Dagur - 10.08.1944, Blaðsíða 6

DAGUR
Fimmtudaginn 10. ágúst 1944
Richard Halliburton:
Kóngavegur æfintýranna
(Framhald).
guðslangan daginn á ströndinni, byggja skýjaborgir, bakast í sól-
skini og laugast hlýju brimlöðri ókannaðra og dularfullra hafa.
Eg þráði dulúð geipilegra fjallgarða. Frá barnæsku hafði mig
dreymt um að klífa Fujiyama, hið helga fjall Japana, og Matter-
horn, og eg hafði ráðgert að heimsækja hin ginnhelgu goð á
Olympstindi. Eg ætlaði að synda yfir Hellusund, að dæmi Byrons
lávarðar, láta berast niður Níl á léttum fljótabáti, fara á fjöruinai
við fölleita Kashmírstúlku í Shalimar, stíga dans eftir dymbilskell-
um blökkumannanna í Granada, koma til Taj Mahal í tunglskini,
fara á tígrisdýraveiðar í bengölskum fenjaskógum í stuttu máli.
Eg ætlaði að njóta æsku minnar, meðan tími var til, og falla í
freistni, áður en vaxandi aldur og ábyrgðarkennd hefði náð að
níða úr mér kjarkinn.
Komið var fram í júní, og burtfararprófinu var lokið. Nú var
mér loks frjálst og heimilt að fylgja hinum villtu tilhneigingum
mínum og láta örlögin skola mér hvert sem verða vildi. Burt með
skólahúfuna og kyrtilinn og hysjaðu upp um þig samfestingnum!
Af stað til Nýju Jórvíkur, eins hart og fætur toga. Irvine herbergis-
félagi minn slóst í förina. Mér hafði tekizt að tæla hann til þess að
leggja kaupmennskuna á hilluna í bráðina og halda af stað ut í
heiminn í æfintýraleit. Nú höfðum við ákveðið að gerast óbreyttii
liásetar og steypa okkur kollhnís út í þann mikla malstraum skáld-
legra og furðulegra atvika, sem mig hafði dreymt um maínóttina
góðu, er eg reikaði í tunglskininu á ströndum Carnegievatns.
° Foreldrar okkar, sem létu sér detta í hug, að okkur langaði að-
eins í venjuleg ferðalög, buðu okkur ærið fé til þess að sigla á \ ið-
hafnar-farþegaskipi umhverfis jörðina. Það áttu að vera verðlaun
til okkar að loknu embættisprófi. En við höfðum áður ferðast um
heiminn á þann hátt og langaði nú í eitthvað, sem ekki væri alveg
svo hversdagslegt. Við höfnuðum því þessu tilboði með fyriilitn-
ingu og héldum af stað án þess að þiggja annað.skotsilfur til farar-
innar en peningana, sem við fengum fyrir svefnherbergishúsgögn-
in okkar í Princeton. Við ætluðum að ráða okkur a llutningaskip
og spila upp á eigin spýtur.
En okkur veittist engan veginn svo auðvelt sem við höfðum ætl-
að að hljóta upptöku í aðalsstétt vinnandi manna. Prófskírtemi
okkar frá háskólanum í Princeton virtust síður en svo glæða áhuga
útgerðarmannanna á persQnum okkar, og olli það okkur auðvitað
talsverðum vonbrigðum. í örvæntingu gripum við til nýrra úr-
ræða. Við klipptum hvorn annan heldur hfrðuleysislega og stöll-
ót.t, fórum í grænar flúnelsskyrtur og gengum að svo búnu á fund
skipstjórans á „Ipswich“, litlum vöruflutningadalli. Við skýrðum
lionum frá því á allra „saltasta" og kröftugasta sjómannamáli, sem
okkur hugkvæmdist í svipinn, að þetta væri í fyrsta skipti, sem við
stigum fæti á þurrt land í full tuttUgu ár. Skipstjórinn vai dálítið
tortryggnislegur á svipinn, en hárskurðaraðferð okkai dugði til að
sannfæra hann. Hann réð okkur á dallinn, enda var honum það
sjálfum fyrir beztu.
' Og svo lét „Ipswich" litli úr liöfn frá Nýju Jórvik einn fagran
veðurdag á leið til Hamborgar. Eg veifaði þakklátur í huga til
frelsisgyðjunnar um leið og við sigldum fram lijá lienni. En hún
virti mig ekki viðlits. Hún’ daðrar ekki við óbreytta háseta.
II.
Matterhorn verður að setja ofan.
Hamborg var engan veginn fyrirfram ákveðinn áfangastaður.
Æfintýri okkar hefðu eins vel getað hafizt í Lissabon eða Manillu,
ef „Ipswich" hefði af tilviljun leitað hafnar á öðrum hvorum staðn-
um. Það skipti engu máli hvaðan kóngavegur okkar lægi áleiðis til
æfintýranna. Við höfðum dregið upp segl og látið byrinn um það,
hvert hann bæri okkur, og nú höfðu vestanvindarnir flutt okkur
til Þýzkalands.
Eftir að hafa eytt sjö dollurum af fimmtán, sem við höfðum atl-
að á sjóferðinni (bróðurpartinum af þeirri upphæð var varið til
þess að festa kaup í „Ottó“ og „Óphelíu", tveim reiðskjótum. sem
áttu að bera okkur um Evrópu) kom okkur saman um, að Ham-
borg hefði hlotið hæfilegan skerf af auðæfum okkar og sanngjarnt
væri, að aðrir lilutar meginlandsins nytu góðs af atganginum.
Irvine vildi helzt hjóla til Parísarborgar, en eg til Rómaborgar.
Við ákváðum því að láta blinda tilviljun ráða næsta áfangastað
okkar, svo að ekki skyldi skerast í odda á milli okkar af þeim ástæð-
um. Irvine lokaði augunum og snerist þrjá hrmgi á gólfinu fyrir
framan stórt Evrópukort og setti síðan í blindni vísifingurinn á
það þar sem verkast vildi. Þegar hann opnaði augun, sá hann, að
fingurinn huldi hálfa Rotterdamborg. Og til Rotterdam fórum
við.
Farangur okkar var aðeins tveir bakpokar, er vógu tvo pund
livor, og með þá á baki riðum við fyrst til Berlínarborgar og héld-
um síðan í vesturátt, þorp úr þorpi, og fórum okkur svo hægt, að
það var ekki fyrr en fimmtán dögum síðar, að við komum að hlið-
inu bar sem annars vegar stendur málað með skýru letri „Þýzka-
(Framhald).
IDUNNAR-SKÓR
eru glæsilega9ta tókn þeirrar undraverðu
framfara, sem orðið hafa nú síðustu árin
í íslenzkum iðnaði. —
Iðunnar-skór eru nú beztu skórnir, sem
fáanlegir eru í landinu. — Þar fer saman
lágt verð og gæði.
SKINNAVERKSMIÐJAN I Ð U N N.
«
«
€
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
KVEHNÆRFÖT
SILKI 0G BÓMULLAR
NÝKOMIN
KAUPFÉLAG EYFIRDINGA
Vefnaðarvörudeild.
I ^mS^íííWHKHKÍiHíííP^HíHKHÍlKHKHííKHKHímK^mílKHKHKHKHÍHlHKHKHKHA
TILKYNNING
Viðskiptaráðið hefir ákveðið nýtt hámarksverð á grænmeti sem hér
segir: Tóraatar I. flokkur kr. 8.00 pr. kg. kr. 10.50 pr. kg.
Do. n. — .... - 6.00 - - - .8.00 - -
Agiirkur í. — ú 2.50 - stk. - 3.25 - slk.
Do. ii. — - 1.75 - - — 2.50 - -
Toppkál i. — - 3.25 - - - 4.25 - -
Do. ii. — - 2.00 - - — 3.00 - -
Gulraetur Extra ...... - 3.00 - húnt - 4.25 — búnt
Do * I. - 2.25 - - - 3.25 - -
Do. II. - 1.25 - - - 2.00 - -
Salat (minnst 18 stk. í ks.)... —13.00 — ks. — 1.00
Ákvæði þessi gilda frá og með mánudeginum 31. júlí 1944.
Reykjavík, 28. júlí 1944.
stk.
Verðlagsstjórinn. 1
NÝTT! NÝTT!
HÚSMÆDURI
Reynið hið nýja ameríska R0YAL GERDUFT.
Það er mikið sterkara en annað ger og þar af
leiðandi mikið drýgra í notkun.
Fæst í 6 og 12 unzu baukum.
KAUPFÉLAG EYFIRDINGA
Nýlenduvörudeild og útibú.
JJ!L<h£H6H6HOHCHCH6H!hIHCHJH!H!H!HCH!HCHCH6HCH!H!H6HCHOHCHCH5HCHCHCH5HCH<I<H!H6HOH!H!H!HCH(HCH!H!H!H|H!*'
Sextugsafmæli
Magnús Kristjánsson bóndi í
Sandhólum varð 60 ára 7. júní
sl. í tilefni af því heimsóttu
hann, þann dag, margir vinir og
ættingjar ásamt nokkrum ná-
grönnum hans. Skennntu menn
sér mjög vel fram á nótt við
samræður og söng. Vandaðar
gjafir voru honum færðar, t. d.
úrvals bækur o. fl. Einnig bár-
ust honum skeyti og kvæði.
Magnús er fæddur á Kerhóli
í Sölvadal, sonur Kristjáns
bónda Jónssonar, er bjó þar í.
mörg ár, og konu hans Sigríðar
Ólafsdóttur frá Ánastöðum.
Magnús fór ungur að aldri frá
foreldrum sínum. Fór hann þá
að Möðruvöllum 15 ára gamall,
sem vinnumaður. Varð hann þá
fljótt að inna þau störf af hendi,
sem fullorðnum var ætlað. Þegar
hann var 19 ára, fór hann að
læra myndasmíði hjá Jóni Dahl-
mann ljósmyndara á Akureyri.
Að loknu því námi stundaði
hann um tíma ljósmyndatöku
fyrir sjálfan sig, ferðaðist um
austur á land og víðar og tók
myndir, en þreyttist fljótt á
þessu starfi og sneri sér að
gróðri jarðar.
Hann byrjaði búskap á Hall-
dórsstöðum í Saurbæjarhreppi
1915. Giftist hann þá Rut Lárus-
dóttur, hálfsystur Hjálmar-s Þor-
lákssonar í Villingadal, en al-
systur Elinborgar skáldkonu í
Reykjavík. Magnús flutti að
Sandhólum 1917 og keypti þá
jörð. Var jörðin talin með léleg-
ustu jörðum í hreppnum, en
hann lét það ekki á sig fá, því
að hann sá, að þar voru góð
ræktunarskilyrði, tók því til
óspiltra mála að byggja upp bæ-
inn ög stækka túnið, er nú töðu-
fallið orðið um 300 hestar. Nú
fyrir skömmu sá eg í sýslufund-
argjörð Eyjafjarðarsýslu, að
hann hafði hlotið verðlaun úr
Búnaðarsjóði Eyjafjarðar, fyrir
framúrskarandi jarðabætur.
Magnús er hagur vel, og af-
kastamaður var liann við verk,
meðan hann hafði þol til.
Rut konu sína missti hann
1924. Þau áttu fjögur börn mjög
efnileg, 1 dreng og 3 dætur. —
Voru þau kornung, er móðir
þeirra,féll frá. Síðar missti hann
3 af börnunum, en ein stúlka
lifir: Bryndís húsfreyja í Sand-
hólum.
Magnús er vinsæll maður og-
hjálpsamur. Þó að hann hefði
mikið að gera, virtist hann ætíð
hafa tíma til alls. Gat hann oft
rétt nágrönnum sínum hjálpar-
hönd. Var þar vanalega fyrsti
maður, er til var leitað, ef lækn-
is þurfti að sækja eða eitthvað
reið á.
Hann hefir haft ýms störf á
hendi fyrir sveit sína, þó að þess
sé eigi nánar getið- hér.
Kunningi.
Idagur
fcBst keyptur i
Verzl. Baldurshaga,
Bókaverzl. Eddu og
Bókabúð Akureyrar