Alþýðublaðið - 20.10.1967, Blaðsíða 7

LITKA E Nr. A012í*l
VERÐTRYGGÐ
SPARISKÍRT&Ni
1W-1.fi.
RÍKISSJÓÐUR ÍSLANDS
<A fx»hn sVuldör ^andhoíq }**»a jtlrtíinij
EITT »ÚSUND KfiÓNUR
Sportílrirt«ln( þ«tta »r ð»fi5 ú* K»»fc%a»<ai töflum (ró 26. aprit
í90? uw» h*lmíl<f fynr rii;m^6/ntna M l6r>{i}ku vftgno fiOfnVvoamdo'
Oaatiunof fyrft drtö 1t>67,
: \3m. ínnfeutn sla'rtöfnWnj ofl varfait|ör M JdpVrcamt hini vsgcr
aKðnttöm iMroiMum.
Auk hOfoSsWÍí pg vurfo flfítöir TitóisJO^tiT VftfMjotur g( afcirtolnlnu/
*MHR fylgjö haiVkun Jjolfrl, *r fcdf.n aft v«föo 0 vijitolu byflgfncör-
kojtpa^or fró úfgO^KÍAfli jVMtfnVt td fljoðtMago (>mj, samtóMxmt
OÍrtörl óVvtuðum I 3. gr. jkltmdkj ó hcichfið.
.:$PörÍ*VírtÓlr»(^::Jya Ofl : VOrflr: of: því Ofl . vUfðboftur,: «r: »Vo«ffJÓ|st
ó wnxj hórt Ofl spanti, ibr, b®Jmtó í MÍr.ttöm töfluw
RdyVjöfft, 2ð. april 1967
«fK(SSJÓÉ)5 1SLANOS
Stlmþitfrjál it
„Ég Eíf í ancia liðna tíð..
Sjötíu og fimm
sæmdarkona
Spariskírteini
ríkissjóös
1967-2. flokkur
ara
allri og örugg í fasi og stjórn-
söm vel.
En kennaraferill Guðrúnar
Arnbjarnardóttur varð ekki lang
ur, því að haustið 1916 giftist
hún önfirzkum ágætismanni, er
var Jón Eyjólfsson frá Kirkju-
bóli í Valþjófsdal, f. 1880, og
hætti hún þá kennsiu.
Verður mér nú að beina hug-
anum um stund til þessa forn-
vinar míns og ástvinar afmælis-
barnsins, en hann hvarf af þess-
um heimi 22. maí 1950. Svo ein-
læg var sambúð þeirra og fölskv
alaus og heimilið jafnan fagur
vottur þess samhuga, að minn-
ingar þaðan verða órjúfanlega
samofnar og tengdar þeim báð-
um.
Minnist ég þess er ég kom
til Flateyx-ar og tók að kynnaSt
þar fólki, högum þess og menn-
ingu, hversu mér þótti hugsjón
ungmennafélaganna hafa skotið
þar traustum rótum. Þar vofu
3 ungmennafélög bráðlifandi, er
samband höfðu svo sín á milii
og mikið mannval í öllum. En
þá var líka hver sveitabær fullur
af fólki. Og vissulega var það
ánægjulegt og uppörvandi fyrir
mig, nýkominn frá formennsku
í ungmennafélagi að hitta fyrir
slíka úrvalssveit ungra karla og
kvenna sem þarna voru. Og ekki
fór á milli mála að þar í fremstu
röðum voru systkinin frá
Kirkjubóli í Valþjófsdal, mikill
hópur og mannvænlegur. En þar
bjuggu þá foreldrar þeirra, Eyj-
ólfur Jónsson og Kristín Jóns-
dóttir, bæði hnigin að aldri. Var
Eýjólfur breiðfirzkrar ættar, há-
vaxinn myndarmaðúr, harður
sjósóknari á yngri árum og at-
orkusamur bóndi. En Kristin
kona hans var önfirzk að kyni,
glæsileg gæðakona og vel gefin.
Var Kirkjubólsheimilið mann-
margt menningarheimili þá, þar
sem margháttuð störf léku í |
höndum dugmikilla æskumanna,^
reglusamra og kappsamra garpa
bæði til sjós og lands. Var Jón
Eyjólfsson þar í fyrirrúmi og
þótti bæði ráðsnjall og traustur.
Snemma á heimsstyrjaldarár-
unum fyrri keyptu þeir Kirkju-
bólsbræður húseignir á Flateyri
og stofnuðu þar til verzlunar-
reksturs. Varð Jón Eyjólfsson
forstjóri þess fyrirtækis haust-
ið 1916, og kvæntist þá Guðrúnu
Arnbjarnardóttur, sem áður seg-
ir, og settust þau þá að í húsi
því, sem Bergur Rósinkranzson
hafði áður búið í og verzlað, og
varð það heimili þeirra upp frá
því.
En er Jón Eyjólfsson var til
Flateyrar kominn tóku brátt að
hlaðast á hann margvísleg störf.
Varð hann þar fljótlega póstaf-
greiðslumaður og gegndi því
starfi með dug og dyggð um
fjölda ára. Svo voru það þegn-
Skapárstörfin fyrir sveitiba,
hreppsnefndarstörf, oddvita-
störf, skólanefndarstörf o. fl.
af slíku tagi, sem hann gegndi
lengi af frábærri alúð og trú-
mennsku. Og til margs konar
félagslegra starfa við ýmis kon-
ar menningarleg viðfangsefni
var hann bæði ágætlega lið-
tækur og allra manna fúsastur.
Var hann þó hlédrægur að eðl-
isfari, maður sem lítið bar á og
ekki fór mikið fyrir og aldr-
ei tranaði sér fram. En heilli
starfsmaður og traustari mundi
vandfundinn.
Er þar vissulega margs að
minnast og margt að þakka.
En eigi skal það þó tiltínt hér.
En einu sérstæðu trúnaðar-
starfi skal þó ekki sleppt, þar
sem verulega reyndi á, og get-
ur raunverulega borið vitni um
öll störf Jóns, en það var ráðs-
mennska lians yfir hreppsverzl-
un þessara styrjaldarára. Hafði
landsstjórnin komið slíkri verzl-
un á fót og fól hreppsnefndum
framkvæmdina, hverri lijá sér.
En þá framkvæmd fól hrepps-
nefnd Mosvallahrepps Jóni Eyj-
ólfssyni. Var það mikið vanda-
verk, þar sem hann þá líka rak
nokkra verzlun sjálfur. Er mér
ekki sízt þessi þáttur í minni,
því að á miklu valt að ekki yrði
komið höggi á þá sem ábyrgð-
ina báru. En með slíkum ágæt-
um tókst Jóni þetta vandasama
verk, að endurskoðun öll á'
þessum verzlunarrekstri gat að
engu fundið. Og eigi aðeins
það, heldur lauk miklu lofsorði
á allt þetta verk lians.
Svo gagnmerkur starflsmað-
ur og heiðarlegur var Jón Eyj-
ólfsson.
Ég minnist þess nú á gamals-
aldri, hversu gott var að eiga
þennan frábæra starfsmann að
samverkamanni og tryggðavini.
Margt kvöldið sátum við saman
í hinu gestrisna og vistlega
heimili þeirra hjóna og ræddum
vandamálin og annan lífsins
gang. Og jafnan fór maður
Framhald á bls. 15.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 20. október 1967 7
Vestur á Flateyri við Önund-
arfjörð á sæmdarkona 75 ára
afmæli í dag. Langar mig til að
horfa til hennar í huga stundar-
korn, og heimilis hennar, sem
staðið hefir þar í meira en íálfa
öld, og undir einu og sama þak-
inu alla tíð.
Kona þessi er Guðrún Arn-
bjarnardóttir, kennari að mennt
og hin mætasta húsfreyja og
móðir. Hún er ekki vestfirzk að
kyni, heldur 'Árnesingur að ætt
og uppruna, fædd í Fellskoti í
Biskupstungum 20. okt. 1892.
Voru foreldrar hennar, Arn-
björn bóndi í Egilsstaðakoti í
Flóa, Arnbjarnarsonar silfur-
Guðrún Arnbjarnardóttir.
smiðs á Rútsstöðum í Flóa Þor-
kelssonar, og Þóra Eiríksdóttir
bónda í Fellskoti Einarssonar
(Kennaratal). Kann ég ekki skil
á þessum ættliðum, en þykist
viss um það, að Guðrún hús-
freyja sé af góðu bergi brotin
og hafi hlotið gott uppeldi. Var
hún m. a. um skeið á uppvaxt-
arárum sínum á heimili sr.
Magnúsar Helgasonar á Torfa-
stöðum, síðar Kennaraskóla-
stjóra, en það þótti ágætur skóii
ungu fólki, og mun flestum hafa
reynzt svo.
Tuttugu og eins árs gömul
lýkur svo Guðrún kennaraprófi
frá Kennaraskóla íslands, og
ræður sig hið sama ár, haustið
1913, til kennslustarfa vestur í
Önundarfjörð. Ekki þó við þorps-
skólann, þar sem ég hafði slegið
tjöldum árinu áður, heldur í
skóla sveitarinnar, þar sem
kennt var að vísu á fleiri en
einum stað, en við mun betri
skilyrði en viðast þá í sveitum.
Og þar kenndi Guðrún vet-
urna 1913-16 við ágætan orðsiír.
Enda tel ég það mála sann-
ast, að lmn væri mjög vel fallin
til Ikennslustarfa, — prýðisvel
greind og vel að sér, brosmild og
sviphýr, alúðleg í framkomu
Aðalkostir spariskírteina ríkissjóðs:
— eina verðtryggða sparnaðarformið
— höfuðstóll tvöfaldast með vöxtum á 12 árum
•—• að auki full verðtrygging höfuðstóls, vaxta
og vaxtavaxta
•— innleysanleg hvenær sem er eftir þrjú ár
— jafngilda fjárfestingu í fasteign, en eru
fyrirhafnar- og áhyggjulaus
— skatt- og framtalsfrjáls
Allar upplýsingar hjá bönkum, sparisjóðum
og verðbréfasölum.
SEÐLABANKI ÍSLANDS