Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.1988, Page 12

12
FÖSTUDAGUR 29. APRÍL 1988.
Spumingin
Hefur þú séð eitthvað af
verkum Þjóðleikhússins í
vetur?
Frosti Hreiðarsson: Nei, ég bý úti á
landi.
Dagný Gunnarsdóttir: Nei, ég hef
áhuga á Vesalingunum en ekkert
annaö höfðar til mín.
Arndís Jensdóttir: Nei, ég hef bara
ekki komist vegna tímaleysis.
Rósa Stefánsdóttir: Já, ég sá Vesal-
ingana en flest verkanna eru of þung
hjá Þjóðleikhúsinu.
Jónas Skúlason: Nei, ég fer mjög
sjaldan í leikhús.
Anna Margrét Marinósdóttir: Ég sá
Vesaiingana og það var ágætt verk
en mér fmnst að Þjóðleikhúsiö eigi
að bjóða upp á léttari verk í bland.
Lesendur
Hjöðnun í efnahagslífi nauðsyn:
V.R. verkfall hjálpar til
Sigmar skrifar:
Það er staðreynd sem ekki verður
hjá komist að viðurkenna, að að-
gerðir stjórnvalda undanfarna
mánuði haúfa haft þau áhrif sem að
var stefnt, þ.e. að draga úr verð-
hækkunum og veltu fjármagns,
íjármögnunarleigu og erlendum
lántökum. Á sama tíma hefur einn-
ig dregið úr hinum háværu kröfum
helstu þrýstihópanna um tafarlaua
gengisfellingu. Allt er þetta í rétta
átt.
Og svo einkennilega, eða kannski
mætti segja svo heppilega, vill til
að um svipað leyti og marktæk
hjöðnun í efnahagslífinu gerir vart
viö sig, skellur á víðtækt verkfall
fjölmennustu launþegasamtak-
anna, sem verður til að hnykkja
enn frekar á þessari æskilegu þró-
un.
Því er nefnilega svo farið hér hjá
okkur, gagnstætt því sem er víðast
annars staðar, að þegar uppgangur
hefur verið, t.d. með landburði
sjávarafla og háu verðlagi á erlend-
um mörkuðum, taka landsmenn til
við að eyða hverri krónu sem hönd
á festir, í stað þess sem ætla mætti,
að fólk gripi tækifærið og tæki til
við sparnað og legði fyrir fé sem
mest þaö mætti.
Þess vegna er það ekki fyrr en fer
að hylla undir þrengingar og
kreppu, aö landsmenn fara að
draga í vírinn og kíkja á fjármálin,
hver fyrir sig. og það er einmitt
þess konar ástand, sem nú er að
skapast. Víötæk verkföll eða aðrar
aðgerðir í formi sjálfspyndinga,
sem okkur eru svo eðlislægar og
nærtækar, eru einmitt vísasta leið-
in til að skapa spennufall hjá
þjóðinni.
Þetta gat heldur ekki komið á
betri tíma fyrir þá ríkisstjóm, sem
nú situr. Verkfallið og liðsmenn
þess eru því eins og „skari himne-
skra hersveita", sem kemur ríkis-
stjórninni til hjálpar. Og
forystumenn þessara her- eða
verkfallssveita segja, að fólkið sé
tilbúið í „langt verkfall", þannig
að ekki ætti neitt að geta hiindraö
verulega og varanlega hjöðnun í
fyrirbæri því sem við höfum kallað
efnahagslíf. Hvers getum við óskað
okkur betra?
Formaður verkfallsstjórnar V.R.
hefur einnig látið hafa eftir sér
þessi ummæli: „Ég á afskaplega
erfitt með að sannfæra sjálfan mig
um að 42 þúsund króna lágmarks-
laun náist í gegn, þar sem við erum
síðasti launþegahópurinn sem á
eftir að semja...“!
Það má því segja, að ríkisstjóm-
inni verði allt að vopni og þessi
ummæli yfirhershöfðingja fót-
-gönguliðssveita V.R. hljóta að vera
gott veganesti fyrir ríkissáttasemj-
ara og forystumenn í samningaliði
og verður að telja gott innlegg í
baráttuna um áframhaldandi
hjöðnun í efnahagslífi. - Þar hjálp-
ar hjálpar V.R. verulega til.
„Verkfallið og iiðsmenn þess eru eins og „skari himneskra hersveita“ sem kemur ríkisstjórninni til hjálp-
ar,“ segir í bréfinu. - Verkfallsvarsla í Garðabæ.
Söngvakeppni sjónvarpsstödvanna:
Skammarieg
kynning Hrafns
Óson-
riinir
Gunnar Sverrisson skrifar:
Móðir náttúra á sér margvísleg-
ar hliðar. Hún getur verið mild
og frjósöm, hörð og miskunnar-
laus, eða allt þar á milli. Þetta fer
stundum eftir því hvernig börn
jarðar breyta, hvort þau vinna
með henni eða á móti. Það er
löngu vitað að lögmál hennar eru
viðkvæm, svo það er flestum ljóst
að þetta er óhagganleg staðreynd
og þeim líður í rauninni best er
vinna með henni.
Ég fór að hugsa um þetta, er ég
las grein í einu dagblaðanna fyrir
stuttu, grein sem bar heitið
„Óvíst hvort gat er yfir íslandi".
En vísindamenn hafa, að sögn,
uppgötvað þaö að um nokkra
þynningu sé þar að ræða. Nefnd
grein getur þess einnig, að enn
hafi ekki verið unniö úr mæling-
um á umræddu tilviki, hvað svo
sem þær síöar kunna aö leiða í
ljós.
Mér komu í hug tvær ástæður
fyrir umræddum breytingum.
Ónnur er sú, að þær kunni að
stafa af mannlegri breytni, t.d.
með öllum sínum úða úr milljón-
um úðabrúsa. - Þá fmnst mér að
ef sú kenning reynist rétt í fram-
tíðinni, geti þessi breytni átt
þarna einhvern hlut að máli og
því spillt fyrir þessari „gatþró-
im“ yfir Suðurskautsland-
inu.
Kannski er móðir náttúra ein-
faldlega að laga þarna eitthvað til
um tíma, svo þetta þarf ekki í
raun og veru að vera svo mikið
alvörumál, er allt kemur til alls.
Hvað sem þessu líður er fróðlegt
aö velta þessu fyrir sér.
Soffía hringdi:
Ég er að hringja vegna fréttar sem
birtist í Mbl. í dag (27. apríl), þar sem
segir frá kynningu Hafns Gunn-
laugssonar á Sverri Stormsker og
söngvaranum Stefáni Hilmarssyni.
Þarna virðist allt hafa farið úr-
skeiðis sem úrskeiðis gat farið, að
því er varðar kynningu Hrafns.
Hann byrjar nú á að kynna Sverri
sem „enfant terrible“ íslands (vand-
ræðabam íslendinga!). Síðan heldur
hann áfram og segir að Sverrir skrifi
dónalega söngtexta og hafi komið
öllum í opna skjöldu með því að
senda lag í keppnina.
Þá bætir hann hann enn um betur,
eða hitt þó heldur, er hann fer rangt
með nafn söngvarans Stefáns Hilm-
arssonar og segir hann vera Sighvat
Björgvinsson! Eg spyr bara: Hvað er
verið að senda út mann sem á að sjá
um kynningu á listamönnunum og
fer svona að ráði sínu? - Mér finnast
þetta vera hræðileg mistök og best
hefði verið að kalla Hrafn heim sam-
stundis. Svona mistök geta orðið
afdrifarík fyrir möguleika okkar.
Hræðileg mistök í kynningu á Sverri
Stormsker og Stefáni Hilmarssyni,
segir hér.
Ókeypis
afnotaf
öðru á meðan
Elsa Þórarinsdóttir hringdi:
Ég vil koma á framfæri þakk-
læti til sjónvarpsviðgerðastof-
unnar Litsýnar í Borgartúni fyrir
meiriháttar góða þjónustu.
Sjónvarpið okkar bilaði síðasta
vetrardag og helgidagar fram-
undan. Eg hringdi í áðurnefnt
viðgerðarverkstæði og menn
komu samstundis og sóttu tækið.
Og það sem meira var, þeir af-
hentu okkur annað tæki til afnota
meðan á viðgerð stóð, óumbeðiö.
Ég get fyllilega mælt með þjón-
ustu þessarar viðgerðarstofu,
bæði hvað verðlagningu varðar,
sem stillt var í hóf, og svo fyrir
fljóta og frábæra þjónustu. - Við
hér á heimilinu höfum aöra þjón-
ustu til samanburðar.
Verslunarstotf:
„Vandasöm og
emo
Björg Einarsd. hringdi:
í fréttatima i sjónvarpinu, nú i
vikunni mátti sjá og heyra þing-
menn tjá sig um verkfall og afieið-
ingar þess í sérstökum dagskrár-
tíma á Alþingi um þetta efni. Þar
kenndi margra grasa í málflutningi
og var ekki allt djúpt hugsað.
Einn þingmaöurinn lét þess getið
í hita umræðnanna, að verslunar-
störf væru bæði „vandasöm og
erfið“! - Þessi ummæli komu mér
til að íhuga, hvort slíkar fullyrðing-
ar sem þessi væru algengar á
Alþingi íslendinga. Ef svo er, þá er
ekki nema von að tUtrú fólks á hinu
háa Alþingi fari þverrandi
En ef til vill hefur umræddur
þingmaður þessa sannfæringu og
honum er ekki skylt að snúa frá
henni. Það hefði þó verið skemmti-
legt, ef einhver starfsbneðra hans
á þingi hefði lagt þá spumingu fyr-
ir hann, hvað hann áliti um störf
eins og sjómennsku, flugumferðar-
. stjóra eða hjartaskurölækningar. -
Ef verslunarstörf eru „vandasöm
og eríið1' störf, hvaða einkunn
skyldi þingmaðurinn þá gefa þeim
störfum, sem minnst er á hér að
ofan?