Alþýðublaðið - 01.02.1968, Síða 12

Þorroblót
Tróðk reifr í hóf.
Þat vas renningskóf.
Fannk salardyr,
hafðí eí sénar fyr.
Gekk ek innar brátt.
Um opna gátt
lagði þef á mót.
Þat vas þorrablót.
Þar vas handapat
ok hnífaat,
jafnt súrt ok kæst
í knefa læst,
en mjöðrin flaut,
ok mungáts naut
mitt kviðarhol.
Þat vas hornaskvol.
Æ hýrgast mál
við mjaðarskál
ok hákarlsát,
gerðist hress ok kát
hin knáa drótt.
Leið dagr at nótt.
Margr hreifr ok ör
bar horn at vör.
Hné fólk á fit
með fölvum lit,
es sér orðstír of gat
við öl ok mat.
Stóðk uppi einn
ok ei annarr neinn.
Mæri ek buðlung þann,
es mér beina vann.
NÚ eru þeir meö eitthvert Alþýffu
sambandsþinsr. Ég held að við tán
ingarnir verffum, aff fara að
halda Táningaþing. Þaff yrði fútt
í því, geggja fjör.
Ætli þýffi nokkuff fyrir mig aff
fá mér íbuff í nýja húsinu hjá
DAS. Ætíi þaff verffi ekkj fullt
af karlmönnum þar?
Pétur Pétursson.
Eggert G Þorsteinsson.
Fulltrúaráðsfundur
í kvöld fimmtudaginn 1. febrúar kl. 8.30, í
Ingólfs kaffi-
v ' . - í • ■
j
'I -■
v t
Fundarefni:
I . ...
1. Alþýðublaðið- Frummælandi Pétur
Pétursson.
2. Atvinnumál. Frummælandi Eggert G.
Þorsteinsson.
Mætið vel og stundvíslega-
Stjórn fulltrúaráðsins.

Vor daglegi BAK-sfur
Mikilvægi íþróttanna
ÍÞRÓTTAMENN eru mestu afreksmenn þjóðarinnar, og af*
rek þeirra fara eftir sekúndubrotum, mörkum og millimetr-
um. Ef þeir tapa er þjóðarsorg, einkum þegar þeir tapa fyr-
ir Dönum, en ef þeir vinna er heiil þjóðarinnar borgið og
enginn þar að skammast sín fyrir að vera til. (Haldiði að
það sé munur!)
Þetta varð ljóst af viðtölum við helztu íþróttaskríbenta
landsins í sjónvarpinu fyrir nokkru. Það var ekki minnzt á
neitt nema met og svoleiðis, enda ekki um neitt annað að
tala. Þeir voru gersamlega í öngum sínum yfir að Danir
skyldu setja boltan 14 sinnum í markið í staðinn fyrirutan við
stöngina, sem er þó tiltölulegra grannur istaur, en það sýnir
hve geysilega mikið getur munað um lítið í íþróttum! Að vísu
var það bót í máli að hann Guðmundur kastaði kúlunni dá-
lítið lengra en hann var vanur að gera, og þó munaði ekki
nema par fetum. Um þetta töluðu þeir sig upp í hita snill-
ingarnir og má af því marka hve miliimetrarnir og sekúndu-
brotin skiptu miklu í tilverunni.
Áður fyrr ríkti mikill misskilningur með íþrótlir. Þa var
talið að þær væru einkum ætlaðar til að efla hreysti æsk-
unnar, en ekki bara að fara með sigur af einhverjum hólmi,
og sumir voru jafnvel að tala um heilbrigða sál í liraustuní
líkama.
En þetta er hættulegur misskilningur, getur komið í veg
fyrir hinn rétta skilning á mikilvægi þess að hlunka frá sér
boltanum réttu megin við marfestöngina, því lieilbrigð lík-
amans getur alveg einis eflzt á því að skjóta framhjá. Þetta
mjóa bil er það eina sem skiptir máli.
Heilbrigðismál heyra auðvitað undir landlækni og alla þessa
spítala sem verið er að reisa, og sálin er verkefni presta
sem fá sín laun fyrir að sjá um hana.
Það er því afgreitt mál að íþróttir eru keppnir á ýmsum.
vettvöngum og svo náttúrlega metin. Ef ekki væri keppn-
ir og met þá væru engar íþróttir.
Það að íþróttir eru ekki heilsa sést bezt á því að íþrótta-
menn eru ekkert heilsubetri en annað fólk, nema síður sé.
Knattspyrnumenn eyðileggja á sér fæturnar og boxarar á sér
hausinn (þess vegna má sami maður ekki stunda þessar í-
þróttagreinar báðar því það er óþægilegt að vera bilaður i
báða enda). Margir íþróttamenn eru slæmir fyrir hjartanu,
ýmsir nefbrotnir, eða snúnir eða tognaðir ellegar með ein-
hverjum öðrum hætti krambúleraðir. Betta er eins og hver
önnur styrjöld, og er nokkuð undarlegt að menn særist í
stríði?
Um sálarheilbrigðina þarf ekki . að tala. Það er meira
að segja vafasamt að nokkur sál sé til, að minnsta kosti er
ekki hægt að mæla hana í millimetrum.
Á hinn bóginn ríður mikið á að menn berjist heiðarlega
sem fólgið er í því að brjóta ekki svo kallaðar leikreglur
þannig að á beri, biðja ekki andstæðjngnum bölbæna nema í
huganum, og óska svo sigurvegaranum til hamingju án þess
að mikið beri á að maður sé í fýlu. Svonalagaðan heiðarleika
er hægt að gútera, því þetta hjálpar til að sigra og setja met
og svoleiðis, en annars konar heiðarleiki er bara píp og á
ekkert skylt því sem máli skiptir í íþróttum.
GÖTU-GVENDUR.