Dagblaðið Vísir - DV - 11.07.1985, Blaðsíða 4

4
DV. FIMMTUDAGUR11. JULI1985.
Norskir sægarpar láta
pússa sig saman á Islandi:
„Ætlum að
gifta okkur
á morgun”
— og daginn eftir sögðu þau „ jáfjá” á
íslensku við Björn Ingvarsson
borgardómara
Sjö á siglingu og hún Rósa fleytti
þeim létt yfir Atlantsála til Islands.
Eftir einn dag viö legu í Hafnarf jaröar-
höfn sögöu þau Jon Terje Bruun og
Conny Tove Nilsson skyndilega viö
félaga sína: „Viö ætlum aö gifta okkur
á morgun.” „Ha?” sögöu félagarnir
hvumsa.
Daginn eftir varö þaö „já, já” á
íslensku hjá þeim Jon og Conny viö
Bjöm Ingvarsson borgardómara.
Brúöarvöndurinn var kominn upp,
baugfingur fram og brúöarkossinn
smali. Sjö dagarnir á Islandi eru nú
þeir sælu. Nilsson er oröin Bruun.
saman á Islandi aðeins fyrir
ánægjuna. Ætli það hafi ekki verið í
janúar eða febrúar sem viö ákváðum
þetta og auðvitað höfum viö haldið
þessu leyndu,” sagöi Jon Terje Bmun í
rabbi í Rósu.
Þau voru sjö sem sigldu Rósu til Is-
lands, öll frá bænum Tonsberg í
Noregi. Bærinn er í um 100 kílómetra
fjarlægö frá Osló. Yndi þeirra sjö-
menninga er siglingar og köfun.
„Nei, það hefur enginn tími gefist tQ
aö kafa í ferðinni. Búningarnir eru þó
meö,” sögöu þau, og bættu viö að þau
tækju líka ævinlega mikiö af myndum
er kafað væri á djúp ævintýranna.
Ákváðu í janúar að gifta sig
á íslandi
„Viö ákváöum aö láta pússa okkur
Ættingjarnir vita enn ekki
um brúðkaupið
Foreldrar þeirra Jon og Conny vita
Það geta fleiri tekið sveiflu en Bobbysocks. Jon og Conny hóldu veislu I
Lækjarbrekku eftir brúðkaupið siðastliðinn föstudag. Þau voru svo á Hótel
Óðinsvóum á brúðkaupsnóttina.

Norsku sœgarparnir sjö stiga ölduna ó snekkjunni sinni, Rósu. Brúðhjónin Jon Terje Bruun og Conny
Tove (Nilsson) Bruun „la det swinge" meö þeim félögum sinum (t.v.) Jan Carlstedt, Catarina
Kristiansen, Lasse Rui, Turid Stadheim og Oddvar Marthinsen. Sú litla Ijóshærða á myndinni er íslensk.
heitir iris Björg Árnadóttir.
DV-mynd VHV
ekki enn að þau hafa gengið í þaö
heilaga á Islandi. „Þaö er allt í lagi,
við erum ánægð,” var sagt meö norsku
brosi á vör. „Við ætlum að hringja
hvaö úr hverju heim og láta vita af
þessu.”
— Þið hafið skiliö „prestinn”, Bjöm
Ingvarsson borgardómara?
„Viö skildum ekki orö í íslenskunni
en hann snaraði þessu yfir á mál sem
hann kaliaði skandinavísku. Og „já,
já” svöruðum við honum svo á ís-
lensku.” Létt fólk og brosmilt, „vík-
ingamir” frá Noregi.
Skipiö þeirra, hún Rósa, er 50 fet
að lengd og 24 tonn, gott sjóskip. Rósa
var áöur fiskibátur og komin til ára
sinna er sjömenningamir keyptu
fleyið. Þeir breyttu því strax í snekkju
og hafa til þessa eingöngu siglt meö-
fram ströndum Noregs.
Ferðin hófst 17. júní
„Þetta er fyrsta ferðin okkar út
fyrir landsteinana. Við lögöum í hann
til Islands frá Stafangri þann 17. júni.
Sjálf feröin til Islands tók samt aðeins
sjödaga.”
Þau sögöu þaö tilviljun aö 17. júní
heföi orðið fyrir valinu. „Ekkert nema
tilviljun, viö höföum það ekki í huga að
þetta væri þjóðhátíðardagur Islend-
inga.”
Fyrst sigldu þau til Shetlandseyja
(Hjaltlands), þaðan til Fjereyja og loks
var stefnan sett á landið bláa. „Viö
notuöum bæöi vél og segl, svona til
skiptis.”
Byrinn var góöur og gott veður alla
leiöina. „Viö hrepptum þoku við Shet-
landseyjar, annars var veörið
ljómandi, helst að veðrið hafi verið
slæmt þegar viö nálguðumst Vest-
mannaeyjar.”
— Á að halda veislu fyrir ættmenni
þegar út til Noregs verður komið? „Já,
en það veröur ekki brúðkaupsveisla,
bara venjuleg veisla, sýnum þó örugg-
lega „slidesmyndir” frá
brúðkaupinu.”
Brúðkaupsnóttin var i
Hótel Óðinsvéum
Norsku sægarparnir sjö eiga vini á
Islandi. Þeir hafa veriö heimsóttir.
Einnig hafa þeir feröast örlitiö um.
„Höfum fariö á Þingvelli og til Laugar-
vatns, nú og við komumst í Broadway
á laugardagskvöldiö.”
Ferðin til Islands var skemmtileg
og föstudagurinn í síðustu viku hjá
borgardómara ógleymanlegur. Þau
fóru með félögunum í Lækjarbrekku
um kvöldið. Fimm sneru aftur um borð
í Rósu en þau Jon og Conny skunduöu
upp í Hótel Oðinsvé.
Þar dvöldu þau brúökaups-
nóttina....þetta gat oröiöerfið... -JGH
Það verður að kvitta fyrir aitt stykki giftingu.
I dag mælir Dagfari_____________i dag mælir Dagfari ___________I dag mælir Dagfari
Dallas og íslandssagan
Dallas er komiö aftur á skjáinn og
þurfa nú aödáendur JR, Pamelu og
Bobby ekki lengur aö leggja leiö sína
á bensínsölur Olís til aö fylgjast meö
lifshlaupi þessara heimilisvina
sinna. Þökk sé islenska ríkissjón-
varpinu, sem hefur nú látið undan
kröftugum þrýstingi þeirrar nútíma-
kynslóðar, sem á sér þann draum aö
búa við svipuö kjör og Dallasfjöl-
skyldan.
Um aldamótin krafðist íslenska
þjóöin heimastjómar og fékk hana.
Á fyrsta áratug aldarinnar kröfðust
konur kjörgengis og kosningaréttar
og fengu hann. Á styrjaldarárunum
kröfðust Islendingar frelsis og
sjálfstæðis og fengu það. Á síðustu
tveim áratugum börðust Islendingar
fyrir stækkaöri fiskveiðilandhelgi og
fengu hana. Á því herrans ári 1985
sótti þjóöin enn fram í sjálfstæðis-
baráttu sinni og krafðist Dallas í
sjónvarpið. Og sú barátta hefur nú
boriðárangur.
Öll er þessi framfarasókn vottur
þess að þjóðræknin og vitund þjóðar-
innar um þarfir sínar sé í fullum
blóma. Ástir Kjartans og Guðrúnar
Osvífursdóttur endurspeglast í sam-
skiptum JR og fráskilinnar eigin-
konu, Bobby og Pamela eruGunnar
og Hallgerður endurborin og gamla
Miss Ellie er í hlutverki Njáls, sem
ætíð ber klæði á vopnin og hvetur til
sátta og samlyndis. Og JR er marg-
faldur í roðinu, því hann er bæði
Mörður Valgarðsson, Snorri Sturlu-
son og Egill Skallagrímsson í einum
sama manninum. Meö önnur smærri
hlutverk í þessum dramatíska og
endalausa söguþræði fara margar
persónur, sem einnig má heimfæra
upp á Islandssöguna og þarf þá eng-
an að furða þótt þessir margfrægu
sjónvarpsþættir eigi nokkurt erindi
viðmörlandann.
Dallasþættimir eru að þessu leyti
eðlilegt og órjúfanlegt framhald af
lifnaöar- og hjúskaparmálum
þjóðarinnar í gegnum aldimar.
Eftir að sjónvarpið hætti útsend-
ingum á þessu sögulega efni tóku
bensínstöðvar Olís sig til og leigðu
myndbandaspólur með Dallas.
Þannig hafa bensínsölur verið helsta
athvarf þjóölegrar menningar nú um
nokkurt skeið og mættu landsfeður
hugsa til þeirra, næst þegar
menningarverðlaunum verður út-
hlutað.
Hið félagslega vandamál, sem
hlýst af því að sjónvarpið tekur til
við útsendingar að nýju, felst hins-
vegar í því aö allur sá skari íslenskra ■
góðborgara, sem lagt hefur leið sína á
bensínsölumar, þarf nú að horfa á
þættina ööm sinni. Áð einhverju leyti
mun þetta draga úr áhuganum, því
auðvitað er það miður, þegar maður
veit fyrirfram hvað JR er að bralla,
eða hvort Pamela heldur framhjá
Bobby eða Bobby framhjá Pamelu.
Á hinn bóginn verður að hafa í
huga að videoeign landsmanna er
ekki jafnútbreidd og sjónvarpstækin
og þá menningarstefnu verður að
viðurkenna, að ekki megi miða
sígilda fræðslu opinberra stofnana
við videovæðinguna, enda eiga menn,
sem ekki hafa aðgang að bensín-
stöðvum Olís, ekki að fara á mis við
menninguna. Fastakúnnar hjá ESSO
og BP eiga líka sinn rétt. Þetta hefur
reyndar komið skýrt fram í lesenda-
bréfum dagblaðanna, er þar er að
finna raddir hins þögla meirihluta,
einsogalþjóðveit.
Vonandi hefur framtak sjónvarps-
ins með endurbomum Dallasþáttum
ekki alvarleg áhrif á rekstrarstöðu
Olís, enda væri það ósanngjarnt í
meira lagi ef þetta þjóðþrifafyrir-
tæki þyrfti að gjalda fyrir að hafa
hlaupið undir bagga með menning-
unni og Islandssögunni. Islenska
sjónvarpið hefur nú endurheimt sína
fyrri reisn og íslenska þjóðin getur
aftur sameinast fyrir framan tækin
sín á miðvikudagskvöldum. Menn-
ingunni er borgið.
Dagfari