Dagur - 13.05.1970, Blaðsíða 5

Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
MenntamiSstöS
ÞINGMENN F ramsóknarf lokksins
hér í kjördæminu lögðu það til í
vetur, að lýst yrði yfir þeim vilja
Alþingis:
1. Að stefnt skuli að eðlilegri dreif
ingu hverskyns mennta- og menn-
ingarstofnana landsins, og tillit tek-
ið til þeirrar stefnu í framkvæmd
byggðaáætlana.
2. Að nauðsynlegt sé að gera heild
aráætlun um skólaþörf landsins
næstu 10—15 ár og áætlun um skóla-
staði.
3. Að sérstaklega skuli að því
stefnt, að Akureyri verði efld sem
skólabær og miðstöð mennta, vísinda
utan höfuðborgarinnar.
Mörgum er það enn í minni, að
það voru norðlenzkir og austfirzkir
Framsóknarmenn, sem beittu sér fyr
ir fjórum til fimm áratugum, að
menntaskóli væri stofnaður á Akur-
eyri og að það var menntamálaráð-
herra Framsóknarflokksins, Jónas
Jónsson frá Hriflu, sem veitti þáver-
andi gagnfræðaskóla rétt til að braut
skrá stúdenta 1927. Af atrdstæðing-
um málsins var því haldið fram á
þriðja tug aldarinnar, að mennta-
skóli ætti hvergi að vera nema í
Reykjavík, og að á Akureyri væri
slíkt skólalrald vonlaust, en sú sjrá
reyndist falsspá. Kennsla í M. A.
mun alls ekki hafa staðið að baki
kennslu í menntaskólanum syðra.
Og skólameistarana, Sigurð Guð-
mundsson og Þórarinn Bjönisson,
ber hátt sem andlega leiðtoga í ís-
lenzkum skólamálum, auk þess, sem
hér hafa starfað margir ágætir kenn-
arar. En einn þeirra, Pálmi Hannes-
son, var um áratugi rektor Mennta-
skólans í Reykjavík, þjóðkunnur og
mikilhæfur skólamaður.
Auk þeirra skóla, sem nú starfa
hér, að almennri uppfræðslu bama
og unglinga í bænum, hefur lengi
verið rekinn hér Iðnskóli og Tón-
listarskóli, og hér er undirbúnings-
deild tækniskóla. í rökstuðningi fyr-
ir áðumefndri tillögu, er á það
minnt, að í lögum sé gert ráð fyrir
að stofna hér reglulegan tækniskóla
á vegum ríkisins þótt ekki hafi af
því orðið. Þar er og rætt um verzl-
unai-skóla með félagsmáladeild,
kennaradeild við M. A. og garðyrkju
skóla. Minnt er á, að ýmsir aðrir sér-
greinaskólar gætu verið eins vel sett-
ir hér og í Reykjavík. Vitnað er til
samþykktar Fjórðungssambands
Norðlendinga sl. haust, þar sem
skorað var á yfirvöld og Alþingi að
flytja Tækniskóla íslands til Akur-
eyrar. En með menntamiðstöð er
(Framhald á hlaBsíðu 7)
Unnið við smíði strandferðaskipsins Heklu.
Slippstöðin hf. átfi lægsta
segir Hallgrímur Skaftason, skipasmiður á Ak.
MEÐ óvenjulegum dugnað'i og
bjartsýni Skapta Áskelssonar
skipasmiSs á Akureyri og fleiri
atoi'kusamra iðnaðarmanna og
með þátttöku og miklum stuðn-
ingi Kaupfélags Eyfii-ðinga, reis
upp fulikomnasta stálskipa-
saniðastöð landsins á Oddeyri.
Með litlum undantekningum
hafa bæjarbúar staðið vel sam-
an um þessa þörfu uppbygg-
ingu. Og með aðstoð ríkis cg
bæjai'félags hefur þessi starf-
serni þróazt öi-t, þrátt fyrir
margvíslega byrjunarörðug-
leika og erfiðleika brautryðjend
anna.
Dagur lagSi á sínum tíma
áberzlu á það, að sanfæra menn
um, að etálakipasmíði á Akui'-
eyri veeii möguleg og leiddi til
vitnist um það ýmsa iðnaðar-
menn, er i viðtöluim við blaðið
lýstu ákveðnu fylgi sínu við
hugmyndina og fæiðu að því
fagleg' rök, að stálskipasmíðin
væri eitt af því, sem korna ætti.
Þessir menn geta glaðst yfir því,
að bjai'tsýni þeirra, hvatningar-
orð og rök hafa staðizt.
Á mánudaginn bað Dagur
Hallgrím Skaptason skipasmið
og sölu- og starfsmannastjóra
Slippstöðvarinnar h.f., að svara
nokkrum spumingum blaðsins
viðvíkjendi etálskipasmíðunum
og varð hann við þeim tilmæl-
um. En Hallgrímur hefru' starf-
að hjá Slippstöðinni hálfa ævi
sína eða þar um bil, eða allt frá
stofnári hennar 1952, en maður
inn er ungur, aðeins 33ja ára,
kvæntur fjölskyldumaður og
skipar nú áttunda sæ>ti á fram-
boðslista Fmmsóknarmanna við
bæjarstjómarkosningiai'nar hér
í bæ.
Hvar lærðir þú skipasmíöi,
Hallgrknur?
Hjá Slippsböðinni hi. og þar
byrjaði ég jafnframt námi, að
vinna 1952, svo ég er að nokkru
leyti alinn þar upp, ef evo
mætti segýa.
Þið eruð að smíða fjórða stál-
skipið á stöðinni um þessar
mundir?
Já, fyrst smíðuðum við Sigur-
björgu ÓF 1, 250 tonna fiski-
skip, síðan Eldborg GK 13,
550 tonna skip, þá strandferða-
skipið Heklu, 1000 tonn og nú
stendur systurskip hennar á
stokkunum, einnig smíðað fyrir
Skipaútgerð ríkisins, og verður
það töbúið í haust
Hve margir vinna í Slippstöð
inni h.f.?
Nú vinna þar 174 og hefur sú
tala verið lítið breytt frá 1967.
En nú er starfsmönum að fjölga.
Vantar ykkur jámiðnaðar-
menn?
Okkur vantar járniðnaðar-
menn í stórum stil. Við þyrft-
um að láta vinna á tveim vökt-
um — allan sólarhringinn — til
að nýta þá aðstöðu, sem búið er
að byggja upp. Við höfum að-
stöðu fyrir meira en 200 manns
ó einni vakt, en helmingi flem
ó tvær vaktir eða allt að 500
manns alls. Að sjálfsögðu þyrfti
Hallgrímur Skaptason.
þá nokkuð meira af tækjum en
ekki þyrfti að leggja meira fé
í byggingaf j árfestingai'.
Hvað greiðið þið 1 vinnulaun?
Árið 1967 greiddi Slippstöðin
25.4 millj. kx. í vinnulaun, 27.9
mihjónir árið 1968 og 37.8
milljónir á síðasta éri. En auk
þessa greiddum við svo undir-
vei'ktökum milljónir fyrir alls-
konar verikefni varðandi skipa-
smíðamar og eru þeir verktak-
ar flestir hér í bænum. Með
auknum rekstri og afköstum
stöðvarinnar opnast mörg tæki-
færi itl meiri hagkvæmni og
meiri þátttöku hinna ýmsu fyrfr
tækja í bænum og víðar á Norð
urlandi, við skipasmíðamar.
Hvað er framundan hjá ykk-
ur núna?
Eins og sagt hefur verið frá í
fi-éttum, bauð togaranefnd ríkis
ins út smíði sex togara, þúsund
tonna að stærð. Tilboð bárust
tilboðið
frá tíu aðilum frá sjö löndum.
Eitt tilboðið var innlent, frá
Slippstöðinni h.f. á Akureyri og
það var lægst, hljóðaði upp á
124.8 milljónir króna, hvert
skip. Ég hygg, að naumast verði
fram hjá því gengið og við okk-
ur verði rætt um þetta efni.
Hve lengi yrðuð þið að smíðaf
þessi skip?
Þetta er fjögurra ára verk-
efni með fullum afiköstum á
einni vakt, en til þess þarf a. m.
k. 200 manns.
Nokkuð annað á prjónunum?
Við höfum pantað efni í tvo
105 tonna stálbáta og standa yfir
samningar um söiu þessara
báta. Og svo er sýnilegt að þörf
in fyrir smíði minni dekkbáta
er mikil. Ég veit ekki nema við
förum eitthvað út í þá fram-
leiðslu. En þá yrði um trébáta
að ræða og höfum við marga
úrvalssmiði í þeirri gi'ein. Og
svo eru það skipaviðgerðirnar,
sem hafa færzt inn í landið á
síðaii árum. Þar ættum við að
vrea vel samkeppnisíærir og
erum það.
Nokkuð að Iokutn, Hallgrím-
ur, xun skipasmíðarnar?
Ekki annað en það, að hér
eftir er hvorki unnt né æskilegt
að snúa við á braut innlendra
stálskipasmíða, og við verðum
að sameinast um forystu Akur-
eyrar í innlendum skipasmíð-
um.
Og hvað um bæjarstjómar-
kosningamar?
Akureyringar hafa lengi not-
ið þess að eiga marga góða bæj -
arfulltrúa, en oft heldur ihalds-
sama og því hafa framfarir hér
orðið minni en vænta rnátti. Nú
hefur hins vegar mjög skipt uan
til hins betra á þessu kjörtíma-
bili, og það ei'u bHndir menn,
sem ekki sjá það. Það á heldur
ekki að vefjast fyrir neinum,
hvei-jum fyrst og fremst ber
heiðurinn af því framfaraskeiði,
sem hafið er. Framsóknarmenn
hafa ráðið ferðinni vegna styi'k
leika síns í bæjaxstjórn og
vegna þess einnig, að þeir hafa
lagt mikla vinnu í bæjarmálin
og samstanfið við aðra flokka,
sem síðan hafa staðið sem einn
maður að stærstu ákvörðunum.
Ég vona, að bæjarbúar njóti
þessarai- forystu á næsta kjör-
tímabfli, segir Hallgi'ímur
Skaptason að lokum og þakkai'
blaðið viðtalið.
E. D.
ViS gelum leysl mikinn vinnukraft úr læðingi
segir Kristín Aðalsteinsdóttir, kennari á Ak.
BLAÐIÐ hitti nýlega að máli
frú Kristínu Aðalsteinsdóttur,
sem skipar 9. sæti á lista Fram-
sóknarmanna á Akureyri við
bæjarstjórnarkosningarnai' og
ræddi við hana um stund um
landsins gagn og nauðsynjar.
Hún er ættuð frá Þórunnarseli
í Keldulwerfi, kennari við
Barnaskóla Akureyrar og stund
ar nú framhaldsnám. Gift er
hún Hallgrími Indriðasyni skóg
fræðingi og eiga þau eitt barn.
Og við leggjum strax fyrir hana
fyrstu spurninguna:
Ilvers vegna skipar þú þér í
raðir Franisóknarfólks?
Það geri ég vegna þess, að þar
bjóst óg við að geta bezt komið
skoðunum mínum á framfæri
og unnið fyrir áhugamál mín, í
stað þess að nöldra í barn sinn.
Og af sömu ástæðu tók ég sæti
á framboðslistanum þegar mér
bauðst það.
Telur þú, frú Kristín, að kon-
ur eigi áð vinna rnikið utan
heimilis?
Undanfarin ár hefur það ekki
nægt heimilunum, að húsbónd-
inn sjái einn um tekjuöflunina.
Auk þess eru konur mikill
vinnukraftur og atvinnuvegirn-
ir þurfa sannarlega á því að
halda, að nýta allt það vinnuafl,
sem unnt er, eða þannig á það
vissulega að vera. Húsmæður
með eitt barn eða tvö, geta unn
ið mjög mikið utan heimilis og
jafnvel þótt þær eigi fleiri börn,
en það fer að sjálfsögðu eftir
ástæðum á hverjum stað.
Þú álítur ekki, að konurnar
bíði tjón á sálu sinni með slíkri
vinnu?
Alls ekki. Það væri nær að
álíta, að konur, sem háfa ekki
næg verkefni heima, bíði tjón á
sálu sinni. En til þess að konur
geti tekið verulegan þátt í at-
vinnulífinu, þarf samfélagið að
sjá um aðstöðu til að annast
börnin að nokkru. Fulla virð-
ingu ber ég fyrir húsmóður*
störfunum, en á meðan við er-
um á góðum aldri gefur það líf-
inu aukið gildi, að nota vel
starfsorku sína, og ég er svo
bjartsýn að álíta, að hennar
verði fyllsta þörf í framtíðinni.
Margir bíða tjón á sálu sinni
vegna of lítilla starfa.
En aðstaða húsmæðranna til
að geta unnið úti?
Já, þá kem ég að því, sem ég
álít skyldur bæjarfélagsins, og
um leið hagfræðiatriði, ef þörf
er fyrir vinnu okkar á hinum
almenna vinnumarkaði. En það
er að koma upp dagheimilum
fyrir börn og leikskólum. Þessi
aðstaða þarf að vera í hverjum
bæjarhluta. Þar þuffa börnin að
geta fengið þá þjónustu, sém
þarf, hvort sem mæðurnar
vinna hálfan daginn eða allan,
og þau þurfa að vera í umsjá
menntaðra kvenna á því sviði.
Töluvert hefur verið umiið f
þessa átt liér í bænum?
- ÍBÚÐABYGGINGAR
(Framhald af blaðsíðu 1-).
hugunarstigi en óvíst um fíam*
kvæmdir á þessu sumri. Þá er
stórbygging Fjórðungssjúkra-
hússins á dagski á en ekki mun
ákveðið hvenær byiýað verður.
Ekki eru þetta neinar tœm-
andi upplýsingar um bygginga-
framkvæmdir, en sýna þó, að
framundan eru miklar fram-
kvæmdii' og verið að ljúka við
aðrar. Auk þess eru svo ýmis-
konar aðrar framkvæmdir hér á
Akureyri, sem síðai' verðua- að
vikið. □
Já, kvenfélög og Barnavernd
arfélagið vinna gott starf, og
það er yfirlýst stefna Fram-
sóknarmanna að koma til móts
Kristín Aðalsteinsdóttir.
vi'ð þessi félög svo verk þei’rra
njóti sín og beri sem mestan
ávöxt. Það er gott svo langt sem
það nær, en nær allt of skammt.
Bæjarfélagið þarf að gera meira,
miklu meira. Það á að byggja
og reka barnaheimilin. í stað-
inn fær það svo aukið vinnuafl
og naumast er annað dýrmæt-
ara. Og áhugasamir einstakling-
ar og félög geta svo stutt þetta
starf, eftir sem áður.
Margskonar félög áliugafólks
vinna ómetanlegt starf?
Já, sízt vil ég draga bað í efa.
En mér finnst heppilegra að
konur og karlar vinni saman í
félögum í stað sérfélaganna eft-
ir kynjum. Ég held að konur
finni til vanmáttar við hlið karl
manna í félagsstörfunum og
dragi sig þess vegna í hlé og
stofni eigin félög. Þetta finnst
mér óheppilegt vegna þess, að
í félagsstarfi, sem á svo mörg-
um sviðum öðrum, bæta konur
og karlar hvert annað upp.
Ottastu að eiturlyfin eigi eftir
að flæða yfir landið?
Já, ég er hrædd um að svo
verði hér eins og í nágranna-
löndunum, því einangrunin
verndar okkur ekki lengur. Og
ég óttast afleiðingarnar. Við
erum óviðbúin og það veit eng-
inn hvað gerist þegar eiturlyfin
flæða yfir. Við höfum búið við
LAUGARDAGINN 2. maí. sl.
efndi Ungmennafélag Möð.ru-
vallasóknar til Davíðskvölcjs í
Freyjulundi, Amarneshreppi, í
tilefni þess að 21. janúar. sl.
voru liðin 75 ár frá fæðingu
þjóðskáldsins Davíðs Stefájis-
sonar frá Fagraskógi.
Jón1 Rögnvaldsson fyrryer-
andi garðyrkjustjóri á Akureyii
flutti ei'indi um Davíð og rakti
einkum persónuleg kynni sín af
skáldinu. Kirkjukór Möðru-
vallakirkju söng undir stjórn
Birgis Helgasonar, einnig sþng
Jóhann Konráðsson við undir-
léi'k’ GUðmundai' Jóhannssonar.
Úr verkum skáldsins lásu
frænktir Ðavíðs, þær Þóra
Magnúsdóttir, Fagraskógif og
Þóra Sigurbjörnsdóttii', Hjalt-
eyri, svo og Sigurður Þorbergs-
"son, Syðri-Reistará. Að lokum
Var leikin hljómplata með upp-
lestri Davíðs á kvæði hans,
Askinum. -»
Að lokinni dagskrá bauð Ung
ímennafélagið öllum samkorhu-
gestum til kaffidrykkju.
Sr. Þórhallur Höskuldsson,
Möðruvöllum ávarpaði sám-
komugesti nokkrum orðum’ og
flutti Ungmennafélaginu þákk-
í Freyjulundi
ir fyrir það framtak að minnast
þjóðskáldsins á þann virðulega
og eftirminnilega hátt, sem hér
hefði verið gert.
Rúmlega 100 manns sótti
þetta Davíðskvöld. Þóroddur
Jóhannsson stjórnaði samkom-
unni. □
VERNDUN LANDSINS
SÝNINGIN Náttúruvemd á
Norðurlandi hefur nú verið sett
upp á Dalvík (4.—5. apríl) og
Blönduósi (25.—26. apríl) Var
góð aðsókn á báðum stöðum.
Næst verður hún sett upp á
Sauðárkróki um miðjan maí, og
síðan væntanlega á Siglufirði
og Húsavík.
Sunnudaginn 26. apríl var
haldinn almennur héraðsfund-
ur um náttúruvernd í veiði-
mannahúsinu Flóðvangi í Vatns
dal. Helgi Hallgrímsson safn-
vörður hélt erindi á fundinum
og sýndi myndir. Um 30 manns
sóttu fundinn, sem stóð lengi
nætur. Fleiri fundir af svipuðu
tagi eru fyrh-hugaðir á næst-
unni.
(Fréttatilkynning frá SUNN)
- 30% SÓLUAUKNING HJÁ K.Þ.
(Framhald af blaðsíðu 1)
ræmi við opinber fyrirmæli'um
-fyrinkomulag þeirra verkstöðva.
Stærð hússins er miðuð við
-slátrun 2000 fjár á dag. Gert er
ráð fyrh' að byggingunni verði
lokið fyrir sláturtíð 1971.
Fundurinn beindi því til
'stjórnai' félagsins, að gangast
tfyíh- -ráðsteifnuj um uppbýgg-
ingu iðnaðar í héraðinu.
■ Úr stjórn félagsins áttu að
ganga Baldvin Baldurfeson
’bóndi á Rarigá ig Skafti Bene-
•diktsson ráðuriautur í GaiÁi og
;Voru þeh' báðir endurkjömir.
Möi’g málef rii önnur en * hér
áfengisvandamálið og þekkjum
það böl og vitum svona nokkurn
veginn hvar við stöndum í því
efni og hvernig áfengið ey.ði-
leggur fólk, og er það allt kunn
saga. En gagnvart eiturlyfjun-
um þarf þegar að búast til varn
ar. Mesta hættan er að vera
óviðbúinn, og bezta vörnin er
almenn og einarðleg fræðsla um
hættur eiturlyfjanotkunar. Hið
sama má raunar segja um áfeng
ið, því hverri kynslóð er þar
hætta búin. Þjóðfélagið sér ár-
lega á bak fjölmörgum þegnum
sínum, sem kikna undan þunga
áfengisbölsins og það gerir of
lítið til fræðslu og hjálpar.
Fraimsóknarfélögin hér á Akur-
eyri hafa lýst yfir stuðningi sín-
um við þá, sem vinna gegn
áfengisbölinu, og blað Fram-
sóknarmanna, Dagur, hefur um
fjölda ára, eitt pólitískra blaða,
veitt bindindismönnum ákveð-
inn stuðning og vil ég lýsa
ánægju minni yfh því.
Viltu segja eitthvað sérstakt
við ungar konur?
Helzt það, að aldurinn 16—21
árs á ekki að vera biðstofa
hjónabandsins. Það er ákaflega
mikilvægt fyrir hinai' ungu kon
ur, að nota vel árin milli skóla
og hjónabands til að sérmennta
sig á einhverju sviði. Konur
þurfa að vera færar um að taka
þátt í atvinnulífinu áður en þær
eignast börn og síðar á ævinni
þegar börnin eru vaxin upp.
Að síðustu, frú Kristín?
Ég vona að bæjarbúar gangi
til kosninganna með það í huga
fyrst og fremst, hvernig sú bæj -
arstjórn hefur unnið, sem nú
situr og hvort ástæða er til að
óska breytinga. Miðað við aðra
kaupstaði landsins hafa ótrú-
lega miklar framfarir orðið hér
á Akureyri á þessu kjörtíma-
bili, og þar hafa Framsóknar-
menn haft forystuna. Ég treysti
þeim bezt til að rækja það hlut-
verk eftirleiðis, segir frú Kristín
Aðalsteinsdóttir að lokum og
þakka ég svör hennar.
E. D.
ríe Gimnarsdéllir
MINNING
FYRIR 40 árum kom ég fyrst í
Flatey á Skjálfanda, og bjó í
Neðribæ hjá þeim ágætu hjón-
um Jóhannesi’Bjarnasyni kenn
ara og hreppstjóra og Maríu
Gunnai'sdóttur. Það sem mér er
minnisstæðast frá þeim tíma, er
glaðværð og góðvild húsmóður-
innar og þó ekki hvað sízt, hin
gullfallega söngrödd hennar.
Neðribæjarheimilið var mann-
margt heimili og glaðvært, enda
stór hópur af ungu fólki á heim
ilinu og sannarlega lét húsmóð-
irin ekki sitt eftir liggja. Þó lét
sorgin ekki þetta glaðværa
heimili afskiptalaust, en María
var eterk kona, bæði í sorg og
gleði.
María Gunnarsdóttir var
fædd 29. júní 1880, og var því
tæpra 90 ára er hún lézt. For-
eldrar hennar voru hjónin
Karólína Guðmundsdóttir frá
Brettingsstöðum og Gunnar
Guðmundsson frá Vík á Flat-
eyjardal. 3 ára gömul missir
hún föður sinn, en 10 áa'a flyzt
íhún með móður sinni til Greni-
víkur, er hún giftist seinni
manni sínum séra Árna Jóhann
essyni. María giftist 1906 Jó-
hannesi Bjarnasyni kennara frá
Grímsgerði, byi*juðu þau óú •
skap í Fnjóskadal, en flytja-1:
1908 til Flateyjar og búa þar .
tæp 40 ár, en þá flytjast þaa t: i
Akureyrar. Jóhannes lézt J.954,
og eftir það dvaldi hún á heim-
ili Bjarna sonar síns þar til fyr-
ir tveimur árum að hún vaicí
að fara á sjúkrahúsið, og' þar
lézt hún 12. apríl.
Börn þeirra Maríu og' Jc-
’hannesar er upp komust vor :
Guðrún, er dó 21. apríl,-rúmri
viku seinna en móðir henna .
Karólína, gift Jóhanni Ogmund :!
syni. Árni, dó 1944 aðeins 3i
ára. Bjarni, kvæntur Sigríð.
Freysteinsdóttur. Þorbjörg, giii
Tómasi Kristjánssyni. Og Gumi
ar, dó 1933 aðeins 16 ára.
Er við lítum til baka, og rifi-
um upp kytmi okkar við fólh,
er við hittum á lifsleiðinni verf!
ur ok’kur kærast að mmna::
þeirra er við getum með sanr ,
sagt að hafi verið gott fóll ,
María Gunnarsdóttir er ein a i
þeim góðu konum er gott er a '
minnast. Guð blessi þig góð ,
kona og þökk fyrir allt. 3.
FLESTIR KOMNIR
NÚ virðast flestir eða allir far •
fuglar komnir nema óðinshar •
inn. Siðast kom krían, en litl :
fyrr spóinn, steinklappan, marí .
erlan, lóuþrællinn og sandlóar ,
Varp sumra farfuglategunda e.1
að hefjast, að því er virðist, eu
á Akureyri eru fyrstu þresti ’
og auðnutittlingar búnir w'
unga út. D
«IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHHIUIIIIIIIIUIIIIIIIIIHIIII{
I Framsóknarflokkurinn,
leinn alira ísnenzkm
jflokka, er upprunninn
laf alíslenzkum rofum
iiiiuniHuiiu
lllllllllllltllllllllllHUIÍj.
Samsöngur Söngfélagsins Gígjunnar á Akureyri
Vil kaupa
MÓTATIMBUR.
Uppl. í síma 2-11-59,
hafa verið nefnd, voru til um-
ræðu og afgreiðslu á fundinum,
sem var mjög samstilltur í
áhuga um veLferð Kaupfélags
Þingeyinga.
(Fréttatillcynning)
FRAMSOKNARFOLK
SKRIFSTOFA Franisóknar-
manna, Hafnarstræti 90, er
opin alla virka daga frá kl. 13
til 22 um helgar frá kl. 9 að
morgni til 10 að kveldi. Símar
skrifstofunnar eru 21180, 21830
og 21831.
STUÐNIN GSFÓLK B-listans,
takið virkan þátt í kosnigaundir
búningnum og stuðlið þannig að
sigri B-listans.
SKRIFSTOFA B-LISTANS í
Glerárhverfi er í Lönguhlíð 2. -
Sínú 1-23-31.
ÞÁ ERU kórar bæjarins famir
að láta til sín heyra, og síðast-
liðinn laugardag efndi Söng-
félagið Gígjan til samsöngs í
Samkomuhúsinu á Akureyri.
. Söngstjóri er Jakob Tryggva-
son og undirleikari Þorgerður
Eiríksdóttir nemandi í Tónlistar
skpla Akureyrar, en Sigurður
Demetz Franzson hefur annazt
raddþjálfun kórsins. Einsöngv-
ai-ar voru, Guðlaug' Hermanns-
dóttir, Gunnfríður Hreiðarsdótt
ir, Helga Alfreðsdóttir og Björg
Baldvinsdóttir.
Á söngskrá voru fjórtán lög
eftir innlenda og erlenda höf-
unda, allt frá því á sextándu
öld og fram til okkar daga.
í upphafi var flutt söngkveðja
við lag ef-tir söngstjórann. Ljóð-
ið hefur Jórunn Ólafsdóttir setf
saman og tileinkað kórnum.
Söngski'áin hefur að heita má
öll verið æfð á þessum vetri og
hófst með fjórum kórlögum,
madrigölum frá sextándu öld.
Af öllu því, sem þarna var
flutt, og vai- margt vel valið og
af góðri smekkvísi, þótti mér
mest til koma að fá að heyra
þessi sérkennilega fallegu verk,
sem sjaldan heyrast því miðui'.
í raddlist fyrri alda er um
ótrúlega auðugan garð að
gresja, og er það söngfólkinu
mikill ávinningui’ að glíma við
slík lög.
Þau eru örðug viðfangs og
vandasöm í flutningi, en kórinn
í heild og söngstjórinn eru mjög
svo líkleg til þess að geta lagt
á sig það erfiði og þá vand-
virkni, sem það útheimtir að
fást við þessa tegund kórlistar.
Ef haldið - væri markvisst
áfram á þeirri braut að kynna
brot af tónhst fyrri alda, hef ég
trú á því, að söngfélagið Gígjan
gæti náð þar góðum árangri, og
yrði að því töluverður' fengur
bæði fyrir söngfólkið sjálft og
áheyrendur.
Þeir madrigalar, sem fluttir
voru að þessu sinni, hafa allir
til að bera vissan alþýðlegan
léttleika, og yfir þeim er fersk-
ui' blær.
Þeir eru e. t. v. ekki með öllu
aðgengilegir nútímaeyrum, og
kemur þar m. a. til, að tónverk
frá þessum tíma lúta öðrum lisf
rænum lögmálum, og eru samin
innan annars konar ramma en
þau verk síðari tima, sem fólk
almennt er handgengnast.
Mér fannst takast einkar vel
til með flutning þessara laga,
og sérkenni þeirra og tær hreim
ur ná vel að njóta sín.
Ef til vill væri rétt að kynna
áheyrendum efni textanna með
tilliti til þess, að lögin eru mörg
um nokkuð framandi svona við
fyrstu kynni.
Það væri einnig til bóta gagn
vart öðrum lögum, sem sungin
eru við útlenda texta. í þessu
sambandi er skylt að geta þes.’,
að framburður kórsins er tvi-
mælalaust í góðri framför, o.j
texti kom víða skýrt fram.
Að öðru leyti skal ekki fjöl-
yrt frekar um efnisskrá kórsin j
að þessu sinni, en þar bar lag
Sibeliusar hvað hæst svo sem
vænta mátti.
Þetta var menningarlegu.’
söngur, sem framinn var, og
söngstjóra er lagið að ná franv
ferskum og hremum bl;e. Þá e,.’
það einnig til stórra ’bóta, avi
kórinn skuh eiga kost á radd-
þjálfun.
Það leynir sér ekki, að þa:4
hefur verið unnið af fullii
alvöru af öllum þeim, sem her
eiga hlut að máli.
Undirleikari og einsöngvarai*
leystu sin verk af hencti af góðu
öryggi.
Með söngfélaginu Gígjunni ey
búið að koma upp dágóðu riljóti
færi. Það er samt gamla sagan,
að helzt eru það sópranai', seru
þörf væri á til viðbótar.
Mig undrar það stórlega, aíj
karlakórar bæjarms skuli ekkl
hafa rokið til og biðlað tií þess -
ara ágætu kórkvenna, því að
vitanlega ber að stefna að þvi
að koma upp blönduðum kór,
sem gæti færzt meiri háttai' ikttt
verk í fang.
Ekki vantar raddirnar hér ::
bæ, en getur það verid, A'j
áhuga vanti?
Gh>