Dagur - 16.10.1963, Qupperneq 4

4
ÓSIGUR
PENNASTRIKSINS
ÞEGAR fyrstu öldur verðbólgunnar
gengu hér á land frá brotsjó heims-
styrjaldarinnar, komu framsýnir
menn fljótt auga á, að þar var hætta
á ferðum fyrir efnahagslíf lands-
manna og að gera þyrfti ráðstafanir
því til hindrunar, að sú liætta magn-
aðist. Verðbólgan var í öndverðu er-
lent fyrirbrigði, eða kom utan að,
og þá var liún viðráðanleg. Það
þurfti að koma í veg fyrir að sérstök
verðbólguskrúfa færi að snúast inn-
anlands. En þegar til kom reyndist
það ekki framkvæmanlegt. Ólafur
Thors og þeir, sem honum stóðu
næst, mátu það þá meira, að koma
á breytingu á stjórnarskránni og setja
á laggir nýsköpunarstjóm með
kommvinistum, en að hafa hemil á
verðbólgunni. Þá var eytt gjaldeyris-
innstæðum, sem námu milljörðum
íslenzkra króna, miðað við núver-
andi gengi, og margt gekk úr skorð-
um. Ólafur Thors viðurkenndi, að
verðbólgan gæti raunar gengið of
langt. En liann hafði af því engar á-
hyggjur í þann tíð. Það var þá, sem
hann sagði með nokkru yfirlæti: Ef
okkur fer að þykja ástandið uggvæn-
legt, þá lögum við það með einu
pennastriki.
Ástandið varð uggvænlegt, svo ugg
vænlegt, að nýsköpunarstjórn Ólafs
Tliors lnökklaðist frá völdum liálfu
öðru ári eftir að liún hlaut mikinn
meirihluta í kosningum, eða þeir
þrír flokkar, sem að henni stóðu. Svo
uggvænlegt, að Alþingi varð að sam-
þykkja ríkisábyrgð á litflutningsverð
allra sjávarafurða. Ekkert pennastrik
virtist geta bjargað nýsköpunarstjórn
inni eða rétt við hag útflutningsfrani
leiðslunnar.
En á því herrans ári 1960 kom Ól-
afur með pennastrikið. Það liét þá
„viðreisn". Þetta var stórt strik og
feitt, dregið yfir svo margar stað-
reyndir að furðu sætti. Lögfest var
gengisbreyting svo mikil, að flestir
urðu forviða. Samtímis voru stór-
hækkaðir skattar á almenningi og
vextir á fjármagni. Þetta var að vega
tvisvar eða þrisvar í sama knérunn,
og það samtímis, en við því voru ís-
lendingar varaðir eftirminnilega á
sínum tíma, sem kunnugt er. Svo
þegar kaupgjald hækkaði nokkuð ár-
ið 1961, eins og raunar flestir höfðu
búizt við, eftir afnám vísitölunnar,
var samstundis brugðið við með nýju
pennastriki, gengislækkun nr. 2.
Þetta pennastrik var sama auðsæja
axarskaftið og upphaf þess glundr-
oða, sem stjórnarblöðin barma sér nú
yfir.
Sannleikurinn er sá, að það er ekki
hægt að ráða fram úr vandamálum
efnahagslífsins með einu pennastriki,
eins og Ólafur Thors lét sér detta
í hug. Það er líka fásinna, að hægt
sé að leiðrétta í eitt skipti fyrir öll,
sveiflur x atvinnuvegi eins og sjávar-
útvegi, með gengisskráningu. Stjóm
í lýðræðislandi má aldrei treysta á
pennastrikin. Ef liún gæti það, væri
vandi liennar minni en hann er.
Hennar vandi er að samstilla krafta
þjóðfélagsins í svo ríkum mæli sem
(Framhald á blaðsíðu 7).
Einar Aniason 85 ára
sem þarna voru mættir, töluðu
Þórarinn Björnsson, Hannes J.
Magnússon, Sverrir Pálsson og
Eiríkur Sigurðsson, ennfremur
Valdimar Oskarsson formaður
áfengisvarnanefnda í héraðinu.
N í R Æ Ð U R
Guðmundur
í DAG er níræður Guðmundur
Árnason, fyrrv. bæjarpóstur.
Guðmundur er upp vaxinn í
Kelduhverfi, af góðu bergi brot
inn á alla vegu. Var hann .bóndi
austur þar og hreppstjóri, áður
en hann fluttist til Akureyrar.
Þekkti ég hann þegar ungur
drengur, og hús hans var það
fyrsta, er ég kom í hér á Akur-
eyri. Er skemmst af því að
segja, að vammlausari manni
hefi ég ekki kynnzt. Hann er
einn þeirra, sem ekkert gróm
getur á fest. Sál hans hefir varð
veitt hreinleika sinn fram á
þennan dag. Er þar ef til vill að
leita skýringar á því, hve vel
hann ber ellina. Á honum sann-
ast, að „fögur sál er ávallt ung“.
Og enn er sinnan sú sama, að
FÓL
Á SAMBANDSÞINGI Fram-
sóknarfélaganna á Laugum sl.
sumar, var allmikið rætt um
breytingar, sem orðið hafa á
fólksfjölda hér á austanverðu
Norðurlandi í sambandi við þær
breytingar, sem orðið hafa á í-
búafjölda landsins undanfarið.
Þarna lágu fyrir nýlegar tölur
B. Árnason
vilja bera því vitni, er hann
veit sannast og réttast. Það eyk-
ur trúna á lífið að kynnast slík-
um mönnum.
Um leið og ég þakka Guð-
mundi öll góð kynni frá fyrstu
tíð, óska ég þess, að hið bjarta
kvöldheiði megi enn endast
honum góða stund.
Ak., 15. okt. 1963.
Þórarmn Björnsson.
STÖKUR
TIL STEINGRÍMS í NESI.
Steingríms varnar vísunni
veltist þungt á bárunni.
Hallar niður að heimskunni
hennar nesjamennskunni.
Jón frá Pálmholti.
GRUNDARMALIÐ.
Snæbjörn brjálar búa stétt.
Brögð í Njálu finnur.
Hann við skálar Hæstarétt.
Höfðar mál og vinnur.
J. B.
VIÐREISNARÞANKAR.
Ennþá stendur allt á gati,
eyðsluhítin betlar fórn,
Sem ljóta rifu á Ijótu fati
lít ég okkar ríkisstjórn.
Nú er byrjuð helja og haust,
húsið bert að innstu viðum.
Hér er að skapast hurðarlaust
helvíti á öllum sviðum.
ÞANN 1. október sl. varð Ein-
ar Árnason, Oddagötu 7 á Ak-
ureyri, 85 ára. Hann er fæddur
á Finnsstöðum í Köldukinn í
Suður-Þingeyjarsýslu og oftast
við þann bæ kenndur, en bjó á
ýmsum stöðum í Ljósavatns-
hreppi framan af ævi, lengst þó
á Vatnsenda, 13 ár, allt til þess
er sú jörð var gerð að prests-
setri. Til Akureyrar fluttist Ein
ar árið 1933 og hefur dvalið hér
síðan, hin síðari ár hjá Páli
Einar Árnason.
Bjarnasyni símvirkja og Aðal-
björgu konu hans. Einar er enn
vel ern, hefur ferlivist hvern
dag, gengur stundum „í bæinn“
til að hitta kunningjana. Hann
er ennþá skarpur í hugsun,
kastar stundum fram stöku en
lætur annars rólega daga ellinn
ar líða, án mikillai' eftirsjár eða
eftirvæntingar.
Kona Einars var Kristjana
Sigfúsdóttir frá Halldórsstöð-
um í Reykjadal og er hún látin.
Lítið hefur Einar á lofti hald-
ið vísum þeim og kvæðum, sem
hann hefur ort og væri þó þess
vert, því maðurinn er skáld-
mæltur og ágætlega greindur.
Stökur Einars hafa oftast orðið
til á andartaki, leiftrað í hvers-
dagsleikanum, sumar borizt frá
manni til manns, aðrar horfið.
Einu sinni kváðust þau á, Einar
og Þura heitin í Garði. Það var
skemmtilegur skáldskapur, allt
frá eldheitum ástavísum til
hinna verstu skamma, en þau
voru hinir mestu mátar, Einar
og Þura. Vísur þessar munu
hafa skipt hundruðum og eru
til í handriti þótt þeim hafi sjálf
sagt ekki verið ætlað langlífi
heldur ortar til dægrastytting-
ar. Ef að vísur þesar eiga eftir
að koma fyrir almenningssjón-
ir, munu ýmsir undrast vopn-
fimi Einars í þeim leik.
Fyrir fáum dögum fór Einar
með nokkrar vísur á skrifstofu
Dags og voru sumar þeirra hrip
aðar niður.
Einar kvað um sjálfan sig,
þegar hann var áttræður:
Léttur í spori laus við rugl
lifi ég sæll án meina,
líkt og þegar flýgur fugl
frjáls á milli greina.
Og þessa vísu gerði hann
fimm árum síðar, á 85 ára af-
mælisdegi sínum um daginn:
Um mig fellur hugarhrelling
hált lífs-svellið er.
Nú er Elli — kraftakerling
komin að skella mér.
Einu sinni kvað Einar eftir
að hafa spjallað við góðan kunn
ingja:
í lífinu hef ég löngum hér
leitað þess sanna og góða.
Og vinina ætíð valið mér
vitra, sanna og fróða.
Einar var eitt sinn spurður
hvort hann væri hættur að
yrkja. Hann svaraði:
Mitt er laskað ljóðafley
og lítill andans forði.
Af djúpmiðunum dreg því ei
dýran feng að borði.
Konu nokkurri, sem var í
heimsókn hjá þeim hjónum,
Einari og Kristjönu, þótti Ein-
ar orðfár og lét þess getið. Ein-
ar sagði þá:
Heyrðu gjalla af munni mér
málið snjalla, kona.
Illa falla þagnir þér,
þið eruð allar svona.
Um heyrn sína kvað Einar
þessa vísu:
Heyrnin mín er heldur sljó.
Hún er á því stigi.
Mér finnst ég heyra nærri nóg
af nútíma skvaldri og lygi.
Eitt sinn fór Einar með mörgu
fólki austur í sveitir. Þá kvað
hann:
Tæpast hefði ég trúað því
á tímum sumaranna,
að kysi hópinn komast í
kaupstaðarflækinganna.
Eitt sinn kynntist Einar Hall-
dóru nokkurri, borgfirzkri
konu, er bæði var greind og
skáldmælt. Hún var frá bæ, er
Svangi hét en síðar Hagi. Þegar
heim kom, varð þessi vísa til:
Hugann þangað líða læt
er liljur anga og skarta.
Dóru í Svanga minning mæt
mér vill ganga að hjarta.
- FUNDARGERÐ ...
(Framhald af blaðsíðu 8)
ar í nábýli við mikinn ónotan
jarðhita. í
Telja bæjarráðið og hrepps-
nefndin að þar séu mjög ákjós-
anleg skilyrði frá náttúrunnar
hendi fyrir grasmjölsframleiðslu
og annan fóðuriðnað, og jafn-
framt fyrir fóðurbirgðabúr er
þjóni heilum landshlutum.
Því beinir bæjarráðið og
hreppsnefndin því sérstaklega
til alþingismannanna að könnuð
séu til hlýtar skilyrði fyrir fóð-
urbirgðastöð Norðurlands, stað-
settri í Reykjahverfi.“
Bæjarstjórn var falið að senda
þingmönnum kjördæmisins á-
lyktunina og einnig dagblöðun-
um. □
Fundur um
haldinn á
Á LAUGARDAGINN boðaði
Umdæmisstúka Norðurlands og
áfengisvarnarráð bæjarins blaða
menn, skólastjóra, yfirlögreglu-
þjón og æskulýðsleiðtoga o. fl.
á sinn fund í Hótel Varðborg til
skrafs og ráðagerða við áfengis
varnaráðunaut ríkisins, séra
Kristin Stefánsson.
Ármann Dalmannsson form.
áfengisvarnarráðs bauð gesti vel
komna og flutti ræðu um áfeng
ismál. Hann benti á nauðsyn
þess, að hinir fjölmennu skólar
bæjarins gætu verið sínum nem
endum nógir, hvað skemmtanir
snerti, með auknu félags- og
skemmtanalífi innan skóla-
veggja, að forráðamenn ríkis og
bæja takmörkuðu mjög áfengis-
veitingar, því eftir höfðinu
dönsuðu limirnir.
Séra Kristinn Stefánsson á-
fengisráðunautur vék í sinni
fyrstu ræðu að spurningunum
tveim: Hvað viljum við gera?
Hvað er hægt að gera?
Hann lýsti því yfir, að í
Reykjavík væru hundruð áfeng
issjúkra manna, sem ekkert
væri hægt að hjálpa. Hæli væru
engin til og áfengisvarnarnefnd-
ir hefðu hér á landi ekki vald
til að úrskurða menn á hæli,
eins og t. d. í Noregi. Ástandið
væri alvarlegt í áfengismálun-
um, einkum í þéttbýlinu. Heim-'
ilin geta ekki varið börn sín,
sagði ráðunauturinn, skólarnir
hafa brugðizt eða ekki valdið
hlutverkinu. Sama má segja um
kirkjuna. En það væri spurt úr
öllum áttum: Hvað er hægt að
gera? Þannig spyrði einnig
nefnd sú, sem skipuð var til að
rannsaka Þjórsárdalsævintýrið,
kona drykkjumannsins hrópaði
á hjálp, foreldrar einnig. Orsak-
ir hins alvarlega ástands taldi
ráðunauturinn í þjóðlífinu
sjálfu, en ekki hjá æsku lands-
ins. Lífsvenjubreyting hinna
fullorðnu þyrfti til að koma, ann
að og nýtt almenningsálit í á-
fengismálum. Af 5 skólastjórum,
UM BRUNAVARNIR í
SVEITUM.
Um brunavarnir í sveitum
landsins hefur verið allt of
hljótt, þar sem þeim málum hef
ur mjög fleygt í framfaraátt,
einkum í kaupstöðum og kaup-
túnum, bæði með tilkomu nýrra
tækja og bættrar þjónustu vá-
tryggingafélaganna. Svo virðist
sem sveitir landsins, og þá eink-
um þær afskekktari, standi ber-
skjaldaðar gegn þeim vágesti,
sem eldurinn er.
Vel er mér kunnugt um það,
að minnsta kosti hér norðan-
lands, að ekki muni vera not-
hæf slökkvitæki á sveitabæjum,
nema þá ef vera skyldi á örfá-
um, og gegnir það furðu, að það
skuli ekki vera lögboðið, að
hvert sveitabýli landsins skuli
jafnan hafa eitt eða fleiri slík
tæki til afnota og kunnáttu til
að fara með það á réttan hátt.
Gæti það eflaust hafa afstýrt
mörgum brunanum, sem orðið
hefur í sveitum landsins, þar
sem vatn er víða ekki nærtækt
og fólksfæðin í strjálbýlum
sveitum gerir björgun örðuga.
Gamall sveitamaður.
BÖRNIN STJÓRNA
UMFERÐINNI.
FJÖLDI umferðarslysa í Rvík
er geigvænlegur og er tæpast
hægt að líta í sunnanblað án
'þess að rekast á fréttir af meiri
og minni umferðarslysum, sem
stundum eru mörg sama dag-
inn, og nú síðustu daga hafa
inn, og nú síðustu daga eru það
börnin, sem oftast lenda í slys-
um.
Hinn mikli fjöldi nemenda í
skólum á sinn þátt í umferða-
hættum og umferðaslysum. Er-
lendis hefur það þótt gefast vel
að láta nemendur stjórna um-
ferðinni í nágrenni skóla sinna,
á þeim tímum dags, sem um-
ferðin er mest. Mun þetta að-
eins í byrjun einnig í höfuðborg
inni. Hér á Akureyri er furðu-
legt tómlæti ríkjandi í um-
ferðáfræðslu og er þó full nauð-
syn á henni. Hér hefur t. d.
aldrei verið hægt að koma á
umferðaviku, svo sem annars
staðar hefur þótt bera góða
raun og í skólum hafa umferða
málin ekki skipað viðunandi
rúm.
Hér á Akureyri vill það bera
við, að unglingar úr skólum
stjórni umferðinni á þann að
tefja hana að óþörfu, sér til
skemmtunar, að því er vlrðist.
Það væri óneitanlega skemmti-
legi'a að sjá þau stjórna umferð
af ábyrgðartilfinningu og
kunnáttu, undir handleiðslu lög
reglunnar. □
um þetta efni. Þær eru í megin-
atriðum þessar:
Á fimm ára tímabili, 1958—
1962, að báðum árum meðtöld-
um, hefur íbúum landsins fjölg-
að um 10%, eða aðeins minna
en 2% á ári. í Norðurlandskjör-
dæmi eystra hefur íbúatalan
hækkað dálítið í beinum tölum
talað. En hlutfallslega hefur
fólki hér fækkað, miðað við
landið í heild. Hér vantar um
600 manns til þess að íbúatalan
hafi hækkað um 10% á fimm
árum. Þetta er tala útflytjend-
anna suður, umfram þá, sem
inn hafa flutt. í sumum öðrum
landshlutum er brottflutningur-
inn þó ennþá meiri.
Kaupstaðirnii' þrír, hér á
Norðurlandi eystra hafa haldið
sinni eðlilegu fólksfjölgun og
vel það á þessum fimm árum.
En í Eyjafjarðarsýslu hefur að-
eins fjölgað um fjórðung af
eðlilegri fólksfjölgun (10%)
undanfarin fimm ár. Og í báð-
um Þingeyjarsýslum er um
beina fækkun að ræða. Hin hlut
fallslega fólksfækkun virðist
vera sem hér segir:
Eyjafjarðarsýsla 285.
S.-Þingeyjarsýsla 286.
N.-Þingeyjarsýsla 222.
í sumum fámennum sveita-
hreppum er áberandi fækkun. í
Fjallahreppi hefur íbúatalan á
þessum fimm árum fallið úr 44
niður í 33, í Sauðaneshreppi úr
134 í 101, í Flateyj arhreppi úr
91 í 58, svo að nokkur mjög at-
hyglisverð dæmi séu nefnd. í
Reykjahreppi hefur íbúatalan t.
d. fallið úr 109 niður í 87, í
Svalbarðshreppi úr 234 í 196, í
Grýtubakkahreppi úr 336 í 319
og í Öngulsstaðahreppi úr 410
í 380 o. s. frv.
Á sambandsþingi Framsókn-
arfélaganna var mönnum nú
sem fyrr efst í huga að leita að
leiðum og úrræðum til að
stöðva þessa ískyggilegu þróun
eða draga úr henni. Þær sveitir
hér norðanlands, sem sérstak-
lega eiga við fólksfækkunina að
stríða eru yfirleitt kostasveitir.
Sumar þeirra eru í röð beztu
sauðfjárræktarbyggða á íslandi,
flestar með ágæt ræktunarskil-
yrði, í sumum eru mikil hlunn-
indi eða prýðileg aðstaða til sjó
sóknar, sumstaðar jarðhiti o. s.
frv. Lífsskilyrði frá náttúrunn-
ar hendi skortir því ekki. Á
Laugum var margt rætt í þessu
sambandi og þá fyrst og fremst
nauðsynina á því að tryggja
bændum þann rekstursgrund-
völl fyrir búin, að viðunandi
væri, svo og að taka til með-
ferðar hin sérstöku vandræði
þeirra byggðarlaga, sem dregizt
hafa aftur úr, af því að þeir,
sem þar búa, bera skarðan hlut
frá borði. En margt bar á góma
samtímis: Vaxtabyrði og láns-
fjárskort, íbúðamál bæja og '
þorpa, hafna- og vegamál, raf-
væðinguna, sem strjálbýlið bíð-
ur með eftirvæntingu, jarða-
kaupamálið, strandferðirnar,
barna- og unglingafræðsluna,
tækniskólann, sem Framsókn-
armenn beittu sér fyrir á síð-
asta þingi að komið yrði upp
hér norðanlands, aðstöðu fisk-
iðjuvera með hráefni, sem er
sérstaklega dýrt í vinnslu, nauð
syn á stofnun fiskiðnskóla, efl-
ingu iðnaðarins hér á Norður-
landi, t. d. ullariðnaðar og skipa
smíða — og síðast en ekki sízt
Jökulsárvirkjunina, og að varð
staðan í því máli mætti ekki
gleymast.
UJm útivist barna
í LÖGREGLUSAMÞYKKT Ak
ureyrarkaupstaðar eru ákvæði
um útivist barna og unglinga.
Þar sem nauðsynlegt er, að þau
ákvæði liggi ljós fyrir, er 20.
greinin, sem um þetta fjallar,
birt hér á eftir:
Lögreglustjóra er heimilt að
banna öllum óviðkomandi, sem
eiga ekki brýnt erindi, umferð
út í skip, sem liggja í höfninni,
frá kl. 20—8 á tímabilinu 1. okt.
til 1. maí, en frá kl. 22—8 á tíma
bilinu 1. maí til 1. október. Enn
fremur getur lögreglan jafnan
bannað börnum innan 16 ára ald
urs umferð um bryggjur og
ferð út í skip og báta í höfninni,
telji hún ástæðu til.
Unglingum innan 16 ára ald-
urs er óheimill aðgangur að al-
- KJARABARÁTTAN
(Framh. af bls. 1)
slíks sambands.
Fundurinn felur stjórn félags
ins framkvæmdir í þessum efn-
um þ. á. m. að boða ásamt fram
angreindum félögum til stofn-
þings sambandsins svo fljótt,
sem við verður komið.
(Fréttatilkynning).
'CÍS53
mennum knattborðsstofum, dans
stöðum og ölstofum. Þeim er og
óheimill aðgangur að almenn-
um kaffistofum eftir kl. 20 nema
í fylgd með fullorðnum, sem
bera ábyrgð á þeim. Eigendum
og umsjónarmönnum þessara
stofnana ber að sjá um, að ung-
lingar fái ekki þar aðgang né
hafist þar við.
Börn yngri en 12 ára mega
ekki vera á almannafæri seinna
en kl. 20 á tímabilinu frá 1. októ
ber til 1. maí og ekki seinna en
kl. 22 frá 1. maí til 1. október
nema í fylgd með fullorðnum
vandamönnum.
Börn frá 12—14 ára mega
ekki vera á almannafæri seinna
en kl. 22 á tímabilinu frá 1. októ
ber til 1. maí og ekki seinna en
kl. 23 frá 1. maí til 1. október,
nema í fylgd með fullorðnum
vandamönnum.
Þegar sérstaklega stendur á,
getur bæjarstjórn sett til bráða-
birgða strangari reglur um úti-
vist barna allt að 16 ára aldri.
Foreldrar og húsbændur barn
anna skulu að viðlögðum sekt-
um sjá um, að ákvæðum þess-
um sé framfylgt. □
3
Merkilegur kafbátur
BANDARÍKJAMENN hafa
eignazt sinn fyrsta kafbát til
fiski- og hafrannsókna. Kafbát-
ur þessi er aðeins 4ra metra
langur, getur kafað í 300 feta
dýpi og siglir með 2 til 6 hnúta
hraða neðansjávar. Tveir menn
geta verið í bátnum og hafa
þeir útsýni í allar áttir. Kafbát-
ur þessi kostaði um 9000 doll-
ara, eða sem svarar 390.000 krón
um. Ef farartæki þetta gefur
góða raun, ætti það ekki að
verða íslendingum ofurefli að
eignast sinn fyrsta kafbát. Bát-
ar þessir eru útbúnir senditækj-
um og geta verið í kafi í 10
klukkustundir samfleytt. Hægt
er að ímynda sér fiskifræðing-
ana okkar í slíkum kafbáti, kom
andi upp með síldartorfum fyr-
ir norðan eða siglandi innan um
þorskinn um hrygningartímann.
á Selvogsbanka.
(Commercial Fisheries Re-
view, April, 1963). Q
Ný „Ensk lesfrarbók” komin út
NÝLEGA er komin út kennslu-
bók í ensku eftir Björn Bjarna-
son cand. mag., og nefnist hún
„Ensk lestrarbók“. Útgefandi er
ísafoldarprentsmiðja. Höfund-
urinn, sem er löngu þjóðþekkt-
ur fyrir kennslu- og prófdóm-
arastörf, hefur unnið hér gott
verk og þarft, sýnilega grund-
vallað á víðtækum kynnum af
enskukennslu og því, hvers
þeim er helzt þörf, sem hyggja
á ferðalög eða dvöl meðal Eng-
lendinga.
Bókin er ætluð nemendum,
sem þegar hafa nokkuð kynnzt
ensku, og eru leskaflarnir
greinilega valdir með það fyrir
augum, að efnið sé í senn áhuga
vekjandi og enskt nútímatal-
mál. Þá er í síðari hluta bókar-
innar kynning frægra höfunda
og sýnishorn úr verkum þeirra.
Má þar nefna: Katherine Mans-
field, Robert Louis Stevensen,
Charles Dickens, Geox-ge Bai'n-
hard Shaw o. fl.
Köflum bókarinnar er raðað
eftir þyngd, og er það mikill
kostur. í fyrri hluta bókarinnar
eru kaflar um forsetningar og
fjölmörg dæmi tekin um notkun
þeirra í daglegu máli.
Áfast bókinni er orðasafn,
sem í-aðað er upp eftir blaðsíðu
tali og í þeirri röð, sem orðin
koma fyrir. Slíkt er vafalaust
mörgum nemanda kærkomið í
tímaþi'öng unglings- og náms-
ára.
Eins af kostum þessarar bók-
ar skal enn getið, en hann er
sá, að auk þess að gefa óreglu-
legar sagnir í venjulegri staf-
rófsröð með framburðartákn-
um, er þeim líka raðað saman
í flokka eftir sameiginlegum
framburði stofnsérhljóða.
Ekki mun nokkur vafi á
leika, að þessi bók er einkar
hentugt lesefni gagnfræðaskóla
nemendum og til undii'búnings
undir landspróf, og á höfundur
þakkir skilið fyrir tilkomu henn
ar.
Þ. Guðm.
- Fjögur arnarhjón
(Framhald af blaðsíðu 8).
„íslendingur ei'u miklir nátt-
úruunnendur og hafa mikið
auga fyrir stói'brotnu landslagi.
Það er stórkostlegt að sjá ís-
lenzka öi'ninn á flugi yfir hrika-
legum fjöllum. Otalinn fjöldi
fólks mun að okkar dómi koma
hingað til lands til þess að sjá
þessa sýn, ef okkur tekst að
forða erninum frá að verða eitri
eða skammsýnum mönnum að
bráð. Skamma stund verður
hönd höggi fegin. Alíir góðir
íslendingar ættu nú að leggjast
á eitt að forða því að örninn
deyji út. Ennþá er það ekki of
seint,“ segir að síðustu í nefndri
fréttatilkynningu og munu marg
ir vilja taka undir þau orð. Q
FIMMTUGUR
Stefán Reykjalín
STEFÁN REYKJALÍN bæjar-
fulltrúi á Akui'eyri vax'ð fimm-
tugur 9. október. Hann er bygg-
ingameistari að atvinnu og hef-
ur staðið fyrir smíði ýmissa
þeirra stórhýsa, sem mestan
svip setja á höfuðstað Noi'ðui'-
lands, enda mikill atoi'kumað-
ur. Síðustu árin hefur hann tek-
ið vaxandi þátt í opinberum mál
um bæjarins. Auk þess að skipa
eitt af sætum Framsóknarflokks
ins í bæjarstjói-n kaupstaðarins,
er hann í óteljandi nefndum og
ráðum bæjarins, sem of langt
er að rekja, og nýtur trausts
boi'garanna.
Stefán Reykjalín er hreinlynd
ur maðui', baráttuglaður og á-
hugasamur um framfaramál
bæjar og héraðs. — Hann er
kvæntur ágætri konu, Guð-
björgu Bjarnadóttui', og eiga
þau myndarlegt heimili í Holta-
götu 7.
Dagur sendir Stefáni og fjöl-
skyldu hans beztu árnaðaróskir
í tilefni afmælisdags húsbónd-
ans. Q