Alþýðublaðið - 21.07.1968, Blaðsíða 4

innDSHDRnn
_se_
i miui
Verðlaunagripir
fyrir skrúðgarða
STJÓRN Minningansjóðs
Egils Gir. Thoroddsens, kaup
félagsstjóra í Sigtúnum á
Selfossi, hefur ákveðið að
igefia- tvo v-erðlaunagripi fyr
ir fiegurstu skrúðgarða á
starfssvæði garð-yrkjunefnda
Árnes- og Rangárvallasýslna.
Verða verðla-unin væntanlega
v-eitt eftir tillögum garð-
y rk j unefndianna.
—O—
Tímaritið
Hjartavernd
ALÞÝÐUBLAÐINU hefur
borizt tímaritið HJARTA-
VERND, 1. tölublað 5. árgang
ur 1968, og er efni þess fjöl
breytt. Óskar Jónsson, fram
kvæmdastjóri, Hafnarfirði,
skrifar greinina Frá sjónar-
hóli leikmanns séð; Hjalti
Þórarinsson, yfirlæknir, rit-
ar um skurð-a-ðgerðir við
hjartasjúkdómum; Jón Jóns
son, jarðfræðingur, ritar um
útilíf og Sigurður S-amúels-
son, prófessor, um kra-nsæða-
sjúkdóm-a, hættumerki og
varnarráðstafa-nir. Ritstj órar
Hjarfiav-erndar enu -læknarnir
Snorri P. Snorrason og Niku’
lás Sigfússon, og hefuir sá
síðarnefndi nýlega verið ráð
inn meðritstjóri.
—O—
SVSerki
Seifosshrepps
NÝLEGA ihéfur verið teikn-
að sérstakt merki fyrir Sel-
fosshrepp í Árnessýslu. Er
það af svífandi fiugli yfir ár-
bylgjum, ism-ekklegt o-g list-,
rænt iað gerð. M-erkið gierði
Kristín Þorkelsdóttir, auglýs
ingatei-knari í Kópavogi.
-O-
Fjérði mesti
ársaflinn
SAMKVÆMT upplýsingum
fiskimálastjóra nam ársafli
ísl-endinga árið 1967 alls
896.027 lestum af fiski borið
saman við 1.240.293 lestir ár
ið áður. Nemur samdráttur-
jnn í aflamagninu því 27,8
prósentum. Sé litið til lafla-
bragða fy-rri -ára, kemur í
Ijós; að ársaflinn 1967 ier sá
fjórði mesti, er um getur í
fiskveiðisögu landsmanna.
-O-
Aðalfundur
Kaupfélags
Árnesinga
AÐALFUNDUR Kaupfélags
Árnesinga var hia-ldinn Iþriðju
daginn 18. júni síðastliðinn
í samkomusal félagsin-s á Sel
fossi. Formaður flutti skýrslu'
-stjórnar, sem var hin athygl-'
isverðasta. Kaupféliagsstjór-
inn, Oddur Sigurbergsson,
las upp og skýrði rekstrar-
og lefnahagsreikninga fyrii'
á-rið 1967. í ljós kom, að -skvl
rekstrarreikningi voru mikl
ir erfiðleikar hjá félaginu
og verulegur halli á rekstr-'
inum, þó ,að rey-ndar væri
hann minni en árið 1966.
Niðu-rstöðutölur rekstrarreikn
ings voru kr. 199.234.478,94
og -efnahagsreikinings kr.
186.894.436,57. Heildarvelta
félagsins var 275 millj. kr.
Launagreiðslur ánsins 1967
námu kr. 64,5 milljónum.
Úr félagsstjórn átti að
ganga að þessu isinni Þórar-
inn Sigurjónsson, bústjóri
að Laugardælum. Var han-n
endurkjöri-nn með 67 -atkvæð
u-m. Auk hans -eriu í stjórn-
inni Páll Hallgrímsson, sýslu
maður, formaður; Guðmu-nd
ur Guðmundsson, Efri-Brú;
Einar Gestsson, Hæli, og Sig
urður I. Sigurðsson, Selfoss-i.
Aðalfundinn sátu 81 full-
trúi auk stjórniar, endurskoð
enda og fjölda félag-smanna.
— O —
AðaSfundur
Kaupfélags
Skaftfelliuga
AÐALFUNDUR Kaupfél-ag-s
Skaítfellinga- var haldinn í
Félagsheimil’ijnu Leikskólum,
Vík í Mýrdal, hinn 16. júní
-síðastliðinn .
Heildarvelta k-aupfélagsins
á árinu 1967 Var 59,4 millj-
ónir króna. Rekstrarhalli var
793 þús., en þá höfðu um k-r.
822 þús. verið afskrifaða-r.
Allmarggr ályktanir og á-
skoranir voru samþykktar á
fundinum og lá-tnar ganga
-réttia leið.
-O-
Fréttabréf um
he!ibrigðismál
ALÞÝÐUBLAÐINU hefur
borizt nýtt Frétt-abréf um
heilbrigðismál, apríl-júní
hefti ársi-ns 1968. í hefti-nu
eru máirgar grei-nar og má
þar nefna: Kal og meðferð

FYRST þegar þættir mínir
hófust í Alþýðublaðinu, var þar
ætlunin, að lesendur sendu
spurningar eða bréf um eitt og
annað, sem venja væri að bera
undir prest, sem hefur sálgæzlu
með höndum. Harla lítið hefur
verið um það, að slík erindi
bærust, þó að ofc hafi ég feng-
ið munnlegar óskir um iað
ræða um eitt og annað, sem fyr-
ir kemur.
í þetta sinn ætla ég að fara
nokkrum orðum um spurningu,
sem nýlega var borin fram við
mig munnlega. Hjón nokkur hér
í bænum tóku á sínum tíma að
sér stúlkubarn og ólu það upp.
Nú er fósturdóttirin hálfþrosk-
aður unglingur á þeim aldri, er
búast má við því, að unglingar
fari að koma fram sem einstak-
lingar og sýna heiminum, hvað
í þeýn býr. En að dómi fóstur-
foreldra sinna hefur þessi stúlka
ekki sýnt þá siðferðilegu varúð
né ábyrgðartilfinningu, sem þau
hefðu vonazt eftir af hennar
hálfu. Þau eru hrædd um, að
hegðun hennar eigi eftir að hafa
slæmar afleiðingar fyrir líf
liennar. En þegar þau vilja ræða
við hana og halda afíur af
henni, eru svör stúlkunnar oft-
ast' á þá lund, að þau eigi ekk-
ert með að skipta sér af henni,
af því að þau séu ekki foreldr-
ar hennar, heldur fósturforeldr-
ar. Hún hafi því fullt leyfi til
að fara sinna ferða, hvað sem
þau áliti um málið. Nú hefi ég
verið spurður, hvort stúlkan
hafi rétt fyrir sér?
Eins og samkomulagi fóstur-
dótturinnar við foreldra sína
er lýst fyrir mér, er ég viss um
það með sjálfum mér, að henni
er sjálfri alls ekki alvara með
orðum sínum. Hún veit fullvel,
að fósturforeldrarnir hafa full-
an lagalegan rétt til að skipta
sér af hegðun hennar, engu síð-
ur þótt þau hafi ekki fætt hana
af líkama sínum. En af hverju
segir hún þá, að hún komi þeím
ekkert við?
Erum við ekki sammála um,
að reiður maður segi yfirleitt
ekki fyrst og fremst sannleik-
ann, heldur það, sem geti sært?
Og þegar unga stúlkan er gröm
við fósturforeldra sína, grípur
liún einmitt til þess, sem hún
veit, að særir þau sjálf meira
en nokkuð annað. Og undir
niðri veit hún einnig ósköp vel,
-af hverju orð hennar særa. Það
er af því, að fósturforeldrum
hennar þykir jafn-vænt um hana,
og þau hefðu alið liana sjálf.
En jafnframt þessum tilraunum
til að særa fósturforeldrana, má
vel vera, að undir niðri og jafn-
vel ómeðvitað sé unga stúlkan
að reyna að telja sjálfri sér
trú um, að hún sé ekki skyld-
ug til að taka neitt tillit til þess,
þótt hún særi þau. Þá má vera,
að tvenns konar hneigðir berjist
um völdin í sál hennar. Önnur
sú hneigð er í eðli sínu réttmæt.
Það er löngunin til að vera
„sjálfstætt fólk,” sem ræður sér
sjá'lft. En því miður fær slík
sjálfstæðist'ilfinning oft útrás
með því að blanda saman sjálf-
ræði og sjálfstæði, sem þó er
sitt hvað. Sjálfræði er það að
gera allt, sem manni kemur til
hugar, án tillits til vilja ann-
arra, en sjálfstæður er sá' einn,
sem er fær um að taka ákvarð-
anir sínar, án þess að aðrir þurfi
að hafa vit' fyrir honum. Slíkt
sjálfstæði þarf unga stúlkan að
temja sér fyrr^eða síðar, og það
vinnst með því að temja sjálfan
sig. Önnur tilhneigingin, sem
kann að liggja að baki orðum
ungu stúlkunnar, er löngunin til
að réttlæta sjálfan sig, einmitt
af því að samvizkan ásakar und-
ir niðri. Með því að „losa sig
við foreldrana,” hefur - margur
Svona nú, upp með þig- Annað eins og þetta getur pabbi aldrei
fyrirgefið þér! |
4 21. júlí 1968 -
þess eftir prófesso-r Tho-mas
E. Starzl; Kriabbameinsvaldar
í matvælum eftir Þorstein
Þorstein-sson, lífefnafiræðing
o.fl. Þá ier greint firá aðal-
fundi Krabbameinsfélags ís-
lands, aðalfundi Kirabba-
meinsfélags Reykjavíkur og
birtur útdráttur úr árs-
skýrsl-u Krabb-ameinsfélags
S-kagafjairðair átrið 1967.
— O —
Fertugasti
ársfuudur S.S.K.
DAGANA 5., 6. og 7. júnií
síðastliðinn var haldinn fiert
ugasti ársfumdur Sambands
sunnlenzkra- kven-na (S.S.K.)
í samkomuhúsi Þykkv-abæj-
ar, Rang. Fundinn sóttu full
trúar frá öllum félögum af
sambandssvæðin-u, 26 að
töliu, auk stjórnar, vara-
stjómar og f-astra nefnda. Þá
sóttu fundinn frú Sigriður
Hairaldsdóttir, sem ræddi um
fjá-rhagsáætlun heimila, og
frk. Jensína Halldórs-dóttir,
sem. sagði ferðasögu firá ísra
el og sýndi litskuggamyndir
þaðan. Á fundinum fór-u
'fram umræður og nefnda-
■störf. Úr stjóm S.S.K. át-tu
að ganga- frú ’Anna Sigur-
karlsdóttir, ritari, en- var
-endurkjörin m-eð lófataki.
Au-k hennar skipa sljórni-na
þær frú Sigurv-eig Sigurðar
dóttir, formiaður, og frú Hall
-dóra Bjarnadóttir, gjaldkeri-.
dr.
Jakob
Jónsson
bUSjrejst
unglingurinn jafnframt losað sig
um stundarsakir við samvizkuna,
— en af því að samvizkan lætur
ekki snúa á' sig til lengdar, verð-
ur að reyna að finna eins sterk-
an mótleik og unnt er. Þegar
unga stúlkan hefur sigrað sjálfa
sig, og komizt á rétta leið, —■
minnkar spennan, og hún fer
aftur að virða fósturforeldra
sína og það, sem þau hafa viljað
henni vel gera. (En gættu þess,
góða mln, að það verði áður en
þjáning þeirra hefur vaxið mik-
ið frá því, sem nú er). Hins veg-
ar verða fósturforeldrarnir að
sætta sig við það fyrr eða síðar,
að „litla stúlkan þeirra” verði
stór, og hætti þá að spyrja
mömmu eða pabba um hvað eina.
Eigum við ekki að vona og biðja,
að þá komi það í ljós, að kær-
leikur þeirra, umönnun og vís-
bendingar hafa ekki orðið árang-
urslausar?
Jakob Jónsson.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ