Dagblaðið Vísir - DV - 13.11.1990, Síða 23

ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 1990.
23
Smáauglýsingar
GMC pickup, árg. 1977, til sölu, skráður
fyrir 6 farþega. Nýupptekin dísilvél,
upphækkaður, jeppaskoðaður. Upp-
lýsingar á kvöldin í síma 93-56657.
Til sölu Suzuki Fox ’88, ekinn 38 þús.
Skipti koma til greina á helmingi
ódýrari japönskum bíl. Sími 91-614546
eftir kl. 18.
Subaru sedan, árg. '87, til sölu, með
túrbínu, sóllúgu, sjálfsk., 4wd o.fl.
Verð 1100 þús., skipti á skuldabréfi
koma til greina. Uppl. í síma 96-21705
á daginn, 96-31286 á kvöldin.
■ Ymislegt
Aukaaðalfundur JR
verður haldinn þriðjudaginn 13. nóv.
kl. 20.30 stundvíslega að Bíldshöfða
14. Fundarefni liðins aðalfundar verða
kynnt og niðurstöður lagðar fram til
samþykktar.
BROSUM /
í nmferðinni ^
- og allt gengur bctur! •
tíar04"
Honum fannst í lagi
að keyra heim...
Eftireinn-ei aki neinn!
yUMFERÐAR
RÁÐ
DV
Meiming
Mannlif á haugunum
Leikritið um Benna, Gúdda og Manna, sem
Leikfélag Akureyrar sýnir um þessar mundir,
er fyrsta leikrit höfundarins, Jóhanns Ævars
Jakobssonar. Það fjallar um tvo róna sem búa
á haugunum í einhverju ótilgreindu plássi úti á
landi. Einn góðan veðurdag rekur hinn þriðja á
íjörur þeirra og á koma hans eftir að valda tölu-
verðum breytingum i tilveru þeirra.
Þetta er kannske ekki æðimikið söguefni en
aðaluppistaðan í verkinu eru samræður þessara
olnbogabarna þjóðfélagsins og hugleiðingar
þeirra um líflð og tilveruna. Sjálfir eru þeir
ekki alveg vissir um hverjir þeir eru, hvaðan
þeir koma eða hvert leiðin liggur.
Textinn ber merki byrjandaverks en samtölin
eru nokkuð liðlega skrifuð framan af og róna-
heimspeki Benna fellur í góðan jaröveg hjá
áhorfendum. Þráinn Karlsson bætir líka heil-
miklu við persónulýsinguna með prýðilegri
túlkun á þessum skrýtna karli sem sér að ýmsu
leyti lengra en aðrir þó að helstu atvik lífs hans
sjálfs séu dálítið í móðu. Benni er sterkur í
umkomuleysi sínu og Þráinn mótar persónuna
ákveðnum dráttum þar sem hann staulast um
með fasi og göngulagi fyllibyttunnar, eins og
hann hafi aldrei gert annað.
Persóna Benna er þannig burðarásinn í sýn-
ingunni og framan af er fáránleiki tilverunnar
í Vniðpunkti. En þegar líður á sýninguna verður
sjálft söguefnið með nokkrum ólíkindum og
endalokin þó verst. Það heföi veriö full ástæða
til þess að umskrifa síðari hluta verksins, halda
þeim efnistökum sem byrjað var á og leita ann-
arra lausna á fléttu verksins.
Félagi Benna er Gúddi, svolalegur en hjarta-
hlýr, sem orðið hefur fyrir slysi og er hreint
voðalega afmyndaður í framan. Andlitsgervið
var of ýkt og ekki nögu sannfærandi en að öðru
leyti var framganga Hannesar Arnar Blandon
nokkuð góð í hlutverkinu. Gestur Einar Jónas-
son átti heldur erfitt í hlutverki Manna sem frá
hendi höfundar er bæði vælugjarn og ruglaður
og fær harla óljós persónueinkenni í verkinu.
Þráinn Karlsson, Gestur Einar Jónasson og Hannes Örn Blandon leika Benna, Gúdda og Manna.
Leiklist
Auður Eydal
Leikmyndin er verk Hallmundar Kristinsson-
ar og sýnir umhverfi og aðbúnað þessara karla
á haugunum. Verbúð í fyrsta þætti var vel leyst
en alls konar puntudót átti heldur illa heima í
Gúddaskúr sem hefði mátt vera til muna óhrjá-
legri.
Leikritið um Benna, Gúdda og Manna er ekki
stórátakaverk heldur lýsir það fáránleika tilver-
unnar þegar lífið hefur gert mönnum þvílíka
glennu að þeir eiga ekki annarra kosta völ en
að flýja af hólmi. Sunna Borg leikstjóri byggir
með sínu fólki upp látlausa frásagnaraðferð í
sýningunni og lætur áhorfendum eftir að spá í
aðra og vítækari skírskotun verksins.
Leikfélag Akureyrar sýnir:
ÆVINTÝRIÐ UM BENNA, GÚDDA OG MANNA
Höfundur: Jóhann Ævar Jakobsson
Leikstjórn: Sunna Borg
Leikmynd: Hallmundur Krlstinsson
Lýsing: Ingvar Björnsson
-AE
Hver ber ábyrgð á stöðu loðdýrabænda?
Botnlaust hyldýpi
Ég get ekki setiö á mér lengur,
ég verð að fá útrás, þótt ekki sé
með öðru en skrifum og í von um
að fleiri rísi upp. Ég veit að margir
hafa nú á tímum staðið frammi
fyrir slíkum erfiðleikum að þeim
hefur fundist lífið vera botnlaust
hyldýpi, allt vonlaust og ekkert
hægt að gera.
í góðri trú
Ég þekki vel fjöiskyldu sem hefur
liðið þannig í rúm tvö ár og ekki
fer það batnandi. Eitt heldur henni
þó enn gangandi en það er að ein-
hver von sé kannski eftir. Hvernig
færi fyrir henni ef hún hugsaði
ekki þannig? Þau hjónin eru það
sem kallast loðdýrabændur. Þau
hófu loðdýrabúskap fyrir fimm
árum vegna þess að þá var rekinn
mikill áróður fyrir þeirri búgrein,
ekki síst af stjórnmálamönnum en
einnig af ráðunautum og Stéttar-
sambandi bænda.
Búskapurinn gekk vel í tvö ár en
að sá hljómur ætti eftir að breytast
í þá martröð sem nú er orðið var
ekki hægt aö ímynda sér. Að geta
ekkert annað en að horfa aðgerða-
laus upp á þetta er nóg fyrir mig.
Umrædd hjón eiga fjögur börn og
er eitt þeirra þroskaheft. Fyrstu-
æviárin átti það oft við langvarandi
veikindi aö stríða. Þá fengu þau
enga fjárhagsaðstoð þótt aðstæður
kæmu í veg fyrir trygga vinnu svo
þau hjón hófu búskapinn í góðri
trú, ekki síst með það fyrir augum
að geta sinnt barninu meira.
r'
Næstu 15-25 árin
Nú er ástandið þannig að barnið
hefur veriö vistað á stofnun í eitt
KjaUarinn
Sólrún Ingimarsdóttir
húsmóðir
ár og horfurnar ekki bjartar á að
þaö geti veriö heima hjá sér á næst-
unni. Álagið hefur gengið svo
nærri foreldrunum að það hefur
komið alvarlega niður á heilsu
þeirra og ljóst er að börnin hljóta
einnig skaða af.
Þótt hjónin slyppu við gjaldþrot
á næstunni verða þau næstu 15-25
árin á barmi gjaldþrots og um leið
ábyrgðarmenn og þeirra fiölskyld-
ur.
Sú hjálp, sem hefur verið látin í
té, hefur reynst gálgafrestur og fyr-
irheit um raunhæfa lausn verið
svikin. Kórónaði þó allt skuld-
breytingin sem þaim var lofuð og
þau bíða enn eftir og eru þau ekki
ein um það. Ekki er þar betur gert
en svo að nú er allt í einu farið að
krefia þau um veð sem auðvitað er
ekki til.
Nú eru þau sem sagt krafm um
veð fyrir þessari svokölluðu ríkis-
ábyrgð og þaim sagt að annars fáist
engin skuldbreyting. Annað heyrð-
ist á sínum tíma, meðal annars frá
forsætisráðherra og þeirri nefnd
sem sett var í að leysa þessi mál.
Þá var sagt að ekki þyrfti veð fyrir
ríkisábyrgðinni og aö málið yrði
leyst í síðasta lagi í byrjun árs 1990.
Nú bíöa þau eftir því hvað þeim
verður sagt næst.
Óvissan heldur áfram þar sem
ekki er vitað hvað valdhöfum
þóknast að gera næst. Þau hjónin
gætu e.t.v. reynt að tóra þetta en
sjálfsagt hafa þau mestar áhyggjur
af börnum sínum, ekki hvað síst
af barninu sem varð að yfirgefa
foreldra og systkini vegna ástands-
ins en er það þroskaheft að það
skilur ekki hvers vegna svo er
komið.
Skora á alla þjóðina
Þessi saga er ekkert einsdæmi.
Það fóru fleiri í loðdýraræktina.
Ég veit líka um dæmi, fleiri en eitt,
þar sem loðdýrabændur hafa
brotnað saman andlega. Einnig
hefur gengið svo langt sums staðar
að fólk hefur þjáðst af næringar-
skorti, svo maður tali nú ekki um
þá hjónaskilnaði sem erfiðleikarn-
ir hafa orsakað. Það er ekki erfitt
að ímynda sér þá taugaangist sem
ríkir hjá mörgum loðdýrabændum
og örugglega vildi enginn vera í
þeirra sporum. Nú skora ég á þá
loðdýrabændur og aðra sem hlut
eiga í þessum málum að láta í sér
heyra og tjá sig um þessi mál. Eiga
loðdýrabændur einir að borga
brúsann?
Hin pólistíska hugmynd var jú
að minnka lambakjötsframleiðsl-
una með því að hvetja bændur til
búháttabreytinga og snúa sér aö
þeirri arðvænlegu búgrein sem
þeim var talin trú um að loödýra-
ræktin væri. Margir treystu þeim
orðum svo að þeir afsöluðu sér
sauðfiárkvótanum svo ekki verður
aftur snúið.
Ég skora á ráðamenn að reyna
að setja sig í spor þessa fólks en
umfram allt að efna loforð sín og
létta af þessu þrúgandi ástandi sem
ekki er hægt að neyða þessar fiöl-
skyldur til að bera einar ábyrgð á
þannig að þær geti aftur farið að
standa uppréttar.
Síðast en ekki síst skora ég á þjóð-
ina alla að láta sig þessi mál varða.
Þetta kemur okkur öllum við.
Sólrún Ingimarsdóttir
„Það er ekki erfitt að ímynda sér þá
taugaangist sem ríkir hjá mörgum loð-
dýrabændum og örugglega vildi enginn
vera í þeirra sporum.“