Dagur - 29.04.1970, Blaðsíða 5

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-68 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
MLLINGUR DAVÍÐSSON
Augíýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMtJELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Framfíðarland
VILHJÁLMUR ÞÓR lét einu sinni
svo um mælt, að sér sýndust fleiri
tækifæri á íslancli fyrir unga og dug-
mikla menn, að ryðja sér braut með
hæfileikum sínum og atorku á sviði
framkvæmda og hverskonar athafna,
en víðast annarsstaðar. Þetta hljóm-
aði ekki mjög sannfærandi á tímum
fjárhags- og atvinnuörðugleika, sem
þá voru hér á landi. Þau orð eða
önnur slík heyrast of sjaldan um
þessar mundir, því þau eru, þrátt
fyrir allt sem miður fer í þessu lancfi,
þrátt fyrir lélega landstjórn, land-
flótta, atvinnutregðu og uppreisnir,
orða sönnust enn í dag.
Tækifærin, sem Vilhjálmur talaði
um, Hggja meðal annars í því, hve
fámennir við erum í lítt numdu
landi. Við eigum stórt land, sem er
fullt af heillandi viðfangsefnum,
landflæmi, sem bíða ræktunar, fall-
vötn, sem aðeins hafa verið nýtt 6%
af, jarðhita á 200 stöðum, auðugri
fiskimið en flestar aðrar þjóðir og
við eigum bæði hreint loft og vatn.
Land okkar er land möguleikanna,
hinna stóru tækifæra dugandi
manna, land framtíðarinnar.
Til samanburðar getum við litið
til allra þeirra landa, sem nú þegar
eru oflilaðin fólki, fullnýtt, ofnýtt
og menguð. Við þann samanburð
kemur í ljós hve Islendingar eru
gæfusamir og hve gott það er að vera
þegn í landi, sem enn gefur tæki-
færi til nýs, stórfelds landnáms.
Gæði lands okkar eiga að glæða
atorku, hugvit og tækni okkar
sjálfra, og gefa jafnframt fyrirheit
um óþrotleg verkefni, við hæfi vaskr-
ar þjóðar, sem vill lifa menningar-
og athafnalífi í landi sínu og vinna
með hag framtíðar að leiðarljósi.
Því miður hafa erlend og innlend
öfl veikt trú margra á framtíð lands
og þjóðar og við búum við hrörlega
og Iangþreytta xíkisstjóm. En þótt
stjóinvöld séu úrræðalítil um sinn,
séu í vamarstöðu í stað foiystu,
skapar slíkt Jxó aðeins timabundna
erfiðleika, sem unnt er að breyta og
skapa nýja sókn.
Og verum þess minnug að fá-
menni okkar þjóðar gerir miklar
kröfur til hveis einstaklings. Hver
Islendingur er svo mörgum sinnum
stæni hluti þjóðar sinnar en )>egn
milljónaþjóðai', að hlutverk hans er
mikilvægt, jafnframt því, að hin
mörgu tækifæri bíða hans. □
TRYGGVI HELGASON flugmaður:
Vegir os flugvöllur við Akureyri
ÞAÐ sem flestum er sennilega
efst í huga, þegar þeir ferðíast
hérlendis milli staða, er ástand
vega, og vegagerðarmál yfh--
leitt.
Segia má, að fyrsta áfanga í
akvegagerS hér á landi, sé nú
lokið, og að annar áfangi sé að
hefjast. Þar á ég við það, að
fyrsti áfangi feli það í sér, að
koma akfærum vegum milli
allra byggða landsins, á sem!
skemmsttum tíma, og með sem
minnstum tilkostnaði. Segja
má, að þessu marki sé nú náð,
og akfærir vegarslóðar eða
troðningar nái til allra byggða
landsins. Þessir vegir eru flest-
ir lágir moldai’vegh', sem verða
ófærir í bleytu á sumrin (saman
ber auglýsingar um þungatak-
markanir og bann við bíla-
akstri) og ófærir fyrir snjó á
vetrum.
Hinn annar áfangi, sem ég
tel að nú sé að hefjast, er að
leggja nýja vegi, beina og
breiða og rækilega vel upp-
hækkaða, og sem gerðir eru úr
varanlegum jarðefnum, það er
öllu öðru e'n mold, og sem lagð-
ir eru eftir melbrúnum og há-
vöðum, einna stystu leiðir milli
staða, þar með talið gegnum
fjöll, þar sem þurfa þykir. Þess-
ir vegir verði það traustir að
leggja megi á þá hart slitlag.
Á ferðum mínum um landið,
bæði á landi og í lofti, hefi ég
veitt sérstaka athygli vegar-
stæðum og snjóalögum. Er grát
legt að sjá, hversu víða vegir
hafa verið lagðir á kolómögu-
legum stöðum, í gegnum mestu
snjóskaflana og snjóakistumar,
í gegnum gilskorur eða undir
hömrum eða brekkubrúnum,
'hlémegin við mesttu snjóa- og
skafrenningsvindátt. Víða má
sjá jarðýtur gi'afa göng eða
skui'ði gegnum þykkasta snjó-
inn, en kannske nokkrum tug-
um eða hundruð metrum til
hliðar má sjá vindskafnar og
alauðar melöldur eða brekku-
brúnir, sem jafnframt virð'ast
ákjósanleg vegarsttæði.
Álít ég því, að um flesfar
byggðir landsins megi leggja
akvegi, sem haldist fæi'ir aillt
árið um kring, án þess að það
þurfi að moka af þeim snjó,
nema í sérstökum undantekn-
ingartilfeUum, aðeins ef þeir
ei'U lagðir á réttum stöðum, og
nægilega mikið upphækkaðir.
Að sjálfsögðu geri ég mér
Ijóst að þetta á ekki allsstaðar
við, svo sem sumsstaðar á Vest-
fjörðum og Austrjörðum, þar
þarf að grafa göng gegnum fjöll
in í lítilli hæð yfir sjávaimáli,
stystu leiðir milli staða. Til
dæmis frá Egilsstöðum þyrfti að
grafa göng yfir til Mjóafjarðar,
og þaðan önnur göng til Norð-
fjarðar og Seyðisfjarðar. Undir
Oddsskai'ð skyldi aldrei gena
göng, þau geta orðið jafn mis-
heppnuð og Múlavegur og
Strákavegur.
Við ættum ekki að láta okkur
vaxa í augum að gera nokkuina
kflómetra löng jarðgöng þar
sem þurfa þykir. Þar er ekiki
svo ýkja erfitt að bora gegnum
íalenzku fjöllin, og sprengiefnið
getum við framleitt sjáKii-, og
jafnvel einnig smíðað bortæk-
in. Einn eða tveir vinnuflokkai'
sem ynnu allt árið um kring
myndu búnir að bora f gegnum
mörg fjöll árið 2000.
En hvað þá um vegina þar
sem umferðin er mest, og þar
af leiðandi mest ástæða til þess
að leggja nýja varanlega vegi.
Nú þegar er búið að semja lög
um þessa hluti, og flokka veg-
ina eftir umferðarþunga. Ef litið
er til Reykjavíkur, þá er unnið
þar á mörgum stöðutn við gerð
hraðbrauta fyrir bundruð
milljóna, og talað er um þús-
undh’ milljóna í viðbót í vegina
kringum Reykjavík. En hvað þá
um hraðbrautirnar kringum
Akureyri? Hér hefir lítið sem
ekkert verið gert í þá átt að
leggja hraðbrautir, og bólar
ekki á því, að neitt eigi að geia
á næstunni. Þetta er líklega það
eem kallað er jafnvægi í byggð
landsins, í framkvæmd. En við
Tryggvi Ilelgason.
hverju getum við búist Akur-
eyringar og Norðlendingar, ef
við ei’um sjálfh' steinsofandi
yfir því sem gera þarf, eða spill
um ofckar hagsmunamálum,
með harkalegum deilum út af
smámunum, samanber Laxár-
virkjunarmállð ?
Moldartroðningurinn suður
úr Akureyrarbæ, fram að flug-
velli er öllum viðkomandi til
háborinnar skammar. Á hverju
vori er þessi troðningur ófær
bílum, en reynt er að brjótast
eftir honum á 5—10 kílómetra
hi-aða, gegnum aurleðju og for,
og dfemi eru til þess að bílar
hafi sokkið í miðjan veginn, og
ekki náðet upp nema með bíl-
tki'ana.
Leysingavatnið úr brekkun-
um vestan vegai'ins, rennur
hvarvetna yfir veginn, blandað
mykju og hrossaskít, úa- fjósum
og hesthúsum við veginn, og
ekkert virðist gert til þess að
ræsa vatnið fx’am.
Á þessari leið verður nú tafar
laust að leggja nýjan veg með
mörgum akreinum. Frekari bið
á því verður vart þoluð lengur,
og frekari afsalianh' eru með
öllu óþarfar.
Þá þarf nú þegar nýjan veg
norður frá bænum, áleiðis til
Suðurlands, og nýja brú á Glerá
án tafar. Nýr vegur áleiðis aúst
ui' um land, um Víkurskarð að
nýju brúnni á Fnjóská, er
ehinig brýn nauðsyn og verður
nú þegar að ákveða hvort sá
vegur á að liggja norðan eða
sunnan Akureyrarflugvallar.
Gatnagerð í Akureyrarbæ hef
ir loks þokað fram á við, en þó
allt of hægt. Hefir tækjakostur
batnað, en nýting virðist sára-
lítil. Þá virðist útlagt malbik
mjög gallað og lélegt, og endist
varla árið á nokkurri götu. Ný-
legt malbik er ákaflega augnótt,
og virðist kornastærð efnis ekki
í réttum hlutföllum. Þetta þai'f
rannsóknar við. Þá virðist undh’
bygging gatna ábótavant, og
hafa jafnvel myndazt forar-
pyttir í nýlega malbikaðar göt-
ur. Heildarstjórn á gatnagerð-
inni virðist einnig í molum, þai'
sem svo virðist sem vatnsveita,
sími og rafveita geti ráðist á
nýlega malbikaðax götur og
grafið þar skurði, sem síðan er
svo illa gengið frá, að þar mynd
ast krappar sigöldur í götunum.
Þessu skipulagsleýsi má ein-
faldlega mæta með því til dæm-
is, að leggja víðar steinpípui'
undir götur við gatnamót, og
jafnvel víða meðfram götum,
svo sem út frá spennistöðvum
og símstöðvum, og síðan má
þræða í þessar pípur síma-
strengi, rafkapla og vatnsleiðsl-
ur. Gefur auga leið hversu mik-
ið hagræði yrði að slíku, bæði
við viðgerðir, og einnig ef bæta
þarf við nýjum leiðslum, en það
virðist æði oft, — og kostnaður
myndi vafalaust stórlækka.
Þá er gerð nýs flugvallar,
mál sem Akureyringar verða að
gefa gaurn að. Lengi hafa verið
uppi hugmyndir um, að gera
nýjan flugvöll á Norðurlandi,
sem gæti verið varaflugvöllur
fyrir stærstu millilandaþotur.
Eins og er, er enginn slíkur
völlur til. og núverandi Akur-
eyrarflugvöll er ekki hægt að
nýta í þessu skyni. Til þess er
lega vallarins ekki nógu góð,
þar sem ekki er hægt að koma
við fullkomnum blindlendingar
tækjum, sökum nálægðar fja.ll-
anna. Sennilegt er, að eini stað-
urinn sem komi til greina hér í
Eyjafirði fyrir slíkan völl, sé
norður hjá Skipalóni. Er Iíklegt
að noi'ður-suðurbraut á þeim
stað, leyfi blindaðflug bæði úr
norðri og suðri, fast niður á
brautarenda, og geri þar með
mögulegt að nýta fullkomin
blindlendingakerfi (I.L.S.) en
það er forsenda þess að slík
vallargerð komi til greina.
Þarna er einnig möguleiki á
stuttri þverbraut, er stefni inn
Hörgárdal.
Ur þessu fæst þó ekki skorið
með fullri vissu, nema með mæl
ingum, og er æskilegt að slíkar
mælingar verði gerðar þegar í
Stað.
Ef ekki, þá missum við Akur-
eyi'ingar af lestinni, nú, eins og
stundum áður. □
Kári Sigurjónsson
prenfari
ER ég sting niður penna til að
minnast vinar míns Kára Sigur
jónssonar, kemur vissulega
margt fram í hugann.
Við vorum jafnaldrar og höf-
um verið vinir, frá því við vor-
um í barnaskóla.
Fermingarbarnahópurinn fiá
1930 var að mörgu leyti nokkuð
samstæður. Þaðan kom sá hóp-
ur æskufólks, er skipaði sér í
forystusveit í ýmsum æskulýðs
málum næstu 10—15 árin, það-
an kom m. a. forystusveit
íþróttafélagsins Þórs á þessum
tíma. Flestir ólumst við upp við
fremur ki'öpp kjör, nutum ekki
langskólamenntunar og fórum
fljótt að vinna. Einn þessara
manna var Kári. Hann hóf störf
hjá Mjólkursamlagi KEA
skömmu eftir fermingu, en
'hvarf síðan að prentnámi hjá
Prentverki Odds Bjömssonar
17 ára gamall. Er námi lauk, lá
leið hans í Prentsmiðju Björns
Jónssoonar, þar sem hann var
meðeigandi, um tíma, en nú síð
ustu árin starfaði hann aftur
'hjá POB. Hann var vélsetjari
og munu fáir fara í fötin hans,
hvað vandvirkni snertir, í þeirri
grein. Kári var afburða starfs-
maður, vandvirkni og samvizku
semi var honum í blóð borin.
Ég hygg að hann hafi aldrei
komið einni mínútu of seint í
vinnu, miklu frekar mátti setja
klukkuna sína eftir mætingu
hans. En það fór ekki hjá því,-
að slíkur mannkostamaðúr, yrði
kallaður til •ýmissa annarra
starfa, en skyldustarfa. Hann
var ágætur íþróttamáður og tók-
þátt í félagsmálum íþrótta-
manna. Var um skeið formaður
íþróttafélagsins Þórs, í stjórn
íþróttabandalags Akureyrar,
söng með Karlakór Akui’eyrar
og formaður hans, náttúruskoð-
ari og fjallagai'pur og formaður
Ferðafélags A-kureyrar um ára-
bil, forsvarsmaður Akureyrar-.-
Ríkisstjórnin sem reyr af vindi skekin - -
(Framhald af blaðsíðu 1)
stöðu hjá lífeyrissjóðum, sem
vilja sjálfir ráðstafa fé sínu til
íbúðalána.
Annað stjórnarfrumvarp, um
breytingu á skemmtanaskatti,
mælist einnig misjafnlega fyrir
og óvíst um afdrif þess.
Þá sætir andmælum og.geng-
ur nærri stjórnarskránni, að
í'íkisstjórnin vill fella niður ca.
40 millj. kr. framlag til Fisk-
veiðasjóðs fyrir árið 1969, sem
þingið neitaði að fella niður í
fyrra og' er löngu komið í gjald-
daga.
Deilt hefur verið um fjár-
magnsöflun til í'afvæðingar í
sveitum og segir stjórnin að af
rafvæðingu býla upp að 1.5 km.
meðaltali verði lokið á tveim
árum, en Framsóknarmenn
vilja framkvæma sem mest af
henni á þessu ári, enda vantar
þá rafmagn á mörg býli, þar
sem vegalengd er meiri.
Lagt hefur verið fram frum-
varp til nýrra náttúruverndar-
laga, samið’ af milliþinganefnd,
og bíður næsta þings, ásamt
frumvarpi því, er fyi'r var fram
komið um Mývatns og Laxái'-
svæðið.
Fram er komið frumvarp um
undirbúning að því, að komið
verði upp olíuhreinsunarstöð og
fylgja því langar greinargerðir
og spár fram í tímann frá Efna-
hagsstofnuninni. Vakti Stefán
Valgeirsson athygli á því, að í
deildar Hins íslenzka prentara-
félags, svo nokkuð sé nefnt.
Ég tel mig hafa þekkt Kára
betur en aðrir, honum óvánda-
bundnir, og get því manna bezt
borið um bversu góður félagi
hanri Var.
Um 'árabil höfum við fárið
einni þessari spá væri gert ráð
fyrir, að bændum fækkaði um
1300 á næsta áratug. En bænda-
talan er nú komin niður í ca.
fimm þúsundir. Kémur manrii
þá í hug það sem kveðið var’í
fyrra:
„Ingólfur á Hellu hefur
hátt og þykist miklu ráða.
Undan honum Gylfi grefur
giöf, sem nægir fyrir báða.“
Vertíðin syðra vifðist ætla að
verða góð og verð á sjávar-
afurðuan allhátt orðið. En í mál
efnum þjóðfélagsiris er vist
allra veðra von. Kosningar í ár
og kosningar á næsta ári. Vinriu
deilur eru framundan, en lang-
þreytt landstjórn sem xeyr af
vindi skekin. ■ □
saman í mörg ferðalög, bæði
um byggðir og óbyggðir. Ekki
get ég hugsað mér betri ferða-
•félaga. ætið glaðan og xeifan,
sá ætíð björtu hliðar ferðalags-
iris og töfra fjallanna.
: Kári var mikill nákvæmnis-
maður, hann skrifaði hjá sér
ýmislegt, er hann vildi muna
siðár.
Ef rifjað var upp ferðalag,ivai'
ekki annað en að glugga í dag-
bók hans, þar stóð hvaða dag
■íerðalagið hófst, hvað ekið ,eða
gengið vai' langt og hvenær
heirii var komið. Oft var gaman
að rifja upp slík ferðalög: og
horfa um leið á ágætt ljós-
myndasafn,. er Kári átti.
Síðast-a ferð ckkar var farin
sunnudagiriri 12. apríl. Við rölt-
urn um, upp í Hlíðarfjalli, gœgð
umst aðeins upp á brúnina og
héldum síðan heim. Um kvöldið
var hann fluttur fárveikur á
sjúkrahúsið, til Reykj avíkur
moi'gunin eftir og á miðviku-
dagsmoi'gun kvaddi hann þenn-
án heim. »
Þetta voru þungbærir dagar,
og þó sérstaklega fyrir hans
elskulegu eiginkonu, dætur og
háaldraða móður. Ég sendi
þeim mínar innilegustu samúð-
arkveðjur, um leið og ég -kveð
kæran vin.
Kári! Þú fórst of snemma,
dálítið á undan okkur hinum.
,En leið‘ okkar liggur Hka heim.
S. B.
- AÐALFUNDÚR SAMVINNDBANKANS
(Framhald af blaðsíðu 8).
var lán út á foirgðir landbún-
aðai'afurða. í árslok námu slík
lán kr. 28.4 millj. kr. Endur-*
kaup Seðlabankans vegna slíkra
lána voru kr. 25.1 millj.
Bankinn starfrækti útibú á 9
stöðum úti á landi, á Akranesi,
Grundarfirði, Patreksfirði, Sauð
árkróki, Húsavík, Kópaskeri,
Stöðvarfirði, Keflavík og Hafn-
arfirði. Útibúið í Hafnarfirði
flutti í nýtt húsnæði á árinu,
að Strandgötu 11. Á þessu ári
hefur verið opnað útibú í Vík
í Mýrdal.
í bankaráð voru endurkjömir
þeir: Ei'lendur Einarsson, for-
stjóri, formaður, Hjörtur Hjart-
ar, fram&væmdastjóri, várafor-
maðui' og Vilhjálmux Jónsson,
framkvæmdastjóri, en til vara:
Ásgeir Magnússon, fram-
kvæmdastjóri, Hjalti Pálsson,
framkvæmdastjóri og Ingólfur
Olafsson, kaupfélagsstjóri.
Endurskoðendur voru kjörnir
þeir Halldór E. Sigurðsson, al-
þingismaður og Óskar Jónatans
son, aðalbókari, en Ásgeir G.
Jóhannesson,- forstjóri, er skip-
..aðui' af ráðherau----- □
1. maí ávarp verkalýðs
(élaganna á Akureyri

SIGURÐUR ÓLI BRYNJÓLFSSOc
Setið fyrir
SVÖRUM
FYRSTI MAÍ er baráttu- og
hátíðisdagur verkalýðshreyfing
arinnar og hvers framsækins
verkamanns og verkakonu.
Enda þótt margra góðra sigra
sé að minnast frá liðnum árum,
hlýtur 1. maí 1970 fremur að
markast af baráttu, þeirri bar-
áttu, sem framundan er næstu
daga og vikur til að endur-
heimta það, sem rænt hefur ver
ið af réttmætum og áður um-
sömdum launum síðustu tvö
árin, og til þess að færa verka-
lýðsstéttina eitthvað nær því
marki, að unnt verði að lifa
þokkalegu lífi af þeim launum,
er fást fyrir umsaminn dag-
vinnutíma. Því böli verður að
linna, að ýmist þurfi að berjast
við atvinnuleysi og skort eða
vinnuþrældóm meiri hluta sólar
'hringsins.
Kröfurnar 1. maí 1970 og í
komandi kjarasamningum
hljóta því að verða í höfuð-
atriðum tvennskonar: Hækkað
kaup og atvinnuöryggi. Yfir-
vinnuplágan og atvinnuleysis-
plágan eiga og verða báðar að
hverfa. Til þess þarf öðru frem-
ur betri skipulagningu atvinnu-
lífsins, þá ættu þessar plágur
að eyða hvor annarri. En með
atvinnuöryggi er ekki aðeins átt
við það, að langvarandi atvinnu
leysi verði útrýmt, heldur og að
hver maður hafi trygga atvinnu,
þurfi aldrei að kvíða því að
kvöldi, að atvinna verði ekki
réttindi lands og þjóðar og gæta
þess að afsala engum þeirn rétt-
indum, er íslendingum mega til
góðs verða, í hendur erlendra
manna, hvorki einstakra auð-
jöfra né þjóða. Auðlindir lands-
ins og sjávarins umhverfis það
ásamt menningarerfð þjóðar-
innar eru dýrustu eignir okkar
og okkar einkaeign.
Sá smánarblettur hvílir enn á
þjóðinni, að suður á Reykjanesi
situr hér erlendrar þjóðar,
vopnabræður böðlanna í Viet-
Nam. Þennan blett verður að
þvo burt og á foessu ári er kjörið
tækifæri til þess.
STÓRHÆKKUÐ LAUN
FYRIR DAGVINNU.
FULLKOMIÐ ATVINNU-
ÖRYGGI.
ÍSLAND OG AUÐÆFI ÞESS
FYRIR ÍSLENDINGA EINA.
1. maí-nefnd verka-
lýðsfélaganna 1976.
FRAMSÓKNARFÓLK
SKRIFSTOFAN er opin eftir
hádegi hvei-n dag til kl. 10.
Hafið samband við hana, sími
21180. O'
NU SAFNAST spurningarnar
fyrir en að þessu sinni er svar-
að bi'éfi „Ungrar húsmóður."
Hún spyr: Er ekki tímabært að
bærinn starfræki barnaheimili
og vöggustofu?, og fleira ræðir
hún.
Við Akureyringar höfum átt
því láni að fagna, að hér hafa
starfað mörg frjáls félagasam-
tök, sem hafa haft forgöngu um
uppbyggingu og rekstur ýmissa
félagslegra stofnana.
Við Framsóknarmenn teljum
þetta frjálsa félagsstarf svo
mikils virði fyrir bæjarfélagið,
að bæjarstjórn eigi helzt ekki
að blanda sér svo mikið í starf-
semi þeirra að áhugi og ábyrgð
félagsmanna dvíni.
Það er okkar álit að bæjar-
sjóður eigi að styðja þessa starf
semi með fjárframlögum og
annarri fyrirgreiðslu til að auð-
velda félögunum starfsemina,
en helzt ekki að taka hana af
þeim.
í sambandi við bai'nagæzlu-
heimili, sem eru margskonar,
t. d. dagheimili, leikskólar,
vöggustofur og sumardvala-
heimili, hefir fólk í frjálsu-m
fjlagssamtökum unnið þrek-
virki. Hér nefni ég aðeins Pálm
holt og Iðavelli sem dæmi.
Barnaverndarfélag Akureyr-
ar hefid nú í hyggju að íæra q i
starfsemi sína og beita sér iýrí ‘
byggingu dagheimilis og' ef t;:
vill vöggustofu. Ég tel sjálfsag i
að bærinn styðji framgang mál i
ins með því að veita því sv >
ríflegan byggingarstyrk, aj
hann standi að mestu undir
kostnaði en félagið sjái siðan
um reksturinn.
í stuttu máli er því svar mitt:
Eins og er treysti ég hin: t
frjálsa félagsstarfi til að hafa
forgöngu í þessum málum, eu
tel að bærinn eigi a'ð styðja fé-
lögin og efla með fjárframlög-
um, svo að rekstur þeirra verðl
sem beztur og mestur.
Að lokum vil ég benda „ungii
húsmóður" á að hún ætti stund
um, enda nauðsynlegt, a<>
„starfa pólitískt" þótt hún seg'-
ist ekki vilja það. Hún á líka
auðvelt með að koma skoðunum
sínum á framfæri og vinna aðl
góðum málum á ýmsan hátt.
Margir kjósa heldur að gera
það með starfi í öðrum felögum
en stjórnmálafélögunum og á
það við konur sem karia. Þótri
íslenzkar konur hafi hingað til
frekar kosið þá leið og' unniii
þrekvirki á því sviði, er þao
bi’eytingum undir orpið eins o;:
allt annað. D
fyi'ir hendi að morgni, þurfi
aldrei að óttast, að framundan
sé tekjulaust tímabil.
Sj ávarútvegur, iðnaður og
viðskipti við blómlegt landbún-
aðarhérað eru grundvallar-
atvinnuvegir Akureyringa. En
að undanförnu hefur sífellt
fækkað þeim skipum, sem gerð
eru út héðan, og engin skip
nema botnvörpuskip Útgerðar-
félags Akureyringa leggja hér
upp afla svo nokkru nemi. En
þessi skip eru orðin gömul og
úrelt og' hljóta senn að hverfa
úr sögunni. Því setja verkalýðs-
samtökin þá kröfu öðrum ofar
nú, að þegar í stað verði hafizt
handa um endurnýjun þessa
skipastóls, svo að rfyggð verði
áframhaldandi togaraútgerð og
fiskvinnsla.
Til iðnaðar á fslandi verða á
næstu árum lagðar þúsundii'
milljóna af innlendu og erlendu
lánsfé. Verkalýðssamtökin krefj
ast þess, að til Akureyrar komi
réttmætur hluti þessa fjái' og
unnið verði skipulega að efl-
ingu þess iðnaðar, sem fyrir er,
og uppbyggingu nýrra iðn-
greina, þannig að aukin atvinna
verði og hér verði vaxandi bær,
þar sem fólk sækist efth- að
eiga heima, en sér ekki ástæðu
til að flýja annað í atvinnuleit.
Framtíðin hlýtur að byggjast
á skipulegri uppbyggingu at-
vinnugreinanna og heildai-- en
ekki handahófsstjóm. Af af-
rakstrinum eiga allir að fá sinn
i'éttmæta hlut. Sá hugsunarhátt
ur verður að hverfa, að þeir,
sem með höndum sínum og
huga leggja grundvöll verð-
mætasköpunarinnar, séu verr
launaðir og verr settir en aðrar
stéttir. Kjörorðið: Frelsi, jafn-
rétti og bræðralag er enn í fullu
gildi og á að vera leiðarljós í
samskiptum stétta jafnt sem
einstaklinga.
Einnig skulum við minnast
þess 1. maí 1970, að hverjum
þeim, sem tryggja vill eigin
framtíð og eftixkomenda sinna
sem frjálsra rnanna í sjálfstæðu
landi, ber að standa vörð ura
ER ÞETTA EKKI
VERKEFNI B. í.?
Ég hef lxlustað allmikið á þing-
fréttir í vetur og veitt því at-
hygli hvað jarðasala er stór lið-
ur í starfi Alþingis.
Jarðasala er auðvitað háð
sömu reglum og önnur mál, sem
þar eru tekin til fullnaðar-
afgreiðslu, þrjár umræður í
hvorri þingdeild og auk þess
vísað til nefndar. Oft er frum-
varp um sölu hverrar jarðax’
flutt af tveim eða fleiri þing-
mönnum og bendir það á vand-
aðan undirbúning. Er nú ekki
hægt að finna einfaldari lausn
á þessu máli? Ég fæ ekki skilið
að nauðsynlegt sé að 60 menn
þurfi að fjalla um sölu á koti
eins og t. d. Fagranesi í Öxna-
dal. Og mér finnst það sóun á
dýrmætum tíma alþingismanna
að verja honum á þennan hátt.
Ég legg til að Búnaðarfélagi ís-
lands verði falið þetta verkefni,
og þó að því fylgi rífleg þókn-
un mundi það verða þjóðhags-
lega hagkvæmara en núverandi
fyrirkomulag, eða kostar ekki'
hver dagur þingsins nokkurt
fé? Ef Búnaðarfélagi íslands
þætti tæplega ti'eystandi til að
ráða þessu farsællega til lykta
gæti landbúnaðan'áðherra lagt
blessun sína yfir það að lokum.
Jón Hjálmarsson.
GEGGJAÐUR TÓNLISTAR-
ÞROSKI
Ofsalega er það margt, sem við
Akureyringar getum verið stolt
ir af á þessum síðustu og beztu
tímum. Það er til dæmis alveg
geggjaður tónlistarþroski, sem
hér hefur verið að þróast undaxi
farin ár. Hér hafa í vetur vei'ið
haldnir nokkrh' umtalsverðir
tónleikai', og það hefur komið í
Ijós, að það má bóka að minnsta
kosti 30 til 40 manns og einn
blómvönd á langflesta tónleika,
sem hér eru haldnir. Núna síð-
ast á sunnudaginn var, hélt
Lúðrasveitin Svanur frá Reykja
vík tónleika í Sjálfstæðishúsinu,
og ég er hér um bil viss um það,
að það voru fleiri áheyrendur
á tónleikunum heldur en hljóm
listarmenn. Þó þori ég nú ekki
alveg að svei-ja fyrir það, en
það munaði að minnsta kosti
mjóu.
Annars var það nú á öðru
sviði, sem þessi geggjaði tón-
listax-þroski og ódrepandi áhugi
okkai' Akureyringa á tónlist-
inni, hefur komið mér skemmti
- Fénu gefið í 154 daga
lega á óvart. Þegar menn.
bregða sór á skíði í Hlíðarfjaíi ■
inu okkar ágæta, þá gæti þa<i
verið eini skugginn, sem á
ánægju okkar bæjarbúa
skyggði, að eiga á hættu að
lenda í þessari drepandi þögn.
og kyrrð, sem þar hefui* ríkt frá
örófi alda. En til allra hamingj ;
hefur okkur nu verið bjargaíj
frá þessari hættu, því af al-
kunnri framtakssemi Akureyr-
inga í tónlistai’málí.im, hefur n\..
loksins tekizt að setja upp
magnaða hátalara og gjallar- ■
hor við Skíðahótelið og meb' ■
fram allri skíðalyttunni, svo nú
þarf enginn að missa af hinurn
sígildu lögum unga fólksins e< i
ómissandi óskalagapátt.im ut-
varpsins.
(Framhald á blaðsíðu 5)
Laxá er búin að vera undir
ísi á Birningsstaðaflóanum í 21
viku og er það með því lengsta
sem við teljum okkur muna, og
lengst af hefur verið ís á ánni
hér suður dalinn. í vikunni
fyrh- páska Iagði ána suður fyr-
ir Hóla en nú er hún að bijóta
af sér.
Nú er bæði veður og færi til
að bregða sér í leikhús, úr nær-
sveitum.
Heilsufar er gott á mönnum
og skepnum. G. Tr. G.
En við megum eliki iáta 'iu .’
staðar numið. Það, sem viíJ
þurfum að stefna að í framtið-
inni, er eitt allshei’jar gjallar-
horn á Súlutindi, sem flytt’.
okkur dægurlögin ómenguð a::
fuglagargi, árniði og ötírum.
óhefluðum náttúrutónum, hvav
sem við kynnum að vera stöcv í
innan héraðs.
Akureyri, 10. apríl, 1970
Geir S. Bjömssext.
MEINLEG villa var í frétta-
þætti sem ég skrifaði í Dag 10.
jan. sl. Þar gat ég þess, að und-
anfarin vor hefði verið sleppt
laxaseiðum í Laxá, frá Mývatni
og niður að Gljúfrum og þetta
hefði verið með mesta móti sl.
vor, 1969.
Hið rétta í málinu er það, að
engum laxaseiðum var sleppt í ,
Laxá á þessu svæði vorið 1969. i
Þetta vil ég leiðrétta, og bið
jafnframt afsökunar á þessai'i
leiðu missögn. G. Tr. G.

Til sölu er efsia hæd
Iiússins NORÐUR-
GATA 12.
Uppl. í síma I-21-S2 og
1- 15-79.
2— 3 lierbergia IBÚÐ
óskast til leigu. —
F yrirf ramgreiðsla.
Uppl. í síxna 1-12-77.