Alþýðublaðið - 16.11.1968, Blaðsíða 11

16. nóvember 1968 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 11
»
Ég var ekki lengur hræddur. Ég lyftj byss-
uhni spenntur.
Karlinn virti mig fjrrir sér.
Ég lét byssuna falla og spurði: — En ef
ég drep hann nú?
— Áttu fleiri?
— Nei.
—T— Þá þarfnastu lians.
- Já.
— En hvers vegna. — Hvers. vegna léztu
mig fá byssuna?
— Þú veizt það. Ef þú verður, — skaltu
skjóta. Ef ekki, getum við notað hann.
Ég varð! Jafnvel þótt okkur tækist að
drepa alla hina, myndi ég skjálfa í myrkrinu
meðan þessi væri á lífi. Og svo gátum við veitt
nægilega marga í klúbbnum. Þegar þessi væri
dauður, gæti ég gert hvað sem væri. Ég lyfti
byssunni og andaði ótt og títt.
Svo snerist ég á hæl og rétti Karlinum byss-
una. Hann tók við henni. — Hvað kom fyrir?
spurði hann.
— Ég veit það ekki. Þegar ég mátti skjóta,
var nóg að vita, að ég gæti Iþáð og mætti.
— Ég bjóst við því að svo færi.
Mér leið vel eins og ég hefði nýlega skotið
mann eða sofið hjá konu — eins og ég hefði
myrt hann. Ég gat snúið baki við honum. Eg
var ekki einu sinni reiður við Karlinn fyrir
það, sem hann hafði gert. — Ég veit, að þú
bjóst við því, sagði ég. — Hvcrnig er að vera
strengbrúðustjóri?
Hann tók þessu ekki eins og fyndni. Hann
svaraði alvarlega: — Ég er ekki strengbrúðu-
stjóri. í mesta lagj vísa ég mönnum á þá braut,
sem þeir vilja ganga. Þarna sérðu hinn sanna
strengbrúðustjóra.
Ég íeit á hann. — Já, sagði ég, — „streng.
brúðustjórarnir og við erum leikbrúðurnar. Þú
heldur, að þú vitir um hvað þú ert að tala,
en iþú gerir það ekki. Og foringi — ég vona,
að þú eigir það aldrei eftir.
— Ég vona það líka, sagði hann alvarlegur.
Nú gat ég litið á hann án þess að titra.
Ég horfði á hann og spurði: — Má ég drepa
hann, þegar þú hefur lokið þér af, forjngi?
— Ég heiti þér því.
Það kom maður þjótandi inn. Hann var
klæddur í stuttbuxur og slopp og hann var blátt
áfram heimskulegur. Það var ekkj Graves. Ég
sá hann aldrei framar. Ætli Karlinn hafi ekki
borðað hann eitthvert kvöldið?
— Foringi, sagði hann, — ég vissi ekki, að
þú værir hér. — Ég — —
Ég er hérna, greip Karlinn fram í fyrir
honum. — Hvers vegna ertú i slopp: Karlinn
miðaðj byssunni á hann.
Maðurinn starði á byssuna eins og þetta
ætti að vera eitthvað fyndið. — Ég var að
vinna. Það er alltaf liætta á þyi, að eitthvað
slettist á mann. Sumar sýrurnar eru ....
— Úr með þig.
— Ha?
Karlinn beindi byssunni að honum og sagði
við mig: — Búðu þig undir að gripa hann.
Maðurinn fór úr slofpnum og það var ekk-
ert að sjá á bákinu á honum og heldur ekki
merkj sníkjudýránna. — (Taktu sloppónn og
brenndu hann, sagði Karlinn. — Farðu svo að
vinna.
Maðurinn þaut að dyrunum, en leit svo
við og roðnaði. — Getur athöfnin hafist, —
foringi?
— Eftir skamma stund. Ég læt þig vita.
Hann fór og Karljnn stakk byssunni í
byssuhylkið. — Maður skipar fyrir, sagði hann
þreytulega. — Les fyrirskipanir upp og setur
þær á alla veggí. Húðflúrar það á bringurnar á
þeim — og svo halda þessi fífl, að ekki sé átt
við þá. — Þessir vísindamenn!
Ég leit aftur á fyrrverandi húsbónda minn.
Mér varð enn óglatt af að sjá hann og ég var
hræddur, en þetta var ekki jafnóhugnanleg sjón
og fyrr. — Foringi, spurði ég, — hvað ætlarðu
að gera við hann?
— Tala við hann.
— Við hann? Hvernig? Ég á við, að apinn
— Apinn getur ekki talað. Við verðum að
fá sjálfboðaliða. Manneskju.
Þegar ég skildi við hvað hann átti, greip
skelfingin mig á nýjan leik. — Þér er ekki al-
vara. Þú getur engum gert það.
— Ég get og ég geri það. Það verður að
framkvæma það og það verður gert.
— Þú færð enga sjálfboðaliða!
—■ Ég hef þegar fengið einn.
— Er það? Hvern?
— En ég vil ekki nota hann. Ég er cnn að
leita að rétta sjálfboðaliðanum.
Það fór lirollqr um mig. — Þú átt alls ekki
að biðja um sjálfboðaliða, hvorki einn né neinn.
Ef þú hefur fenigið einn sjálfboðaliða skaltu
láta þér nægja hann. Þú færð ekki fleiri. —
Engir itveir eru svo vitlausir.
— Kannski, sagði hann samsinnandi. —
Samt vil ég ekki sjá þann sem ég fékk. Ég verð
að tala við sníkjudýrið, sonur sæll. Við þerjumst
án þess að vita, hvað við eigum í höggi við- Við
þekkjuni ekki óvinlnn. Við getum ekki samið við
hann, vltS vitum ekki, hvaðan hann kemur né
hvernig- hann lifir og fyrir hvað. Við verðum
að komast að því. Öll tilvera mannkynsins er
undir því komin. Eina lelðin er að tala við hann
fyrir tilstilli sjálfboðaliða. Og það getum við.
En ég ej- enn að ieita að rétta sjálfboðaliðanum.
— GóOi, hættu að glápa á mig!
— er að vonast til að þú bjóðir þig
frájn.
- Ég hafði meint þetta isem fyndni, en ég
varð. orðlaus, þegar ég heyrði svar hans. Mér
Brúðkaup
26. óktóber voru gefin saman í hjónaband í Háteigskikju af sérá
Jóni Þorvarffarsyni ungfrú Kristfn Jónsdóttir Blönduhlíff 6 og
hr- Örn Jónsson Grenimel 8- Heimili jieirra er Austurbrún 23.
Ljósmyndastofa Asis, sími 17707-
Verzlunin Vouge
í nýju húsnæði
Verzlunin VOGUE h.f. í Hafn-
arfirði flytur starfsemi sína nú
um helgina í nýtt og glæsilegt
húsnæði að Strandgötu 31 (hús
Olivers Steins).
Hér er um mun stærra hús-
næði að ræða og verður þess
vegna meira vöruúrval á boð-
stólum en áður.
Vonast forráðamenn verzlun*
arinnar að hafnfirzkar húsmæð-
ur notfæri sér þessa auknu þjón-
ustu, og vilja benda á að offi
hefur verið þörf en nú er nauð-
syn að drýgja tekjurnar og
sauma sjálfar.
Þýzkar kvikmyndir
í DAG, laugardag, verða sýnd
ar frétta- og fræðslumyndir á
vegum félagsins Germaníu, og
eru fréttamyndirnar frá júlí og
ágúst í sumar.
Fræðslumyndirnar eru tvær.
Er önnur umferðakvikmynd og
sýnir starfsemi umferðalögregl-
unnar í Vestur-Þýzkalandi, sem
m. a. er í því fólgin, að Ieiða
umferðina þannig, að sem
minnstar tafir verði á umferð-
inni og alls öryggis þó gætt. Hin
fræðslumyndin nefnist: „Ferð
Mozarts til Parísar.” Eins og
nafnið bendir til er þar sagt
frá' ýmsum atriðum úr ævi Moa«
arts, ekki einungis dvöl hans f
París, þar sem hann misnti mód>
ur sína, heldur einnig -ferðuni
þessa tvítuga undramanns til
Múnchen og margra annarifJI
borga Þýzkalands, þar sem hamg
reyndi án árangurs að fá stöStf
við sitt hæfi. Með myndinní ertf
að sjálfsögðu flutt mörg af feflh
ustu verkum meistarans.
Sýningin verður í Nýja Bíól
heimill aðgangur, börnum ein*
ungis í fylgd með fullorðnurr^