Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.1988, Qupperneq 30

30
MIÐVIKUDAGUR 10. EEBRÚAR 1988.
Lífestm
að teikna eitthvað sem þeir síðan
gátu markaðsfært. Sóleyjarstóll
Valdimars Harðarsonar braut blað í
sögu íslenskrar hönnunar. Þá kom
fram afkvæmi íslensks hönnuðar
sem sýndi hreinlega fram á að ís-
lenskt hugvit stendur engan veginn
að baki erlendu hugviti. Hér á landi
hefur fólk gert sér grein fyrir því að
hugvit er nokkuð sem við verðum
að nýta okkur í okkar þágu og flytja
frekar út heldur en inn í landið."
Sýningin á Kjarvalsstöðum
Hvað hefur arkitekt í huga þegar
hann ákveður að taka þátt í svona
samkeppni?
-w „Óhjákvæmilega setur maður sér
skorður þegar hugmyndir eru upp
settar. Hluturinn verður fyrst og
fremst að vera einfaldur í smíði, hafa
gott form. Einfaldleikinn er í raun-
inni það sem mest hrífur því til þess
að einhver vilji framleiða verður
hluturinn að vera praktískur. Minn
stól t.d. hannaði ég á þanh hátt að
hægt er að setja bækur í bakið á
næsta stól.
Það eru óteljandi aðrir hlutir sem
gæta verður að í teikningu og fram-
leiðslu eins stóls eins og þessa.
Notagildið er auðvitað efst á baugi,
það verður að vera gott að sitja í
stólnum, efnin sem notuð eru verða
að vera praktísk og endingargóð og
stóhnn verður að aðlaga misjöfnum
aðstæðum.“
Jákvæð tímamót að eitthvað
óhefðbundið skuli sigra í
keppninni
Eyjólfur heldur áfram: „Flestir
sem gæla við að komast eitthvað
áfram eða reyna að komast inn á
innlendan markað hugsa sem svo að
sjálfsagt sé að reyna að hanna stól,
borð, rúm eða eitthvað þ.u.l. Eitthvað
sem alUr geta örugglega notað. Að
þessu sinni sýnir dómnefnd aðdáun-
arvert þor að veija eitthvað sem er
frábrugðið hinu hefðbundna. Það er
ekki hægt að lýsa því hvað þetta er
okkur hönnuðum mikU hvatning því
aUtaf eru menn að fá ótrúlegustu
hugmyndir, eins og t.d. með einfalda
hluti eins og hurðarhúna og margt
fleira. SjóndeUdarhringurinn víkkar
og nú er einhverju óvenjulegu veitt
Heimilið
viðurkening eins og póstkössunum.
Breiddin í því að nýta sér íslenskt
hugvit er orðin verulega mikU.
Við erum á réttri leið.
Samt er margt eftir sem vert er að
staldra við og skoða. Einu sinni var
nær eingöngu notast við hugmyndir
erlendra arkitekta. Það breyttist, ís-
lendingar fóru út að læra og eru nú
farnir að útfæra hugmyndir sínar
fyrir innlendan og erlendan markað.
Eftir er samt að opna augu almenn-
ings fyrir því að notfæra sér okkur
í einkageiranum sem reyndar er óð-
um að færast í vöxt.
-ÓTT
Sterkir litir einkenna þennan stól Péturs Lútherssonar. Krassandi rauður
og blár litur allsráðandi. Höfundur gerir mögulegt að klæða stólana leðri
eða ullaráklæði. Með því að hafa krómaða stálfætur eru stólarnir ekki eins
þunglamalegir og undirstrika efnisgæði.

Stóll Eyjólfs Bragasonar. Bak og seta eru bólstruð. Stóllinn er byggður úr
tré og krómi. Við stólinn er mögulegt að tengja skrifpúlt sem tengist stóln-
um að aftan. Einnig er mögulegt að taka arma af eða tengja á milli stóla
plötu sem þannig myndar borð á milli tveggja stóla.
Þennan stól og borð hannaði Gunnlaugur Friðbjarnarson. Stóllinn er úr
stáli, krossviði og leðri. Borðið er hugsað sem tækifærisborð til kaffidrykkju.
í senn fegrun fyrir innbú og skúlptúr. Ætlunin er að skapa spennu og and-
stöðu við hiö hefðbundna. Áhorfandi á að spyrja sjálfan sig: Stendur þessi
hlutur eða stendur hann ekki; má snerta?
Ingimar Þór Gunnarsson hannaði þennan stól sem er úr beyki og má lakka
i mismunandi litum eftir smekk kaupanda! Þessi stóll gæti verið litaglöðum
mikil búbót.
Rúm með leðurgafli.