Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.1990, Blaðsíða 2

2
FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1990.
Fréttir
Konan sem frelsaði sjö ára dreng frá Steingrími Njálssyni:
Búið að færa dreng-
inn úr gallabuxum
- ég titraði af hræðslu eftir að ég kom út, segir konan við DV
Þetta er myndin sem DV birti og varð til þess að vegfarandi bar kennsl á
Steingrím Njálsson.
„Hún sá mann sitja í bíl og horfa
á drengi leika sér. Hún sá í andlit
mannsins og þekkti hann af mynd
sem hafði birst í DV. Hún kom inn
til rrún og sagði mér hvað hún hafði
séð. Skömmu síðar sá hún að maður-
inn var að fara með lítinn strák upp
tröppur á húsi. Ég sagði bara - guð
minn góður, hvað getum við gert?
Ég rauk í símann og hringdi í lögregl-
una og spurði hvort hún vissi hvar
Steingrímur Njálsson ætti heima.
Lögreglumanninum brá við. Ég sagði
að Steingrímur Njálsson hefði verið
að fara með lítinn dreng inn í íbúð
og bað þá að gá að því strax hvar
hánn byggi og ef hann ætti heima
þarna að fara þá þangað í hvelli,“
sagði kona sem í gær réðst inn í íbúö
Steingrími Njálssonar og sótti þang-
að 7 ára gamlan dreng sem var þar
með hinum margdæmda kynferðis-
afbrotamanni.
Lögreglan ekki nóg
„Mér þótti ekki nóg að hafa hringt
í lögregluna, það er aldrei að vita
hvað þeir eru lengi í ferðum. Ég sagð-
ist ætla að hlaupa út. Maðurinn minn
spurði mig hvað ég ætlaði að gera
ef þetta væri nú ekki Steingrímur.
Ég sagði að það hlyti að bjargast, ég
gæti alltaf sagt að ég væri að leita
aö einhverjum. Ég hljóp út og lagðist
á báðar bjöllurnar. Dyrnar voru ekki
alveg lokaðar þar sem stígvél af litl-
um krakka kom í veg fyrir að þær
lokuðust alveg. Gamall maður og
unglingsstrákur komu út úr neðri
íbúðinni. Ég vissi ekki hvað ég átti
að segja við þá. í því kom maður úr
íbúðinni á efri hæðinni og hann leit
niður til okkar. Ég sá strax að það
var Steingrímur Njálsson. Ég þekkti
hann líka af myndinni sem birtist í
DV á sínum tíma. Ég spurði hann að
nafni og hann svaraði strax, og sagö-
ist heita Steingrímur. Hann þekkti
mig náttúrlega ekki neitt. Eftir á var
ég hissa á því að hann skyldi segja
til nafns.
Ég spurði hann hvort það væri lít-
ill strákur inni hjá honum. Hann
svaraði því játandi og sagði að strák-
urinn hefði verið blautur og hann
væri að þurrka fötin hans. Við þetta
svar hélt ég áfram og fór inn í íbúð-
ina. Þar sat lítill strákur á sófa. Það
var búið að taka af honum gallabux-
urnar. Strákurinn var svolítið skrít-
inn á svipinn, augun voru star-
andi.“
Leyndarmál
- Reyndi Steingrímur aö veita mót-
spyrnu?
„Nei. Það gerði hann ekki. Ég sagði
við strákinn að koma með mér.
Steingrímur sótti buxurnar á ofn bak
við hurðina. Það hafa ekki hðið nema
tvær eða þrjár mínútur frá því þeir
fóru inn í íbúðina þar til ég var kom-
in þangað. Ég sagði við strákinn að
ég ætlaði að fara með hann heim.
Þegar ég kom út var lögreglan kom-
in. Strákurinn ætlaði fyrst ekki að
fara með mér. Ég bað hann að koma
ég sagðist ætla að tala við mömmu
hans. Þá sagðist hann ekki vilja fara
heim því þetta væri leyndarmál. Eitt-
hvað hefur Steingrímur verið búinn
að segja við hann um þetta.
Það er annað sem mér þykir skrít-
ið. Þetta er íbúð sem borgin á. Hon-
um hefur verið útveguð íbúð eða
herbergi. Það er ekki nema eðlilegt
að hjálpa mönnum sem eru að koma
sér aftur út í lífið. En svona maður
í hverfi sem er fullt af börnum. í
næsta herbergi var maður sem lá þar
í rúmi eða fleti. Ég efast ekki um að
sá sem þar var veit hver Steingrímur
er. Hvað er að þessum mönnum að
láta það viðgangast að Steingrímur
komi meö lítinn dreng með sér? Því
eru þessir menn ekki hafði þar sem
fylgst er með gerðum þeirra?
Steingrímur spurði mig hvort ég
væri mamma drengsins. Ég er viss
um að hann hefur talið mig vera
það. Lith drengurinn var mjög hissa
enda hafði hann aldrei séð mig áður.
- Varst þú aldrei hrædd?
„Jú, þegar ég var komin upp stig-
ana. En fólkið mitt vissi að ég hafði
hlaupiö út og eins var búið að hringja
í lögregluna. Eftir að ég kom út titr-
aði ég af hræðslu."
- Hvað þykir þér um myndbirtingar
af afbrotamönnum?
„Ég sagði þaö í gær að það hefði
sýnt sig að myndbirtingar gætu átt
rétt á sér og verið réttlætanlegar. Það
hefur kannski orðið til þess að af-
stýra því að Steingrímur færi illa
með þennan litla dreng,“ sagði kon-
an.
-sme
Steingrímur Njálsson:
Langur
ferill
kyn-
ferðis-
afbrota
Afbrotaferill Steingríms Njáls-
sonar er langm- en hann hefur
aöallega brotiö kynferðislega af
sér gagnvart unghngspiltum. Þá
hefur hann verið dæmdur fyrir
líkamsárásír, þjófnaði, ljársvik,
ítrekaðan ölvunarakstur og
fleira.
Árið 1963 var hann dæmdur
vegna kynferðisafbrota á ellefu
drengjum á aldrinum 9-13 ára.
Þá var Steiní fjögurra mánæ 1987 og sjö mán rimur dæmdur i 5a fangelsi í maí aða fangelsi í des-
ember 1986. Þa kynferðisafbrot voru í bál í Ólc á hóteli í Ólafsi i mál voru vegna a sem framin fsvíkurhöfn 1984, /ík sama árið og í
íbúð Steingríms í Reykjavík 1986. Haustið 1987 var Steingrímur dæmdur i þriggja ára fangelsi i SflkflHnmi Rpvkia\n'knr firrnr
kynferðisaíbrot fÍTPTiP Sá Jnm í 4.Í. gegn ungum íir xtíír ncrilfnv* of
UJ. Cltg. ua UylH Hæstarétti en Steingrímur da hálfs árs fang Dómnum var rrrími QÍálfnm n UI Vcll UgUlUl ol stuttu siðar var mdur í tveggja og elsi í Sakadómi. ífrýjað, af Stein-
öT imi ojaiiuiii u í febrúar 1988 ur Steingrím ti] & cJKctíruvcUuinu. dæmdi Hæstirétt- 12 mánaða fang-
elsisvistar og lí viðeigandi hæ] fangelsisvistinn réttur kvað up Steíngrímur el mánaða vistar á i í framhaldi af i. Þegar Hæsti- 3 dóm sinn hafði ki losnaö vegna
fyrri aíbrota sii Steingrímur v ilsstöðum í sr hann fór á hæli ma. ar vistaður á Víf- nátíma áður en í Vesturvík í Sví-
þjóð. Slapp han inni á Vífílsstöí n tvivegis úr vist- )um.
manuoum mánuðum fyrr Rtpinprímiir Ii sioar, premur r tímann, kom
tjlCUtgilillUi 11 sem frjáls maf Viítnn lank p áilll II d oVipjOO ur. Ástæða þess ílfl inctinni r Chn
þjóð var sú, að VKl VIÍ>Unni 1 OVl' mati lækna þar,
að það þjónaöi rkki læknisfræöi-
legum tilgangi aö hafa hann þar
lengur en 12 mánuöi.
-hlh
Ragnar Kjartansson um mál Guðmundar J. Guðmundssonar:
Mikil dramatík í varðhaldinu
- ef ég sé eftir einhverju þá er það þetta mál
„Það var mikil dramatík í varð-
haldinu þegar þetta „stóra“ mál kom
upp. Þetta var dæmigert fjölmiðla-
ákærumál. Ef ég sé eftir einhveríu
sem ég gerði hjá Hafskipi þá er það
þetta mál. Ástæða þess er hvernig
sómamaðurinn Guðmundur J. Guð-
mundsson fór út úr þessu síðar.
Hann vissi ekki hvernig peningamir
voru tilkomnir. Þetta voru ahs ekki
mútur. Þetta var ekki rætt innan
stjómar félagsins enda átti aö fara
leynt hveijir lögðu til peningana,"
sagði Ragnar Kjartansson, fyrrver-
andi stjórnarformaður Hafskips,
þegar hann svaraði spurningum um
peningagjöf til orlofsferðar Guð-
mundar J. Guðmundssonar, for-
manns Dagsbrúnar og Verkamanna-
sambandsins og þáverandi alþingis-
manns.
Eins og kunnugt er gáfu Hafskip
og Eimskip Guðmundi peninga til
fararinnar. Albert Guðmundsson af-
henti Guðmundi peningana. Deilt er
um hvort skipafélögin hafi gefið Guð-
mundi 100 þúsund krónur eða 120
þúsund krónur. Samkvæmt bókum
Hafskips var upphæðin 120 þúsund
krónur. Guðmundur hefur hins veg-
ar sagt að hann hafi aldrei fengið
nema 100 þúsund krónur.
60 prósent reglan
Ragnar Kjartansson og Björgólfur
Guðmundsson, fyrrverandi forstjóri
Hafskips, voru yfirheyrðir, að sjálf-
sögðu annar í einu, í Sakadómi í
gær. Farið var yfir þann kafla ákær-
unnar sem snýr að sérstökum tékka-
reikningum sem þeir höfðu í sinni
vörslu. Deilt er um hvort þeir hafi
haft heimild til að nota 60 prósent
umfram fóst laun til eigin þarfa og
til að mæta kostnaði vegna starfa
sinna fyrir félagið. Stjórnarmenn,
sem sáu um launasamninga við þá,
hafa sagt að þeim hafi verið það
heimilt. Þetta mun hins vegar ekki
hafa komið skýrt fram á fyrri stigum
þessa máls. Ragnar og Björgólfur
í dómsalnum
Sigurjón M. Egilsson
segjast ekki í nokkrum vafa um að
þeim hafi verið heimilt að ráðstafa
þeim peningum sem féllu til sam-
kvæmt hinni umdeildu reglu.
Þegar þeir skýrðu einstakar ávís-
anir báru þeir oft við 60 prósent regl-
unni. Óumdeilanlegt er að þeir höfðu
látið færa í bækur Hafskips kaup til
eigin nota. Handvömm, annir og
tímaleysi var nefnt sem hluti skýr-
inga þess og eins aö ekki hafl komið
athugasemdir vegna þess. Ragnar
sagði einu sinni að hann hefði tví-
mælalaust haft fulla heimild til að
færa eigin neyslu til gjalda hjá félag-
inu.
Bjórgjafir
Ein þeirra ávísana, sem Ragnar
Kjartansson er ákærður fyrir að hafa
gefið út, hljóðar upp á 15 þúsund
krónur. Ragnar sagði að helmingur
upphæöarinnar, 7.500 krónur, hefði
farið til manns sem innti af hendi
ákveöna þjónustu fyrir Hafskip.
Maðurinn ók út gjöfum til nokkurra
viðskiptavina. Ragnar sagöi að gjaf-
irnar hefðu verið vel þegnar enda
ólöglegar en búið sé að lögleiöa varn-
inginn hér á landi.
Bæði Ragnar og Björgólfur sögðust
hafa verið í góöri trú þegar þeir ráð-
stöfuðu peningum af tékkareikning-
unum. Ragnar sagði meðal annars
eitthvað á þessa leið: Þetta undir-
strikar fáránleika málsins. Hann
hlýtur að vera kenndur í lagadeild
Háskólans, en þar hafið þið öll verið
og sum undir leiðsögn Jónatans Þór-
mundssonar, munurinn á ásetningi
og góðri trú. Þetta á ekki heima í
sakamáli.
Ragnar Reykás
Björgólfur Guðmundsson neitaði
að hafa staðið að fjárdrætti. Hann
sagði meðal annars: „Þetta er ekki
íjárdráttur. Ákæruvaldið getur rætt
það við Ragnar Reykás eða Valdimar
Guðnason, en þetta er ekki fjárdrátt-
ur.“
Björgólfur sagðist hafa neyðst til
að yfirtaka ljósmyndafyrirtæki í
Kaupmannahöfn. Það hafi hann gert
vegnaþess aö ábyrgðir sem hann tók
á sig féllu og til að forða sér frá frek-
ara tjóni hafi hann fest kaup á fyrir-
tækinu. Björgólfur sagðist hafa greitt
alls 18,2 milljónir fyrir fyrirtækið.
I
I