Dagur - 30.08.1968, Blaðsíða 4

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
„Við erum sælir
r £ ,iVl r f f
ut ¥10 IS
í HVERT SINN er fréttir berast úm
kúgun þjóða eða skerðing sjálfsagðra
mannréttinda með ofbeldi, fer hroll-
ur um okkur fslendinga og alla þá,
sem unna lýðfrelsi og skilja þýðingu
þess. Svo var nú, þegar Rússar gerðu
innrás í ríki Tékka.
Við erum sælir út við ís "/ og eiga
hæli í friði, var kveðið fyrir rúmlega
hálfri öld. Enn getum við telcið und-
ir þessi orð þó að lega landsins dugi
minna til vamar og friðar en áður.
Lýðfrelsi okkar og lýðræði — óháð
vopnavaldi — er dýrmætasta eignin,
sem okkur ber að varðveita sem f jör-
egg. Um leið og aðrar þjóðir treysta
á vopnavald sitt og auðmagn, þurf-
um við að geta sett traust okkar á
lýðræðislegt samstöðuafl okkar. Þess
vegna er okkur nauðsynlegt að rækta
það hið innra og með skipulagi þjóð-
félags okkar. Fljót, sem fellur dreift,
verður ekki virkjað nema leiða það
í einn farveg. Afl þess hagnýtist ekki
með öðru móti og er raunar ekki fyr-
ir hendi annars. Segja má, að hið
sama gildi um lýðræðið og fljótið. Ef
lýðræðið hefur ekki skynsamlegt pg
formlegt aðhald, dreifist það út í
kraftlitlar kvíslar. Það þarf að finná
lýðræðinu viturlegt form til átaka.
Kjördæmaskipun og kosningaregl-
ur þær, sem við búum við, eru mið-
aðar við það óraunsæi, að lýðræði sé
því fullkomnara, sem menn geti auð
veldlegar skipað sér í stríðandi hópa.
Með því móti verður til í síjómmál-
um landsins sú sundmng, sem eyðir
kröftum og gerir þjóðina eins og
fljótið, sem ekki er virkjunarhæft.
Löggjafarsamkoman er skipuð
dreifikröftum, sem eru þangað komn
ir að allmiklum hluta fyrir annar-
legar tilviljanir, en ekki fyrir raun-
vemlega lýðhylli og almenna tiltrú
kjósenda.
Skerpa þarf stjórnmálaáhugann og
stjómmálastarfsemi með einfaldari
og beinni kosningareglum og stytta
„handabandsleiðina“ milli kjósenda
og þingmanns. Til þess virðist liggja
beinast við að skipta landinu öllu í
einmenningskjördæmi. Jafnframt
þarf að auka vald hinna einstöku
landsfjórðunga í sérmálum.
Friðarhæli okkar út við ísinn
skapar okkur góð skilyrði til farsæld-
ar því „Vort lán býr í oss sjálfum —
ef vit er nóg“. Um leið og við fyll-
umst samúð með þjóð, sem verið er
að svipta frelsi og mannréttindum
og vítum árásaraðila, ber okkur að
meta lýðfrelsi okkar að verðleikum
og treysta það af fremsta megni. □
Valgeir Árnason og Valgeir Sfefánsson
FRÁ AUÐBREKKU - MINNINGARORÐ
i.
GÁTA lífs og dauða mun víst
flestum torráðin. Margir hafa
spreytt sig á að leysa hana, en
mér vitanlega hefur engum tek-
izt það til fullnustu. Frammi fyr
ir dómi og kalli dauðans standa
a. m. k. allir jafnir. Sjaldan hafa
þau sannindi birzt skýrar en á
þessu heiða sumri norðanlands.
Fráfall tveggja góðra vina, ann-
ars ungs manns og hins öldungs,
Valgeirs Stefánssonar og Val-
geirs Árnasonar, hefur minnt á
hið fornkveðna, að enginn ræð-
ur sínum næturstað.
Valgeh- Árnason í Auðbrekku
var aldraður maður og farinn
að likamshreysti. Hann hafði
lokið ævistarfi sínu og gat
glaðzt yfir því að fá að njóta
hvíldar. En Valgeir Stefánsson
var á þeim aldri, sem allir vildu
á vera, tvítugur maður, stæltur
á líkama og sterkur til sálar,
óvenju hugþekkur og drengi-
legur piltur, sem tengdar voru
við miklar vonir. Þessir tveir
menn, nafnar og nánir frændur,
áttu allt það sameiginlegt, sem
góðir menn eiga, runnir af sömu
rót, fæddir á sama stað og tengd
ir. ástvinaböndum slikum sem
nánust verða. En þó finnst okk-
ur jarðarbörnum sem nokkurr-
ar skýringar sé vant, þegar þess
ir tveir vinir okkar fá skapa-
dóm sinn nær samstundis. Þrátt
fyrir allt það, sem þá tengdi,
var þó aldursmunurinn, kyn-
slóðabilið, nokkuð, sem fjar-
lægði þá í tíma. Annar hafði
runnið langt æviskeið á enda,
hinn var við upphaf ævibrautar.
II.
Valgeir Ámason var fæddur í
Auðbrekku 10. des. 1884, sonur
Áma, bónda í Auðbrekku, Jóna
tanssonar og konu hans, Guð-
rúnar Jónsdóttur, hreppstjóra í
Auðbrekku, Snorrasonar frá
Böggvisstöðum. Valgeir ól allan
áldur sinn í Auðbrekku í bók-
staflegum skilningi þess orðs.
Þar óx hann úr grasi í fjölmenn
um systkinahópi, vann foreldr-
um sínum á yngri árum, tók við
búsforráðum síðar og bjó þar
búi sínu, þar til synir hans sett-
ust að búi fyrir allmörgum ár-
um. Valgeir lézt að heimili sínu
í Auðbrekku 9. þ. m., og var
jarðsunginn frá Möðruvalla-
kirkju að viðstöddu fjölmenni.
Kona Valgeirs eftirlifandi er
Anna Einarsdóttir frá Borgar-
firði eystra, framtakssöm dugn-
aðarkona, sem á efri árum sín-
um verður að þola heilsubrest
og sáran ástvinamissi. Hjóna-
band þeirra hafði staðið fulla
hálfa öld, þegar Valgeir féll frá.
Synir þeirra hjóna eru fjórir:
1. Stefán, f. 20/11 1918, alþingis
maður og bóndi í Auðbrekku,
kv. Fjólu Guðmundsdóttur.
2. Þorsteinn, f. 25/3 1921, starfs-
maður hjá verzluninni Hagkaup
í Reykjavfk. 3. Þórir, f. 20/6
1922, kv. Höllu Halldórsdóttur,
bóndi í Auðbrekku. 4. Guðmund
ur, í 11/11 1923, kv. Jónu Peder
sen, nú starfandi í Reykjavík.
Fimmti sonur Valgeirs, fæddur
fyrir hjónaband, er Hermann,
bóndi í Lönguhlíð, f. 16/10 1912.
Kvæntur er Hermann Valgeirs
son Þuríði Pétursdóttur búfræð
ings og bónda á Gautlönndum,
Jónssonar frá Reykjahlíð Péturs
sonar. Er Þuríður því dóttur-
dóttur Péturs ráðherra Jóns-
sonar.
Valgeir Ámason var kurteis
maður og dagfarsprúður og sótt
ist ekki eftir metorðum eða
mannvirðingum svonefndum. í
eðli sínu var hann meira hneigð
ur til andlegra starfa og bús-
umstangs. Hann mun hafa þráð
að ganga menntaveg, sem kall-
að er, þegar hann var ungur, en
aðstæður hömluðu því. Varð
þess þó ekki vart, að hann harm
aði hlutskipti sitt í lífinu, nema
síður væri. Valgeir Árnason var
húmoristi, annað orð lýsir hon-
um ekki betur, og slíkum mönn
um er ekki andlega hætt, þótt
eitthvað fari á annan veg en
óskir standa til. Vel var hann
hagmæltur sem frændur hans
fleiri (Baldvin skáld var föður-
bróðir hans), en hafði ekki hátt
um þessa gáfu sína. — Valgeir
Árnason skilur eftir sig hlýja
minningu hjá þeim, sem honum
kynntust.
III.
Valgeir Stefánsson var fædd-
ur í Auðbrekku 10. júní 1948,
sonur hjónanna Stefáns alþm.
Valgeirssonar og Fjólu Guð-
mundsdóttur frá Böðmóðsstöð-
um í Laugardal. Var hann elzt-
ur 6 barna þeirra hjóna. Hann
ólst upp hjá foreldrum sínum
ýmist í Keflavík, þar sem faðir
hans starfaði um skeið, eða í
Auðbrekku, sem kalla mætti
ÉG TEK nú fast að eldast, enda
hverfa nú gamlir vinir og kunn
ingjar sem óðast yfir móðuna
miklu, sem skilur lifendur og
dána. Nú síðast er það Valgeir
Ámason í Auðbrekku, sem verð
ur lagður til hinztu hvíldar í
dag. Dauðinn lætur nú skammt
stórra höggva á milli á því heim
ili, því fyrir aðeins fám vikum
fórst sonarsonur og nafni Val-
geirs í flugslysi, sem mörgum
mun minnisstætt. Andlát Val-
geirs Árnasonar kemur þó ekki
á óvart. Hann var orðinn gamall
maður, fæddur 10. des. 1884 og
hafði verið lengi veikur, m. á.
legið lengi á sjúkrahúsi.
Leiðir okkar Valgeirs lágu
töluvert saman á h'fsleiðinni,
einkum þegar við báðir vorum
ungir menn. Þá starfaði í Skriðu
hreppi hinum forna (Skriðu- og
Oxnadalshreppar nú) fjölmennt
ungmennafélag og vórum við
báðir starfandi í því. Ég var og
í 8 vikur við kennslu á heimili
hans, fyrsta kennaraár mitt.
Tókst með okkur vinátta sem
ættarjörð nú orðið, því að þar
vex nú upp fjórði ættliður mann
fram af manni frá Jóni hrepp-
stjóra Snorrasyni, sem í Auð-
brekku bjó fyrir u. þ. b. 100
árum.
Valgeir yngri stundaði nám í
Gagnfræðaskóla Akureyrar og
lauk þaðan gagnfræðaprófi vor
ið 1966. Hann hafði ákveðið ævi
starf sitt og bjó sig undir það af
starkri kostgæfni. Ætlun hans
var að gerast atvinnuflugmaður,
og hafði hann, er hann féll frá,
lokið bóklegu námi og blind-
aldrei rofnaði, þó fundum fækk
aði. Við vorum og skoðanabræð
ur í stjómmálum og hann jafn-
an eindreginn stuðningsmaður
minn í kosningum á meðan ég
var í kjöri til þings. Það varð
og einnig kona hans og synir
þeirra, þegar þeir höfðu aldur
til.
Kona Valgeirs var Anna Ein-
arsdóttir, ættuð af Austurlandi.
Hún Hfir mann sinn. Hún er
ágætiskona, vel gefin, listræn að
eðh og mikilhæf. Hún hefur lagt
mikla stund á blóma- og trjá-
rækt og ber umhverfi Auð-
brekku þess vott. Þau hjónin
eignuðust 4 syni og eru þeir:
Stefán alþingismaður í Auð-
brekku, Þorsteinn að ég hygg
'búsettur í Reykjavík, Þórir
bóndi í Auðbrekku og Guð-
mundur bifreiðavirki. Bama-
börnin eru og orðin mörg, þó
ekki verði hér talin.
Valgeir var vel gefinn maður
og bezti drengur. Hann mun
hafa verið fremur hlédrægur og
hafði sig lítt í frammi. Samt
varð hann að gegna nokkrum
trúnaðarstörfum. Hann átti t. d.
sæti í hreppsnefnd Skriðu-
hrepps um tíma og fleiri trún-
aðarstörfum gegndi hann, var
t. d. mjkill áhugamaður um
bindindismál og starfaði í þeirra
þágu.
Ég sendi konu Valgeirs, son-
um þeirra, tengdadætrum og
bamabömum mína innilegustu
samúðarkveðju í nafni okkar
hjónanna beggja. Ég þakka Val-
geiri ágæt kynni og vináttu frá
fyrstu samverustundum okkar
til leiðarlokanna og kveð hann
hinztu kveðju með söknuði, en
þó fyrst og fremst þökk.
Akureyri, 17. ágúst 1968.
Bemharð Stefánsson.
MINNING
Yalgeir Arnason
Auðbrekku
5
Mót votta Jehóva á Akureyri
í GÆR hófst fjögurra daga mót
votta Jehóva hér í bæ. Mótið er
haldið að Bjargi. Fyrr í sumar
hafa samskonar mót verið hald-
in á hinum Norðurlöndunum.
Dagskráin er sögð vera fróðleg
og aðaláherzlan er lögð á frum-
reglur Biblíunnar og hag-
kvæmni þeirra á okkar dögum.
Aðalfyrirlestur mótsins verður
fluttur á sunnudaginn kl. 16 og
heitir hann: Stjórn manna mun
bráðum víkja fyrir stjórn Guðs.
Það eru um hundrað gestir að
sunnan, sem hafa fengið gist-
ingu á einkaheimilum og skól-
um. Flestir ræðumenn eru að
sunnan, en margir úr söfnuði
votta Jehóva hér á Akureyri
taka þátt í dagskránni og flytja
erindi. Þá eru einnig sýni-
kennsla fl. atriði og stutt leik-
rit. Það eru mjög margir ungling
ar, sem eru á þessu móti og þeir
munu einnig ganga í hús og
bjóða á mótið. Almenningur er
velkominn á allar samkomur.
Það verða atriði á dagskránni
alla dagana bæði eftir hádegi og
að kvöldi til.
(Aðsent)
Hýsinæ8raskóii
ará Löngumfri
skóla. Nemendur annast sjálfir
kvöldvökur. Að sjálfsögðu skap
ast kynni við unga fólkið í sveit
unum í kring og eru því leyfðar
heimsóknir í skólann viss kvöld
í viku hverri. Hefur það fyrir-
komulag gefist mjög vel.
Lágmarksaldur nemenda er
17 ár. (Einstaka undanþágur
hafa verið gerðar).
Kennslugreinar eru: Verk-
legt: Matreiðsla, þvottur og ræst
ing, fatasaumur, útsaumur,
prjón og vefnaður. — Bóklegt:
Kristin fræði, íslenzka, uppeldis
fræði, næringarfræði og vöru-
þekking, áhaldafræði, híbýla-
fræði, heilsufræði, félagsfræði
og heimilishagfræði.
Nauðsynlegur útbúnaður er:
Sæng, koddi, sænguríatnaður
til skiptanna, handklæði, bláir
vinnusloppar, hvítar og mislitar
svuhtur, hvitir kappar, stórir og
góðir pottalappar, þægilegir
vinnuskór. Einnig Biblía og
sálmabók.
Allur farangur skal vera
greinilega merktui'.
Vegna óstöðugs verðlags er
erfitt að áætla kostnað næsta
skólaárs. Kostnaður síðasta
skólaárs var um tuttugu þúsund
krónur (kr. 20.000.00).
Skólatími er frá byrjim októ-
ber til maíloka.
Umsóknir um skólavist send-
ist skólastjóra fyrir 30. apríl ár
hvert.
Allar nánari upplýsingar eru
fúslega veittar í síma. Simi um
Varmahlíð.
(Frétt frá Húsmæðraskóla
kirkjunnar, Löngumýri).
SKÓLINN var stofnaður árið
1944. Frk. Ingibjörg Jóhanns-
dóttir stofnaði skólarín’ á föður-
leifð sinni, Löngumýri, Seylu-
hreppi í Skagafirði og rak haíin
sem einkaskóla til ársins 1962,
er hún gaf skólann íslenzku
kirkjunni. Frk. Ingibjörg stjþrn
aði skólanum til vorsins .1967,
en þá tók við störfum hennar
frk. Hólmfríður Pétursdóttir,
húsmæðrakennari. Að loknu
námi í Húsmæðrakennaraskóla
íslands, var hún einn vetur við
nám í skóla, ér sænska kirkjan
rekur í Sigtuna fyrir fólk, sem
starfar að æskulýðsmálum kirkj
unnar.
Löngumýrarskóli rúmar 24
nemendur í heimavist. Húsa-
kynni eru þar rúmgóð og vist-
leg. í sumar hafa farið fram
gagngerðar endurbætur á þeim
og er aðstaða til skólastarfsihs
nú hin ákjósanlegasta.
Venjulegur húsmæðraskóli.
Skóhnn starfar eftir námsskrá
húsmæðraskólanna, að því við-
bættu að þar-gru kennd kristin
fræði. Einnig sameinast kennar-
ar og nemendur til morgun- og
kvöldbæna dag hvern og farið
er reglulega til kirkju. Hús-
mæðraskóli kirkjunnar er því
algerlega vepjulegur húsmæðra
skóli, en vill leitast við að efla
trú og kirkjumeðvitund nern-
enda sinna.
Heimsóknir leyfðar.
Félagslíf nemenda hefur ver-
ið gott. Gagnkvæmar skólaheim
sóknir eru við Bændaskólann á
Hólum og nálæga húsmæðra-
flugsprófi, en átti eftir að ávinna
sþr tilskilda flugtíma, til þess að
öðlast atvinnuflugmannsrétt-
indi. Naut Valgeir mikils álits
sem flugmannsefni, enda gædd-
ur þeim kostum, sem prýða
mega mann í svo ábyrgðarmik-
illi og vandasamri stöðu, mjög
reglusamur í lífemi, m. a. alger
bindindismaður á vín og tóbak,
aðgætinn og greindur, einstakt
prúðmenni og laginn í meðferð
hvers kyns véla og tækja. Kom
það m. a. fram í leikni hans í
Stjórn vinnuvéla, sem greinileg-
ast birtist í því, að hann hlaut
verðlaun fyrir starfsíþróttir á
landsmótum ungmennafélag-
anna. Hann var einnig á fleiri
sviðum vel íþróttum búinn,
einkum góður glímumaður og
tók þátt í kappglímum heima í
héraði og víðar.
Eftirlifandi eiginkona Val-
geirs Stefánssonar er Sólrún
Hafsteinsdóttir frá Reykjum í
Fnjóskadal. Þau eignuðust eina
dóttur, Gunnhildi Fjólu, sem
áðeins er fárra mánaða gömul.
Af fréttum útvarps og blaða
þekkir almenningur tildrög hins
skyndilega fráfalls Valgeirs
Stefánssonar. Hörmulegt flug-
slys batt enda á ævi fjögurra
ungmenna. Dauðinn hafði
höggvið stórt skarð í æsku-
blóma fámennrar þjóðar, hrifs-
að til sín herfeng, sem ekki verð
ur endurheimt. Með nokkrum
hætti þekkti ég til allra þeirra,
sem þarna fórust, öll báru þau
æsku íslands fagurt vitni og
sönnuðu á stuttri ævi, að ísland
á sem fyrr mannvænlega syni
og dætur. — Valgeir Stefánsson
frá Auðbrekku stóð framarlega
í fríðri sveit íslenzkra æsku-
manna. Ævi hans og lífsviðhorf
voru til eftirbreytni. — Blessuð
sé minning hans og afa hans,
Valgeirs Árnasonar.
Akureyri 27. ágúst 1968
Ingvar Gíslason.
Afmœliskveðja
MÉR leizt ekki meir en svo á
Brynjólf Sveinsson, þegar ég sá
hann fyrst. Mér fannst hann
mjór og krangalegur, svo var
hann skjálgur á öðru auga. Það
gerði hann dálítið óútreikan-
legan á svipinn, fannst mér.
Honum fylgdi það orð, að það
kæmust engir upp með nein
ærsl eða spekálur hjá honum
og það þýddi ekkert að reyna
að „bjarga sér á svindli“ í skrif-
legum æfingum hans, því að
hann þekkti allar slíkar brellur
út í æsar, hann sæi auk heldur
svo ótrúlega vel út undan sér,
og svo ætti hann það til að vera
svo eitur- meinlegur í orðum,
ef honum mislíkaði við ein-
hvem; þess vegna yrðu allir,
nauðugir, viljugir, að reyna að
komast vel af við hann. — Þetta
var haustið 1933. Ég var nýliði
Yalgeir Árnason
Auðbrekku
Þú aldamót lifðir með æskunni rísandi
öruggri fram á við, þjóðinni vísandi,
fumlaust að sjálfstæði og fullveldi sækjandi
fegurstu og helgustu skyldurnar rækjandi.
Þér rættist draumur, um byltingu í búnaði
bændastétt vaxandi að skilningi og trúnaði,
ræktað í töðuvöll mýrar og móana
margblásnu holtin og óræktarflóana.
Þú ortir Ijóð, sem að lifa í sveitinni
lífgaðir neistann í kulnandi glóðinni,
Jhvattir til þess, sem var háleitt og hækkandi
en liarmaðir það, sem var staðnað og lækkandi.
Farðu heill Valgeir á vængjunum svífandi
í veröld, sem full er af blómunum skinandi,
þar munu vinirnir brosliíru bíðandi
bjóða þig velkomhm, kærleiksrödd hlíðandi.
Þökk fyrir ótöldu ánægjustundimar
ungum, þú veittir mér heilráðar bendingar,
Ég veit að ég finn þig á landinu lifandi
Ijóðin og bráðsnjöllu vísurnar flytjandi.
Kveðja frá sveiturtga.
Harma innrásina í Tékkóslóvakíu
Á FUNÐI Framsóknarfélags Akureyrar 21. ágúst sl., var éftirfar-
andi ályktun vegna hinna óhugnanlegu atburða í Tékkóslóvakiu,
samþykkt samhljóða:
Framsóknarfélag Akureyrar lýsir yfir hryggð sinni.og fordæm-
ingu á innrás fimm ríkja Varsjárbandalagsins í Tékkóslóvákíu og
lætur í ljósi einhuga samúð með tékknesku þjóðinni, sem verður
að þola vopnaða íhlutun erlends stórveldis og leppa þess ám innan-
landsmál. Þessir atburðir hljóta að veikja stórlega vonir manna
um batnandi sambúð þjóða austurs og vesturs og 'betri friðar-
horfur í heiminum. □
í skólanum, og hann átti að
kenna rmér íslenzku í III. bekk.
En það skipti ekki löngum
togum, að hann varð eftirlætis-
kennarinn okkar allra í bekkn-
um. Það var ævinlega gaman í
tímum hans. Hann kenndi okk-
ur leiðir til að skilja, hvemig
orð væru hugsuð, og gaf þeim
þar með líf og lit í hugum okk-
ar og munni, og hann kenndi
okkur stafróf þeirrar listar að
lesa skáldskap af skilningi,
kenndi okkur að ganga undir
hönd skáldsins og sjá með aug-
um þess, en skynja í okkur sjálf
um lifandi fólkið á leikvangi
sögunnar, skynja dulin viðbrögð
þess og að sjá, hvernig þau birt-
ust í orðum þess og athöfnum.
— Enginn kennaranna kunni
jafnvel og hann að taka gáska
okkar og ærslum, það var um-
fram allt af því, held ég, að það
var svo mikill strákur í honum
sjálfum. — Oftast voru áflog á
ganginum í fríminútum. Mig
minnir, að dr. Broddi Jóhannes-
son ætti jafnan góðan hlut að
því að koma þeim af stað. Og
þegar verulegt líf var komið í
tuskumar, skyldi það varla
bregðast, að Brynjólfur kæmi
til að horfa á, og ef einhverjar
glettingar gerðust, sem oft bar
við, spurði hann okkur gjarnan
grannt út úr um þau efni og
viðhafði þá föðurleg varnaðar-
orð til okkar í því sambandi, en
við fundum, hvernig ískraði í
honum strákurinn, ef hrekkur-
inn var snjall og græskulaus og
hafði heppnazt vel.
Brynjólfur Sveinsson er mik-
ill mannkostamaður, enda hefur
hann verið kvaddur til marg-
víslegra trúnaðarstarfa, en þau
verða ekki talin upp hér. Hann
er mikill verklundarmaður, af-
kastamikill og velvirkur, svo að
af ber. Skýrleiki hans, hagsýni
Afmæliskveðja
og vöndugleiki eru slík, að hon
um getur ekki farið verk nema
vel úr hendi. En honum lætur
bezt að starfa í kyrrþey. Met-
orðagirnd er jafnfjarri honum
og trúmennska er honum eigin-
leg.
Þótt Brynjólfur hafi lagt
gjörva hönd á margt, hefur aðal
starf hans alla tíð verið við
Menntaskólann á Akureyri.
Hann og Þórarinn heitinn
Bjömsson voru í hópi þeirra,
sem fyrstir námu til stúdents-
prófs hér, fóru aðeins suður til
að ljúka sjálfu prófinu við
Menntaskólann í Reykjavík, og
stóðust það með miklum ágæt-
um. Síðan hefur löngum verið
komizt svo að orði, að þeir hafi
sótt skólanum menntaskólarétt-
indi í þeirri ferð. En Brynjólfur
lét sér það ekki nægja. Þegar
veturinn eftir hóf hann að
kenna við skólann og hefur
gegnt þvi starfi síðan óslitið við
miklar vinsældir. Hann hefur
verið ein styrkasta máttarstoð
skólans og hægri hönd skóla-
meistaranna hvers eftir annan.
Þannig hefur hann lagt drjúgan
skerf til þess, að skólinn mætti
valda þeim réttindum með
sóma, sem hann sjálfur átti þátt
í að afla honum í upphafi.
Á síðkastið höfum við Brynj-
ólfur verið samkennarar, nú um
16 ára skeið. Ég finn ríka
ástæðu til að þakka honum fyr-
ir þær samvistir. Ég þakka hon
um, hvað hann tók mér vel, þeg
ar ég kom að skólanum í upp-
hafi, og ég þakka honum allt
okkar karp og glettingar í öll
þessi ár, Það stendur alltaf
hressandi glaðværðargustur af
honum á kennarastofunni, öll-
um öðrum fremur. Hann hefur
gaman af ýmsum kappleikum,
s. s. spilum og skák. Ég get fyrir
gefið honum það. Hann hefur
það ekki vegna vinnings, heldur
nýtur hann þess að beita sér að
viðfangsefni. Þannig er líka í
gamandeilum okkar. — Þegar
við hittumst næst, mun ég leit-
ast við, með skírskotun til at-
burðanna í Tékkóslóvakíu, að
sannfæra hann um, að innrás
skagfirzks riddaraliðs í Þing-
eyjarsýslu, sem hann hefur ver
ið að skipuleggja síðastliðin 16
ár, sé gjörsamlega vonlaus. —
Hvort mér tekst það, er önnur
saga. — Við rífumst að vísu
stundum. Eitt sinn deildum við
venju fremur hart í alvöru. Ég
sparði ekki af, eftir þvi sem ég
gat, og vorum báðir heitir. En
þegar frímínútunum lauk, kom
hann til mín brosandi og þakk-
aði mér fyrir brýnuna, það væri
svo hressandi að rífast ærlega
öðru hvoru.
Nú er hann orðinn sjötugur.
Ég sendi honum og fjölskyldu
'hans innilegar afmælisóskir og
þakkir fyrir liðin ár og vona, að
við eigum eftir að glettast lengi
enn á kennarastofunni.
Ámi Kristjánsson.
Sjónvörp og loftnet
EINS og auglýsingin í blaðinu
frá Radióval ber með sér, er
nýtt fyrirtæki hér í bæ tekið til
starfa sem anhast uppsetningu
loftneta fyrir væntanlegt sjón-
varp, og 'hefir það umboð fyrir
heimsþekkt hollenzkt fyrirtæki.
Er Radíóval þegar byrjað að
setja upp loftnet bæði í bænum
og sömuleiðis á ýmsum sveita-
bæjum. Óðum líður að hausti,
(Fréttatilkynning)
Að starfi í eldhúsinu.