádegisbarnum, og
segir: ,Jíigum viö ekki að láta hann
gifta okkur?” Eg tók þessu vitaskuld
sem algjöru gríni og spuröi kunningj-
ann hvort hann væri nú alveg aö
spila út. Enda var hugmyndin fá-
ránleg og hlægileg í senn.
Sungum brúðarmarsinn
En sprelliö haföi tekiö hug hans
allan svo hann haföi engin umsvif,
gekk til allsherjargoöans og fór aö
ræöa við hann. Kom svo máh þeirra
aö kunningi minn spuröi Sveinbjörn
hvort hann vildi gifta okkur.
Sveinbjörn taldi ekkert því til fyrir-
stööu og kvaöst vera tilbúinn til þess
þá þegar. En hann sagðist vilja fá
okkur út fyrir því hann vildi ekki
fremja athöfnina inni á barnum. Viö
mikil hlátrasköll og ærsl fórum viö
svo út því okkur fannst þetta af-
skaplega sniðugt, enn sem komið
var, og raunar meiriháttar grín. Meö
okkur fóru vinkona mín og strákur
sem við þekkjum. Eg og vinkona mín
rauluöum brúöarmarsinn á leiöinni
út og höföum stórlega gaman af öllu
saman.
Þaö stóö raunar til að gefa þau
saman líka en af því varö ekki af
einhverjum orsökum.
Þegar út var komið spuröi
aUsherjargoðinn okkur aö nafni og
hvort við hefðum veriö gift áöur.
Hann vildi einnig fá nafnnúmer
okkar og nöfn „svaramanna”.
Þessar upplýsingar skrifaöi hann
niöurí litla glósubók.
Þegar þessum formsatriðum var
lokið stillti hann okkur upp fýrir
framan styttu Jóns Sigurðssonar og
fór meö hefðbundnu romsuna: „Vilt
þú taka þér. . ., sem stendur þér viö
hlið, fyrir eiginkonu. . .?”Viöjáttum
þessu bæöi og þar með var athöfninni
lokiö.”
Allsherjargoðinn enn á ferð
„Svo geröist ekkert fyrr en sex
dögum síðar. Þá kom allsherjargoö-
inn í heimsókn tU „brúögumans”.
Haföi hann meöferðis svokaUaö
könnunarvottorð sem viö áttum aö
skrifa undir. Einnig yfirlýsingu, sem
hann baö „brúðgumann” aö skrifa
undir, þess efnis aö hann ætlaöi aö
ganga í ásatrúarsöfnuöinn.
Þetta sama kvöld var mér, ásamt
fleirum, boöiö í partí til „brúögum-
ans”. Dró hann þá upp pappirana
sem aUsherjargoöinn haföi komiö
meö fyrr um daginn til hans. Baö
hann mig aö skrifa undir könnunar-
vottoröiö því hann ætlaði aö geyma
þaö tU minningar um giftinguna á
AusturveUi. Eg var treg til í fyrstu
en lét svo tU leiðast gegn því loforöi
aö pappírarnir færu aldrei úr hans
höndum.
En svo gerðist þaö daginn eftir aö
allsherjargoöinn kom enn í heimsókn
til „brúögumans”, kvaðst hann vera
kominn til aö sækja pappírana og
gekk hart eftir aö fá þá. Kunningi
minn var oröinn illa slæptur eftir lang-
ar vökur og gleðskap og á endanum
lét hann pappírana af hendi til þess
eins aö losna við kallinn og komast í
rúmiö, að því er hann sagöi síðar.
Daginn eftir hringdi „brúögum-
inn” svo til mín og kvaöst hafa látið
Sveinbjörn hafa pappírana. Mig fór
þá aö gruna margt og þann 16.
nóvember hringdi ég niður á Hag-
stofu tU aö athuga hvort aUsherjar-
goðinn heföi skilaö þar inn
einhverjum pappírum. ,JEr þaö gift-
ingin á AusturvelU ? ” spuröi viömæl-
andi minn á Hagstofunni þá aö
bragði. Hann tUkynnti mér jafn-
framt aö giftingin væri lögleg og ég
væri þar meö komin í hjónaband.
Einnig aö aUsherjargoðinn heföi
einnig skilaö inn vottoröinu um aö
„brúögumúin” væri genginn í
ásatrúarsöfnuöinn.
Leið til að losna
„Mér brá aö vonum alveg skelfi-
lega þegar ég áttaöi mig á hvers
kyns var. Svo fór ég aö hugsa ráö til
aö reyna aö losna úr þessu. Eg pant-
aöi viðtal í dómsmálaráðuneytinu og
ræddi svo viö ráöherra og síðan full-
trúa sem tók skýrslu af mér. Eg fór
fram á aö „hjónabandið” yröi ógilt
því í minum huga er gifting annaö og
meira en fíflalæti á Austurvelli. Eg
trúöi því ekki, þótt ég tæki á, aö
hjónabandið væri löglegt því aö tU
dæmis skrifaöi allsherjargoöinn
sjálfur nöfn vígsluvotta á könnunar-
vottoröiö.
En ég þóttist standa sæmUega aö
vígi þegar máUö var komið í dóms-
málaráöuneytiö og átti alls ekki von
á aö þurfa aö standa í þessu á annað
ár. En raunin varö önnur, máUnu
var vísað til Rannsóknarlögreglu
ríkisins. Þar var ég tekin í
skýrslutöku. Síðan var ég aftur
köUuö niður í ráöuneyti þar sem mér
var útvegaöur lögfræöingur. MáUnu
var svo stefnt fyrir Bæjarþing
Reykjavíkur þann 20. maí sl. en vís-
aö frá. Því var einnig vísað frá í
Hæstarétti á þeirri forsendu að stefnt
heföi veriö of seint. Þar var um aö
ræöa túlkunaratriði ráðuneytisins og
lögfræðings mins annars vegar og
Hæstaréttar hins vegar.
En ég held áfram aö berjast því ég
viöurkenni ekki aö athöfnin hafi
verið lögleg. Viö höfum hvort sinn
lögfræðinginn, „eiginmaöurinn” og
ég til að reyna að leysa þetta mál.
Viö erum hjartanlega sammála um
aö það eigi aö rifta þessu og þaö sem
allrafyrst.”
-JSS,
LUKKUDAGAR
7. janúar
47086
Leikfangavirki frá I.H. að ;
verðmæti kr. 1000. e
Vinningshafar hringi í síma 20068 I
Hví mótmæfti Jón forseti
ekki?
LOKI
Verðlækkun á
þorskflökum
— til stærsta kaupanda þorskf laka
f rá íslandi, Long John Silver
Sölumiöstöö hraöfrystihúsanna og
dótturfyrirtæki hennar í Bandaríkjun-
um, Coldwater Seafood Corp., hafa
lækkaö verö sitt á þorskflökum til
fyrirtækisins Long John Silver en þaö
fyrirtæki hefur veriö stærsti kaupandi
þorskflaka frá Islandi undanfarin ár.
Verðlækkunin er tíu cent á hvert
pund. Samsvarar lækkunin 6
prósentum frá gildandi veröi.
Þessi verðlækkun stendur í
sambandi viö nýgerðan samning fyrir-
tækjanna viö John Long Silver um
þriöjungs aukningu á sölu 5 punda
þorskflaka næstu 15 mánuöina.
Samningurinn er til næstu fimmtán
mánaöa og felur í sér sölu á 25 milljón
pundum af þorskflökum. Þar af eru 20
milljón pund á árinu 1984 og 5 milljón
pund fyrstu þrjá mánuöi ársins 1985.
A síðasta ári keypti Long John
Silver alls 15,5 milljón pund af 5 punda
þorskflökum frá Sölumiðstöö hraö-
frystihúsanna og Coldwater Seafood
Corp.
Þess má geta aö aðalstöðvar Long
John Silver eru í Lexington, Kentucky.
-JGH.
Veiðikvótar
tilsölu?
— líklega niðurstaða þrátt fyrir
andstöðu sjávarútvegsráðherra
„Eg er hlynntur hugmyndum
nefndarinnar um aö veiðikvótar
veröi færöir á milli skipa til aö auka
hagkvæmni í útgerö en alfarið á móti
því aö farið verði aö selja þá,” sagöi
Halldór Asgrímsson sjávarútvegs-
ráöherra en eins og kunnugt er af
fréttum hefur ráögjafanefnd hans í
kvótamálum lagt til aö heimilt veröi
aö færa kvóta aö öllu eöa einhverju
leyti á milli skipa.
Leggur hún jafnframt til aö enginn
fyrirvari veröi á slíku annar en til-
kynningarskylda. Yröu tilfærslur
kvótanna því nánast einkamál út-
geröanna og erfitt aö hafa eftirlit
meö hvort greiðslur koma fyrir eöa
ekki.
„Eg tel þessar bollaleggingar ekki
tímabærar enda hefur nefndin ekki
enn lokið störfum. Aö sjálfsögöu
verður aö hafa eftirlit meö tUfærslu
kvótanna en ég viðurkenni fúslega aö
þaö er eins með þetta kerfi og önnur
— þaö er alltaf hægt aö finna
gloppur,” sagöi sjávarútvegs-
ráöherra.
-EIR.