Alþýðublaðið - 10.11.1967, Síða 6

Brúðkaupsafmæli
Þegar þau voru hálfnuð með
dansinn b-eyttist snertingin og
Norman holt fast utan um hana
og þrýsti cinn sinni að hennar,
svo að hún . sæi ekki ógeðið á
andliti hans.
— Og nj er allt horfið, sagði
Bernström læknir.
Norman blés frá sér reyk og
slökkti i sígarettunni.
— Alg, örlega, sagði hann
reiðilega.
— Hverær?
— í morgun, svaraði Norman.
Húðin strokktist á kinnbeinum
hans, — ekkert bragð. Enginn
ilmur. Það fór hrollur um hann.
Framhald af 2. síðu.
af teppinu, sem hann lá undir.
Því gat hann ekki fundið ilm-
inn af henni, sem skipti hann
öllu? Það var honum kvöl, að
hún var að yfirgefa skilningar-
vit hans.
Frá því að þau kynntust fyrst,
hafði þetta verið eítirlætisveit-
ingastaður þeirra. Maturinn var
góður, staðurinn var friðsæll,
hljómsveitin var á'gæt. Norman
hafði valið þetta sem staðinn
til að ræða vandamál sín á. Nú
sá hann eftir því. Honum leið
mjög ilia þarna, hann þjáðist.
— Hvað getur það verið ann-
að? spurði hann óhamingjusam-
ur. — Ekki er það líkamlegt.
Hann ýtti matnum ósnertum frá
sér. — Þetta er andlegt.
— Hvers vegna, Norman?
— Ég vildi, að ég vissi það,
svaraði hann.
Hún tók um hönd hans. Hafðu
engar áhyggjur, sagði hún.
— Hvernig gæti ég forðast
þær? svaraði hann. — Þetta
er martröð. Ég hef misst þig,
Adeline.
— Ég get ekki afborið að sjá
þig óhaningjusaman, elskan,
sagði hún biðjandi.
Ég er óh: mingjusamur, svaraði
hann. Harn strauk yfir dúkinn.
Ég verð aií leita til sálfræðings.
Hann leit upp. — Ég verð, end-
urtók hann. — Og þó veit ég, að
ég verð a6' útkljá málin sjálfur.
Hann rt yndi að brosa, þegar
hann sá augnaráð hennar.
— Ég fer til sálfræðings, —
hann læknar mig, sagði hann.
Komdu að dansa.
Henni tókst að endurgjalda
bros hans.
— Þú ert dásamleg, sagði
hann. þegt.r þau fóru að dansa.
— Ég elska þig svo heitt,
hvíslaði hún.
Er unnið af dönskum og íslenzkai? 5 fagmönnum.
— Heyrnarlausir af tauga-
spennu.
- Já.
— Hvers vegna geta önnur
skynfæri ekki einnig lamast af
taugaspennu?
— En hvers vegna?
Bernström læknir brosti.
— Ætli þér hafið ekki komið
hingað, til að finna ástæðuna,
sagði hann.
Fyrr eða síðar, hlaut hann að
skilja það. Jafnvel mikil ást gat
ekki komið í veg fyrir slíkt. —
Þegar hann sat í setustofunni og
las dagblaðið, skildi hann það.
Hann hugsaði um staðreynd-
ir. Hann hafði kysst hana á
miðvikudegi og sagt: — Þú ert
súr á bragðið, elskan. Hún hafði
hörfað frá honum. Þá hafði hann
skilið hana, hún var móðguð.
Núna reyndi hann að skilja
hegðan hennar.
— Því á fimmtudagsmorgni
hafði hann alls ekki fundið neitt
bragð að henni.
Norman leit skömmustulega
að eltíhúsinu, en þar var Ade-
line að laga til. Hann heyrði
ekkert nema fótatak hennar.
Hann hugleiddi staðreyndirn-
ar. Hann hallaði sér aftur á bak
í stólnum.
Á laugardag hafði hann fund-
ið fýluna. Að vísu hefði henni
Framhald á 10. síðu.
Bólstrarinn býður aðeins
Vandaða — Géða — Smekklega
vöru á hagkvæmu verði.
OÁI CTPÁPIMM húsgagnavinnustofa,
Dv/LJ I I\/"t Jí\f I V I ¥ HVERFISGÖTU 74 — S. 15102.
Engin snertíng.
Rödd hans brast. — Hvað er
eiginlega að? spurði hann. —
Hvers konar taugaáfall er þetta?
— Þetta er ekki óútskýran-
legt, sagði Bernstrom.
— Norman leit á' hann á-
hyggjufullur á svip. — Hvað þá?
spurði hann. — Þetta er aðeins,
þegar konan mín á í hlut. Að
öðru leyti......
— Ég skil, sagði Bernström.
— Hvað er þetta þá?
— Men i verða blindir af
Grindur eru danskarf framleiddar úr tekki og palísander.
GSæsilegasta sófasettið á markacr^m í dag*
taugaspenru.
- Rétt.
6