Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.1988, Qupperneq 5

MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1988.
5
ÐV Viðtalið
Fréttir
Hallgrímur Óskarsson keppir
um titilinn herra ísland á laug-
ardáginn.
DV-mynd GK, Akureyri
„Svala
ævintýra-
löngun-
■ llf
inm
Hallgrímur Óskarsson er tví-
tugur Akureyringur og einn
þeirra sjö sem keppa munu um
titilinn herra ísland á laugar-
daginn. Hann er einhleypur, 182
sm á hæð og 75 kg. Hallgrímur
er næstelstur 5 systkina, sonur
hjónanna Gunnhildar Jóhanns-
dóttur hjúkrunarfræðings og
Óskars Alfreðssonar húsa-
smíðameistara. Hann stundar
nám á eðlisfræðibraut við
Menntaskólann á Akureyri og
líkar vel. í vor er ætlunin að
þreyta stúdentspróf.
„Ég býst við að ég fari í rekstr-
arverkfræði eftir stúdentspróf
og þá líklega erlendis. Mér
finnst árin eftir tvítugt best til
þess að ferðast og skoða sig um
í heiminum. Þegar fólk er farið
að eiga böm og koma undir sig
fótunum verður það fast á sama
stað næstu árin. Maður öðlast
hka meiri víðsýni og þroska
með því að kynnast öðram þjóð-
um.“
- Hvers vegna ákvaðstu að
keppa um titihnn herra ísland?
„Eg var beðinn um að vera
með en leist reyndar ekki á
blikuna til að byrja með. Um-
ræðan um keppnina var nei-
kvæð í fyrstu en breyttist undir
það síðasta. Þá sló ég til. Með
þátttöku minni er ég eiginlega
að svala ævintýralönguninni
sem er mjög sterk í mér.“
- Hver em áhugamál þín?
„Þegar undirbúningur
keppninnar var að byija fór ég
að æfa vaxtarrækt hjá Sigurði
Gestssyni, núverandi íslands-
meistara í vaxtarrækt. Mér
finnst mjög gott að æfa hjá hon-
um og er ég reyndar þegar
kominn með bakteríuna. Tón-
hst er líka eitt af áhugamálum
mínum. Það er mikill iónlist-
aráhugi í fiölskyldunni og
leikum við öll systkinin á hljóð-
færi. Ég spila á píanó og gítar
auk þess sem ég sem svolítið
sjálfur. En reyndar er ég sá eini
af fimm systkinum sem aldrei
hefur gengið í tónhstarskóla.
Ég starfa einnig í Félagi ungra
sjálfstæðismanna á Akureyri
sem heitir Vörður. Þá er ég í
utanríkisnefnd Sambands
ungra sjáifstæðismanna. Þar er
fiallað um það sem efst er á
baugi í utanríkismálum hveiju
sinni og erlent fólk fengið til
landsins til að fialla um at-
hurðina. Þá hef ég starfað mikið
í félagsstarfi MA en það hefur
minnkaö nokkuð undanfarið.
Aö lokum get ég nefnt að allt
sem snertir mannleg samskipti
vekur áhuga minn. Mér finnst
gaman að umgangast fólk og
eiga góða vini.“
-JBj
BJartsýni og sterk
- segir Jón Æ Baldvinsson sem hefurverið Halldóri Halldórssyni ogfjólskyldu hans ómetanleg hjalparhella
„Það hefur verið mikil ánægja að
aðstoða Halldór og fiölskyldu hans.
Þau eru öh svo jákvæð og bjartsýn
að ég hef hara aldrei kynhst öðru
eins. Þessi bjartsýni og sterk trú
þeirra hefur líka hjálpað þeim yfir
erfiðustu hjahana í þessari löngu og
stöngu bið og óvissu sem þau hafa
gengið í gegnum," sagði Jón A. Bald-
vinsson, sendiráðsprestur í London,
en hann hefur svo sannarlega reynst
Hahdóri Halldórssyni, hjarta- og
lungnaþeganum, og foreldrum hans
betri en enginn undanfama mánuði.
„Jón er svo sannarlega réttur mað-
ur á réttum stað,“ sagði Aðalheiður
Guðmundsdóttir, móðir Halldórs, og
faðir hans, HaUdór Sigurðsson, tók
undir það.
„Við höfum getað haft aðgang að
Jóni dag og nótt ef eitthvert vanda-
mál héfur komið upp. Hann er alltaf
reiðubúinn að hjálpa og gerir það
með svo glöðu geði. TU að mynda
höfum við þurft að skipta um íhúð
hér þrisvar sinhum meðan á dvölinni
í London hefur staðið og alltaf hefur
hann getað útvegað okkur hentugan
dvalarstað með engum fyrirvara, rétt
hjá sjúkrahúsinu þar sem Halldór
hefur dvalið í það skiptið og á vægu
verði.
Og áður en Halldór fór í aðgerðina
tók Jón hatfn margoft með sér út að
borða eða til að skoða einhveija staði
og gaf sér ævinlega tíma fyrir hann. ‘ ‘
Tekið á móti
tvö þúsund löndum
„ÆtU ég sé ekki búinn að taka á
móti rúmlega tvö þúsund íslending-
um í þau fiögur og hálft ár sem ég
hef verið hér í London," sagði Jón.
„Sjúklingum, sem komu hingað tíl
London til meðferðar, fiölgaði mjög
mikið árið 1983 og þeir urðu aldrei
fleiri en áriö 1984. Þá urðu þeir um
tvö hundruð og eru þá aöstandendur
ekki taldir með. Mest eru þetta sjúkl-
ingar sem eru að koma í hjartaaö-
geröir en einnig er nokkuð um aðra
sjúkUnga.“
Jón sagði að ástæðurnar fyrir því
að svo margir íslendingar færu tíl
Englands í hjartaaðgerð væru aöal-
lega tvær. Englendingar væru
framarlega á þessu sviði og svo væri
flugferðin frá íslandi til Englands
með því stysta sem í boði væri.
„Ég tek á móti sjúkUngunum á
flugveUinum. Þegar menn eru á leið
í stóra aðgerð eiga þeir oft erfitt með
að einbeita sér að praktískum hlut-
um eins og að útvega sér dvalarstað
eða að koma sér á sjúkrahús. Oft eru
menn Uka stirðir í ensku og þekkja
ekki til staðhátta hér. Svo þarf að
koma á fundi sjúkUnganna og lækna
og með ýmsa álíka hluti reyni ég aö
vera sjúkUngunum og aðstandend-
um innan handar."
Fjölbreytilegt starf
- Er þá starf sendiráðsprestsins
'frekar fólgið í þjónustu við sjúkUnga
en kirkjulegum athöfnum?
„Já, það má segja það þó ég líti á
þetta starf sem prestsstarf. Ég er þó
meö messur mánaðarlega, hef fram-
kvæmt nokkrar hjónavígslur og
skírnir og svo er starfandi hér
kirkjukór sem ég hef mikinn áhuga
á. En ég er hér líka eins konar fuU-
trúi Tryggingastofnunarinnar því
aUar tryggingagreiðslur til sjúklinga
hér koma í gegnum mig. Ég er líka
eins konar velferðarfulltrúi við
sendiráðið. Ég ræði við þá íslendinga
sem lenda í einhverjum vandræðum
hér og leita tíl sendiráðsins og reyni
að leysa úr vandamálunum. Svo hef
ég starfað sem samningamaður fyrir
heilbrigðisgeirann heima, tók meðal
Jón A. Baldvinsson með foreldrum Halldórs Halldórssonar, þeim Halldóri Sigurðssyni og Aðalheiði Guðmunds-
dóttur. DV-myndir ATA
Sakna margs frá íslandi
- Ertuaðhugsaumaðkomafljótlega
heim til íslands?
„Eins og ég segi þá hef ég aldrei
gert ráð fyrir að vera mjög lengi í
þessu starfi en ég hef ekkert ákveöið
hvenær ég hætti eða hvort ég kem
þá heim. En ég sakna margs frá ís-
landi, mest fólksins og svo útiver-
unnar og ósnortinnar náttúru en ég
hef aUa tíð veriö mikið fyrir útiveru."
- Hver eru þín helstu áhugamál?
„Af íþróttum hef ég mestan áhuga
á golfi og það stunda ég töluvert hér
í London. Svo hef ég verið ástríðu-
fuUur veiðimaður frá blautu hams-
beini og hef stöku sinnum komist í
að veiða með flugu hérna. Svo er ég
mikUl tónUstaráhugamaður, hlusta á
flestar tegundir tónUstar og fæ tals-
verða útrás fyrir áhugann með því
að syngja, til dæmis í kirkjukómum
okkar hér,“ sagði Jón A. Baldvins-
Jón með konu sinni, Margréti Sigtryggsdóttur. Myndin var tekin á þorra- son.
blóti íslendingafélagsins i London á laugardaginn. -ATA
veröur latur verður maður óhæfur
til aö gegna hlutverkinu. Starfið er
ákaflega bindandi en um leið
skemmtUegt og sérlega þakklátt.
Hafi ég gert einhveija góða hluti finn
ég það strax á viðbrögðum sjúkling-
anna og það er einstaklega ánægju-
legt.
Mér líkar vel að búa í London en
það er ekki gott að vera barn hér.
Það fengu dætur mínar að finna,
þeim fannst þær missa sjálfstæði sitt
því það var ekki öruggt fyrir ungar
stúlkur að vera einar á ferU til dæm-
is á kvöldin. Þær era núna á íslandi,
sú eldri er í Menntaskólanunm á
Akureyri og sú yngri í Héraðsskólan-
um að Laugum.
Svo á ég son frá fyrra hjónabandi.
Hann er húsasmiður á Húsavík og
er búinn aö gera mig að afa.“
annars þátt í því að semja við enskar
heUbrigðisstofnanir varðandi það
sem heima var kaUað „íslensk glasa-
börn“.“
Jón útskrifaðist árið 1974 úr guð-
fræðideildinni og vígðist þá beint til
StaðarfellsprestakaUs í Þingeyjar-
sýslu. 1978 fór hann tíl framhalds-
náms í Edinborg þar sem hann lagði
stund á sálgæslu og ráðgjöf með sér-
staka áherslu á sjúkrahúsaþjónustu.
Þegar hin mikla aukning varð á ferð-
um íslenskra hjartasjúkhnga til
Englands 1983 var þess farið á leit
við Jón að hann tæki að séf starf
sendiráðsprests og. þá sérstaklega
með þjónustu viö sjúklinga í huga.
„Ég hef ekki hugsað mér að gegna
þessu starfi til eUífðarnóns því um
leið og maður eldist í svona starfi og
trú hjálpuðu þeim