Alþýðublaðið - 13.09.1967, Blaðsíða 16

Það er komið haust og óðum
fcólnar í lofti. Fólk er farið að
bregða yfir sig vetrarflíkunum til
að klæða af sér hrollinn. En þótt
mörgum sé kallt á kroppnum
þessa dagana, er ekki að sjá, að
andlegur hiti sumra af okkar
yngri og efnilegri skólamönnum
nálgist neitt frostmarkið, heldur
þvert á móti.
Nú eru skólarnir einmitt að
hefja störf og malefni þeirrk og
skólakerfið reyndar allt er í
brennidepli. Það virðist nefnilega
mjög vinsælt að deila um íslenzk
skólamál, og ef til vill er ástæð-
an fyrir því sú, að allir virðast
óánægðir með ríkjandi kennslu-
kerfi, og því af mörgu að taka
þegar afhjúpa skal annmarka
þess.
í nýútkomnu tímariti geysast
þrír ungir og vaskir menn, sann-
kallaðir „haukar", fram á ritvöll-
inn og vega svo hart og títt að
blessuðu skólakerfinu okkar, með
pennum auðvitað að dæmi menn-
ingarbyltingarmanna í Kína, að
við getum varla séð hvað held-
ur því lengur uppi, nema ef vera
sfcyldi gamall vani.
,
m

•••.

. ••••■,.,.•'

Ekki viljum við hér á Baksíð-
unni fara mjög mörgum orðum
um þessi mál, enda kynni þá svo
að fara, að hér hæfist alvöru-
menningarbylting, en hins vegar
getum við ekki stillt okkur um
að endurprenta hér kafla úr grein
eins „hauksins". Sá telur reynd-
ar blessaða barnaskólana vera
stóra kýlið í skólakerfinu og seg-
ir þá starfsemi, sem fari fram
innan veggja barnaskólanna einna
helzt minna á aðferðir dýratemj-
ara í sirkus, sem kennir sæljóni
að Iáta bolta tolla á trýninu.
Til skýringar þessari fullyrð-
ingu lætur hann fylgja eftirfar-
andi samtal kennara og nemenda
í 1. bekk miðskóla. Námsgrein-
in er landafræði, börnunum hef--
ur verið sett fyrir og fyrsti tím-
inn er liafinn. í ljós kemur, að
enginn kann neitt.
Nemendur: Við vitum ekkert,
hvernig á að gera þetta. Eigum
við ekki að gera vinnubók?
Kennari: Þið eigið að lesa það,
sem stendur í kennslubókinni, og
hafa kortið til hliðsjónar.
Nem.: Hvernig á að gera það?
Við höfum aldrei gert svoleiðis.
Kennarinn fer þá yfir lexíuna
og sýnir rétt vinnúbrögð.
í næsta tíma:
Nem.: Kennari, fáum við ekki
spurningar?
Kenn.: Nei, þið fáið engar
spurningar, þið eigið að lesa
kennslubókina.
Nem.: Gvu hvað þetta er skrít-
ið. Alltaf lét liann Jón okkur hafa
spurningar.
Kenn.: Þið eruð ekki lengur í
barnaskóla og eigið að læra með
öðrum aðferðum núna. Þið þurf-
ið ekki annað en lesa kennslu-
bókina.
Þessi togstreita endar með þvi,
að kennarinn gefur nemendun-
um 20 spurningar og segir þeim
að finna svörin heima í kennslu-
bókinni. "
í næsta tíma hefur enginn svo
mikið sem reynt að finna svörin.
Nem.: Þú átt að gefa okkur svör
in. Ætlarðu ekki að gefa okkur
svörin? Alltaf lét hann Jón okk
ur fá svörin. Kanntu ekki að
kenna, eða hvað?
Kenn.: Svörin eru á bls. 3-10
í kennslubókinni. Nú skuluð þið
nota tímann til að svara spurn-
ingunum og skrifa svörin.
Nem.: Hvar er svarið við fyrstu
spurningu?
Kenn.: Það er efst á bls. 4.
Nem.: Je minn, á að skrifa
þetta allt? Iívað á að skrifa mik-
ið?
Svo mörg voru þau orð.

Og þessl vizka fylgir síðait
veslings netnendunttm í ýms.
um útgáfum allar götur að
stúdentsprófi, engnm til
skemmtunar nema kannski
einhverjum kennaradrang',
sem á þann draum heitastan
að verða að minnsta kosti nýr
Lúðvik XV. — í næsta lífi,
Samvinnan,
í mínu ungdæmi áttu nð
flestir draugar, hvort sem
þeir voru kennarar að mennt
un eða ekki, þann draum
heitastan að hvíia í friði.

Af hverju kaupir Seðlabank
inn ekki Sænska frystihúsið?
Víst stjórna peningarnir lieim
inum. Og á lýðræðisvísu er
það meirihiutastjórn.