Alþýðublaðið - 04.01.1968, Blaðsíða 12

EGfiSflg)
enning og upphitun
GAMALT FÓLK talar um frosta
veturinn 1918.
Þá fór frostið upp í 30 stig
eins og ekkert væri, meira að
segja á jafnsléttu, og svo held
ur frostið áfram að vaxa meðan
sagt er frá unz í slíkt óefni er
komið að orðin hrökkva bein
frosin út úr manni og fjölda
Siarðfengra karlmanna kelur
jafnvel niðurundir í sjálfu
tijónarúminu vel upp búnu þó
að frúin sé þar líka.
Og svo segir Vísir í gær að
frostakaflinn sem nú stendur
yfir hafi byrjað nákvæmlega
eins og ósköpin sem yfir dundu
1918, og gefur þar með í skyn
að hið sama sé á leiðinni nú.
Hjálpi oss sá sem vanur er.
Ekki lá af manni að ganga:
Fyrst aflabrestur bæði fyrir
norðan og sunnan, markaðs
vandræði, gengisfelling og allt
liitt á síðast liðnu ári, og svo
bætist frostaveturinn 1918 ofan
á ásamt skattaskýrslugerðinni
nú í janúar og hver vei t yfir
leitt hvar skattalögreglan kann
að bera niður næst.
Hvað verður !það sem ör1"
völdunum (þeim sé lof og dý'-5'
Iþóknast að leggja næst á þessa
hrjáðu þjóð sem áður befur orð
ið að þola svartadauða, Skaftár
elda, bólusótt, fjárkláða og
bunda- og kattapestir auk
vondslegra pínsla annarra sem
hvorki urðu á brautu hraktar
rnieð bænahaldi né næringum,
og það einmitt iþann vetur er
það var loks viðurkennt að
toitaveitan væri ekki meint fyrir
nema 6-8 stiga frost.
Maður veit svo sem bver af-
leiðingin verður af þessu.
Auðvitað hjarir þjóðin. Hún
hefur alltaf hjarað. Það er ó-
mögulegt að gera útaf við ihana.
En menningin, menningin
getur sko alveg farið fyrir of-
urborð.
Til dæmis um þetta:
Ekki er sjláanlegt annað en
konur almennt verði að fara að
ganga í föðurlandsbuxum allt
niður í ristarkróka bæði úti og
inni og meira að segja á skemmti
stöðurn, ef þær vilja lífi balda.
Fínir menn geta ekki farið á
lúxusbílunum á skrifstofuna.
því bilar fara alls ekki alltaf í
gang í 30 stiga frosti, og verða
því að fara í strætó eins og ó-
tíndur almúginn.
Skáld og spekingar sem eru
á undan sinni samtíð og ganga
upp í því að vera misskildir
geta ekki haldið áfram að vera
glænæpulega til fara, heldur
verða að klæðast eins og annað
fólk, og hvernig í ósköpunum
fara menn að því að þekkja þá
úr og vita að þeir eru skáld og
spekingar ef þeir hætta að
ganga ræfilslega til fara? Þeir
þurfa, aumingja mennimir, að
hafa sitt úníform rétt eins og
lögreglan og slökkviliðið.
Ég veit ekki hvað yrði að
menningunni í þessu landi ef
það sæist í sveltþæfðar prjóna
brókarskálmar í gegnum nælon
sokkana hjá dömunum. Og rauð
nefjaður háembættismaður sem
heldur fyrir eyrun og laumast
heldur lúpulegur upp í strætis-
vagn er sannarlega búinn að
missa nokkuð af sinni svart-
klæddu og upplitsdjörfu tigin-
mennsku.
Þetta eru bara dæmi. Eins
mundi fara á fleiri sviðum.
Menningin þarf nefnilega
gott tíðarfar. Það kemur ekki
til rnála að menning þróist í
misjöfnum veðrum.
Já, handritin. Það var aldrei
talað um menningu í þá daga.
Handritin urðu ekki menning
fyrr en löngu eftir að hætt var
að skrifa handrit. Menning kom
með upphituninnl. Og ef hita
veitan bregzt, er eins víst að
við breytumst í grýlur og leppa
lúða á par dögum.
■ 'i i i» tj
Hættið að snúa út úr fyrir mér og svarið . hvernig lítur tungan
út í dag.

Ls pau •J
Settu snúruna -b- gegnum gatið -x- leiddu hana þvínæst í -y- sem.
á að skrúfa fast við -z-, taktu skífurnar -a-, -b-, og -c— og ....
Mikið var að þú gazt fengið þér skynsamlegan hatt.

Ekki virðast þeir þarna í
Suður-Afriku fylgja aðskiln-
aðarstefnunni út í æsar
þrátt fyrir allt. Minnsta
kosti virðast læknarnir þar
álíta að hjartalagið sé eitt-
hvað svipað í hvitnm mönn-
um og svörtum . . . Nema
auðvitað þessir læknar séu
einhverjir laumnsvertingjar,
sem séu að reyna að brjóta
aðskilnaðinn á bak aftur
með því að blanda kynþáttun
um saman á þennan nýstár-
Iega hátt . . . Og þá hlýtur
það að skera úr um það
hvort þeim sé alvara, hvort
þeir flytji blóff úr svetringja
í hvita menn eða ekki.
Nú fer skólinn að byrja aft
nr. En það verðnr vonandi
svo kait að þeir neyðiet til
að gefa frí.
,,Nú er frost á Fróni, frýs í
æðum blóð“, segir skáldið.
Mér finnst það nú ekki vera
neitt tiltökumál, þótt blóðið
frijósi í æðunum, fyrst að
vatnið getur frosið í hita-
veituæðunum, og er það þó
miklu heitara í byrjun.