Dagur - 27.02.1965, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
• Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Preritverk Odds Bjömssonar hi.
Hafísinn
NORDLENDINGAR muiia naum-
ast eltir hafís síðan 1918, en Jjá fyllti
hann flóa og firði. Nú berast af því
fréttir, að hafís sé meiri hér við land
en í áratugi og samjelld ísbreiða fyr-
ir öllu Nörðurlandi, allt frá Vestfjörð
urn. Frá Siglunesi er ísinn aðeins 4
mílur út og Grímseyingar sáu ís-
breiðuna í norðri með berum aug-
um og ísjaka á stangli ttpp við land
í gærmorgun. Út af N.-Austurlandi
er lengra í ísröndina en þó talið, að
straumar hrífi ísinn með sér suður
með Austurlandi. Af fréttum saman
lögðum í gær, má búast við, að „hinn
forni fjandi“ leggist að ströndum
norðan og austan innan skamms, ef
vindátt breytist ekki. En hversu eru
menn undir slíkt búnir? Vörubirgðir
munu allmiklar af ýmsum tegund-
um, en ef skipaleiðir lokast mun þess
brátt verða vart á óþægilegan hátt,
þótt aðrar samgöngur séu nú full-
komnari en áður, bæði með flugvél-
um og bifreiðum. I’ess er að vænta
af þeim, sem annast hina miklu, við-
skiptalegu aðdrætti, láti hendur
standa fram úr erntum og afli þeirra
fariga, sem nauðsynlegust eru, mið-
að við siglingateppu af völdum íss,
á meðan tími er til.
á Akureyri
.MÖRG félög unnu að ]>ví sameigin-
lega í fyrrasumar, að koma á vín-
lausri fjöldasamkomu í Vagíaskógi
og tókst ]>að svo vel að sómi varð að.
í framhaldi af því hafa ýms félaga-
samtök nú beitt sér fyrir bindindis-
viku á Akureyri og hefst hún á morg
un, svo sem getið liefur verið. Hún
á að vekja almenning til þátttöku og
hugleiðinga um áfengismálin, og ef
gengið er út frá því að hér sé hægt
að tala um áfengisböl, og því munu
fæstir neita, ætti bindindisvikan að
njóta mikillar hylli, stuðnings allra
góðra manna og mikillar þátttöku
almennings.
Bæjarblöðin hafa lofað að veita
bindinsvikunni stuðning sinn og sér
þess nú þegar rnerki. Eru ýmsir tií
kvaddir að segja álit sitt á þessiun
málum og aðrir gera það ótilkvaddir
og ber að þakka ]jað. Hvert mál þarf
að rekja til rótar, eftir ]>ví sem unnt
er og benda á ráð til úrbóta. En veru
Icgar úrbætur fást ekki í þessum mál
um fyrr en almenningsálitið vaknar
af þeim Þyrnirósarsvefni, sem það nú
sefur.
BINDINDISVIKAN: !
Ég verð að atlilægi!
Sumaráætlun Flugiélags íslands milli landa 1965
Fólk utan af landi kemst samdægurs til útlanda
MAÐUR nokkur kom til lækn-
is og kvartaði um verki fyrir
hjartanu. Eftir að læknir hafði
athugað manninn, gaf hann
þann úrskurð, að liann mætti
ekki bragða áfengi.
„En góði læknir, hvað held-
urðu að vinir mínir segi, ef ég
hætti að taka mér glas með
þeim og gerist bindindismaður.
Það er ekki hægt, ég verð að
athlægi.“
Þannig hugsa margir. Það er
erfitt að hætta fyrri lífsvenjum
í sambandi við áfengi og breyta
til. Mannkindin á erfitt með að
afsala sér nautnum, sem hún
hefur vanist.
Viðhorf unga fólksins er mik-
ilvægt í þesu efni. Segja má,
að meðan drykkjuskólar eru
starfræktir fyrir það á skemmti
stöðum, horfi það mál ekki væn
lega. Og vissulega er tæplega
hægt að tala um almenna bind-
indissemi æskunnar nú til dags,
þó að þar séu margar góðar
undantekningar. Þó er það æsk-
an fyrst og fremst, sem bindind-
ismcnn verða að snúa sér til,
því að meiri von er til að unga
fólkið temji sér hófsemi í þess-
um efni, en þeir sem ramm-
flæktir eru í óheillavenjum
úfengisins.
Síðasíliðið ár var selt áfengi
í landinu fyrir 319 milljónir
króna. Fyrir þá upphæð hefði
mátt byggja 40 stóra skóla I
landinu eða aðrar hliðstæðar
framkvæmdir. En þessa upp-
hæð hafa landsmenn lagt á sig
sem aukaskatt af frjálsum vilja
oft til að geta drukkið frá sér
vitið. Það er furðulegt, þegar
hugsað er um þeíta af fullri
gát.
Bindindisvikan er haldin til
að undirstrika það, að bindindis
menn eru óánægðir með þá þró
un, að stöðugt eykst áfengis-
neyzlan í landinu. Þeir vilja
kveða sér hljóðs til að ailur al-
menningur staldri við og lilusti
á mál þeirra. Og vart verður
öðru trúað, en að fjöldi foreldra
í landinu vilji taka hér í sama
streng vegna barna sinna. Fáir
foreldrar vilja sjá á eftir börn-
um sínum út í svall og óreglu.
Mikil áfengisnautn þjóðarinn
ar er í ósamræmi við heiibrigða
skynsemi og hættuleg þjóð-
fresli okkar. Samvizka þjóðar-
innar þarf að vakna. Við meg-
um ekki við því að glata nein-
um starfsmanni frá uppbygg-
ingu landsins.
„En ég verð að athlægi, ef ég
gerist bindindismaður.11 Þannig
hugsa alltof margir. Þó eru þess
nokkur dæmi, að menn hafa
breytt til með góðum árangri,
og þolað háðsglósur fyrri félaga.
Og sumir þessir menn hafa orð-
ið ágætir starfsmenn bindindis-
málsins.
Það sem vantar í dag er heil-
brigt almenningsálit í þessu
efni. Amenningsálitið er slappt
og í skjóli þess hefst við alls
konar ósómi í áfengismálum.
Bindindisvikan vill láta rödd
sína liljóma til sem flestra til að
vinna að heilbrigðu almennings
áliti í þessu efni. Og þess er að
vænta að bæjarbúar sýni það,
að þeir meti þessa viðleitni fé-
lagssamtaka þeirra, sem að
bindindisvikunni standa.
Einkunnarorð hennar er:
BINDINDISSÖM ÆSKA. —
ALGAÐ ÞJCÐ.
ALLTAF er eitthvað verið að
ræða og rita um bindindismál
hér á voru landi. Og er svo að
skilja, að ýmsir vilji, að minna
sé drukkið í landinu. Hér í bæ
á nú innan skamms að hleypa
af stokkunum bindindisvjku. Er
það vel farið. Nokkur félög
ásamt æskulýðsráði munu
standa að viku þessari og án efa
mun hún þjóna sínum tilgangi
vel. Er hér farin sú leiðin gegn
áfengisneyzlunni, að vekja al-
menningsálitið og fá það í lið
með sér gegn áfengisbölinu. Á
þennan hátt er hægt að fá miklu
framgengt. En hægt væri að
áorka miklu meiru, ef ekki
væru til þeir menn, sem vinna
beinlínis gegn störfum þessarar
ágætu bindindishreyfingar. Hér
á ég við þá tegund manna, er
selja unglingum innan 21 árs
aldurs vín.
Fullvíst má telja að hér eiga
höfuðsök þjónar á veitingarhús-
um. Skeytingarleysi þeirra er
hörmulegt. Þeir spyrja menn
við og við, hvort þeir séu orðn-
ir 21 ái's og undantekningar-
laust svara tilvonandi kaupandi
„já“, og þar með er málið út-
rætt. Kaupandinn fær vín eftir
beiðni. En hvað, ef barþjóninn
segir, að hann fái ekki vín? Þá
fer kaupandinn að stæla við
þjóninn og endirinn verður oft-
ast sá, að þjónninn lætur tilleið-
ast, til þess að forðast rifrildi
eða, ef hann neitar, þá er leitað
til næsta þjóns, sem ekki er tal-
inn eins erfiður viðfangs, Alger
neitun um sölu víns til unglinga
mun fremur heyra til undan-
tekninga á veitingahúsum vor-
um því að ekki er komin á passa
skylda í landinu, og þjónum
ekki í sjálfsvald sett hverjum
þeir selja áfengi. Unglingum
innan 21 árs má ekki selja vín.
Á SUMRI komandi munu flug-
vélag Flugfélags íslands fljúga
fleiri ferðir milli íslands og út-
landa, en nokkru sinni fyrr. Auk
hinna daglegu ferða til Glasgow
og Kaupmannahafnar, þriggja
beinna ferða milli Reykjavíkur
og London í hverri viku og
þriggja ferða í viku milli ís-
lands, Noregs og Danmerkur,
flugferða til Færeyja og Skot-
lands, tekur félagið upp þá ný-
breytni, að fljúga beinar ferðir
milli Reykjavíkur og Kaup-
mannahafnar.
Morgunferðir og síðdegisferðir
til útlanda.
Eins og að undanförnu, verð-
ur brottför flugvélanna til Glas-
gow og Kaupmannahafnar kl.
8:00 að morgni.
Sú breyting verður hinsvegar
á brottfarartíma flugvéla til
Noregs og Danmerkur, að í stað
þess að fara frá Reykjavík að
morgni, verður brottfarartími
Það eru landslög, og þeim ber
þjónustufólkinu að hlíða.
Þið, þjónustufólk á veitinga-
húsum, sem hafið áfengissölu
með hendi! Viljið þið liggja und
ir almenningsáliti sem þessu?
Viljið þið tilheyra þeirri stétt
manna, sem vinnur að því að
naga undan rótum íslenzkrar
menningar og íslenzkrar æsku?
Nemandi.
ORÐSENDING
ÞAÐ ERU vinsamleg tilmæli
garðyrkjumanns bæjarins, að
unglingar og krakkar hætti
þeim hvimleiða ósið að henda
allskonar rusli og grjóti út í
andapollana. Einnig væri óneit-
anlega æskilegt, ef hægt væri
að draga úr, eða helzt af öllu
koma í veg fyrir bréfaruslið,
sem dreyft er um allan bæinn,
en einna mest ber á við anda-
pollana. Þá mætti vekja athygli
húsbyggjenda og verzlana á því
að varast að láta pappír og stopp
fjúka burt úr kössum sem verið
er að taka upp úr vörur eða efni
til bygginga. Er hér verkefni fyr
ir Fegrunarfélag bæjarins að
glíma við. Ekki væri heldur úr
vegi að kennarar í barna- og
unglingaskólum b æ j a r i n s
reyndu að koma æskunni í
skilning um að ósæmilegt sé að
fleygja bréfum og hverskyns
rusli á götur bæjarins eða al-
menningsgarða, og aðra friðaða
reiti í bænum. Þessum reitum
verður líka að hlífa við umferð
og sparki, einkum í gróandan-
um á vorin eða meðan jörðin er
mjög blaut. Stallarnir meðfram
kirkjutröppunum eru og hafa
lengi verið, gott sýnishorn af
hraklegri umgengni. □
þeirra kl. 14:00 og aðra daga kl.
16:00.
Beinar ferðir til Kaupmanna-
hafnar verða á laugardögum;
brottför frá Reykjavík kl. 16:00.
Beinar ferðir frá Kaupmanna-
höfn til Reykjavíkur verða á
sunnudögum.
Það eru þessar síðdegisferðir
til útlanda, ásamt tilkomu hinna
nýju „Friendship“ skrúfuþotu
Flugfélagsins til innanlandsflugs
sem gerir farþegum frá ísafirði,
Akureyri, Austfjörðum og Vest
mannaeyjum, mögulegt að ferð-
ast samdægurs heiman að, til á-
kvörðunarstaða á Norðurlönd-
um.
Sem fyrr segir, verða þrjár
vikulegar ferðir milli Reykja-
víkur og London, án viðkomu
annarsstaðar, auk hinna daglegu
ferða um Glasgow. Brottfarar-
tími beinna flugferða til Lond-
on verður kl. 9,30.
Færeyjaflug
Áætlunarflugferðir Flugfélags
ins til Færeyja munu hefjast 6.
maí. Færeyjaflugi verður í sum
ar hagað þannig, að frá Reykja
vík verður flogið á fimmtudög-
um, til Færeyja og þaðan sam-
dægurs til Skotlands. Á föstu-
dagsmorgnum verður flogið frá
Skotlandi til Færeyja og þaðan
samdægurs til íslands.
Fimmtán ferðir
Alls munu „FAXAR“ Flug-
félags íslands fljúga firrimtán
ferðir í viku frá Reykjavík tjl
Á KLÖPPINNI vestan við-hús-
in Glerárholt 1 og Sæborg í
Glerárhverfi, er braggi sem
byggður var á stríðsárunum.
Fyrir nokkuð mörgum árum
síðan brann allt úr honum, sem
brunnið gat, og stóð eftir járn-
grind með blikkplötum, allt
meira og minna skakkt og bjag-
að af hitanum, og gefur það
auga leið, að blikkfestingar
hafa veikzt af þessum ástæðum
og svo hafa vindar og rið ekki
bætt um á umliðnum árum.
Fyrir fjórum árum síðan byrj
aði að fjúka ein og ein plata úr
bragganum, í vondum veðrum,
og var þá strax tilkynnt yfir-
völdum bæjarins, og komu þau
á staðinn og gáfu þá yfirlýsingu
á staðnum, að bragginn væri
hættulegur umhverfi sínu. Síð-
an hefur þetta oft endurtekið
sig í vaxandi mæli, og jafnan
tilkynnt réttum aðilum, með
útlanda á sumri komandi. Sá
ferðafjöldi, ásamt breytilegum
brottfarartímum (morgunferð-
um og síðdegisferðum) miðar
að bættri þjónustu og fjölþætt-
ari við farþega félagsins.
Vorfargjöld Flugfélags íslands.
Með tilkomu sumaráætlunar
millilandaflugs hinn 1. apríl,
ganga jafnhliða í gildi hin hag-
kvæmu vorfargjöld félagsins
milli landa. Slík fargjöld, sem
félagið gekkst fyrir að yrðu tek
in upp á flugleiðum milli ís-
lands og annarra Evrópulanda,
hafa reynst mjög vinsæl, enda
hafa margir landsmenn notfært
sér þau til sumarauka í suðlæg-
ari löndum.
Austfirzkar konur
vildu Dettifossvirkjun
„í tilefni fundar um væntan-
lega stórvirkjun á íslandi sem
haldinn verður á Akureyri 8.
júlí n.k., vill aðalfundur Sam-
bands austfirzkra kvenna lýsa
yfir, að hann styður þá skoðun
og er samþykkur þeim rökum,
sem færð hafa verið fyrir því,
að slíka virkjun beri frekar að
staðsetja við Jökulsá á Fjöllum,
en við Þjórsá. Fundurinn álítur
þetta svo mikilsvert atriði fyrir
framtíð byggðanna á Norður-
og Auslurlandi, að hann telur
sér skylt að vinna að því, að
konur á Austurlandi ljái þessu
máli lið eftir beztu getu.“
(Gömul fundarsamþykkt Sam
bands austfirzkra kvenna).
litlum árangri.
En því er ekkert gert úr því
að allir eru sammála um, að
ástandið sé óviðunandi? Því er
þetta ekki rifið, áður en stór-
slys hljótast af? Eða er kannske
verið að bíða eftir því? Annars
gætu hlutaðeigandi yfirvöld
skoðað ástandið enn einu sinni,
til að sannfærast.
En við, sem við þetta búum,
erum orðriir langþreyttir á að
standa úti á óveðursnóttum við
að bera farg á brak og binda
niður lausar járnplötur, eins og
við höfum oft orðið að gera til
að verja eigur okkar skemmd-
um. Og nú í síðasta vestanroki,
þá litum við inn í braggann og
sáum hvernig hann gekk til í
kviðunum.
Burt með braggann, — og það
strax.
íbúar í nærliggjandi
húsum.
Eiríkur Sigurðsson.
BINDINDIS VIKA N:
Bindindisvikan og barþjónamir
Sofandaliáttur yfirvalda Akureyrarkaupstaðar
gagnvart sumum íbúum bæjarins
1 RONALD FANGEN
IEIRÍKUR HAMAR
| Skáldsaga
!<HílSl>lWHKH>öWÍH5 16
ingar sínar! — En á hinn bóginn var svo þessi náunginn, sem
hafði gert sér slíkt far um að vingast við hann, Eirík! Leitað
eftir viðskiptum við hann! Þetta hafði í rauninni furðað
Eirík, þar sem Rútur hlaut fyrir löngu að hafa aflað sér
þeirrar lögfræðilegu aðstoðar sem hann hefði þörf fyrir. —
Fengið hann með sér í drykkjusvall og spilamennsku nætur-
langt, og tekið þátt í klámi og kynóraspjalli! Og þetta allt í
tvísettum tilgangi: — Að múta honum með tekjum og gera
hann „einverstanden" í ástabralli sínu, svo að ekki yrðu
nein óþægindi eða agnúar, þótt systirin leitaði til hans. Og
Elín nærri því hvarf í allan þennan ósóma. Það var hann
sjálfur, Eiríkur, sem var svívirtur og svikinn. Og hatrið og
fyrirlitningin, sem hann beindi gegn sjálfum sér fyrir að
hafa svallað, heimskað sig og vanvirt í samvist með Rúti,
beindist nú með margföldum krafti gegn þorparanum og
þrælmenninu, sem leikið hafði á hann og skemmt sér við
að svipta hann vopnum og gera hann að athlægi.
En hér skyldi honum samt sem áður hafa skjátlazt! Þar
skyldi Eiríkur snúa á hann. Öll hans lögfræðilega eðlishvöt
glaðvaknaði, hann yrði að þaulkynna sér þetta, svo að séð
yrði, hvernig hann ætti að snúa sér. Hann reis upp í stóln-
um og tæmdi glas sitt. Svo stillti hann sig og var eins róleg-
ur og svipmildur og honurn var freksat unnt, og tók að
spyrja hana.
— Þú hittir hann í Lundúnum?
— Já, pabbi vildi, eins og þú vissir, að ég skyldi dvelja
eitt ár í Bretlandi. Og fyrir liðugu. misseri hitti ég hann
þar. Það var kvöld eitt í norska klúbbnum.
— Og síðan?
— Ég var ekkert sérlega hrifin af honum í fyrstunni. En
hann — Já . .. .
— Hvað er þá um hann, finnst þér?
— Það er ekki hægt að standast hann, sagði hún og roðn-
aði. (Þessi skyndilegi roði í bleiku andliti hennar hrærði
Eirík.) — Eg gat ekki komizt undan. — Hann vildi fá mig.
Nú varð hún eldrauð af blygðun.
— Varðst þú ástfangin af honum?
— Ég hlýt að hafa verið það, sagði hún hægt. Og síðan
hratt. — Víst varð ég ástfangin af honum. Ég gat ekki án
hans verið. Ég hefði farið með honum hvert sem væri. Og
þegar hann bað mig um að fara heim með sér, sagði ég
undireins já. Það var ekki neitt að hika við.
A ný varð þögn, óhugnanleg og kveljandi:
— Það stoðar ekki, ég verð að segja það. Hann hefir sagt,
að við skulum gifta okkur. En nú vill hann jiað ekki. — Og
nti er ég með barni.
— Hefir hann skriflega boðið þér hjónaband?
— Já, sei-sei já. Eflaust fjórum sinnum.
— Hefir þú þessi bréf?
— Já, ég hef þau.
Eiríkur tók sér þetta allt mjög nærri. Honum skildist.nú,
að hann hefði allt frá upphafi vitað, að þannig hlyti í þessu
að liggja. En samt var hann algerlega lamaður af þessu,
han gat ekki hugsað, og vissi ekki hvað segja ætti, þótt líf
lægi við. Lömunarsvipurinn á andliti hans gerði systur hans
órólega og allt að því skelkaða. Henni var eins farið og öll-
um þeim, sem trúað hafa öðrum fyrir einhverju saknæmu
sem þeir hafa framið eða lent í, — þeir hafa í svipinn ekkert
mat á þessu sjálfir og búast við að geta lesið björgun sína
eða dóm í andliti hins. Og svipur Eiríks staðfesti ugg henn-
ar og ótta og svipti hana allri von. í flughasti bar hún þá
saman í huganum, Eirík og Rút, og þótt Eiríkur væri gáf-
aður og sterkur og duglegur — hann hlaut þó að tapa gegn
Rúti, því hann var hrottalegri og sterkari en nokkur annar,
hún hafði sjálf orðið að gefast upp fyrir honum. Hún elsk-
aði og dáði framar öllu öðru ruddalega krafta hans — það
væri allt að því móðgun við ást hennar, gæti einhver unnið
á hinum. Hún hafði að vísu vonað það, en það var fánýt
von. Hún var algerlega ofurseld Rúti. Og hún vissi að gegn
honum reyndist allt fánýtt og gagnslaust. Hér var aðeins
ein leið fær á þessum vettvangi: að deyja. Og þessi dauða-
kyrrð var alveg óbærileg. Hún gat ekki þolað að horfa á
steingervt, sviptómt andlit Eiríks, hún fór að gráta.
Hún hágrét ofsalega, tárin streymdu úr augum hennar, á
svipstundu var allt andlit hennar hrukkótt og grátbólgið.
Og auðvitað: þetta þoldi Eiríkur ekki. Hann stóð upp og
tautaði: — Gráttu ekki Elín, og tók síðan að reika um gólfið.
Nú komu hugsanirnar hraðstreymandi, liann hugsaði
þær, og lét þær svo flak.ka og komst hvergi með þær. Auð-
vitað var hann hreint og beint siðferðilega hneykslaður á
því, að systir hans skyldi vera léttúðardrós, en hann lét það
ekki ná festu, því í hamingju bænum: hvað er léttúð, hún
elskaði hann, það værfþví frekar álaga-æði. Hún var orðin
fullvaxta, ekki gat hún gert að því, og heldur ekki gat hún
gert að því, að ásthneigð býr í fullorðnu fólki. Hann lét
því siðferðilega hnevkslun sína og bræði bitna á Rúti, —
var það ekki skipulagt svínarí slíkar kvennaveiðar án allr-
ar ábyrgðar, — lostafull skepna! Hann hafði aðeins notað
sér hana, — ogsvo er á reynir, vill hann ekki kvænast henni.
— Þannig hugsar Eiríkur. — En er honum sjálfum ekki eins
farið? hann vildi ekki kvænast Edith. Jæja, en hann hafði
heldur aldrei lofað því. Það gerði Rútur. Og Elín var með
barni. — Myndi Éiríkur kvænast Edith, ef hún væri með
barni? Hugsunin ein féll yfir hann eins og óskynjanleg
gæfa, — honum var það ótvfrætt og óhagganlega ljóst: —
hann myndi aldrei, aldrei, hvernig sem allt horfði við, kvæn-
ast Edith. Hvað ætti hann þá að segja um Rút? En samt —
þetta var ekki svö einfalt. Hvert var takmark Rúts með því
að kvænast ekki? Eiríkur hafði aldrei sagt Edith að hann
elskaði hana, aldrei haft neitt fyrir því að ná samförum við
hana, aldrei tælt hana með gervi-blíðmælum af neinu tagi.
Það sem þeim fór á milli voru köld og hrein ástabrögð. Og
hann hafði eina ástæðu til að kvænast ekki. Hver var hún
annars?
Honum gramdist þessi spurning afskaplega, — hvað fyrir
honurn vakti, kom engum við, en Rútur hefir enga ástæðu
(Elín snökti), og hann skyldi verða að kvænast! Hann skyldi!
Hann skyldi verða neyddur til þess! — Æ, þessi grátur. Hann
varð að hugsa sér hana sem smátelpu, og hann varð afar
skelkaður, því nti varð hann að minnast móður sinnar og
veiks föður'síns. — Þessu varð að kippa í lag, þau mætti ekki
svívirða með þessu. Ekki eiginlega sökum þess að það myndi
beinlínis valda þeim óhamingju, heldur sökum annars og
miklu verra: Þetta var með öllu ófært, mætti alls ekki koma
fyrir, það væri sumt sem ekki mætti gerast, því það væru
hrein svik gegn þeim heimi, sem foreldrar hans hefðu mynd-
að og aldrei brugðist, gegn verðmætum sem þau hefðu skap-
að, og þau Elín bæði höfðu viðurkennt svo fúslega og af-
dráttarlaust, að eitthvað óbætanlegt myndi ske, yrði ekki
ráðið fram tir þessu.
— Gráttu ekki meira, Elín, sagði hann og nam staðar sem
snöggvast fyrir framan hana, það stoðar ekkert. Við skulum
heldur hugsa okkur dálítið um.
Svo hélt hann áfram að ganga um gólf, — var þetta annars
ekki talsverð taugaæsing í honum. Leiðinlegt var þetta auð-
vitað, en leiðindin, fólust þó mest í ósönnum og raunveru-
lega afnumdum siðferðisreglum. Nú var meðal sæmilegs
fólks ekki talið neitt brotlegt í því, þótt fullorðin kona hefði
mök við ástmann sinn óg ætti barn með honum utan hjóna-
bands. Skömmin væri aðeins þjóðfélagsleg. — Þessu mætti
annars ráðstafa hljóðlega og í kyrrþey, svo að alls ekkert
bærist út. — Gæti hann sagt þetta upp í opið andlit föður
síns? Væri þetta meining hans sjálfs? Auðvitað ekki.
— Elvað hefir þú hugsað þér, að ég ætti að gera í þessu?
sagði hann og brýndi róminn svo mjög, að hann varð sjálfur
skelkaður. Og Elín hrökk við í stólnum og leit skelkuð á
hann — og fór aftur að gráta.
— Ég veit ekki, stamaði hún, ég varð bara að tala við ein-
hvern.
Hann gekk til hennar og strauk um hár hennar. Honum
fannst hann vera í megnustu vandræðum og vanbjarga.
— Gráttu ekki, — ég er ekki reiður við þig. En ég er sár-
reiður við Rút. Gráttu ekki, við skulum tala dálítið saman,
sko, bættu aftur í líkjörglasið.
Elín dreypti á glasinu og tók svo skyndilega rögg á sig.
Hún varð ákveðin á svip, eins og hann kannaðist við frá
bernskuárum hennar, hugsandi og skýr.
— Þú hlýtur að verða hálfruglaður, sagði hún, þegar ég
kem svona blaðskellandi inn til þín og kveiki í sprengju.
Þetta er auðvitað mér að kenna, því að í rauninni hef ég
alltaf vitað, að svona hlyti að fara. Ég hef aldrei haldið að
honum væri að treysta, svo að ég hefði átt að gæta mín.
— Já, það er nú auðvelt að segja eftirá, sagði Eiríkur þýð-
lega.
— Nú ertu góður, Eiríkur, sagði hjin og spratt upp og
kyssti á kinnina á honum. Stóri bróðirinn minn, sagði luin
og gekk fram á gólfið, að ég skyldi korna og flækja þig í
svona vandræðum!
— O, — við skulum ráða fram úr því, tautaði Eiríkur.
— Heyrðu, Eiríkur, sagði hún, nú skalt þú setjast í skrif-
borðsstólinn, og svo ætla ég að labba dálítið um gólfið. Nú
er komið að mér.
Eiríkur settist.
— Og svo má ég víst stela vindlingi frá þér.
Hún kveikti sér í vindlingi og stóð síðan stundarkorn við
skrifborðið. Svo fór hún aftur að réika um góltið, óróleg og
án þess að líta á hann. „ , , ,