Dagblaðið Vísir - DV - 07.03.1987, Blaðsíða 6

48
LAUGARDAGUR 7. MARS 1987.
Það á að sjást að ég stjóma
- Jack Nicholson ræðir um kvikmyndaleik og leikstjórn
Frjálst.óháð dagblað
í Five Easy Pieces, 1970.
SMÁAUGLÝSINGAR DV
MARKADSTORG
TÆKIFÆRANNA
Þú átt kost á aö kaupa og selja allt sem gengur kaupum og sölum. Bara aö
nefna paö í smáauglýsingum DV, hinu ótrúlega markaöstorgi tækifæranna.
ER SMÁAUGLÝSINGABLADID
Markaöstorgiö teygir sig víöa. Þaö er sUnnanlands
sem noröan, vestan sem austan, í bátum sem flug-
vélum, snjóbílum sem fólksbílum, hvarvetna er DV
lesiö.
Einkamál. Já, þaö er margt í gangi á markaöstorginu,
en um hvaö er samiö er auövitaö einkamál hvers og
eins.
Sumir borga meö fínpressuðum seölum. Menn ný-
komnir úr banka? Þarf alls ekki aö vera. Gætu hafa
keypt straubretti á markaöstorginu daginn áöur.
Smáauglýsingar DV eru markaöur meö mikinn mátt.
Þar er allt sneisafullt af tækifærum.
Þaö er bara aö grípa þau.
Þú hringir..... ViÓ birtum...
Smáauglýsingadeildin er í Þverholti 11.
Oplð:
Mánudaga-föstudaga. 9.00—22.00
laugardaga, 9.00—14.00
sunnudaga, 18.00—22.00
Það ber árangur!
Jack Nicholson varð frægur 1969
eftir að hafa leikið í kvikmyndinni
Easy Rider. Síðan hefur hann leikið
í mörgum og ólíkum kvikmyndum
og vakið mikla athygli. Muna marg-
ir eftir persónunum sem hann hefur
skapað í Chinatown, One Flew Over
the Cuckoo’s Nest og The Shining.
Það hefur löngum þótt einkenna
Nicholson hve djarfur hann hefur
verið að takast á við viðfangsefni
sem sumir aðrir leikarar hefðu ekki
viljað fást við. Ein af ástæðunum er
sú að hann hefur aldrei sóst eftir því
að leika eingöngu aðalhlutverk. Það
leiddi svo til þess að hann tók að sér
hlutverk í Terms of Endearment 1983
þar sem hann lék feitlaginn fyrrver-
andi geimfara. Fyrir frammistöðu
sína í þeirri mynd fékk hann óskars-
verðlaun fyrir bestan leik í auka-
hlutverki. Hér á eftir fer hluti viðtals
við Nicholson sem birtist nýverið.
- Segðu mér frá upphafinu.
„Ég lauk námi í skólanum mínum
í New Jersey ári á undan áætlun.
Ég hefði getað unnið fyrir mér á
meðan ég fór í háskóla en vildi það
ekki. Þess í stað hélt ég til Kali-
forníu þar sem ég átti ættingja. Mig
langaði til þess að sjá kvikmynda-
stjörnur og því sótti ég um starf hjá
MGM. Þar varð ég aðstoðarmaður í
teiknimyndadeildinni og næstu árin
sá ég margar kvikmyndastjörnur.
Svo kom þar að ég lét kanna hæfi-
leika mína. Það leiddi svo aftur til
þess að ég fékk hlutverk í leikriti sem
sýna átti í Players Ring Theater í
Los Angeles. Það er eitt af litlu leik-
húsunum. Skömmu síðar fór ég svo
í leiklistarskóla Jeffs Corey.“
- Hvað hét leikritið, sem þú lékst
fyrst í?
„Tea and Sympathy. Fyrir leikinn
fékk ég 14 dali á viku. Um svipað
leyti fékk ég svo hlutverk í sjón-
varpsleikriti í mörgum þáttum.
Nokkru síðar var teiknimynda-
deild MGM lokað en þá tókst mér
að fá hlutverk í öðru leikhúsi. Það
var nokkru stærra svo að vikulaunin
voru 75 dalir.
Ég var enn að leika í því þegar
mér bauðst fyrsta kvikmyndahlut-
verkið. Það var í Cry Baby Killer
(1958). Jeff Corey mælti með mér. Svo
var ég atvinnulaus í ár.“
- Þó virðist þér ekki hafa gengið
illa að koma undir þig fótunum.
„í rauninni var hér um þriggja ára
atvinnuleit að ræða. Þar kom hins
vegar að mér tókst að fá tvö eða þrjú
hlutverk á ári, aðallega í ódýrum
myndum sem Roger Corman stjórn-
aði og svo einum eða tveimur
sjónvarpsþáttum. Meginvandinn á
þessum árum var sá að það var svo
erfitt að ná tali af þeim mönnum sem
voru að ráða leikara. Ég fékk oft
hlutverk ef ég komst að þessum aðil-
um en tækifærin til þess voru fá og
oft leið langt á milli þeirra.
Annars hafði ég það mjög í huga á
þessum árum að Gorey hafði sagt
okkur að góður leikari yrði að kynn-
ast lífinu. Og það reyndi ég að gera.
Á þessum tíma fannst mér það skipta
eins miklu og að fá hlutverk.
Það krefst vissulega aga að leika
á sviði en kvikmyndirnar gera meiri
kröfu til nákvæmni. Þar sér maður
sjálfan sig og verður eigin gagnrýn-
andi. Mig langaði ekki til þess að
þurfa að treysta á annarra orð um
hæfileika mína eftir að hafa verið á
sviðinu.“
- Gerðirðu þér fastmótaðar hug-
myndir um þig sem leikara?
„Ég fékk aldrei þá hugmynd að
reyna að skapa ímynd sem ég héldi
mig við. Þegar leikari hefur tekist á
við nokkur hlutverk gerir hann sér
ljóst að hann má ekki látast vita allt
um leik. Sá sem gerir það er illa
staddur. Þegar ég hef tekið við hlut-
verki í mynd þá reyni ég að þreifa
fyrir mér með því að láta leikstjórann
ráða.
Sem leikari vil ég eiga samstarf við
leikstjórann af því ég vil ekki að ég
verði eins í öllum hlutverkum. Því
betur sem til tekst um þetta því meiri
fjölbreytni verður í leik mínum.“
- Þetta er mjög evrópskt viðhorf.
„Það er líka ástæðan til þess að
ég hef unnið með fleiri evrópskum
leikstjórum en margir aðrir leikarar.
Það er eins og þessir leikstjórar
skilji viðhorf mín. Og ég er ekki að
þessu til þess að fá hlutverk. Ég geri
það af því að ég veit að óbreyttur
leikur og endurtekningar eru óvinir
leiklistarinnar. Það sýnist því skyn-
samlegt að láta aðra um að móta
hluta þess sem túlka skal. Ekki má
þó halda að ég kæfi eigin smekk eöa
beiti ekki sjálfsgagnrýni.
Mér hefur þó aldrei fundist að ég
hafi orðið illa undir í samskiptum
mínum við leikstjóra. Það hefur aldr-
ei gerst. Hafi ég hins vegar ekki verið
ánægður með samstarfið hef ég leitt
hjá mér að starfa með viðkomandi
manni aftur.“
- H vernig velurðu viðfangsefni þin?
„Ég leita að leikstjóra sem hefur
með höndum handrit sem honum lík-
ar vel. Þó verð ég að segja að ég leita
sennilega mest að réttum leikstjóra.
Þetta hefur leitt til þess að ég hef
stundum hafnað að leika í myndum
sem ég hefði leikið í hefði ég vitað
hverjir myndu stjórna þeim.
Um tíma var það þó þannig að ég
vildi helst ekki vinna að öðru en því
sem mig langaði til að vinna við.
Dæmi um það eru vestrarnir tveir,
The Shooting og Ride in the Whirl-
wind, sem ég gerði. Roger Corman
íjármagnaði gerð þeirra. Þeim var
vel tekið og urðu til þess að ég fór
til Evrópu þar sem ég hitti Godard
og Rivette. Ég held ég hafi verið 16
ára þá.“
- Mig langar til að ræða um leik-
stjórn þína.
Nicholson stendur á fætur. - Ertu
að fara út úr stofunni?