Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.1985, Blaðsíða 8

8
DV. LAUGARDAGUR14. SEPTEMBER1985.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aöstoöarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND
JÓNSSON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjórn: SÍOUMÚLA 12—14, SlMI 686611.
Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI 11. SÍMI
27022.
Sími ritstjórnar: 686611.
Setning, umbrot, mynda-og plötugerö: HILMIR HF., SÍÐUMÚLA 12.
Prentun: ÁRVAKUR HF„
Áskriftarver.ð á mánuði 400 kr.
Verö f lausasölu virka daga 40 kr.
Helgarblað45 kr.
Jakkalaus kerfisflokkur
Guðfaðir núverandi forustu Alþýðubandalagsins er
Lúðvik Jósepsson. Hann er kunnastur fyrir að bera
manna mest ábyrgð á offjölgun togara og þar með á þeim
erfiðleikum, sem leiddu til kvótakerfisins í sjávarútvegi.
Margir sjávarútvegsráðherrar áttu þátt í þessu, en Lúð-
vík langmestan.
Löngu eftir að allir aðrir og jafnvel sjávarútvegsráð-
herrar voru búnir að sjá þennan vanda, hélt Lúðvík
áfram að prédika stækkun togaraflotans. Hann er vafa-
laust enn sömu skoðunar, svo aö heppilegt er fyrir Al-
þýðubandalagið, að hann er hættur að tjá sig um stjórn-
mál.
Lúðvík kemur nú helzt fram á opinberum vettvangi,
þegar hann þarf að verja bankastjóra fyrir gagnrýni
vegna sérkennilegra fríðinda þeirra. Og svo, þegar óvart
eru teknar myndir af honum í laxveiði með bankastjór-
um. Enginn efast um, að Lúðvík er einn kerfiskarlanna.
Krónprinsar hans í Alþýðubandalaginu hafa meira eða
minna farið með völd í þjóðfélaginu á undanförnum ára-
tug. Fólk er orðið vant Svavari Gestssyni í ráðherrafötun-
um og man enn, að Ragnar Arnalds var einn af helztu for-
vígismönnum hinnar eftirminnilegu Kröfluvirkjunar.
Fólk ypptir bara öxlum, þegar kerfiskarlinn Svavar
Gestsson er kominn á skyrtuna og talar í sjónvarp af heil-
agri vandlætingu um hina voðalegu stjóm, sem nú sé á
landinu. Menn efast um, að hann meini það í alvöru að
vera þrútinn af bræði út af framgöngu ríkisstjórnarinnar.
Hitt andlit Alþýðubandalagsins er Þjóðviljinn. Þar
birtast nálega daglega hneykslisfréttir af ríkisstjóm eða
borgarstjóm. Þess á milli fjalla fimmdálkamir um kísil-
gúrinn og aðra vonda aðila. Þetta er hið daglega svart-
nætti Þjóðviljans, daglega neyðarópið.
Reikna má með, að venjuleg ríkisstjóm geri mistök í
svo sem annað hvert skipti. Léleg ríkisstjóm kemst ef til
vill upp í tvö sinni af hverjum þremur. En fráleitt er, að
allt sé alvont eins og halda mætti af síbylju fjölmiðils og
formanns Alþýðubandalagsins.
Annað einkenni þessara aðila er að taka undir allt væl,
sem heyrist úti í bæ, jafnvel þótt það stangist á. Annan
daginn felst hneykslið í of lélegum kjörum fiskvinnslu-
fólks. Hinn daginn er fiskvinnslan að fara á hausinn. Og
allt er þetta ríkisstjóminni að kenna.
í augum almennings er Alþýðubandalagið að verða að
fyrirbæri, sem fer úr jakkanum, þegar það er ekki í ríkis-
stjóm og reynir að rækta hverja öfund, sem finnst, og
hvert væl, sem heyrist. Ábyrgðarleysið lekur af síðum
fjölmiðilsins og reiðisvip formannsins.
Þess vegna er ekki undarlegt, að Alþýðubandalagið sé
í kreppu og höfði ekki lengur til unga fólksins. Vandinn
felst ekki aðeins í, að formaðurinn sé einræðishneigður og
vilji ekki ræða ágreiningsefnin. Ekki heldur eingöngu í
sífelldum árásum Þjóðviljans og órólegu deildarinnar á
verkalýðsforingja flokksins.
Vandinn felst ekki heldur bara í, að þeir séu sniðgengn-
ir, sem komu í flokkinn á áttunda áratugnum og höfðu
ekki verið í Sósíalistaflokknum gamla. Það er að vísu
dýrt að bola Ólafi Ragnari Grímssyni af þingi og missa
hvem breiðlínumanninn á fætur öðrum úr flokknum.
Auðvitað er hreinlína órólegu deildarinnar flokknum
Óhagstæð, því að hún er frá nítjándu öldinni. Hitt vegur
jafnþungt, að meðal kjósenda er ekki til nógu mikil öfund
og nógu mikið væl til aö halda uppi fylgi kerfiskarla-
flokksins. Jónas Kristjánsson.
Fleira en fótbolti?
— Þú sérð hvað þetta er tragískt
ástand, sagöi hann og haliaði sér aft-
ur í stólnum. — Þetta hefði verið
kjörið viðfangsefni fyrir Evrípídes,
eða ...
— Daríó Fó? greip viðmælandinn
frammi og þóttist góður.
Þeir stóðu við hliðarlínu á Hlíðar-
endavelli og nutu góða veðursins
meðan þeir biðu eftir því að liðin
hlypu inn á völlinn.
Evrípídesarsinninn var rúmlega
meðalmaður á hæð og gróflega með-
almaður á breidd, minniháttar blók í
meiriháttar fyrirtæki hér í borginni.
Viömæiandi hans, lágvaxinn, hjól-
beinóttur, fyrrverandi kantspilari,
var meiriháttar yfirmaður (og eini
starfsmaður) minniháttar heildsölu
(sem hann átti sjálfur). Við skulum
bara kalla þá eftir leikskáldunum,”
Evrípídes og Daríó.
Þeir voru aö sjálfsögðu að ræða
helsta atburðinn í menningarlífi höf-
uöborgarinnar í vikunni, þ.e. lúxus-
skýrslu Alþýðubandalagsins sem er
einskonar pólitísk endurskoðun á
reikningum síöustu ára.
— Þetta er eins og í harmleikjun-
um grísku, maður. Flokkurinn hefur
verið að sigla í stormum og stórsjó
síðustu árin og aldrei verið tími til
þess að líta lengra en rétt út yfir
borðstokkinn. Svo lygnir þegar
hægristjómin tekur við og þá gefst
tími til þess að líta yfir farinn veg.
Þeir líta í spegil og hrökkva undan.
Daríó leiddist greinilega þetta
ruglingslega myndmál Evrípídesar
og greip frammí: — Þetta er ekki
harmleikjastöff, þetta er farsi.
— Neinei. Hetjan komin heim úr
orrustunum og kemst þá að þvi að til
einskis var barist. Víkingurinn kom-
inn heim og finnur bæinn sinn í rúst.
Daríó glottir við og hristi hausinn.
— Sko, þetta minnir mig á vin
minn sem fékk þessa dulspekidellu
þegar jógamir komui löngum röðum
frá Indlandi til þess að bjarga heim-
Úr ritvélinni
Ólafur B. Guðnason
inum. Hann fór sko út og hitti ein-
hvern meiriháttar spámann og fékk
tilsögn hjá honum. Svo loksins var
hann tilbúinn og lagði upp í fyrstu
köfunina ofan í undirvitundina eöa
sálina. Og það var eins og að stinga
sér af tíu metra palli ofan í tóma
laug, sagði hann mér seinna. „Þú
hefðir nú mátt vara þig,” sagði ég
við hann. „Sumir eru bara óintress-
ant og leiðinlegir, og það er ekkert
viö því að gera. Og það getur ekki
verið gaman að skoða sálir fýlu-
poka.”
Daríó þagnaði andartak, og leit
yfir völlinn, hugsi.
— Annars fór honum mikið fram
við þetta, stráknum. Hann hafði allt-
af verið svo andskoti rogginn, en
hann læknaðist alveg af því við þetta,
sem var eins gott, því ég hef engan
mann þekkt sem hafði jafnlitla
ástæðu til þess að vera montinn.
Hann var alveg einfættur, gát ekki
notað vinstri fótinn, sama hvaö hann
reyndi.
Evrípídes hristi hausinn ákveðið
og reiðilega.
— Það er nú fleira til en fótbolti,
maður!
Daríó horfði undrandi á vin sinn,
en kinkaði síðan kolli.
— Já, ég efast svosem ekkert um
það en ég hef bara aldrei haft áhuga
áþví.
Þeir félagarnir horfðu út yfir
grasflötina, hugsi báðir, en Daríó
varð fyrri til að grípa orðið.
— Allavega er þaö eins með Alla-
ballana og með vin minn forðum.
Eftir japl og jaml og fuður er það
bara að renna upp fyrir þeim að þeir
eruleiðinlegir.
Það varð nú löng þögn meðan þeir
félagarnir tvístigu þarna við hliðar-
linuna og vissu ekki almennilega
hvað þeir áttu að tala um næst. Loks-
ins fékk Evrípídes hugmynd.
— Hvað varð um hann þennan vin
þinn sem fór í sjálfsköfunina?
— Hann lærði viðskiptafræði og
vinnur hjá ríkinu, greyið. Hann á
fjögur börn og litla íbúð, að hálfu, á
móti ýmsum lánastofnunum.
— Æ, greyið, hvílík örlög. Ég hef
aldrei skilið af hverju menn fara
ekki út í einkabisness frekar en í
þessa launavinnu.
— Þarna koma þeir, loksins. Eg
hélt þeir ætluðu að aflýsa leiknum,
þessir andskotar.
Og það fór kiiður um áhorfenda-
fjöldann því inná völlinn komu Vals-
arar og KR-ingar og það sem málið
snerist um var Islandsmeistaratitill-
inn. öll önnur umhugsunarefni hlutu
að víkja.
Réttlætið sigrar að lokum og Vals-
arar urðu Islandsmeistarar eftir
æsispennandi leik. Það er engan veg-
inn loku fyrir það skotið að til séu
jafnáhugaverð umræðuefni og fót-
bolti, en þau geta ekki verið mörg
eða auðfundin.