Dagblaðið Vísir - DV - 18.07.1989, Qupperneq 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 1989.
Spumingin
Hvort velurðu
íslenskar eða erlendar
kartöflur?
Hermann Ingi Hermannsson: Það er
mjög misjafnt en þó vel ég íslenskar
kartöflur yfirleitt.
Steinunn Geirdal: Ég vel íslenskar
því ég vil styðja íslenska framleiðslu.
Ólafur Torfason: Ég borða nú yfir-
leitt ekki kartöflur en ef ég þarf að
velja á milli kýs ég þær sem eru ódýr-
ari.
Matthildur Guðbrandsdóttir: Ég vel
þær erlendu því þær eru ódýrari.
Dóra Þorláksdóttir: Erlendar, þessar
íslensku eru óætar meö öllu.
Vilberg Hauksson: Ég vel íslenskar
kartöflur því þær eru mun betri.
Lesendur_______________________________________________________pv
Spumingar og svör í Þjóðarsál:
Guðrún í essinu sínu
Óskar Sigurðsson skrifar:
Það var í þættinum Þjóðarsálinni
sl. miðvikudag (12. júlí) sem ég hlýddi
á forseta sameinaðs Alþingis sem sat
fyrir svörum í þættinum. Þátturinn
var undir stjórn manns sem áreiðan-
lega er umhugað um að forseti sam-
einaðs þings, Guðrún Helgadóttir
komi nokkuð vel út úr svona „fyrir-
setu", því þegar hann kom því við
lagði hann eins og „skraddarasaum-
aða" spurningu fyrir viðmælandann,
sem tók við feginshendi og svaraði
af fyrirhyggju og eldmóði miklum. -
Allt var fullkomnað. Allt slétt og fellt.
Þannig spurði hann Guðrúnu - svo
dæmi sé tekið - hvort það væri ekki
nokkuð ljóst að ef þingmönnum yrði
nú fækkað (sem þeim væri nú ekki
að skapi) yröi þá bara ekki að sama
skapi fjölgun í röðum opinberra
embættismanna.
Það stóð ekki á svari þingforsetans,
frú Guðrúnar. Jú, mikil ósköp, svar-
aði hún að bragði. Það væri nú aldeil-
is deginum ljósara. Þau nefndarstörf,
sem þingmenn leystu af höndum nú,
myndu bara færast til opinberra
embættismanna, sem þá yrði aö
fjölga verulega. - Já, hvað annað?
Síðan vildi svo vel til að einn sem
hringdi til þáttarins bryddaði upp á
alveg dæmalaust „tímabæru" máh.
Hann taldi að almennir fréttamenn
næðu engan veginn að halda öllu til
skila sem gerðist á Alþingi. Sagði að
Alþingi sjálft ætti að senda út frétta-
tilkynningar um hvað gerðist í þing-
inu á hverjum degi.
Þetta fannst Guðrúnu Helgadóttur
bráösnjöll hugmynd (þótt hún í sömu
andrá vildi alls ekki gera lítið úr
fréttaflutningi blaða og annarra fjöl-
miðla - síður en svo!). Nú er bara að
bíða og sjá hvenær og hver (hverjir)
leggur til að við Alþingi verði stofnað
nýtt embætti - „blaðafulltrúi Al-
þingis". - Já, það er ekki ónýtt að
eiga hauk í horni hjá Ríkisútvarpinu
og geta stutt við bakið á hinni gagn-
merku stofnun, Alþingi íslendinga!
Ég held því hins vegar fram að
þarna hafi forseti sameinaðs þings
ekki talað í samræmi við vilja meiri-
Guðrún Helgadóttir, forseti sameinaðs Alþingis. -Telur fækkun þingmanna
leiða sjálfkrafa til fjölgunar embættismanna.
hluta þjóðarinnar sem myndi vilja áreiðanlega á móti því að stofna til
fækka þingmönnum stórlega - og er fleiri embætta innan Alþingis.
„Bílar leggja uppi á eyjunum og yfir grasið ... síðan er spólað af stað,“
segir m.a. í bréfinu.
111« ástand við Engjasel
Nokkrir íbúar við götuna skrifa:
Við, íbúar við Engjasel, erum orðn-
ir þreyttir á þeirri umgengni sem er
viðhöfð í götimni. Það er t.d. alveg
makalaust hvað bílstjórar sýna litla
tilhtssemi hvað varðar graseyjar við
götuna.
Á þessum u.þ.b. 100 metra kafla,
sem meðfylgjandi mynd (sem við
sendum með) sýnir, má sjá fjóra bíla
sem leggja uppi á gangstétt, yfir gras-
inu. Það dugir ekki að bera við bíla-
stæðaskorti. íbúarnir geta sjálfum
sér um kennt. Þeir eiga stæði í bíl-
skýlum, sem þeir, margir hveijir,
leggja ekki bílunum í.
Borgin lætur gera við eyjarnar á
hverju sumri en það dugir ekki th.
Gatan er til skammar. Orðin eitt
drullusvað vegna þess að ekið er upp
á eyjarnar í hvaða veðri sem er og
síðan spólað af stað. Það þarf ekki
að lýsa því hvaða áhrif shk um-
gengni hefur.
Þetta er því miður víðar svona en
við vildum gera okkar til að vekja
athygli á þessu í okkar götu sem er
nærtækasta dæmið.
Hver sér um fitudreifingu?
Einn of feitur hringdi:
Fyrir stuttu kom fram í sjónvarpi
maöur sem var talsmaður sölusam-
taka á gömlu kindakjöti th lands-
manna. Hann var að svara kvörtun-
um sem fram höíðu komiö yfir því
að kjötið hefði verið allt of feitt.
Þessi maður, sem virðist vera ein-
hver sérfræðingur í „fitudreifingu",
sagði að mistökin hefðu verið þau
að fitudreifmgin í kjötinu hefði verið
ójöfn! - Nú er váentanlega búið að
dreifa fitunni jafnar um allan kjöt-
skrokkinn og fá þá allir jafnfeitt kjöt.
- Nema þeir hjá sölusamtökum kjöts-
ins dreifi fitunni meira til læranna
eða frampartanna í stað þess sem
áður hefur verið að fitan á kindakjöt-
inu hefur verið mest á hryggnum og
þar i kring.
Nú vhdi ég geta komist í samband
við þennan sérfræðing í fitudreif-
ingu, því ég vh gjarnan losna við tals-
veröa fitu sem myndast hefur á mér
framanverðum. Áftur á móti er ég
með frekar mjóa handleggi og fót-
leggi og mætti fitan á mér gjarnan
dreifast á þessa útlimi. Þeir sjást líka
ekki mikið, þar sem maður er ahtaf
í síðbuxum og heilerma skyrtum hér
sunnanlands veðurfarsins vegna. -
Ég er þess fullviss að margir munu
eiga erindi við þennan sérfræðing í
fitudreifingu, ef hann verður svo vin-
samlegur að gefa kost á þjónustu
sinni.
Innlegg um smáfugladrápið
Annar fuglavinur skrifar:
Ég vil leyfa mér að leggja orö í belg
í umræðu þeirra „fuglavinar“ og
„daglaunamanns" í lesendadálki DV
um smáfugladráp. Ég er eindregið á
sama máh og „fuglavinur".
Mig furðar satt að segja á því að
nokkur skuli geta verið að mæla með
því að láta drepa smáfuglana okkar
yndislegu sem auðga náttúru þessa
lands okkar svo mjög. - Eg held að
það sé hvort sem er ekki svo mikill
matur í þessum litlu fuglum.
Smáfugladráp erlendra þjóöa er
síst til fyrirmyndar. „Daglaunamað-
ur“ ætti enda að geta fengið smá-
fuglaafurðir á disk sin þegar hann
gistir hin suðrænu lönd í sumarleyf-
um sínum.
Ananassneiðin dýra
Helga skrifar:
Um daginn, þegar ég ók um Sel-
foss, datt mér í hug að fá mér snarl
í veitingastofunni í kaupfélaginu. Ég
ákvað að fá mér samloku með osti
og skinku sem kostaði 190 kr. og er
ekki tiltakanlega dýrt.
Eftir smáumhugsunarfrest bað ég
einnig um ananas th bragðauka en
mér láðist að kíkja á veröhstann.
Þegar ég hugöist borga þetta var mér
gert að greiða 270 krónur - mér th
mikhlar furðu. Þá kom sem sé í ljós
að hin þunna ananassneið kostaði
hehar 80 krónur!
Greip ég heildós af ananas úr hillu
í versluninni sjálfri og sýndi af-
greiðslumanninum. Dósin kostaöi 71
kr.! Hann varð hálfvandræðalegur
en sagði sem var að hann réði engu,
bara ynni þarna. Kokkurinn, sem ég
kahaði á, var sama sinnis en sagði
að ég skyldi tala við þá á skrifstof-
unni. Þar var þá lokað. Sannast hér
grínmáltækið - Ég veit það ekki, ég
bara vinn hér.
Á hvaða verði skyldi nú veitinga-
stofan fá þessa ananasdós - 60 kr.,
40 kr., 20 kr.? - Og þar fyrir utan eru
a.m.k. 10 sneiðar í dósinni.
Það versta við þetta er að þessi
álagning er ekki einsdæmi. Fólk er
oftar en ekki látið greiða ótrúlega
„mikið fyrir lítið“.
Mikil er vinnugleðin:
Smekkleysa í
minnmgargreinum
Ásta Jónsdóttir skrifar: Oft er talað um vistarverur hinna
Eins og það getur verið fróðlegt látnu sem „iðjagræna vehi“ eðahiö
að lesa vel ritaðar minningargrein- „mikla og óendanlega haf ‘ þar sem
ar getur manni stundum blöskraö ihnn látni á t.d. að geta verið áfram
hvemig komist er að oröi um þá við veiðar (t.d. ef hinn látni var sjó-
látnu. Oflof er td. mjög gegnum- maður)! Nú, þetta er i sjálfu sér
gangandi í þessum greinum og er alveg saklaust, að geta sér th um
það eitt og sér ærið ósmekklegt. bústað hins framliðna. En þetta er
En þaö er þó sérstaklega eitt at- ósmekklegt og ég get ekki annaö
riði þar sem mér finnst steininn en hlegið i huganum að þessum
taka úr. Það er þegar höfundar hugarórum. Þetta endurspeglar
minningargreina klykkja út með kannskifyrstogfremstþettamikla
því að fullyrða aö hinn látni sé nú vinnuálag hér á landi og að það sé
ennviðstörfsmhinummegin-eða engin lausn eða endir á neinu og
að óskandi sé að hinn látni hafi nú Öllum sé fyrir bestu að vera síúö-
tækifæri til aö stunda hina jarð- randi - hérna megin og hinum
nesku iðju sína handan við „móð- megin líka. Sér er nú hver vinnu-
una miklu“, eins og sagt er. gleðin!
Athugasemd vegna skrifa um símareikning:
Símanum lokað
vegna vanskila
Stöðvarstjóri Pósts og síma í Hafnar-
firði hringdi:
í DV þann 4. júlí sl. kvartaði Eva
Júlíusdóttir í Hafnarfirði yfir háum
símareikningi. Hún spuröi hvers
vegna símareikningur hennar væri
svona hár þar sem sími hennar væri
alltaf lokaður.
Ég benti henni á að þegar síma-
reikningurinn kom heíði síminn ver-
ið í fullri notkun í tæpa 2 mánuði og
var símanum lokað hinn 24. apríl
vegna vanskila. Þá eru þegar komin
inn á reikninginn mars- og aprh-
skrefin.
Til fróðleiks má geta þess að á júlí-
reikningnum, sem málið snýst um,
er skrefafjöldinn sem hér segir: mars
4018 skref og apríl 3789 skref. Sam-
tals 7807 skref. - Með fyrirfram þökk
fyrir birtinguna.