Alþýðublaðið - 15.10.1967, Síða 14

14
Sunnudags Alþýðublaðið — 15. okt. 1967
V

Sp.: Er þá ekkert sem getur
ýtt við'yður? Til dæmis starf-
ið?
Sv.: Ég geri ekki annað en
geispa nema rétt á meðan ég er
fyrir framan kvikmyndavélarn-
ar. Það er óskaplega leiðinlegt
að leika í kvikmyndum. Það
getur verið gaman að undirbúa
kvikmynd, fá nýjar hugmyndir,
ræða tilhögunina, ímynda sér
hvernig þetta verði nú, o.s.frv.
Sendisveinar
óskast hálfan eða allan daginn. — Þurfa að
hafa hjól.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sími 14900.
2/o herb. íbúð
óskast til leigu sem fyrst.
Fyrirframgreiðsla ef óskað er.
Upplýsingar í síma 38336.
MERKJASALA
Blindravinafélags ísíands
verður Sunnudaginn 15. okt. og hefst kl. 10 f.h.
Sölubörn komið og seljið merkí til hjálpar blindum.
Góð sölulaun.
Merkin verða «ifhent í anddyri barnaskóla Reykjavíkur,
Kópavogs og Hafnarfjarðar.
Hjálpið blindum og kaupið merki dagsins.
Merkið gildir sem happdrættismiði.
BLINDRAVINAFÉLAG ÍSLANDS.
Ingólfs-Café
BINGÖ í dag kl. 3.
aðalvinningur eftir vali.
11 umferðir spilaðar. — Borðpantanir
í síma 12826.
Ingólfs-Café
GömEu dansarnir
í KVÖLD KL. 9.
Hljómsveit Garðars leikur.
Söngvari: Björn Þorgeirsson.
Aðgöngumiðasala frá kl. 8. — Sími 12826.
1Eg hef ekki áhuga
Frh. af 6. síðu.
ur rnaður. Það er kannski ekki
tóm leti, heldur fremur áhuga-
leysi eða jafnvel sinnuleysi sem
að mér gengur. Ég hef engan
áhuga á þjóðfélaginu og vanda-
málum heimsins. Ég vil helzt
vera út af fyrir mig og fá frið.
Ég er eigingjarn og lífsleiður,
skortir hlýjar tilfinningar í garð
annarra.
En þegar takan sjálf byrjar er
hún frámunalega lefðinleg og
öll í molum. Sá eini sem fær
einhverja skemmtun út úr því
er leikstjórinn. Leikarinn gerir
lítið annað en bíða og aftur
bíða. Bíða meðan verið er að
mála hann og snyrta, bíða með-
an Ijósin eru stillt, bíða eftir
töku næsta atriðis, bíða í það
óendanlega. Níu klukkustundir
af hverjum tíu fara í bið eftir
einhverju. Ég hef lágan blóð-
þrýsting, og þegar ég er setztur
steinstofna ég venjulega í stóln-
um þangað til ég er vakinn til
að leika næsta atriði. Ef ég er
vakandi geispa ég stöðugt. .
Sp.: Hafið þér gaman af að
lesa, hlusta á músik eða fara
í bíó?
Sv.: Nei, langt frá því. Ég les
aldrei neitt, og músik hef ég
ekkert vit á'. Ég fer aldrei í bíó,
ég hef engan áhuga á kvikmynd-
um. Ég sé ekki einu sinni þær
sem ég leik sjálfur í. Þér haldið
kannski að ég hafi séð „Ókunni
maðurinn”? Nei, ekki aldeilis,
nóg var að leika í myndinni, að
ég þyrfti nú ekki að sjá hana
líka.
Sp.: Langar yður ekki að kynn-
ast nýju fólki og sjá ný lönd?
Sv.: Nei, nei, mig hryllir við
tilhugsuninni. Ég vil helzt ekki
umgangast neinn nema þá sem
ég þekki vel. Það stafar af minni
venjulegu eigingirni; það er
þægilegra að umgangast kunn-
ingja sína, ég veit hvernig ég á
að koma fram við þá. Ég nenni
ekki að kynnast fólki; það er
þreytandi og veldur oft ein-
hverjum vandræðum. Betra að
hætta ekki á neitt. Ég þekki
ekki einu sinni sjálfan mig, og
meðan ég þekki ekki sjálfan
mig hef ég enn minni löngun til
að læra að þekkja aðra. Ég rífst
aldrei við ncinn og mótmæli
ekki neinu til að þurfa ekki að
lenda í óþægindum. Ég hef eng-
an áhuga á ferðalögum og lang-
ar ekkert að sjá ný lönd. Ég ef
þó hrifinn af New York. Þar
þekkir mig enginn, ég get geng-
ið um án þess að nokkur víki
sér að mér eða glápi á mig. —
Meðan ég var í New York hvarf
ég í fjöldann og varð að engu;
það átti vel við mig.
Sp.: Hafið þér áhuga á kven-
fólki?
Sv.: Já, svona að vissu marki.
Ég hef gaman af svolitlu daðri,
en eftir það verð ég leiður á
öllu saman. Ég verð leiður á
hverri konu mjög fljótlega, og
þess vegna geng ég aldrei of
langt. Hálft skref nægir mér,
augnatillit, smáleikur — síðan
dreg ég mig í hlé.
Sp.: Sem sagf: þér hafið ekki
áhuga á nokkrum sköpuðum hlut
undir sólunni?
Sv.: Ég kann bezt við að liggja
í leti og þurfa ekki að gera
neitt. Ég veit vel, að ég ér dauð-
yfli, en ég nenni ekki að reyna
að breyta mér. Ég þekki mín
takmörk og læt mér nægja að
lifa innan þeirra. Stundum spyr
ég sjálfan mig hvort ég þjáist
af sjúklegu viljaleysi.
Sp.: Og hverju svarið þér?
Sv.: Ég hef ekki fundið neitt
ákveðið svar við því. Að líkind-
um er ég í hópi þeirra sem
heldur vilja sitja við gluggann
og horfa út en að blanda geði
við annað fólk og lifa lífinu. Ég
læt hverjum degi nægja sína
þjáningu og reyni ekki að lifa
lífinu, heldur læt það renna
framhjá. Stundum berst ég með
straumnum, en ég geri ekkert
til að ýta mér áfram. Það er
eins og ekkert komi mér við,
ekkert geti sært mig eða valdið
mér sorg. Ef kona spyr mig
hvort ég elski hana segi ég allt
af já. Ef ég segi nei, verður hún
hrygg eða reið, fer að gráta og
hver veit hvað. Það er miklu
fyrirhafnarminna að skrökva en
segja satt, borgar sig betur að
vera kurteis en hreinskilinn. Og
hvað gerir það svo sem til? Ann-
að hvort gerist eitthvað eða ekk-
ert, og mér stendur á sama. Ég
vil ekki komast í uppnám, og ég
get ekkí fundið til mikilla geðs-
hræringa. Mín mesta ánægja er
að líða vel líkamlega: borða,
drekka, sofa, vera inni í hlýju
þegar kalt er úti og í svalanum
við sjóinn þegar heitt er, klæð-
ast fallegum fötum, eiga falleg
heimili en allt annað er mér
hjartanlega sama um.
Sp.: Þér eruð auðsjáanlega
orðinn alveg eins og „ókunni
maðurinn” sem þér voruð að
leika í mynd Viseontis. Ég hef
heyrt, að þér væruð mjög áhrifa-
gjarn og mótuðust algerlega af
persónuleika þeim sem þér eruð
að túlka hverju sinni. Haldið þér
að það væri ekki ráðlegra að
fara að leika heldur jákvæðari
persónur í framtíðinni?
Sv.: Og yður dettur ekki í hug,
að Visconti hafi valið mig til að
leika þetta hlutverk einmitt
vegna þess að ég eigi margt sam-
eiginlegt með persónunni? Nei,
nei, þér skuluð ekki halda, að
ég sé neinn leikari. Hvorki í
kvikmyndum né einkalífinu. Ég
hefði átt að verða iðnaðarmaður,
múrari eða trésmiður. Það er
enginn að ætlast til, að múrarar
séu hugmyndaríkir, fyndnir eða
fullir af andríki, að þeir hafi
sterkan persónuleika og fylgist
með öllu sem er að gerast í
heiminum. Þó er það á sinn hátt
skapandi starf að hlaða einum
múrsteini upp á annan þangað
til úr því verður veggur. Traust-
ur veggur er einlivers' virði,
hann varir lengur en maðurinn.
Kvikmynd er dægurfluga sem
hverfur í gleymsku áður en leik-
arinn deyr. Já, ég held, að ég
hefði átt að verða múrari. Þá’
liefði ég sennilega getað orðið
hamíngjusamur í lífinu.
Hætt við Hagnar
Framhald úr ojrnu.
sem nú er nauðsynleg. Og ég held
áfram að gefa út ný skáldverk;
það er satt að segja meira í boöi
af þeim en maður getur með
nokkru móti annað. En mér finnst
það knýjandi ástæða til að gefa
út nýja bók, ef fram kemur ein-
hver ádeila í henni. Og ég verð
að efast um það að mörg þau
verk sem hér hafa verið samin
og gefin út á undanförnum árum
hefðu nokkurn tíma birzt ef hér
væri pólitískt einræði í bókaút-
gáfu og öðru menningarstarfi.
Listamenn eru þeir einu sem
geta haldið í hemilinn á pólitík-
usum, — maður sér það bezt i
einræðislöndum þar sem slagur-
inn stendur sí og æ við lista-
menn. Og ég ætla að stuðla að
því meðan ég get að menn geti
rifið sig við náungann hér á
landi, samið og birt það sem þeim
býr í hug. — Ó. J.
Úr heimi...
Framhaid af bls. 7.
köllum Vetrarbrautina mynd-
ast stjömur ennþá úr geim-
ryki. Það er gas, sem mynd-
azt hefur er stjörnukerfi okk-
ar varð til fyrir meira en 10
milljörðum ára. í nokkrum
sólkerfum er ekkert slíkt geim
ryk eftir og þar myndast eng-
ar nýjar stjörnur.
Hjarðhvötin virðist ennþá
vara í geimnum. Stjömurnar
safnast saman í það sem við
köllum stjörnukerfi og vetrar-
braut okkar hefur að geyma
um 200 mílljarða sólna og hef
ur þvermál, sem nemur 100
þús. ljósárum.
í himingeimnum m‘á finna
þrjá meginflokka sólkerfa. —
Um það bil 80% eru. af sömu
tegund og okkar sólkerfi, þ.
e. a. s. hvirfing með miðdepíí
til hliðar rið tvær eða fleiri
hvrfingahvíslir, sem saman-
standa af stjörniiin og geim-
ryki.
Sautján prósent eru spor-
laga eða kúlumynduð og sam-
anstanda einkum af stjörnum,
en litlu geimrvki. Stjörnurnar
liggja þéttar saman og stjörnu
kerfin eru stærri og skýrari og
sjást þar af 'eiðandi betur en
hvirfingamar. — Þrið.ji flokk-
urinn er óreglulegur eða skýja
sóikerfi sem innihalda mikið
magn af geimryki.
Vjsindagreinin, sem miðar
að því að uþplýsa upp'haf, þró
un og endalok alheimsins, er
ennþá ung að árum.
Athuganir sem nú eru gerð-
ar á eðli, leiða í Ijós að eitt
sinn var geysistórt ský er sam
anstóð af geimryki. Ský þetta
þjappaðist saman fyrir til-
verknað þyngdaraflsins. Þar
sem rykið var þéttast mynduð
ust stjörnurnar fyrst. Margar
þeirra voru bláar risastjörnur
me/ skamma tilveru. Eftir að
hvirfingahvísliinar fylltust af
stjörnum, byrjuðu þær að
þrýsta sér æ meira saman. —
'Geimrykið gekk til þurrðar.
Efnið hafði myndað st.iörnur.
Að lokum lítur sólkerfið út
| sem flöt, þunn pönnukaka með
sporlaga, miðdepli. Allt þetta
er samansafn gamalla, rauðra
stjarna, sem nálgast endalok
sín.
ANDLIISBOÐ
KVÖLD-
SNYRTING
DIATERMI
HAND-
SNYRTING
BÓLU-
AÐGERÐIR
STELLA ÞORKELSSON
snyrtisérfræðingur.
Hlégerði 14, Kópavogi. Sími 40613.