Dagur - 15.09.1971, Qupperneq 5

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
RAFORKUMÁL
ÞEGAR sýnilegt var fyrir nokkrum
árum, að ört vaxandi raforkunotkun
á Norður- og Austurlandi kallaði á
ný úrræði, var um nokkrar leiðir að
velja. Þá varð áætlun um Gljúfur-
versvirkjun í Laxá til, og það var
álitleg virkjun, er gera mátti í áíöng-
um til almennra nota. Þessi áætlun
og undirbúningur framkvæmda, svo
og fyrstu framkvæmdir hennar,
komu í veg fyrir rannsóknir annarra
úrræða, svo sem virkjunar við Jök-
ulsá, Skjálfandafljót, gufuvirkjun og
orkukaup úr öðrum landshlutum.
Nú er Gljúfurversvirkjun talin úr
sögunni að heita má, vegna lands-
kunnra mistaka, og standa menn á
ný frammi fyrir þeim vanda að velja
leiðir í raforkumálum. En því miður
vantar mjög á, að rannsóknir virkj-
unarmöguleika eða raíorkukaupa að
sunnan, séu þar á vegi staddar, að
hægt sé að gera raunhæfan saman-
burð, og er þetta hið mesta ófremd-
arástand. Stór og vaxandi hluti af
raforkunni á orkuveitusvæði Laxár
er nú framleiddur með rússneskri
olíu, en fallvötnin með alla sína
óþijótandi orku renna án nytja og
bíða þess að verða beizluð.
Á meðan menn gerðu sér vonir
um hagstæða Gljúfurversvirkjun og
hóflegt raforkuverð, var hér enginn
áhugi á raforkukaupum frá stórvirkj
unum sunnan fjalla. Nýjar staðreynd
ir í raforkumálum knýja menn til
endurskoðunar á orkukaupunum,
ekki síður en á nýjum virkjunarstöð-
um við fallvötn eða á jarífliitasvæð-
um. Innan tíðar verða orkuveitu-
kerfi landsins eflaust samtengd í
öryggis- og hagsmunaskyni og raf-
orkan seld við sama verði unr land
allt, og er það í fullu samræmi við
margskonar önnur lögleidd við-
skiptakjör í landinu.
í ályktun um raforkumál, sem sam
þykkt var á síðasta kjördæmisþingi
á Laugum, segir m. a.:
Raforkuskortur er þegar orðinn
tilfinnanlegur í kjördæminu. Kjör-
dæmisþingið harmar, að Laxárdeil-
an skuli enn vera óleyst, og rann-
sóknir á öðrurn úrlausnarleiðum í
raforkumálum skammt á veg komn-
ar. En þær eru: Vatnsvirkjun við
JökuLsá á Fjöllum og Skjálfandafljót,
gufuvirkjun eða orkukaup frá stór-
virkjun sunnan fjalla. Verði rann-
sóknum hraðað svo sem unnt er til
að'fá samanburð við ákvörðun um
raforkumálin.
I öðru lagi er í ályktuninni lagt
til, að lagaheimild um virkjun Sand-
ár í Þistilfirði verði notuð, og í
þriðja lagi mótmælti þingið því harð
lega, að stórvirkjanir fallvatna væru
eingöngu syðra, þar sem það stuðlaði
að ójafnvægi milli landshluta. □
MARINO S.ÞORSTEINSSON
ODDVITII ENGIHLIÐ. - FÁEIN KVEÐJUORÐ
MARINÓ Steinn Þorsteinsson
oddviti í Engihlíð á Árskógs-
strönd andaðist í Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri laug-
ardaginn 4. september, var jarð-
sunginn í Stærra-Árskógskirkju
laugardaginn 11. september og
fylgdi honum fjöldi fólks til
grafar.
Marinó var fæddur á Hellu á
Árskógsströnd 28. september
1903. Foreldrar hans voru hjón-
in Þorsteinn Þorsteinsson og
Valgerður Sigfúsdóttir, er síðar
fluttu að Litlu-Hámundarstöð-
um og bjuggu þar á meðan bæði
lifðu og þar ólst Marinó upp
í hópi mjög stórrar fjölskyldu.
Faðir hans var bæði bóndi og
sjómaður, eins og fyrrum var
algengt í þeirri sveit, og dró oft
mikla björg í bú, en móðir hans
annaðist þá búskapinn, þar til
eldri börnin fóru að leggja þar
hönd að verki. En systkinin
voru tíu, átta drengir og tvær
stúlkur. Þeirra elztur og kunn-
astur athafnamað’ur var Valtýr,
er lengi bjó á Rauðuvík en síð-
ar á Akureyri og gerðist um-
svifamikill útgerðamiaður og
er látinn fyrir skömmu. Næstur
að aldri var Svanlaugur, sjó-
maður og bóndi, einnig látinn
fyrir nokkrum árum. Þriðji í
aldursröðinni var Marinó, er
kvaddur var hinztu kveðju á
laugardaginn í heimasveit sinni.
Ekkja Marinós er Guðmunda
Ingibjörg Ijósmóðir, Einarsdótt-
ir, verkstjóra á Siglufirði. Börn
þeirra eru: Valgerður, giftist
Valdimar Óskarssyni, fyrrum
sveitarstjóra á Dalvík, en hún
andaðist á bezta aldri, Ása, gift
Sveini Jónssyni smið og bónda
í Kálfsskinni, Þorsteinn, kvænt-
ur Fjólu Jóhannsdóttur frá Ás-
hóli, Birgir. kennari á Árskógs-
strönd, kvæntur Böðvínu Böðv-
arsdóttur frá Akureyri og Hild-
ur, gift Gylfa Baldvinssyni frá
Hauganesi og hafa þau tekið
við búi í Engihlíð.
Marinó Þorsteinsson hneigð-
ist snemma til búskapar, var
verkhagur maður og duglegur,
sótti sér búfræðimenntun í
Hólaskóla og mun þá þegar
hafa haft nýbýlastofnun í huga.
Man ég vel þegar hann ræddi
um þessa hugmynd við föður
minn og fleiri bændur sveitar-
innar, en þeim sýndist sumum,
að nýbýlastofnun þar í sveit
væri ekki vænlegt fyrirtæki,
jafnvel vonlaust. En aðrir hrif-
ust af bjartsýni hins unga
manns og vissu sem var, að þar
fór maður, sem ekki myndi
hætta við hálfnað verk eða
renna af hólmi fyrr en í fulla
hnefana, þótt nýbýlastofnun
væri erfitt viðfangsefni og að
sumu leyti mun erfiðara þá en
nú og byggðist meira á vinnu
eigin handa og atorku en síðar
Eyjafjarðaryndi
Hér geng ég gestur um,
guðirnir halda vörð,
ilmandi blómabrum
brosir við Eyjafjörð.
Heppnin hún hlær við mér,
hvarvetna lít ég sól,
svo f jölmörg sé ég hér
sögurík höfuðból.
Ég gjörist aftur barn
unaði og vonum fyllt,
gleymi að hér finnst hjarn,
hafrót og brimið trylt.
Hið bezta bauðstu mér,
blessaði fjörður kær,
logn, bh'ðu, allt hvað er
andar sem bóra vær.
Sagndísir brostu blítt
bentu mér hér og þar,
opnaðist alltaf nýtt
auganu, hvar sem var.
Heilsar hvert höfuðból,
hélt um þau gleðin vörð
og fögur sumarsól
sindraði um Eyjafjörð.
Blasti við Sögusvið,
sem fyrr ég hafði um lært,
huldur og ljúflingslið
léðu mér efni kært.
Benjamíns bók ég las,
bendingar margar fann,
fannst mér sem grænna gras
gæfist mér fyrir hann.
Upp rifjast ýmislegt
óður í muna geymt,
fátt sem ég fyrr hef þekkt
fyrnist né verður gleymt.
Hannes vor Hafstein, Briem,
hjarta mitt fanga enn,
Stephan og gamla Grím
glöð mun ég hitta senn.
Davíð stóð hér við hún,
horfði yfir bárugull,
drengur, sem dalsins brún
drakk heilagt Braga fulh
Þjóðskáldin mætu mörg:
Matthías, Jónas kær,
þau voru þjóðarbjörg,
þróttmikil, leifturskær.
Nafnarnir báðir bezt;
— biskup og séra Jón, —
kváðu um hjörð og hest
heillandi töfrasón.
Bægisá, Grýta, Grund,
glitra í huga mér,
Rósa, hin horska hrund,
Hjálmar, hve ann ég þér.
Frjáls lifir andinn enn
Einars og Guðmundar,
ríkja hér risnumenn,
ráðsvinnir höfðingjar.
Glóir á Guðalund,
gestrisnis heilög vé,
aldrei á græna grund •
glaðar ég fæti sté.
Far þú vel, svása sveit,
sendum við þökk og koss,
blessum þinn biskupsreit,
bagal, mítur og kross.
Áfram til vegs og valds
viðreisnar inn á svið,
trú, von til trausts og halds
týhraustir starfið þið.
Kristín M. J. Björnson.
varð og er þó enn mikil þolraun
vöskustu mönnum.
Ingibjörg og Marinó voru sam
hent og bjartsýn. Þau áttu ekki
aðeins drauminn um að byggja
og rækta á nýjum stað, verða
landnemar á Árskógsströnd,
heldur höfðu þau bæði þor og
þrek til að láta drauminn ræt-
ast. Þau byggðu nýbýlið Engi-
hlíð 1934 og bjuggu þar síðan,
en höfðu að mestu látið búið í
hendur dóttur og tengdasonar.
Þar er og risið annað nýbýli og
bifvélaverkstæði Þorsteins son-
ar þeirra og hans konu og heitir
það Hlíðarland.
Marinó Þorsteinsson var bráð
þroska og ætlaði sér snemma
mikinn hlut. Hann var skarp-
greindur maður og vel á sig
kominn, einarður alvörumaður,
mikill reglumaður alla ævi, og
gæddur ríku sjálfstrausti. Dug-
legur félagsmálamaður var
hann og á ýmsan hátt vel til
foringja fallinn, enda treyst til
margháttaðra trúnaðarstarfa,
var formaður sjúkrasamlags,
sóknarnefndar, búnaðarfélags,
ungmennafélags og síðast en
ekki sízt var hann hreppsnefnd-
aroddviti sveitar sinnar óslitið
fró árinu 1946.
Þess er stundum spurt að
leiðarlokum, um leið og litið er
yfir farinn veg, hvort menn hafi
valið sér hið rétta hlutskipti, og
er þá oft átt við auðveldustu
leiðina til að öðlast þau lífsins
hnoss sem að er keppt. En hver
sem svörin verða skiptir það
eitt máli hvernig þau störf eru
unnin, er menn kjósa sér að ævi
starfi og hvaða hamingju þau
veita. Marinó kaus sér ævistarf
í sveit feðranna, starf landnáms
manns og bónda, og vegna
glöggskyggni sinnar, dugnaðar
og reglusemi voru honum aulc
þess falin hin mestu trúnaðar-
störf. Þau störf og ævistarf
landnámsmannsins ber að
þakka og virða. Marinó stóð vel
að verki langan dag, hugsjón-
um sínum trúr til æviloka. í
starfinu á nýbýli sínu fann
hann hamingju sína mesta og' í
félagsmálum var hann maður
starfs og framfara.
Við Marinó ólumst upp í
nágrenni og hittumst oft, síðast
nú í sumar, er heilsa hans var
tæp og hann taldi sjálfur, að
hann kynni að eiga skammt
eftir. Við vorum aldrei nánir
vinir, en á gamlan og nýjan
kunningsskap bar aldrei
skugga. Mér var það ánægja að
fylgjast með því, er hann auðg-
aði sveit okkar með nýjum
bóndabæ og farnaðist vel á
meðan hópur mannvænlegra
barna óx úr grasi í Engihlíð.
Hlýjar kveðjur fylgja honum á
þessum vegamóturh, .
Ágætri eiginkonu . Márinos,
Ingibjörgu Einarsdóttur, börn-
um þeirra hjóna ' og ástvinum
öllum, sendi ég mínár innileg-
ustu samúðarkveðjur,
15. D,
Frú Gíslína Friðriksdóttir og Stefán Jónasson.
; STEFÁN JONASSON útgerðar
, maður og um tólf ára skeið
: bóndi á Knararbergi, varð ní-
ræður á mánudaginn. En kona
1 hans, Gíslína Friðriksdóttir ætt
uð frá Litla-Laugardal i Tálkna
* firði, várð níræð 29. júlí í sum-
ar. Þau dvelja nú í Elliheimili
Ákureyrar, við allgóðá heilsu,
ASalfundur
AÐALFUNDUR Framsóknar-
félags Norður-Þingeyinga vest-
an heiðar var haldinn 31. ágúst
1971. Fundurinn samþykkti
eftirfarandi:
I.
Aðalfundur Framsóknarfélags
Norður-Þingeyinga vestan heið-
ar, haldinn að Kópaskeri 31.
ágúst 1971, lýsir yfir fyrir félags
ins hönd fullum stuðningi við
hina nýju ríkisstjórn fslands
og heitir á hana að vinna ötul-
lega að framgangi þeirra mála,
sem um hefur verið samið milli
stjórnarflokkanna, svo sem að
leiðrétta kjör þeirra, sem búið
hafa við skertan hlut í launum,
tryggingum, opinberri þjónustu
o. fl.
II.
Aðalfundur Framsóknarfélags
Norður-Þingeyinga vestan heið-
ar, haldinn að Kópaskeri 31.
ágúst 1971, lítur svo á, að ís-
lenzku þjóðinni henti betur, að
hún skipi sér í tvær stjórnmála-
fylkingar — hægri og vinstri —
en það flokkafyrirkomulag, sem
hún býr nú við. Með tilliti til
þessa, skorar fundurinn á mið-
stjórn Framsóknarflokksins að
vinna að eflingu vinstri fylk-
ingar og þeirri kjördæmaskip-
an, sem hentar bezt tveggja
flokka kerfi.
* III.
Fundurinn skorar á þing-
menn flokksins í kjördæminu
‘að beita sér m. a. fyrir:
1. Stórauknum fjárveitingum
til vegagerðar í héraðinu.
2. Að ríkið greiði snjómokst-
ur á leiðinni Húsavík—Raufar-
höfn allt að fjórum sinnum á
mánuði.
3. Að áætlunarflug verði aft-
ur hafið til Kópaskers.
4. Verulegri fjárveitingu til
nýbygginga í Lundi á fjárlög-
um 1972.
5. Breytingum á skólakostn-
aðarlögunum, þannig aS ríklð
greiði allan rekstrarkostnað
heimavista og taki meiri þátt í
mötuneytiskostnaði en nú er
gert.
6. Lausn á því ófremdar-
ástandi, sem ríkis í heilbrigðis-
þjónustu héraðsins. Bendir
fundurinn á þann möguleika,
sem hluta af framtíðarlausn á
að fá lækna í dreifbýlið, að rík-
ið styrki álitlega stúdenta til að
mennta sig sem almenna lækna
gegn því, að þeir þjóni læknis-
héruðum úti á landsbyggðinni
í t. d. 10 ár næstu 15—20 árin
eftir að þeir hafa lokið hinu al-
menna læknanámi, Jafnframt
verði læknadeildinni veitt að-
staða til að kenna fleirum al-
mennar lækningar en nú virð-
ist vera unnt.
7. Að Norðurlandsáætlun
verði ætlað verulegt fjármagn
til aukinnar atvinnuuppbygg-
ingar í héraðinu.
8. Að fiskeldisstöð verði kom-
ið upp við Litluá sem fyrst.
9. Aukinni landgræðslu með
’ það fyrir augum að hefta upp-
blástur og græða þegar uppblás
in svæði í héraðinu og upp af
því.
10. Að þegar verði gerðar ráð
stafanir til að, stöðva ofveiði á
grásleppu við Norðurland, einn-
ig setningu lága, sem vernda
grásleppuvéiði sem þlunnindi
bújarða.
11. Að rafmagn verði selt á
sama verði til sömu nota um
allt land.
IV. .
Fundurinn styður framkomna
tillögu um rannsókn vegar-
stæðis frá KJappárósi í Núpa-
sveit um Hraurt að Hóli á
Sléttu.
Stjórn félagsins var öll endur
kosin, en hana. skipa: Aðalbjörn
Gunnlaugssön, Lundi, Oxar-
firði, formaður, Ragnar Helga-
son, Utskálum, Kópaskeri, vara
formaður, Jóhann Helgason,
Leirhöfn, Sléttu, Þorsteinn
Steingrímsson, Hóli, Sléttu og
Þórarinn Haraldsson, Laufási,
Kelduhverfi. □
og ekki er langt síðan ég mætti
Stefáni á reiðhjóli hér á Akur-
eyri.
Stefán Jónasson fæddist á
Kífsá þá í Glæsibæjarhreppi 13.
september 1881 en flutti til
Akureyrar er hann var aðeins
5 ára gamall og hefur átt þar
heima síðan, að undanskildum
árunum tólf á Knararbergi.
Hann var einn af mestu at-
hafnamönnum í bænum á
fyrstu áratugum aldarinnar,
skipstjóri og útgerðarmaður og
stundaði útgerð fram á gamals
aldur, og farnaðist ætíð vel.
Hann var duglegur þrekmaður
og hagsýnn, heiðarlegur í öllum
viðskiptum, svo af bar og af
öllum talinn hinn mesti dreng-
skaparmaður.
Útgerðarsaga Stefáns er hin
merkilegasta, bæði vegna
mannsins og atvinnugreinarinn-
ar, þótt hér verði í engu rakin,
en mun verða gert á öðrum
vettvangi. Mun þar fram koma,
hve farsæll og áfallalaus þessi
atvinnuþáttur var í höndum
hans.
En í dag, á afmælisdegi þessa
mæta manns, er það maðurinn
sjálfur, ennþá hress og glaður,
yfirlætislaus og vakandi áhuga-
maður um allt er til framfara
horfir, sem menn árna heilla,
þakka unnin störf og samgleðj-
ast. Dagur sendir heiðursmann-
inum sínar beztu árnaðaróskir í
tilefni afmælisins, einnig hinni
myndarlegu konu hans síðbúna
afmæliskveðju. Heill fylgi þeim
hjónum og heiðríkjan lýsi þeim
á ævikveldi. E. D.

UM GÖTUR OG GANG-
STÉTTIR
Kæri Dagur. Má ég biðja þig
fyrir fáeinar línur. Það er verið
að malbika götur í bænum og
er það nú gott og sjálfsagt. En
hvemig stendur á því, að gang-
stéttir eru svo langt á eftir?
Finnst þeim mönnum, sem
þessu ráða, að gangstéttir séu
eitthvert aukaatriði og hægt sé
að bíða eftir gangstéttunum
endalaust? Milli Þórunnarstræt
is og Byggðavegar er autt
svæði. Oft er búið að rífa upp
þann blett. ‘Gaman væri að sjá
teikningu af svæðinu, eins og
þáð á endanlega að yera.' Nú
síðast var drifið . í áð , malbika
gangbrautir um það ,þvert og
endilangt. En hvers vegna ekki
einnig í kring um þáð eða á
þrjá vegu? Það er ósennilegt,
að hagkværhara sé að gera það
sér í lagi.
Næst þegar birt verður áætl-
un um gatnagerð, þyrfti að taka
fram, hvort ætlunin sé, að ein-
göngu sé miðað við bílana, eða
hvort gangstéttir eigi' þar að
veira einnig fyrir gangandi
fólk, og hvenær gangstéttirnar
eigi að koma, séu þær ekki
gerðar um leið. Sem sagt, það
gengur grátlega seint að laga
götumar í þessum bæ og fróð-
legt væri að vita, hvort við er-
um komin í 30% malbikaðar og
steyptar götur á móti 80—90%
í Reykjavík.
Að lokum. Hvers vegna er
ekki gatnagerðargjald komið á,
og verulegt átak gert í þessum
málum?
J. H.
Nýtt liefti af ritinu Múlaþin
NÝLEGA er kominn út 5. ár-
gangur af Múlaþingi, sem Sögu-
félag Austurlands gefur út. Rit-
stjóri þess er Ármann Halldórs-
son, kennari á Eiðum, en með
honum í ritnefnd Birgir Stefáns
son, Neskaupstað og Sig. Ó.
Pálsson, Borgarfirði.
Múlaþing hefur flutt mikinn
austfirzkan fróðleik og heppn-
azt vel. í því efni má segja svip
að um þetta hefti og hin fyrri.
Það er 192 blaðsíður og í því
eru margar fróðlegar greinar
um ýmis efni.
Ritið hefst á ljóðrænu kvæði
eftir Richard Beck, sem hann
nefnir Skip vorsins. Þá kemur
aðalritgerð heftisins, sem nær
yfir 85 blaðsíður. Þótt ritgerðin
sé þetta löng, tel ég svo mikinn
feng að henni, að sjálfsagt hafi
verið að birta hana í Múláþingi.
Ritgerð þessi nefnist: Öskjugos-
ið mikla árið 1875 og afleiðingar
þess eftir Agnar Hallgrímsson
stud. mag. Er mikinn fróðleik
að finna í greininni um þetta
efni. Fyrst gósið og ógnir þess,
sem náði alla leið til Stokk-
hólms. Þá brottflutning fólks
um tíma af öskusvæðinu, og
hjálp handa þessu fólki bæði
hér á landi og frá Englandi,
Danmörku og Noregi. Þá er
skýrt frá hvaða jarðir lögðust í
eyði af afleiðingum gossins og
Gerðardómur
Samvimiutrygginga
VORIÐ 1970 létu Samvinnu-
tryggingar fara fram markaðs-
könnun og í því sambandi voru
þeir, sem leitað var álits hjá
m. a. spurðir um álit á trygg-
ingafélögunum almennt. Fram
kom, að 28% tjónþola kváðu
þjónustu vegna ökutækjatrygg-
inga annað hvort ófullnægjandi
eða óviðunandi, og var það eink
um vegna sakarskiptinga í
árekstrartjónum. Þótti þeim,
sem og vitað var áður, það allt
of þungt í vöfum að þurfa að
leggja í langvinn málaferli við
tryggingafélögin út af oft á tíð-
um tiltölulega smávægilegum
ágreiningi.
Til að bæta úr þessu, og þar
með koma til móts við trygg-
ingatakana og kröfuhafa, ákvað
síðasti aðalfundur Samvinnu-
trygginga, að setja á fót gerðar-
dóm í málum þessum er tæki til
starfa frá og með 1. september
1971.
Gerðardómur Samvinnutrygg
inga er skipaður eftirtöldum
mönnum: Gauki Jörundssyni,
prófessor og til vara Jónatani
Þórmundssyni, prófessor, en
þeir eru tilnefndir af Hæsta-
rétti og Gunnari M. Guðmunds-
syni, hrl. og til vara Vilhjálmi
Jónssyni, hrl., forstjóra, til-
nefndum af Samvinnutrygging-
um. Tjónþoli tilnefnir svo í
hverju einstöku tilfelli mann í
dóminn. Reglugerð fyrir Gerð-
ardóm Samvinnutrygginga fæst
sérprentað og þurfa menn að
kynna sér það.
Með þessari nýjung leggur
félagið á það áherzlu og sýnir
í verki að það vill gera tjón upp
á héiðarlegum grundvelli, en
gerðardóminum er einmitt
ætlað það hlutverk að gera
tjónsuppgjörin greiðari, draga
úr þeirri tortryggni, sem stund-
um hefur verið grunnt á í garð
tryggingafélaganna, og koma í
veg fyrir kostnaðarsöm mála-
ferli, sem annars yrðu e. t. v.
óhjákvæmileg. □
flutning fólks til Vesturheims
af þeim ástæðum.
Ekki verður hér rakið efni
bókarinnar, þó skal hér drepið
á nokkrar greinar.
Þarna er bráðskemmtileg
grein, þar sem lýst er hinni ein-
stæðu siglingu Jóhannesar Kjar
val út Selfljót og til Borgar-
fjarðar. Greinina ritar Andrés
B. Björnsson í Snotrunesi.
Greinina nefnir hann Sigling
Gullmávsins, en því nafni
nefndi Kjarval bát sinn.
Benedikt Gíslason frá Hof-
teigi ritar þarna grein um
Omagaskipan Lofts ríka. Bene-
dikt kemur þarna á óvart eins
og fyrr, með því að setja þarna
fram þá kenningu, að Loftur
hafi verið tvígiftur, og ræður
það af jarðeignum hans og
fleiru.
Guðmundur Eyjólfsson á
Þvottá ritar . þarna grein, er
hann nefnir: Þættir af tveimur
prestum að Hofi í Álftafirði.
Þessir þættir eru um prestana
séra Þórarinn Erlendsson og
Brynjólf Jónsson, síðar prest á
Ólafsvöllum, sem er þekkíur og
fleira hefur verið ritað um.
Þá ritar Halldór Stefánssoil
fyrrv. alþingismaður þarna
grein, sem nefnist: Fornbýli oj;
eyðibýli í Múlasýslum. Þetta er
hin þarfasta heimild og' öiluni
kærkomin, sem fást við aust-
firzk fræði. En Halldór hefu.-
sem kunnugt er ritað mest um
austfirzka sögu, en lézt hinn 7,
apríl sl. í hárri elli.
Meira verður ekki rakið hé;.’
af efni ritsins, en það mælir
með 'sér sjálft.
Frágangur ritsins og prófark*
arlestur er góður, þó að nokku ’
ruglingur hafi slæðzt í eina línu
í leiðréttingu Rósu frá Ivross-
gerði.
En ekki verður hjá því kom-
izt að benda á, að prentun e:
ekki nógu góð á þessu hefti,
Virðist það stafa af slitnu og
lélegu letri, einkum því smát .
Stundum sjást ekki nema hálfi:
stafirnir eða þeir eru óskýrir.
Múlaþing fæst á Akureyri í
Bókaverzlun Jónasar Jóhanns-
sonar. Eiríkur Sigurðssoii

BÓNDI
YTRA-HVARFI
SVARFAÐARDAL
Fæddur 11. apríl 1882.
Dáinn 23. ágúst 1971.
Breiða ristir banaskára
bleika sigðin, jafnt og þétt.
Einn nú hníginn ættarlaukur
er úy frónskri bændastétt,
og í langri ævisögu
er ttú hinzta blaði flett.
Vær er hvíldin vinnulúnuni,
— vegamóðum, öldnum þegn.
Níutíu æviára
allra veðra þoldi megn.
Reynir á orku, vit og vilja
vanda þeini að standa gegn.
Gekk hann veg sinn góðu lieilli
glaður og reifur alstaðar.
Lyndishlýr í leik og starfi
lífsgleðina með sér bar.
Hvar sem fór ’ann, hvergi dettínn
hvatur 1 spori og léttur var.
Aldrei mála- stóð í -stappi,
studdi sættir, efldi frið,
farið væri að réttum ráðum
rækt og alúð lagði við.
Gjörhugull og glöggsýnn var hann,
góðum málum veitti lið.
Vel og lengi bú sitt bætti:
byggði hús og jók við tún,
fagurgrænar gróðursléttur
glöddu sinni, lyftu brún.
Avöxt sá hann yðju sinnar
undir bjartri sigurrún.
Ég í mæra minning þina
mjúk nú stefjaklifin geng.
Vandamenn og vinir margir
vænan, góðan trcga dreng.
Sveitungamir einn og allir
einnig taka í sama streng.
Fósturbyggðin föllnum syni
farsæit þakkar ævistarf
þess er lengi dáðir drýgði.
Dæmið taki þjóð í arf.
Traustur verði tengiliður
Tryggva nafn við Ytra-Hvarf.
H. Z.