Alþýðublaðið - 13.09.1967, Blaðsíða 7

Sendibréfskorn til Jóns
Þórarinssonar fimmtugs
Kæri Jón!
ALÞÝÐUBLAÐIÐ vill, að ég
mæli til þín nokkur orð á
fimmtugsafmæli þínu í dag. Ég
geri það fyrir sjálfan mig, en
vel er, ef fleirum líkar.
Alltaf man ég, þegar við tók-
um tal saman fyrsta sinni. Það
var á stríðsárunum, og við urð-
um samferða úr blaðamanria-
viðtali á Hótel Borg, þú frétta-
maður ríkisútvarpsins, en ég
nýkominn í þjónustu Alþýðu-
blaðsins. Ég vissi þá fátt, en
kunni samt þau. skil á þér, að
þú værir sonur Þórarins Bene-
diktssonar í Gilsárteigi og Önnu
Maríu, konu hans, stúdent frá
Akureyri, menntaðúr hljóm-
iistarfræðingur, slyngur söng-
stjóri og landsþekkt tónskáld.
Auk þess hafði ég spurt, að þú
hefðir skömmu áður lesið sem
útvarpsþulur kosningafi-éttir af
Austfjörðum hlutdrægum rómi
að dómi konu eins af þing-
mönnum Framsóknarflokksins í
kjördæmi þar um slóðir. Dag
þennan gekkst þú haltur, og við
fikuðum okkur hægum skrefum
upp Bankasltrætið og inn
Laugaveginn og kvöddumst við
Klapparstíginn. Mér fannst þú
hress í máli og alþýðlegur í
Sjötug í dag
Jón Þórarinsson.
viðmóti. Fór þá strax bærilega á
með okkur. Samt grunaði mig
ekki, að við ættum eftir að
blanda geði eins og síðar varð.
Svo fórst þú til Bandarikjanna
og stundaðir framhaldsnám í
tönvísindum hjá Paul Hinde-
mith, komst aftur heim til á-
gætra starfa og varðst á vegi
mínum á ný. Tókust brátt með
okkur kynni, sem ég met mik-
ils. Gott var að sitja með þér
kvöldstundir, þegar þú stjórn-
aðir rekstri sinfóníuhljómsveit-
arinnar, og komið hef ég í ríki
þitt í tónlistarskólanum og verið
sessunautur þinn og viðmæl-
andi á fundum og samkomum,
en beztur ertu kannski heim að
sækja. Auðvitað dæmi ég ekki
söngstjórn þína, enda liefur
lagleysingl minn aldrei hlýtt
valdboði þínu í karlakór, og
varla mun ég dómbær á tón-
smiðar þínar sem skyldi, en
aðrir mér snjallari telja þig
svinnan í þeim efnum, og hef
ég það fyrir satt. Hins vegar
les ég jafnan með athygli tón-
listargagnrýni þína og annað,
sem þú færir í letur. Dylst
engum, að þú sért íslenzkri
menningu þarfur maður, en
sér í lagi álít ég þig heims-
borgara í list þinni og við-
horfi. Þú hefur einhvern tíma
fullyrt, að svokölluð þjóðleg
list spretti löngum af mati og
skilningi á undrum veraldar, ef
hún eigi að heita nokkurs
virði. Mér finnst slíkt lýsa þér
vel, enda hefur þú sannað
þetta í verki. Menntun á
heimsvísu mun eigi sízt nauð-
synleg þjóð frægrar sögu 'og
Frh. á bls. 15.
SIGURRÚS SVEINSDÖITIR
Hafnarfirði
FRÚ Sigurrós Sveinsdóttrr, for
maður Verkakvennafélagsins
Framtíðarinnar um árabil, á
sjötugsafmæli í dág. Hún er
fædd í Garðahreppi hinn 13.
sept. 1897, en fluttist barn að
aldri til Hafnarfjarðar, þar sem
hún hefur búið síðan.
Á uppvaxtarárunum kynntist
hún vel hinum kröppu kjörum,
sem öll alþýða manna átti þá
við að búa, og var henni fljótt
ljóst, að þar var úrbóta þörf.
Hún sldpaði sér því í raðir
þeirra, er hófu baráttu í verka
lýðshreyfingunnt og Alþýðu-
flokknum fyrir bættum lífskjör
um almenningi til handa. Var
hún strax ung að árum í farar
broddi í þeirrt baráttu, enda á-
vallt verið óvenju dugleg og á-
hugsasöm að hverju því verk-
efni, sem hún hefur tekið sér
fyrir hendur að vinna. Á hana
hlóðust því margs konar trúnað
arstörf á vegum verkalýðshreyf
ingarinnar og Alþýðuflokksins.
Skilyrði kvenfólks til að
sinna félagsstörfum á þeim ár-
Sigurrós Sveinsdóttir.
um voru sannarlega ekki upp á
það bezta, svo ekki sé meira
sagt. Fjöldi hafnfirzkra hús-
mæðra vann þá utan heimilis
ins við erfiðisvinnu, einkum salt
fiskverkun, sem var einn aðalat
vinnuvegur Hafnfirðinga um
árabil. Var sú vinna þeirra með
al annars í því fólgin að vaska
fisk í óupphituðum húsakynnum,
oft og tíðum í frosti og kulda,
frá morgni til kvölds, en heim
ilisstörfn voru unnin, þegar aðr-
ir máttu hvíla sig. Við slíkar
aðstæður varð Sigurrós og sam-
starfskonur hennar að vinna hin
tímafreku félagsstörf.
Sigurrós átti sæti í fyrstu
stjórn Verkamannafélagsins
Framtíðarinpar og ávallt síðan,
að undanskildum tveimur árum,
og var lengst af formaður fé-
lagsins eða samtals í 38 ár. Þá
hefur hún verið í stjórn Alþýðu
sambands íslands, í flokksstjóm
Alþýðuflokksins í Hafnarfirði í
40 ár, í miðstjórn Alþýðuflokks
ins, var fyrsti formaður Kven-
félags Alþýðuflokksins í Hafnar
firði svo nokkuð sé nefnt af
hinum fjölmörgu trúnaðarstörf-
um, sem Sigurrós hefur sinnt
í þágu verkalýðshreyfingarinnar
og Alþýðuflokksins.
Sigurrós var varabæjarfulltrúi
Framhald á 15. síðu.
Minning:
Tómas Guöberg Hjaltason
DAG fer fram utfor Tomasar
G. Hjaltasonar lögregluþjóns,
sem lézt af slysförum hinn 6.
september s.l.
Tómas Guðberg Hjaltason var
fæddur í Reykjavík hinn 12.
marz 1938, sonur hjónanna Val-
nýjar Tómasdóttur og Hjalta
Gunnlaugssonar verkstjóra.
Tómas Guðberg hóf störf í
lögregluliði Reykjavíkur hinn 1.
febrúar 1964 og sarfaði lengst
af við umferðardeild lögreglunn
ar, aðallega á bifhjóli. Áður en
Tómas hóf störf í lögreglunni,
hafði hann verið starfsmaður
Landsíma íslands og bifbeiða-
verkstæðis Egils Vilhjálrnssonar,
en Tómas var bifvélavirki og
lauk prófi í þeirri grein árjð
1960.
Tómas varð ungur skáti og
starfaði mikið í þeirra röðum,
og var félagi í Hjálparsveit
skáta. Ennfremur var hann í
Björgunarsveitinni Ingólfi og
alltaf boðinn og búinn til að
veita aðstoð og hjálp, hvar og
hvenær sem til hans var leitað.
Hann Vár félagslyndur maður og
áhugasamur um velgengni þeirra
mála, sem hann helgaði allar
sínar tómstundir, slysavarnir og
hjálparstarfssemi. — Hann var
einn þeirra manna sem nútima-
þjóðfélag á mikið að þakka fyr
ir óeigingjörn störf í þágu al-
mennings. Lögreglumannsstarf
sitt innti hann af hendi mjög
farsællega og var vinsæll jafnt
af starfsbræðrum sem borgur-
um.
* Tómas lauk prófi frá Lögreglu
skóla ríkisins hinn 10. maí s. 1.
Auk þess hafði hann lokið prófi
frá skóla dönsku almannavarn-
anna.
Hinn 15. ágúst kvæntist hann
Guðnýju Maríu Finnsdóttur, og
áttu þau heimili hjá foreldrum
Tómasar.
Við félagar Tómasar í lög-
reglunni í Reykjavík þökkum
honum samstarfið og samver-
una, og eiginkonu hans, foreldr-
um, systkinum og öðrum ætt-
ingjum og vinum, sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Bjarki Elíasson.
t
EINN af félögum okkar og skáta
bræðrum, Tómas Guðberg
Hjaltason lögregluþjónn lézt af
slysförum 6. þ. m., aðeins 29
ára að aldri. Með honum er fall
inn frá einn af okkar beztu og
traustustu vinum.
Fréttin um l'át hans var vin-
um hans og kunningjum mikið
reiðarslag og fáir hefðu getað
orðið okkur meiri harmdauði.
En svona er lífið, því miður, oft
óréttlátt. Skyndilega verðum við
þess vísari, að einn af okkar
beztu vinum er horfinn. Lífi
hans er lokið, — hann er farinn
13. sei
Tómas Guðberg Hjaltason.
heim. Við verðum að viðurkenna
að hann er horfinn sjónum okk-
ar og að við sjáum hann ekki
aftur, fyrr en fundum okkar ber
saman hinum megin, en þá vit-
um við, að tekið verður á móti
okkur af gamalkunnum hressi-
leik og glaðværð. En minningin
um hinn horfna vin mun aldrei
líða úr hugum okkar. Slíkir
menn sem Tómas heitinn var
eru ekki á hverju strái.
Tómas gekk snemma í skáta-
hreyfinguna og gegndi mörgum
trúnaðarstörfum fyrir Skátafé-
lag Reykjavíkur allt fram til
síðustu stundar. Voru störf hans
jafnan unnin af óeigingirni,
dugnaði og elju. Tómas heitinn
var með allra vinsælustu mönn-
um, svo vinsæll, að allir sóttust
eftir vináttu 'hans og félagsskap.
Hann var eins og sagt er hvers
manns hugljúfi. Tómas var fé-
lagi í Hjálparsveit skáta í Reykja
vík og lengi einn af forustu-
mönnum þar. Átti hann sæti í
sveitarráði sveitarinn um ára-
bil og þekktu hann allir, sem
að björgunarmálum vinna. Hann
var traustur maður, harðdugleg-
ur og baráttuglaður. Þrekmaður
var hann mikill og einn af þeim
mönnum, sem lét sér ekki allt
fyrir brjósti brenna, ef liann
vissi, að einhver þurfti hjálpar
með. Var hann þó ávallt rósem-
in sjálf, og sást honum aldrei
bregða, hversu slæmar, sem
horfur og aðstæður voru. Þeir
menn eiga gott, sem búa yfir
jafn mikilli hugarró og Tómas
lieitinn bjó yfir. Enda var svo,
að jafnan var leitað til Tcmas-
ar er gera þurfti út leiðangra
til björgunarstarfa. Var þá sama
hvort beiðnin kom á virkum
degi eða rúmhelgum, að nóttu
til eða degi, Tómas var ávallt
viðbúinn. Það eru vafalaust fá-
ir, sem hafa tekið jafn virkan
þátt í björgunarstörfum og Tóm
as heitinn gerði, þar var hann
ávallt framarlega í flokki. Á
siðari árum var Tómas einnig
félagi í Björgunarsveitinni Ing-
ólfur og gegndi þar stöðu vara-
formanns.
Framhald á bls. 15.
ember 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J