Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.1984, Blaðsíða 32

36
DV. FÖSTUDAGUR 26. OKTOBER1984.
STEVIE WONDER - WOMANIN RED
Skopunargáfan oft verið meiri
John lllsley er sem sjá má sá hæsti
í Dire Straits.
I
IJOHNILLSLEY:
NEVER TOLD A SOUL
Gott hjá
stóra
siánanum
Þegar hljómsveitir slá i gegn í fyrstu
tilraun þá virðist það oft vera fyrir
verk eins manns, forsprakka flokksins
sem öllu ræður og allt getur. Félagar
hans virðast þá aðeins vera undir-
leikarar stjömunnar og maður efast
satt að seg ja um að þeir hafi nokkuö til
málanna að leggja eða geti neitt upp á
eigin spýtur. Þegar þeir svo loksins
vakna til lífsins og gera sólóplötur fæst
staðfesting á þessum efa, plöturnar
eru ómerkilegar, hljómsveitin á allt
sitt aö þakka höfuðpaumum og hinir
geta lítið.
Sem betur fer era þó á þessu undan-
tekningar.
Eitt besta dæmið um hljómsveit
eins manns sem sló rækilega í gegn er
Dire Straits. Mark Knopfler var þar
allt í öllu og hinir stóðu þægir í skugg-
anum a.m.k. lengi vel. Þó fór svo að
bróðir Marks, David, gafst upp á frekj-
unni í stóra bróður. Hann hóf eigin út-
gerð en gekk ekki vel þó hann héldi sig
viö Dire Straits stílinn. Hann virtist
vanta neistann.
Bassaleikarinn hávaxni úr Dire
Straits, John Illsley, hefur nú róið á
sömu mið og David og gert sólóplötu.
Sennilega er allt í góðu því Mark
Knopfler spilar með í öðra hverju lagi.
Það er greinilegt að með Dire Straits
gat John Illsley spilaö ágætlega á
bassa og nú er það ljóst að hann getur
líka sungiö nokkuð sæmilega, þó ekki
sé þaö meö neinum teljandi tilþrifum,
og einnig semur hann prýðilega á-
heyrileg lög. Ekkert laganna er
kannski virkilegur smellur en þau eru
ÖU býsna jafngóð og þar með er varla
nokkur veikur punktur á allri plötunni.
Flest eru þau frekar róleg og þýð en
sum þó með góðri rokksveiflu s.s.
Jimmy on the Central Line og
Northem Land sem mér finnst reyndar
líkjast fullmikið sex ára gömlu lagi
með The Jam. Lúðrablástur setur
skemmtilegan svip á þrjú laganna.
Textamir, sem John semur einnig, era
sjálfsagt enginn snilldarskáldskapur
en skýrari og betri en gengur og gerist
og oft einlægir og persónulegir.
Auðvitað minnir platan á Dire
Straits. Við öðra var kannski ekki að
búast en hún er alls ekki dauö endur-
ómun fyrri platna. Þetta er að sjálf-
sögðu galli ef vonast er eftir einhverju
nýju en hafi maður smekk fyrir tónlist
Dire Straits þá ætti plata John Illsleys
einnig að falla í góðan jarðveg. Kostir
hennar era fallegar laglinur, fágaöur
hljóðfæraleikur og einiægir textar.
-Jám.
Stevie Wonder á glæsilegan feril að
baki sem tónlistarmaður og er sjálf-
sagt einn allra virtasti meðal kollega
sinna. Hann vakti fýrst athygli tólf ára
gamall og nokkrum árum síðar var
hann orðin stórstjarna.
Alls sem kemur frá honum er beðið
með eftirvæntingu, sérstaklega nú
eftir að hljótt hefur verið í kringum
hann í tæp fjögur ár. Þá hafði hann
með stuttu millibili sent frá sér tvö
j meistaraverk, tvöfalda albúmið The
Secret Life Of Plants árið 1979 og strax
árið eftir Hotter Than July.
Svo það má segja að tími hafi veriö
kominn til aö meistarinn léti heyra frá
sér og afurðin er Woman In Red.
Tónlist sem samin er við samnefnda
kvikmynd. Og til að upplýsa lesendur
strax, þá er þessi nýja plata meistar-
ans frekar léttvæg þegar hún er borin
saman við tvær fyrmefndar plötur.
Sjálfsagt er orsökin að einhverju
leyti hið þrönga svið sem hann hefur
fyrir tónlistina, sem sagt kvikmyndin
sem henni fylgir. En á móti má segja
að Stevie Wonder er blindur og getur
því ekki séð hvað fram fer á hvíta
tjaldinu. Svo það er eingöngu efnislega
sem Stevie Wonder er bundinn við-
fangsefninu.
Nú er ekki þar með sagt að Woman
In Red sé léleg, þvert á móti er ágætt
aö hlusta á hana. En það vantar inn-
lifun og beittan boöskap sem einkennir
margar fyrri plötur hans. Woman In
Red er góð dægurtónlist eins og hún
getur best orðið, en Stevie Wonder er
enginn meöalmaður og því er alltaf bú-
ist við meira frá honum en öðrum, sem
þrepi eru neðar í virðingarstiganum.
A Woman In Red eru átta lög. Stevie
Wonder hefur fengið hina ágætu söng-
konu, Dionne Warwick, sér til aðstoðar

við sönginn og aðstoðar hún hann í
tveimur lögum og syngur þar að auki
eitt lag sjálf. Þrátt fyrir sína ágætu
rödd eykur hún lítið gildi plötunnar.
Þetta er verk Stevie Wonders og við
hann að sakast ef einhverjum mis-
líkar.
Besta lagiö á plötunni er tvímæla-
laust I Just Called To Say I Love You.
Fallegt og heillandi lag sem geysivin-
sælt hefur verið að undanfömu og
verið á öllum vinsældalistum sem
mark er takandi á. önnur lög falla
nokkuð í skuggann, þó era þama góð
lög inn á milli, til dæmis Love Light In
Flight sem vinnur á við hverja hlustun
og Don’t Drive Drunk.
I heild er Woman In Red áheyrileg
og yfir meðallag, en aðdáendur Stevie
Wonder vita að hann getur gert betur
og verða að bíða og sjá hvort hann
hristi ekki af sér slenið og komi með
bitastæðara efni sem fyrst.
HK.
DAVID BOWIE—TONIGHT:
Kvölda tekur, sest er sól... ?
Þaö þarf ekki aö hlusta sérdeilis
grannt á þessa plötu til þess aö komast
alténd að einni niðurstöðu: Tonight er
langt frá því að vera metnaðarfullt
verk. Rokkunnendur áttu því að
venjast að frá hendi David Bowies
kæmi einlægt eitthvað spennandi, eitt-
hvað ólíkt fyrri plötum. Let’s Dance,
platan frá í fyrra, braut þessa hefð:
hún var eins blátt áfram og venjuleg
eins og hægt var að hugsa sér.
Og hér kveður á engan hátt viö nýja
tóna; Bowie siglir lygnan sjó og þó ein-
hverjum finnist ef til vill nýstárlegt að
heyra meistarann taka sér í munn
reggílög er fátt eitt skarplegt við túlk-
un hans. Reggílögin eru tvö, bæði
samin af Iggy Pop og hafa áöur heyrst
á plötum hans, að flestra áliti í mun
áheyrilegri útsetningum en hér. Iggy
Pop er fyrirferðannikill á þessari plötu,
semur fleiri lög og þá í félagi við
Bowie, og einnig kemur Tina Tumer
við sögu, syngur bakraddir í titillag-
inu: Tonight.
Að mínum dómi er platan eiguleg
fyrir þrjú lög. Ég nefni fyrst gamalt
lag eftir Brian Wilson úr Beach Boys:
God Only Knows. Lagið hefur fengið
hér ákaflega virðulegan svip, strengir
og blásarar láta mikið til sín taka, og
Bowie beitir sinni geðþekku baríton-
rödd af mikilli smekkvísi. Fyrsta lag
plötunnar er einnegin eftirminnilegt:
Loving the Alien samiö algerlega af
Bowie og síðast vil ég nefna lag eftir
Bowie og Iggy Pop: Tumble and twirl
sem er næstum ómótstæöilegt! Hin
lögin eru flest óspennandi án þess að
vera leiðinleg ef undan er skilið síöasta
lagið: Dancing With the Big Boys, sem
er ótrúlega hvimleitt svo ekki sé dýpra
í árina tekið.
Bowie hefur ekkert verið að nostra
við þessa plötu; það er næstum því
hægt að kalla hana flaustursverk og
upptökutíminn enda í skemmra lagi:
þrjár vikur. Ef til vill er Bowie bara að
sinna skyldum sínum við útgefendur
og gleymir því að hann hefur líka
skyldur við aðdáendur, þó aðrar séu.
Hér eru þær síðarnefndu að mestu
látnar mæta afgangi en auðvitað ber
að meta það sem vel er gert og ætli við
megum ekki prísa okkur sæla fyrir að
Bowie hefur þó alténd beygt út af
þeirri braut lágkúrannar sem hann
álpaöist inn á með Let’s Dance?
-Gsal
FRIDA —SHINE
NEISTANN VANTAR
Anni-Frid Lyngstad heitir hún,
kallar sig Frida og var áður og er enn
að því er heimildir herma í einni vin-
sælustu hljómsveit heims, Abba. Shine
mun vera önnur sólóplata hennar. A
Abba-plötunum var öll tónlistarstjórn
og tónlistarsköpun í höndum karl-
mannanna, þeirra Benny Anderson og
Bjöm Ulvaeus. Aö sjálfsögðu hefur
Frida viljað losna undan áhrifum
þeirra á sólóplötum sinum og lítið sem
ekkert leitað til þeirra um aðstoð. Þeir
hafa að vísu samið eitt lag á Shine.
Á fyrri plötu sinni naut Frida
aðstoðar Phil Collins, þess ágæta
tónlistarmanns úr Genesis. Stjómaði
hann upptöku á þeirri plötu og var út-
koman hin sæmilegasta. Alla vega var
tilganginum náð. Það er að segja
tónlistin h'ktist ekki þeirri tónlist, sem
Abba er þekktust fyrir.
Shine er aðeins fágaðri, enda er Phil
Colhns horfinn og við er tekinn Steve
Lihywhite, ungur og efnUegur stúdió-
maður sem athygU hefur vakið og
gefur hann tónlistinni aðeins mýkra
yfirbragð. Á Shine eru tíu lög sitt úr
hverri áttinni ef svo má að orði kom-
ast. Ekki er hægt að heyra að neitt eitt
lag skari fram úr öðru. En þau mynda
ágæta heild og gefa Fridu ágætt
tækifæri tU að sýna hvað býr í henni
sem söngkonu. Eitt lag hefur hún
samið sjálf, Don’t Do It, rólegur ástar-
óður og er það snöggtum betra lag en
framlag þeirra Benny og Björns,
Slowly, sem er langt frá þeirra besta.
Aheyrilegustu lögin eru aftur á móti
Shine, The Face, Twist In The Dark og
Chemistry Tonight sem öU eru létt-
rokkuð og sýna svo ekki verður um
viUst að Frida er hin ágætasta söng-
kona.
Shine er ein af þessum plötum þar
sem allt er pottþétt, tæknivinna full-
komin, söngurinn góður, lögin í heUd
Sæl núí Eng; ir fréttir eru
góðar fréltir sc gir máltækiö
og hefur hljór fiflHJmfnlat’íco • nað cins og h ■:c*lAivefii * >» 1*
um. Viö scgji 1 SluU.SlU VIK- um: gamlar
fréttir eru bct ri eu engar
fréttir. L’tlcnd blöð farin að
gulna enda ge ‘fin úl fyrir
prcntaravcrkfai 1 cn tínum
samt tii nokkn i moia.. . A
mdUUUdj'HHl Vdt Duran, sú fl i u voit fró 4: senuí uuran fciknvinsæia 'Zkt* IV I * t l.»vv *1
jiijUiiiðVLii, ira ^ skífu: Thc Wild >t r nvja sma- Boys. i.agiö
mun samkvæm t heimiidum
fást í ýmsu form ieins ogtíðk-
ast nú til dags stiuri íj og upptoku-
* 0 ðniuMVul Rogcrs. Fyrir jó tíl jóla!) kcm umi v nr 4'\i»v lin (58 dagar ur svo fra
Duran iiijómleif upp á hljómleik uipiata tekin um í Banda-
ríkjunum fyrr á árinu. . .
alls ekki slæm, samt er
sem vantar til að skapa
heild.
það eitthvað
áhrifamikla
HK.
JVIcð smáskifu I)avid Bowics,
Bluc Jean, fengu útvaidir
myndbandamcnn ágæta al-
vinnu þvi Bowic ákvað að búa
til myudband sem ta-ki iiðr-
uni fram, — að minnsta kosti
hvað lengdina varðar. Þessi
framlciðsla hefur nú verið
tckín til sýninga í kvik-
rnyndahúsum i Bretlaudi
undir nafninu: Jazzin' Wilh
thc Bluc Jean og ku vcra
luttugu minutur i sýningu. . .
Cuiture Club a*Uar í liljóm-
lcikafcrð um Bretiaud í
descmbcr cn cins og margir
vita cru bæði stórar og smaar
piötur komnar út mcð hljóm-
svcitinni. Lagið: Thc War
Song cr enn hátt á iista í Brct-
landi — fór- þó ekki á toppiiui —
og nýja breiðskífan hcilir:
Waiking Lp With The Housc
On Fire. Millikafiami i Iaginu
Thc War Song siing Boy
Gcorgc a fjórum öðrum
tungumalum cn cnsku:
frönsku, spæusku, japönsku
og þýsku, svo aðdáendur
hans i löndum, sem skilja
þcssar tungur. eigi hægara
um vik að mcðíaka boðskap-
inii: gcgn striði — með
fríði. . . Sá sérkcnniicgi og
ágæti söngvari, Fcargal
Sharkey, úr Uudcrtoncs
sálugu hefur scnt frá sér
fyrstu sólóplötuna: 2ja laga
og titillagiö samið af Carl
Smith í Madness: I.isten To
Your Fathcr. .. Miek Karn,
fyrrum liðsmaður Japan, og
Peter Murphy, fyrrum liðs-
maður Bauhaus, hafa hljóð-
ritað i sameiningu eina ágæta
breiðskifu.. . Sonur John
Lcnnons og Cynthiu, Julian
Lennon, hefur gefið út fyrstu
soloplötu sina og tvö lög af
plötunni cru þegar hátt a list-
um í Bretlandi og Banda-
rikjuuum. Too Latc For
Goodbycs var gefið ut í Bret-
landi og þaö cr þessa vikuna i
12. sæti. . . Sæl aö sinni.
-Gsal
i