Dagur - 16.03.1944, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 16. marz 1944
DAOUR
7
EFNALAIJGIN SKlRNIR
VIÐ KAUPVANGSTORG
— austurenda Caroline Rest — er tekin til starfa.
Litum, kemiskhreinsum, bletthreinsum, pressum og tökum
til aðgerðar fatnað, ef þess er óskað.
Öll vinna fer fram undir eftirliti sérfræðings. — Höfum
fullkomnustu fáanlegar vélar.
Akureyri, 8. marz 1944.
F. h. H/f Efnalaugin Skírnir
VIGFÚS Þ. JÓNSSON.

> ÞEIR, sem enn eiga ógreidd kirkju- og kirkjugarðsgjöld I
% sín fyrir árið 1943, áminnast um að hafa greitt1
| þau fyrir 31. þessa mánaðar. 1
) Gjöldin eiga að greiðast til gjaldkera kirkjunnar, Kristins (
I Jónssonar, Hal'narstræti 20, Akureyii.
%
SOKNARNEFNDIN.
FRÁ LANDSÍMANUM
Stúlka verður tekin til náms við Landssímastöðina
hér. Eiginhandarumsóknir, þar sem getið er aldurs
og menntunai', sendist undirrituðum fyrir 20. þ. m.
Landssímast. 9. marz 1944.
GUNNAR SCHRAM.

AÐVÖRUN
Að gefnu tilefni skal hér með vakin athygli á því, að án
leyfis Viðskiptaráðs er óheimilt að liækka verð á framleiðslu-
vörum, þjónustu, flutningum eða öðru, sem lög um verðlag
nr. 3/1943 ná yfir. — Aukinn tilkostnaður veitir ekki rétt til
að hækka verð, nema heimild Viðskiptaráðs komi til.
Reykjavík, 26. febrúar 1944.
AKUREYRARBÆR:
Gjaldendur í Akureyrarkaupstað, sem enn hafa ekki greitt
að tullu útsvör ársins 1943, eru áminntir um að gjöra full skil
nú þegar. Að öðrum kosti verða útsvörin, ásamt áföllnum
dráttarvöxtum afhent til lögtaksinnheimtu.
Akureyri, 8. marz 1944.
BÆ JARGj ALD KF.RIN N.
\

Verðlagsstjórinn.
ÍTILKYNNING
Viðskiptaráðið hefir ákveðið eftirfarandi hámarksverð á.
■ kaffibæti:
I heildsölu ............ kr. 6.30 pr.kg.
í smásölu .............. kr. 7.40 pr. kg.
Ofangreint verð er miðað við framleiðslustað. Annars stað-‘
ar mega smásöluverzlanir bæta við hámarksverðið sannanleg-'
um sendingarkostnaði til sölustaðar og auk þess helmingi'
umbúðarkostnaðar, þegar varan er send í trékössum.
Ákvæði tilkynningar þessarar koma til framkvæmda að því
. er snertir kaffibæti, sem afhéntur er frá verksmiðjum frá og(
með mánudeginum 6. marz 1944.
Reykjavík, 3. marz 1944.
Verðlagssljórinn.
Frá Húsavík
Fimmtudaginn 17 .f. m. var
hér haldinn almennur borgara-
undur. Voru þar rædd mörg
stærstu mál kauptúnsins og ýms-
ar ályktanir og samþykktir
gerðar.
Eftirfarandi tillögur voru
samþykktar þar í einu hljóði:
Hafnarmál Húsavíkur.
„Almennur borgarafundur,
raldinn í Húsavík 17. febr.
1944, til þess að ræða helztu
framtíðarmál kauptúnsins, lýsir
yfir því, að hann telur þýðingar-
mest og mest aðkallandi allra
málanna, að fullgerð verði sem
fyrst hafnargerð Húsavíkur með
ayggingu skjólgarðs og bryggju
til suðurs frá Húsavíkurhöfða,
og vísar að öðru leyti til grein-
argerðar þeirrar og nefndarálits
sjávarútvegsnefndar, sem fylgdi
frumvarpi því til breytingar á
hafnarlögum fyrir Húsavík, sem
lá fyrir Alþingi árið sem leið og
öðlaðist staðfestingu sem lög.
Leyfir fundurinn sér því að
skora á ríkisstjórn og vitamála-
stjórn að gefa samþykki sitt til
þess að byrjað verði á verkinu
á sumri komanda, og fer þess
jafnframt á leit við ríkisstjórn
og Alþingi, að veittur sé styrkur
úr hafnarbótasjóði ríkisins, —
þrjú hundruð þúsund krónur —
á þessu og næsta ári til hafnar-
gerðarinnar, og tillag ríkissjóðs
á fjárlögunum 1945 og 1946 til
verksins verði tvöfalt það, sem
nú er“.
Rafmagnsmál Húsavíkur.
„Almennur borgarafundur,
haldinn í Húsavík 17. febr.
1944, leyfir sér að fara þess á leit,
að háttvirt ríkisstjóm noti nú
þegar, ef óviðráðanlegar við-
skiptahömlur eigi hindra, heim-
ild þá, sem Alþingi hefir veitt
henni til innkaupa fyrir Húsa-
vík á efni í rafmagnslínu frá
Laxárvirkjuninni til Húsavík-
ur“.
Það mun koma stundum iyr-
ir, að snjallir hagyr&ingar, og
jafnvel stærri skáldin, lendi í
vandræðum, og algeru þroti, að
ljúka við vísu og Ijóð, er þeir
hafa í smíðum. — Sagði þá
gamla fólkið, að þeir væru í
„skáldavillu“. — Þótti það hið
mesta ófremdarástand og trúði
því, að á meðan svo stæði, tæk-
ist þeim ekki að yrkja neitt er
nýtilegt væri. — Þótti þá bezt
til úrbóta að leita til annarra
hagyrðinga, og fá þá til að Ijúka
við vísuna eða Ijóðin. — Munu
hagyrðingarnir — sumir að
minnsta kosti — haía trúað
þessu, eins og eftirfarandi frá-
aögn bendir á. —
Einhverju sirtni var Jón Mýr-
dal, höfundur sögunnar Manna-
murtur o. fl., á ferð í Eyjafirði.
— Var það rétt fyrir jól. —
Kom hann að Hleiðargarði, en
þar var þá heimamaður Sveinn
Sveinsson, er kallaður var Siglu-
víkur-Sveirm, ágætur og kunn-
ur hagyrðingur. — Gerði Jón
boð fyrir Svein að firma sig að
máli. — Er þeir hafa heilsast,
spyr Sveinn hann tíðinda. Jón
kvaðst fá kunna, þó sagði hann
að sér hefði þótt það einkenni-
legt, að hvar sem harm hefði
hjá bæjum farið, hefði hann séð
rrtenn draga hrúta rrúlli húsa. —
Víða heíði hann líka komið og
alls staðar séð hið sama, að hús-
freyjur voru örmum hlaðnar við
undirbúning jólanna. Heíði sér
þá dottið í hug vísupartur, en sá
væri rtú gallinn á, að ekki gæti
hann fullgert hana, hvernig sem
hann reyndi, yrði nú Sveirm að
koma sér úr þessum vanda. —
Væri vísuparturirm þarmig:
Þessa daga inn og út
endalaust er stritið,
en þá hélt Sveinn þegar áfram
og sagði:
allir draga höldar hrút,
hvar sem við er litið.
Var það löngu síðar, að þeir
Sveirm og Jón hittust á Akur-
eyri. — Segir þá Sveirm, að nú
verði Jón að borga sér hjálpina
forðum, því að nú sé eins ástatt
fyrir sér, og honum þá. —
Hetði hann Iofað stúlku einni í
Eyjafirði að gjöra vísu um hana
og hest, er hún átti, og Fífill
vmri kallaður. — Gæti hann
ómögulega botnað vísuna. —
Þvældist vísuparturinn stöðugt
í huga, til stórra óþæginda og
leiðinda, en það, sem fullgert
væri, hljóðaði svo:
Lífgaður FífiII, lands um dansar
vengi,
undir tundurs áa gná,
þá segir Jón:
eldi geldur dável sá. —
★
Páll hét maður, hann bjó á
Kolgrímustöðum í Eyjafirði á
seinni hluta 19 .aldar. — Hann
var greindur maður og vel hag-
orður. — Var það þá eitt sinn,
að harm var staddur á hreppa-
skilaþingi, eða öðrum álmerm-
um sveitarfundi í Saurbæ. Var
þar rrteðal annars rætt um, og
reynt að koma „niðurf‘ sveitar-
ómögum, sem óráðstaíaðir voru.
— Varð alltíðrætt um einn
þeirra, sem sveitarstjórn og
fleirum þótti „þungur á“, illur
viðureignar og heimtufrekur. —
Féllu þar mörg og hörð orð í
hans garð. — Páll sat þegjandi
í sæti sínu og Iagði ekki til mál-
anna, en er minnst varði, reis
hann úr sæti sínu, gekk fram á
gólfið, og mælti fram vísu þessa:
Grimmra hunda hópur sá
hugarró má skakka,
skörpum törmum skella á
skinhoraðan rakka.
Varð steinhljóð í fundarsaln-
um, en PáU gekk til dyra, tók
hest sinn cg reið heim.
★
Karl einn i Eyjafirði átti
fjórar dætur, allar fullvaxta, og
voru þær heima hjá honum. —
Var það þá eitt sinn, að sveit-
ungi hans kom að máli við
hann og leitaði hófa um að fá
eihhverja þeirra í kaupavinnu
dálítinn tíma. — „Vandkvæði
eru á því,“ segir karl, því allar
eru þær fatlaðar. — Er ein
þeirra hölt í fæti, önnur er með
einhverja himnu bólgu, sú
þriðja er hrædd við þoku, og sú
tjórða má aldrei fara á hvarf“.
★
„Það segi eg satt, að heldur
vildi eg missa vænsta sauðinn
minn en drenginn", sagði karl
einn. — Sonur hans lá veikur
og var þungt hald'tnn.
„Almennur borgarafundur,
haldinn í Húsavík 17. febr.
1944, leyfir sér að skora á ríkis-
stjórn og Alþingi að standa sem
einn maður væri, að ráðstöfun-
um til þess að komið verði á, eigi
síðar en 17. júní næstkomandi,
fullkomnum stjórnarfarslegum
sambandsslitum milli íslands og
Danmerkur og stofnun lýðveldis
á íslandi“.
Fyrir vangá hefir grein þessi
beðið birtingar alllengi. Er
fréttaritari ,,Dags“ á Húsavík
beðinn velvirðingar á.
20-30 þúsund manns
víðsvegar á landinu
lesa Dag að staðaldri.
Auglýsendur!
Athugið, að Dagur er
bezta auglýsingablað
dreifbýlisins.