Alþýðublaðið - 11.02.1969, Blaðsíða 6

6 ALÞYÐUBLAÐIÐ 11. febrúar 1969
„ALKÓHÓLISMI ER
STÆRSTA HEILBRIGÐ
ISVANDAMÁLIÐ Á
ÍSLANDI“
Þannig hljóðar fyrir-
sögn í bæklingi’ sem Á-
fengismálafélag íslands
gefur út.
En hvar eiga íslenzkir
áfengissjúklingar at-
hvarf? Þeir staðir eru
næsta fáir og smáir.
Það skyldi þó ekki
stafa af því, að fæstir
viðurkenna alkóhólisma
sem sjúkdóm?
Til að fá nokkra mynd
af áfengismálum á ís-
landil, töluðum við við
Steinar Guðmundsson,
f ramkvæmdast j óra Á-
fengismálaféla-gs ís'lands.
—■ Steinar, hv.er voru þín
fyrstu kynni af áfengisvörnum?
— Þau -eru nú dálítið langt
sótt, eða þegar ég sjálfur fékk
aðstoð annarra fil að hættn
drykkju. Og það eru þrettán
ár síðan- Þá var ég búinn að
drekka í tuttugu ár, hafði reynt
að hætta og gat það ekki- En
Bláa bandið var þá nýstofnað
og þannig var, að ég hafði ver-
ið á fylliríi í fjóra eða fimm
daga og var alveg útkeyrður.
Og ég lendi uppi á Bláa bandi
á nýársdag. Ég var þar í sjö
daga, og síðan hef ég aldrei
smakkað vín-
Þarna var það sem sagt ég,
sem fékk að njóta þess arna.
Nú, svo tekst mér að vera ófull
ur árum saman, ég fer í AA-
sam-tökin og starfa þar alltaf
að áfengishjálp. En Bláa band-
ið á Flókagötunni hættir smám
saman að starfa eins og það
gerði, það verður meira til
langdvalar og loks hættir það
alveg; ríkið tekur við og það
er gert að lækningatiTrauna-
stöð og geðveikráhæli í ígríp-
um frá Kleppi. Og síðan það
var gert, er hvergi staður til
að koma fyrir vjrkum alkóhól
ista, eins- og ég var þá, til 'að
hann geti áttað sig-
Rætt við Steinar Gnðmundsson, fram
. kvæmdastjóra ÁMf
,Síðan hef
ég ekki
bragðað vín
Hugmynd að skyndi-
hjúkrunarstöð
— Síðan ihefur vaknað hjá
íþér hugmyndin um skyndihjúkr
unarstöð?
— Þetta hefur verið að brjót
ast í mér svona í þrjú ár og
spratt; mikið ti.l upp úr því, að
ég var með drykkjusjúkling
upp á Heilstiverndiarstöð og sé,
að hann er að verða mjög veik
ur og bið u.m hj álp fyrir hann
og þeir segja, að það 'sé >etyki í
sínum verkaiiring. Þá hringi ág
inn á Klepp og bið þá um að
ta'ka við honum, en þeir segja
að það sé ekki hægt, nema
hann sé kominn með deleríum
tremens, eða á lífshættulegt
stig- Nú, ég þorði ekki að
hætta á neitt cg segja, að vo
væri, því ég vi'ldi náttúrlega
ekki vera að ljúga sjúkling inn
á þá. Svo ég var bara rekinn
út af stöðinni með þennan sjúk
ling, sem var mi'klu veikari en
■margt það fólk, se.m tekið er
inn á sjúkra'húsin í neyðartil-
fellum.
Síðan hef ég róið að því öll-
um árum að vekja áhuga manna
á að koma upp skynd'lijúkrunar
stöð, sem gæti tekið við svona
mönnum- Og ég talaði við
marga um þetta, skrifaði enn
fleirum. Endirinn er sá, að
þarna er kominn tuttugu mianna
■hópur af ágætisfól'ki, .sem allt
hefur lagt sig fram um að gera
stofnun ÁMÍ mögulega og koma
fyrs,t og fremst skyndihjúkrunar
stöð á laggirnar og láta síðan
allt til sín taka, sem alkóhól-
isma viðvíkur-
— Hefurðu kynnt þér áfeng
ismál erlendis?
— Ég hef fyrst og friemst afl
að mér vitne-kju með stöðug-
um bréfaskriftum við áfengis-
málafélög í Bandaríkjunum og
þá er ■sérstaklega að geta hins
stóra félags National Council
on Alcholism (NCA), sem hefur
veitt mér feikilega miklar upp
lýsingar, og er reiðubúið að
veita okkur alla þá aðstoð, sem
það megnar-
Fór til Bretlandís og
kynnti mér áfengisvarn
ir
— Þú hefur farið utan týl
þess að komast í snertingu við
áfengisvarnir?
— Já. Ég hafði alla mína
þekkingu frá Bandaríkjunum,
og fannst ég yrði að fá evrópsk
an vettvang inn í myndina-
Til Bretlands fór ég til að
kynna mér félagslegt svið þess-
ara mála, og byrjaði á að setja
mig í samband við fólk í Lon-
don, sem vinnur úti á akrinum,
ef svo mættj segja. Fólk í Lon
don, sem stendur í félagsvörn-
um við alkóhólisma.