Dagur - 26.06.1965, Blaðsíða 2

2
Reynir Hjartarsen hlaut bikarinn
Fremur lélegur árangur á 17. júní mótinu
FYRRI hluti 17. júní mótsins í
frjálsum íþróttum fór fram á
Akureyri 13. júní, en seinni
hlutinn í sambandi við hátíða-
höldin á íþróttavellinum 17.
júní.
Keppendur voru fáir í flest-
um greinum, en þokkalegur ár
angur náðist í sumum þeirra. —
Bezta afrek mótsins vann Reyn
ir Hjartarson, Þór, í 100 metra •
hlaupi. Er þetta þriðja árið í
röð sem Reynir vinnur bezta af.
rekið á 17. júní mótum á Akur-
eyri. Frjálsíþróttadeild K.A. sá-
um mótið, en mótstjóri vár :
Hástökk nietrar
Jóhann Jónsson UMSE 1,65
Reynir Hjartarson Þór 1,65
Sig. V. Sigmundsson UMSE 1,65
Stangarstökk
Kári Árnason
KA
metrar
3,25
Kúluvarp nietrar
Þóroddur Jóhannss. UMSE 13,30
Ingi Árnason KA 12,05
Ingvi Eiríksson UMSE 10,20
Kringlukast metrar
Ingi Árnason KA 36,28
Þóroddur Jóhannss. UMSE 35.06
Björn Sveinsson KA 33.06
Spjótkast metrar
Ingi Árnason KA 52,81
Björn Sveinsson KA 46,60
Mikil þatttaka í kvennamóti UMSE
Umf. Arsól og Arroðinn stigahæst
KVENNAMÓT Ungmennasam-
feápds Eyjafjarðar fór fram 12.
Hreiðar Jónsson. Gekk fram- ' í3- m- á íþróttavellmum a Lauga
landi. Veður var ágætt og mikil
þátttaka í keppninni, t.d. 16 í
100 m hlaupi. Mótsstjóri var Þór
kvæmd þess vel
allar löglegar.
og aðstæður-
Helstu úrslit:
100 m hlaup sek.
Reynir Hjartarson Þór 11,5
Þóroddur Jóhannss. UMSE 11,5
Sig. V. Sigmundsson UMSE 11,8
400 m hl. sek.
Sig. V. Sigmundsson UMSE 55,0
Baldvin Þóroddsson KA 55,6
Halldór Gunnarsson UMSE 57,1
800 m hl. mín.
Baldvin Þóroddsson KA 2.13,5.
Bergur Höskulds UMSE 2.16,4
Halldór Gunnars. UMSE 2,21,8
1500 m hlaup mín.
Baldvin Þóroddsson KA 4,30,0
Vilhj. Björnsson UMSE 4,35,5
Bergur Höskulds. UMSE 4,39,2
1000 m boðhlaup mín.
Sveit KA 2,08,2
A-sveit UMSE 2.09,2
B-sveit UMSE 2.15,9
oddur Jóhannsson.
Helstu úrslit:
10D Trcblaup
Ragna Pálsdóttir S
ÞorgeEður Guðmundsd.
M
sek.
13,8
14.0
'4x100 m boðhlaup sek.
Sveit umf. Skriðuhr. 61,9
(Srigríður Finnsdóttir, Frið-
björg Finnsdóttir, Guðveig
Búadóttir og Ragna Pálsd.
Sveit umf. Ársól, Árroðinn 67.3
Langstökk metrar.
Þorgerður Guðmundsd. M 4,27
Lilja Friðriksd. Þ.Sv. 4,11
Hástökk metrar.
Þuríður Jóhannsd. Sv. 1,25
Þorgerður Guðmundsd. M 1,25
Kúluvarp metrar.
Oddný Snorradóttir Á 7,78
Bergljót Jónsdóttir 7,51
Kringlukast metrar.
Bergljót Jónsdóttir Á 27.50
■ - . ; (Eyjafjarðarmet)
Umf. Möðruv.sóknar (M) 13
Umf. Þorst. Svörfuður (ÞSv)9
Jóhann Jónsson UMSE 40,79
Umf. Svarfdæla (Sv.) IVz
Umf. Reynir (R) 2x/\
Stighæsti einstaklingur varð Þor
gerður Guðmundsdóttir, hlaut
13 stig.
Ak.met í kringlukasti
39.62 metrar
Á ÆFINGAMÓTI KA sl. mánu
dag setti Ingi Árnason, KA, nýtt
Akureyrarmet í kringlukasti,
39.62. Eldra metið átti Óskar Ei
ríksson, og var það 39,57 m sett
árið 1952. Kastsería Inga var
mjög góð, eða 5 köst yfir 38 m.
Á sama móti kastaði Ingi spjót
inu 46,70 m og hljóp 200 m á
24,5 sek. f sveinaflokki var hlut
skarpastur Halldór Matthíasson
KA, og kastaði hann kringlunni
31,24 (kv.kr.) og spjótinu 34,97
m. Ingi er þegar orðinn mjög fjöl
hæfur kastari og miklar líkur
til, að hann verði fyrstur Akur-
eyringa til að ka^ta kringlunni
yfir ,40 metra.
Langstökk metrar
Reynir Hjartarson Þór 6,08
Friðrik Friðbjörns. UMSE 6,00
Sig. V. Sigmundsson UMSE 5.83
EFTIRFARANDI athugasemd
hefur borizt frá KDA til birt-
ingar:
„Miðvikudaginn 23. júní s.l.
birtist í blaði yðar frásögn af
knattspyrnukappleik milli ÍBA
og KR, er fram fór sunnudag-
inn þar á undan, 20. júní.
Slæm hegðun unglinga á
áhorfendasvæðinu er áhyggju-
efni og þarf að batna, og opin-
ber gagnrýni á starfsmenn kapp
leikja, svo sem dómara, verður
einnig að vera á þann veg, að
nafn bæjarins, sem íþróttabæj-
ar, veki áhuga til íþróttaheim-
sókna, en ekki hið gagnstæða.
Þessvegna skal bent á eftirfar-
andi:
í fyrrnefndri grein er gerður
að umtalsefni þáttur dómarans
í leiknum og því slegið föstu,
að úrslit leiksins hafi á honum
'Liljá Friðriksd. Þ. Sv. 26.29
STIG MILLI FÉLAGA stig.
Umf. Ársól, Árroðinn (Á) 22V4
-Umf. Skriðuhrepps (S) 14
segir álit sití
oltið. — Þessi fullyrðing verður
að teljast hæpin og er engan
veginn sanngjarnt að afsaka
hrakfarir heimaliðsins með slík
um skrifum. Gagnrýni er nauð-
synleg, en nokkuð verður að
hafa gát á, er dómar eru upp
kveðnir, að þeir í tilvikum sem
þessum, skaði ekki persónu
þeirra, sem leggja á sig það
erfiði að stjórna í knattspyrnu-
leik.
Það væri ekki úr vegi að
hvetja íþróttaforustuna til að
gefa gaum málefnum, er varða
dómara og mætti þá eflaust
margt betur fara og skrif sem
ofan nefnd, þyrftu þá ekki að
líta dagsins ljós.
Að öðru leyti er skylt að færa
S. B., er oftlega ritar á íþrótta-
síðu Dags, þakkir fyrir sann-
gjörn skrif og mjög viturleg." □
- Skólaslit í Ólafsfirði
(Framhald af blaðsíðu 1.)
prófi að þessu sinni, og hlaut
Róslaug Gunnlaugsdóttir hæstu
einkunn 9,26, sem var jafnframt
hæsta eink. yfir skólann. Næst
hæstu einkunn 9,22 fékk Helga
Pálína Brynjólfsdóttir í 5. bekk.
Skólastjóri veitti þeim börnum
bókaverðlaun, er sýndu beztan
heildarárangur við barnapróf.
Þau hlutu Róslaug Gunnlaugs-
dóttir og Guðmundur Ólafsson.
Þá hlutu einnig bókaverðlaun
piltur og stúlka fyrir mestu eink
unnahækkun frá fyrra ári i móð
urmáli og reikningi. Voru það:
Bryndís Sigursteinsdóttir og
Gunnlaugur Jón Magnússon.
Er skólastjórinn hafði afhent
börnunum prófskírteini, mælti
hann til þeirra hvatningarorð
og bað þau að duga vel svo að
störf þeirra mættu verða landi
og þjóð til blessunar. Að skóla-
sliturn loknum var opnuð sýn-
ing á handavinnu, teikningum,
vinnubókum og skrift nemenda.
Var þar margt fallegt og vandað
að sjá. — Sýningin var einnig
.Qpin § sunnudaginn.
Um daginn og veginn
„LOG UNGA FOLKSINS ', OG
NÝ LISTAFYRIRBÆRI
Mér hafa borzt hinar fáránleg-
ustu sögur um þátt útvarpsins,
„Lög unga fólksins“ á miðviku-
dagskvöldum. Eg hafði aðeins
stöku sinnum lagt eyra við þess
um þætti, en varla nokkru sinni
mér til ánægju.
Nafn þáttarins höfðar til unga
fólksins í landinu og kynnir á-
huga þess og kunnugleika á
sviði söngs og ljóða, því að lög
unum fylgja oftast einhver ljóð.
Og svo hlustaði ég á allan
þáttinn eitt kvöldið fyrir
skömmu. Stjórnandinn talaði
reyndar aðallega íslenzku! En
annars skyldi enginn ætla að
það væri söngelska, söguþjóðin
íslenzka, sem þar væri að
skemmta æsku sinni. Að vísu
flutu víst tvö íslenzk verk með,
„Bláu augun“ og „Fyrsti koss-
inn“ en þau þó bæði í orði og
tóni lítt skiljanleg sem íslenzka.
Enskan var annars allsráðandi
í textum, víða svo endurtekið
stagl að mér datt í hug „Sagan
af heimskum strák“. Hann átti
að selja 6 feitar gæsir, en kunni
ekki að telja nema upp í þrjá.
Svo taldi hann í hendur kaup-
andans. „Ein, tvær, þrjár og aft-
ur ein, tvrer, þrjár!“ já, þær eru
áreiðanlega þrjár!“ — Einstaka
lag hljómaði þægilega, til falleg
rödd, en mest bar á smellum og
glamri, hljómstríðni, háreisti og
röddum, sem reyndu að garga
í stað þess að skila fögrum söng
tónum. Og þótt ekki væri ég
við sjónvarp, sá ég fyrir mér
hljómsveitir, samsafn ungra
manna: fáránlega klædda, með
flaksandi hárlubba, villimann-
lega afskræmdir í andliti og til-
burðum við tónlistarstarfið!
Hamingjan hjálpi okkur, hvar
erum við að lenda? Er það þetta,
sem íslenzk æska elskar og að
hyllist og vill láta aðra njóta
með sér? Það er svo sem ekki
þess að vænta, að þarna heyrist
„ísland ögrum skorið“, „í svana
líki lyftist moldin hæst“ — eða
annað af slíku tagi (e.t.v. hugs
að sem danslagaþáttur?), en að
þátturinn skuþ vera svo fjar-
legur — í flestu — öllu því sem
íslenzkt er það er alvarlegt mál
og sannarlega ekki stuðningur
íslenzkri tungu, eða menningu,
íslenzku þjóðerni.
Er það „dátasjónvarpið", sem
hér hefur miklu valdið? Og
hvað gerum við til að vega upp
á móti?
íslenzk dregurlög með íslenzk
um texta hafa stundum „slegið
jí gegn“ og reynst vinsæl um
tíma, en nú er allt slíkt — frem
;ur en oft endranær — snöggum
breytingum háð. Hjá stórveldun
'um, eins og t.d. Bandarikjun-
um, er framleiðslan ör og kynn
ingin örugg og markviss. En gæt
um við, þótt smá sé þjóðin, ekki
líka nokkuð, ef við ættum það
markmið að viðhalda íslenzkri
menningu í ljóði, tónum og fram
setningu?
Mætti ekki færa þennan þátt
í íslenzkara form, fá einhvern
lciðandi kraft að honum. Ungl-
ingar eru leiðitamir og gjarnir
að taka hver eftir öðrum, vilja
ekki skera sig út úr.
Og hér virðist viku eftir viku
„sami grautur í sömu skál.“ —
Sannarlega gætu þau: Jón Múli,
Magnús Pétursson, Tómas Guð-
mundsson, Kristján frá Djúpa-
læk, Elly Vilhjálms og Ragnar
Bjarnarson skapað okkur góð-
an þátt af „Lögum unga fólks-
ins“, ef tóm fengju til og að-
stöðu að semja og flytja. Og
þótt þessi séu til nefnd er vitað,
að margir fleiri hérlendir, búa
yfir ágætum hæfileikum til að
skara fram _ úr flestum—þei-niy
sem nú eru, gegnum útvarpið,
látnir afmanna íslenzka æsku á
miðvikudagskvöldum. — En að
loknum þessum skrallþætti, um
rætt miðvikudagskvöld var leik
ið: „Fjalladrottning móðir mín“
Hvílík viðbrigði! Það var eins
og bæn um fyrirgefningu — til
Fjallkonunnar, Söguþjóðarinn-
ar. Og fvrir mér var það sem að
vakna af hroðalegum draumi,
naumlega sloppinn úr mannætu
pottinum, þar sem frumstæðustu
villimenn höfðu með glamri og
djöfladansi umkringt mig hlakk
andi yfir bráðinni (þó líklega
seigur undir tönn!) — en
skyndilega vaknaður lieima í
friði, tign og fegurð íslands, við
lækjarnið- og lóusöng, — „dýrð-
in — dýrðin“.
En unga fólkið kann að meta
annað en glamrið, gargið og
enskustaglið. Berið saman við-
brögð þess í danssalnum: þegar
bítlahljómsveitinni hefur „tek-
ist upp“, ætlar allt að tryllast:
argar, grætur, hlær, slítur og
brýtur! Og svo þar sem af prúð
mennsku er leikið og af fegurð
artilfinningu sungið t.d. „Brúð-
kaupið (þótt texti sá hneyksli
suma). Þvílíkur reginmunur á
viðtökum, á fögnuði dansfólks;
annars vegar frumstæð, af-
skræmd villimennska niðurríf-
andi, en hinum megin prúð-
mennska, upplyftandi gleði. Hjá
hvorum tveggja á að vera list,
en listin er á villigötum víðar
er þar, sem niálverk apans voru
af listdómurum talin snilldar-
verk nýrrar liststefnu. Hið
frumstæða, fjarstæðukennda er
lyft til viðurkenningar, jafnvel
háværrar aðdáunar, sbr. bítla-
tízkuna: útlit frummannsins, er
ekkí hefur enn náð svo langt að
beita skærum, jafnvel ókunnug
ur sápu og greiðu. Málarinn, er
ekki hefur áttað sig á, að aug-
un liggja sitt hvoru megin við
nefið og atomskáldið, sem hafn
ar formreglum og þykist hafa
fundið eitthvað meira og feg-
urra; „með leyfi forseta“, eitt af
handahófi:
„Sylvía smart, Sylvía pen.
Sylvía fín.
Sylvía með gullkeðju
tvöfalda.
Sylvía með tvöfalda
gullkeðju.
Sylvía smart. Sylvía pen
Sylvía dýr.“
Dásamlegt! hrópa menn, og
aumka þann sem bara sagði:
„Vorboðinn Ijúfi fuglinn trúr
sem fer.
með fjaðrabliki háa vegaleysu
í sumardal að kveða kvæðin þín.
Heilsaðu einkum ef að fyrir ber
engil með húfu reuðan skúf í;
peysu
Þröstur minn góður, það er
stúlk mín“.
Og hvað virðist ykkur svo um;
„elektrónisku“ tónlistina? |
En fráleitasta tízku-listafyr-
irbærið virðist með þó „bítlarn
ir“, sem afskræma útlit sitt
(jafnvel fallegir drengir norður
á Akureyri!), og með orgum og
öðrum stórhættulegum hávaða
æra og afvegaleiða börn og ungt
fólk. Síðasta útvarpsfréttín af
þeim vettvangi er frá Skotlandi,
þar sem frá skemmtun „bítl-
anna“ 40 ungar stúlkur voru
fluttar burtu í yfirliði og ósjálf
bjarga! Svo slæmt er það ekki
hér að þessu, en eru þeir, höfuð
paurarnir ekki væntanlegir til
Islands í sumar?
Eg hefi átt tal við hítlana, þ.'e.
hina íslenzku eftirlíkingu, um
músík þein;^ og.framkomu og
fengið svarið: „Þetta er það, erí
unga fólkið vill“. En er það
heppilegt að unga fólkið fái allt,
T -fEtmakaleká blaðsiðu 7)-,