Dagblaðið Vísir - DV - 25.04.1987, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1987.
Frjálst.óháö dagblað
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÖNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JONAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGOLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, SlMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: HILMIR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 550 kr.
Verð í lausasölu virka daga 55 kr. - Helgarblað 65 kr.
Spennandi kosningar
í dag ganga kjósendur að kjörborðinu. Nú fá þeir
tækifærið til að leggja sitt lóð á vogarskálina. Þeir
hafa hlustað á frambjóðendur og flokka skiptast á skoð-
unum, skýra frá málstað sínum og takast á um stjórnmál
líðandi stundar. Flokkarnir hafa talað, nú er það kjós-
enda að svara. Þeir eiga síðasta orðið.
Enginn getur neitað því að þessi kosningabarátta
hefur verið um margt óvanaleg. Auk hinna hefðbundnu
stjórnmálaflokka bjóða nú fjölmargir nýir flokkar fram
lista og aldrei fyrr í sögu lýðveldisins hefur kennt jafn-
margra grasa á kjörseðlinum. Það eitt er staðfesting á
róti í þjóðfélaginu sem bæði getur verið til góðs og ills.
Rót er af hinu illa ef það veldur upplausn og glundroða
en það er af hinu góða ef þjóðin er með þessu að brjót-
ast út úr viðjum gamalla og úreltra viðhorfa. Gamlir
stjórnmálaflokkar mega ekki móðgast við kjósendur
þótt þeir notfæri sér lýðræðið til að setja fram nýjar
stefnur. Lýðræðið felur það beinlínis í sér að leysa úr
læðingi ný viðhorf og aðlaga sig breyttum tímum. Ef
gamlir stjórnmálaflokkar hafa ekki vilja eða getu til
að tileinka sér nútímastrauma, ef þeir ná ekki til kjós-
enda með stefnum sínum og málflutningi geta þeir ekki
búist við öðru en að straumarnir fái útrás í nýjum far-
vegi.
Með því er ekki sagt að hefðbundnir og gamalgrónir
flokkar eigi ekki erindi. Þeir verða hins vegar að átta
sig á því að enginn, ekki þeir heldur, hefur löggiltan
og eilífan einkarétt á atkvæðunum. Fjölflokkaframboð
er áminning til stóru flokkanna um að halda vöku sinni.
Hitt er rétt að hafa í huga að gömlu flokkarnir eiga
sér rætur í þjóðlífinu og það kastar enginn hefðum,
reynslu og margveðruðum stefnuskrám fyrir róða í einu
vetfangi. Ef gamalreyndur stjórnmálaflokkur hefur
málstað sem nær eyrum kjósenda, stefnu sem grundvall-
ast á lífsskoðunum, þarf hann ekki að hræðast ný
framboð. Fjölgun framboða er til marks um lifandi
áhuga og virka þátttöku fjöldans. Þau bera vott um
blómstrandi lýðræði. Það kemur aftur á móti í ljós í
kosningunum sjálfum hvað sá áhugi nær langt, enda
hefur það margsannast í íslensku stjórnmálalífi að kjós-
endur vita sínu viti og kveða upp þann dóm sem stjórn-
málaöflin verðskulda. Sá dómur er ólygnastur.
Fullyrða má að þjóðin hefur kunnað að meta stöðugt
árferði áð undanförnu. Því vill enginn breyta. En spurn-
ingin er hvort góðærið hafi ekki einmitt kallað fram
ný sjónarmið til viðfangsefna sem hafa legið í láginni
af því að við höfum verið upptekin af efnahagsmálum.
Framboð, sem einskorðast við kvenréttindi, manngildi,
byggðamál eða eru til höfuðs flokksræði eru eflaust
afsprengi betra ástands í efnahagsmálum, sem hefur
gert okkur kleift að skoða þjóðmálin út frá öðrum sjón-
arhóli. Undan því er ástæðulaust að kvarta.
Kosningabaráttan hefur ekki snúist einvörðungu um
stjórn og stjórnarandstöðu. Hún hefur snúist um margt,
margt annað, sem er heilbrigt og eðlilegt í upplýstu
samfélagi. Nú er því aðeins að treysta að kjósendur
greini kjarnann frá hisminu, átti sig á verðleikum flokka
og greiði atkvæði í samræmi við ábyrgð og skynsemi.
Þá þarf enginn að kvíða kosningaúrslitum. Þá munu
þjóðin og stjórnmálin standa traustari fótum en nokkru
sinni fyrr. íslendingar hafa náð áttum að undanförnu.
Við höfum verið í sókn til framfara og aukinnar velmeg-
unar. Á þeirri braut skulum við halda okkur.
Ellert B Schram
I talfæri
Gísli
Kristjánsson
liðfáir
Aðrir kjósa að fylgja sínu liði gegn-
um þykkt og þunnt.
Þessu fylgir auðvitað engin áhætta
því í Biblíunni er loforð um að þeir
fyrstu verði síðastir og þeir síðustu
fyrstir. Að vísu segir einnig frá því
í gömlum bókum að skrattinn eigi
það til að taka til sín þá sem síðast-
ir verða. Á þessu er þó lítil hætta
því höfðinginn í neðra er örugglega
með vandlátustu kjósendum.
Það getur þó verið varasamt að
líkja pólitíkinni um of við knatt-
spymu því til að vera góðir knatt-
spymumenn þurfa menn helst að
vera suður-amerískir en það er eng-
inn kostur í pólitík. Þá kemur sér
oft vel að vera með stærri mönnum
á knattspymuvellinum en alkunna
er að litli maðurinn getur verið
þungavigtarmaður á leikvelli stjóm-
málanna.
Þá sit ég aftast
Stundum verður litlum mönnum
það á að segja stór orð. Þannig fórst
einmitt sveitunga mínum sem ekki
var sáttur við konu sína, af tilefni
sem kemur þessu máli ekki við, um
hvar hann ætti að sitja. Á endanum
leysti hann málið með því að segja:
„Ef ég ræð ekki hvar ég sit þá sit
ég bara aftast." Og það gerði hann.
Fyrir þá sem em í þeirri aðstöðu
að aðrir vilja ráðskast með atkvæði
þeirra, t.d. með freistandi auglýsing-
um, þá ætti þetta að vera gott
fordæmi. Þegar kostaboðin em orðin
of mörg og of áleitin við sálarheill
manna er ágætt ráð að láta krók
koma á móti bragði og velja nú þann
aftasta. Hitt er verra að engin veit
fyrr en að leikslokum hver verður
seinastur og mjög valt er að treysta
skoðanakönnunum í því efni, sér-
staklega ef margir fara að þessu ráði.
Hitt er þó víst, það snúa einhverjir
heim úr þessari herferð rasssárir og
liðfáir og þá er gott að minnast orða
keisarans. Það er jú skammur vegur
milli þess háleita og hins háðuglega.
-GK
Breiðsíðurfyrir mig og þig
Og víkur nú að merkilegri tíðind-
um. í dag á víst að kjósa á íslandi
eftir frækilegar herfarir fjölmargra
keisara og smákónga á vígi okkar
kjósenda. Herkostnaður er hvergi til
sparaður og við þeim sem þora á
annað borð að opna blöð blasa við
auglýsingar á breiðsíðum og verður
ekki komist fram hjá.
Hugsandi kjósendur verða auðvit-
að mjög ábyrgir í framan við að lesa
alla dýrðina og ég sæki mér kafh
fullur framsóknarhugar (enda malað
úr góðum baunum). Þá er ekki síður
ástæða til að drekka þetta sama
kaffi af festu og öryggi.
Annars er ástæðulaust að gera lít-
ið úr kosningunum og baráttunni
um kjósendur. Atkvæði hvers og
eins skiptir máli. Eitt er hvert eitt
atkvæðið þegar talið er upp úr kjör-
kössunum og ég veit að brot af öllum
auglýsingakostnaðinum er ætlaður
mér og mér einum. Ég les í það
minnsta allar auglýsingamar með
þetta í huga án þess þó að skrá hjá
mér hvað mikið kemur í minn hlut
eftir hveija síðu.
Ég get þó ekki látið hjá líða að
viðurkenna að þetta er ekki gert af
heilum hug og siðferði þessarar
gróðaleiðar jafnvel tvöfalt. Ég er
nefnilega búinn að kjósa og langt
síðan ég gekk út af kjörstað með
atkvæðið mitt í vasanum. En það
er svo sem rétt mátulegt á þessa
pólitíkusa að sólunda þannig flár-
munum sínum.
Hvað er líkt með.. ?
Sumir segja að pólitíkin sé eins og
fótbolti. Liðin eiga sér áhangendur
sem aldrei hvika í trú sinni á sína
menn. Þó hefur nokkuð borið á því
á síðari árum að menn gæfust upp
á einu liði til að klappa fyrir öðru.
og
Rasssárir
Frá þvi er sagt að þegar leið að
jólum árið 1812 hafi Napóleon nokk-
ur Bónaparti, mikilhæfur keisari og
baráttuglaður, riðið inn í Varsjá í
Póllandi rasssár og liðfár eftir fræga
en misheppnaða herför til Moskvu.
Þar sem hann gjögti á höstum hest-
inum inn um borgarhliðið varð
honum að orði: „Það er skammur
vegur milli hins háleita og þess háð-
uglega."
Ekki eru allar ferðir til fjár hefðu
misjafnlega veraldarvanir Islending-
ur sjálfsagt sagt af þessu tilefni og
látið sér fátt finnast um heimsvið-
burðina. Þegar herferðimar eru
nógu langt í burtu má einu gilda
hvort þær eru háleitar eða háðugleg-
ar.
Virtur stjómmálaforingi íslenskur
á fyrri hluta aldarinnar skrifaði
ævisögu sína og ræddi þar stuttlega
um upphaf heimsstyijaldarinnar síð-
ari og lauk málinu með orðunum:
„Víkur nú að merkilegri tíðindum.
Alþingi íslendinga var kallað sam-
an.“