Dagblaðið Vísir - DV - 30.05.1990, Síða 15

MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 1990.
15
Landssamtök hjartasjúklinga:
Óvenjulegur félagsskapur
Landssamtök hjartasjúklinga voru
stofnuö 1983. Fljótlega kom í ljós
aö þarna var á ferðinni óvenjulegur
félagsskapur. Stofnendur voru
ílestir sjúklingar sem höfðu þurft
aö leita út fyrir landsteinana til
hjartaskurðaögeröar.
Þrátt fyrir þetta urðu samtökin
fljótlega fjölmennari en búast heföi
mátt viö. Dugnaður frammámanna
í félagsskapnum hefur veriö meö
eindæmum. Á öllum fræðslufund-
um hefur verið fjölmenni og aöal-
fundi félagsins hafa sótt hundruð
félagsmanna og lýsir það brenn-
andi áhuga þessara skörunga.
Hvatttil hjartaskurðaðgerða
á íslandi
A stuttum ferli samtakanna hef-
ur býsna margt áunnist. Sett var á
laggirnar skrifstofa til að ráðleggja
Árni Kristinsson
yfirlæknir hjartadeildar
Landspítalans
Kjallarinn
„Annar aðaltilgangur samtakanna var
að safna fé til þess að nýjasta tækni á
sviði hjartasjúkdóma væri tiltæk í
landinu.“
þeim sem þurftu að fara utan í
hjartaaðgerð. Jafnframt var ötul-
lega unnið aö aðalmarkmiði sam-
takanna: að flytja hjartaaðgerðir
inn í landið.
Sá áfangi er sem betur fer aö baki,
þótt misvitrir stjómarherrar geri
nú atlögu að því starfl. Landssam-
tök hjartasjúklinga eiga ekki lítinn
þátt í þessu átaki með hvatningu,
trú og trausti á heilbrigðisstarfs-
menn og fjárhagsstuðningi til
tækjakaupa.
Endurhæfingarstöð
landssamtakanna
Þegar hjartaskurðaðgerðir og
kransæðaútvíkkanir voru hafnar á
Landspítalanum vildu samtökin
stuðla að þvi að bati sjúklinga yrði
varanlegri eftir hjartaaðgerðir og
áföll með því að koma á fót sér-
■ ... ||||||||| 5^ £ c ■ % I
: m ■ '■ ^ ^ tw I 1
3 1
«1 jj v „. ^ > - •*» 1
i ®~~~
s 1
l: "
Þessi tæki, „monitor“tækin eða síritinn og eru á hjartadeild Landspítalans, voru gefin af Landssamtökum
hjartasjúklinga.
hæfðri endurhæfingu fyrir hjarta-
sjúklinga. Höfðu þau frumkvæði
að því aö nokkur félagasamtök
tóku höndum saman og stofnuöu
endurhæfingarstöð fyrir hjarta-
sjúklinga og er hún til húsa hjá
Æfingastöö lamaöra og fatlaðra við
Háaleitisbraut.
Er nú svo komið aö enginn sem
byrjað hefur vill hætta, sífellt bæt-
ist í hópinn og stöðin ei að sprengja
af sér öll bönd. Er það í takt við
annað sem þessi duglegu samtök
taka að sér.
Tækjakaup
Annar aðaltilgangur samtakanna
var að safna fé til þess að nýjasta
tækni á sviði hjartasjúkdóma væri
tiltæk í landinu. Þar hafa félags-
menn svo sannarlega ekki legið á
liði sínu. Samtökin hafa frekar
íhugað að taka lán en að beiðendur
færu bónleiðir til búðar.
Á tímum ótrúlegra framfara í
tækjabúnaði og rannsóknarstofum
í hjartasjúkdómum er vonlítið að
geta boðiö upp á fullkomna þjón-
ustu þegar íjárveitingar til sjúkra-
húsa eru sífellt skornar við nögl
svo brátt er aðeins eftir ber kjúka.
Landssamtök hjartasjúklingna
hafa komið í veg fyrir eymdar-
ástand á rannsóknarstofum
sjúkrahúsanna.
Landssamtökin hafa ekki eytt
söfnunarfé í kosnað. Á þeim bæ er
allt unniö í sjálfboðavinnu.
Landsmenn góðir! Ég heiti á ykk-
ur á styðja söfnun Landssamtaka
hjartasjúklinga. Fé sem safnast 31.
maí - 2. júní veröur vel varið í ykk-
ar þágu.
Árni Kristinsson
}
Kjallarinn
* i
Ragna Aðalsteinsdóttir
bóndi, Laugabóli
ísafjarðardjúpi
samansafn fáráðlinga og hafi
Sverrir trónaö þar langt yfir alla
aðra hvað gáfnafar og atgervi
snerti. Það er gott að vera ánægður
með sjálfan sig.
Að hafa ekki betri ráð til þess að
upphefja sjálfan sig en með því aö
niðurlægja aðra af fremsta megni
ber vott um illan innri mann.
Bókin er Sverri til stórskammar.
Það er ekki nóg með að þetta fólk,
sem tekið er til meðferðar, sé ht-
ilsvirt, það er logið upp á það líka
og rangfærslurnar með ólíkindum.
Sverrir mæhr fjálglega um
hversu allt hans fólk sé óaöfinnan-
legt og fullkomið svo langt sem
hann getur rakið. Það er vel farið.
Hafa skal þó í huga að enginn tekur
neitt af sjálfum sér. Það hefði þurft
að stinga á þessum blöðrubelg
strax í frumbernsku.
„Sverrir álítur sig hafinn yfir sauö-
svartan almúgann. En ætli hann og
Indriði vildu láta skrifa svona um sitt
fólk?“
einnig nýbúin að lesa æviminning-
ar annars stjórnmálamanns og
fyrrum ráðherra, Alberts Guð-
mundssonar. Hann er ekki að níða
og niðurlægja samferðamenn sína.
Telur jafnvel þá sem minnst mega
sin til vina sinna.
Enginn tekur neitt
af sjálfum sér
Það má lesa út úr þessari bók um
Sverri að hér við Djúp hafi búið
Sverrir álítur sig hafinn yfir
sauðsvartan almúgann. En ætli
hann og Indriöi vildu láta skrifa
svona um sitt fólk?
Það finnur nefnilega hver best til
sín og sinna. Það fólk, sem tekið
er til meðferðar í þessari bók,
á nefnilega lifandi börn og nána
ættingja sem ekkert tillit er tekið
til.
Það er að mínu mati nöturlegt að
til skuli vera fólk, sem leggur nafn
Um ævi og afrek tveggja stjómmálamanna:
Öllu má ofbjóða
Á borðinu hjá mér eru tvær bæk-
ur sem ég hefi nýlega lesið. Þær eru
um ævi og afrek tveggja stjórn-
málamanna.
Um flest eru þessar bækur ólíkar,
enda mennimir sem þær fjalla um
í hæsta máta ólíkir. Þessir menn
eru: merkismaðurinn Albert Guð-
mundsson og Sverrir Hermannsson.
Bókin um Sverri
Ég get vart lýst þeim kenndum,
sem gripu mig, þegar ég las bók
Indriða G. Þorsteinssonar um
Sverri Hermannsson.
Það kemur fram í hugann hvort
virkilega séu til hér á íslandi þeir
mannrefir, sem setja sér það mark-
mið að telja það sitt æðsta boðorð
að tæta niður og ljúga upp á sak-
laust samtiðarfólk sitt.
Það er svo sannarlega gert í þess-
ari bók Indriða og Sverris. Sverrir
hefði átt að láta sér nægja að skrifa
sína eigin sögu og láta annað fólk
í friði. Helst dettur mér í hug að
sú saga hefði orðið stutt og þess
vegna gripið til þess ráðs að tvinna
saman uppspuna og lygi um lifandi
og látna sem ekki getað svarað fyr-
ir sig.
Skyldi ætla að stórmannlegra
hefði verið að tína til meira af
meintum eigin afrekum en láta
vera að glenna sig yfir tvo lands-
íjórðunga til þess að ná til sem
flestra til þess aö niðurlægja.
Það kann aö vera að hann hafi
ætlað að vinna sér inn annan kjaft-
ask, en hann mun þegar hafa feng-
ið einn. Það er nefnilega betra að
éta yfir sig en tala yfir sig.
Bókin um Albert
Eins og að framan greinir er ég
Ólikar bækur um ólika menn, segir greinarhöfundur um bækurnar um
þá Sverri Hermannsson og Albert Guðmundsson.
sitt viðníðskrifafþessutagi. Engan Það kæmi mér ekki á óvart að
Djúpmann þekki ég sem fengist til einhver sé mér sammála.
shkra verka. Ragna Aðalsteinsdóttir