Dagur - 21.02.1973, Síða 5

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
SUF markar stefnu
FORYSTUMENN Sambands ungra
Framsóknarmanna, SUF, hafa sett
sér stefnuskrá í byggðajafnvægismál-
unr og birtist hún í Þjóðólfi, blaði
Framsóknarmanna á Suðurlandi.
Þessi stefnuskrá var einnig kynnt á
ráðstefnu, sem SUF hélt hér á Akur-
eyri um síðustu helgi. Stefnuskráin
er í sjö köflum og er lengri en svo,
að hún verði rakin liér í einstökum
atriðum. En þarna er því yfir lýst,
skýrt og skorinort, að byggðajafn-
vægisstefnan eða landsbyggðarstefn-
an, sé nú „meginatriði íslenzkra
stjómmála“. Hinir ungu Framsókn-
armenn vilja m. a. leggja 3% af þjóð
artekjunum í byggðasjóð, auka lán-
veitingar utan höfuðborgarsvæðisins,
jafna flutningskostnað og orkuverð,
og að landshlutasamtök sveitarfélaga
verði lögskipuð í stjórnarkerfinu.
Gera má ráð fyrir, að „byggða-
stefna“ SUF komi til umræðu á aðal-
fundi miðstjómar Framsóknarflokks
ins síðar í vetur og er það fagnaðar-
efni, ef hinir ungu og upprennandi
flokksmenn ganga fram fyrir skjöldu
þar sem þörfin er mest. Eins og
kunnugt er fluttu þingmenn flokks-
ins á síðasta áratug á Alþingi fmm-
varp til laga um byggðajafnvægis-
stofnun ríkisins og ráðstafanir til að
stuðla að vemdun og eflingu lands-
byggðar og koma í veg fyrir eyðingu
lífvænlegra byggðarlaga. í því fmm-
varpi var m. a. gert ráð fyrir, að
leggja 2% a£ tekjum ríkissjóðs í
byggðajafnvægissjóð. Svarar það til
3—400 milljóna króna, eins og fjár-
lög eru nú. Og minna má á það, að
í tíð gömlu vinstri stjórnarinnar fyr-
ir fimmtán ámm, voru veittar 15
milljónir í svipuðum tilgangi, þegar
fjárlagaupphæðin var aðeins 700
milljónir. Við setningu laganna um
framkvæmdastofnun ríkisins í fyrra,
vannst nokkuð á í þessuin efnum,
en Jró er framlagið til byggðasjóða
enn sem komið er ekki nema 100
milljónir á ári. Samstarfsflokkar
Framsóknar í núverandi ríkisstjórn
munu ekki enn hafa sýnt eins mik-
inn áhuga á landsbyggðarmálum og
ætla mátti, miðað við kosningaræð-
ur, en það stendur eflaust til bóta,
ef af kappi og með forsjá er að mál-
um unnið af hálfu þeirra, sem lands-
byggðina vilja efla, eins og ungir
Framsóknarmenn liafa nú gert. Það
merki er reist á traustum grunni, því
að samvinnuhreyfingin í landinu
hefur unnið að byggðajafnvægi í
nær 100 ár og stefna Framsóknar-
flokksins var frá upphafi byggða-
stefna öðrum þræði. En vel sé þeim,
sem nú reisa merkið hátt í byggða-
málum, skilgreina þau og krefjast
mikilla aðgerða. □
Svipmynd úr Þremur skálkum á Dalvík.
ÞRlR SKÁLKAR Á DALVÍK
LEIKFÉLAG DALVÍKUR sýn-
i-r um þessar mundir gamanleik
inn Þrír skálkar eftir danska
leikritahöfundinn Carl Gand-
rup. Leikrit þetta, sem fyrst var
sýnt í Kaupmannahöfn árið
1929, hefur Þorsteinn Ö. Step-
hensen þýtt, og hefur það fallið
íslenzkum leikhúsgestum vel í
geð og orðið vinsælt, hvar sem
það hefur verið sýnt.
Leikfélag Dalvíkur, sem á að
baki sér allmerka sögu, hefur
síðastliðin tvö ár ekki fært upp
neinn sjónleik, en nú hefur það
góðu heilli tekið upp þráðinn
að nýju, fengið sér til fulltingis
gamalreyndan leikhúsmann frá
Akureyri, Jóbann Ögmundsson,
og valið þetta fjöruga danska
leikrit til að vekja upp mann-
skapinn.
Þessar línur eru ritaðar til að
koma á framfæri þakklæti til
Leikfélagsins og láta í ljós fögn
uð yfir því, að þessi ómissandi
þáttur menningarlífsins, leik-
listin, skuli nú hafa verið hnýtt-
ur saman að nýju hér í byggðar-
laginu.
Það er skemmst frá að segja,-
að þessi sýning Leikfélagsins á
Þrem skálkum hefur tekizt
prýðisvel. Sjálft er leikritið frá
höfundarins hendi bráðfjörugt
frá upphafi til enda og slakar
hvergi á. Það hefur reyndar
engan boðskap að bera, nema ef
það væri þetta sígilda, að sá
góði fer með sigur af hólmi, en
sá illi fær makleg málagjöld.
Fyrir höfundinum vakir ekki
annað en það að skemmta fólki
með því að draga upp ýkta per-
sónuleika og sýna næsta fjar-
stæðukennda atburðarás, og
honum tekst það með ágætum.
Leikstjórinn hefur að sínu
leyti tekið þá stefnu, sem sjálf-
sagt er sú eina rétta, að undir-
strika þessi einkenni leiksins
með því að ýkja gervi leikar-
anna og leggja áherzlu á hraða
í hreyfingum og tilsvörum.
Ekki myndi þetta þó nægja til
að lyfta leiknum yfir meðal-
mennskuna, ef leikararnir væru
ekki vandanum vaxnir og
kynnu ekki þá kúnst að gæða
persónurnar holdi og blóði, svo
að áhorfandinn geti tekið þær
alvarlega þá stund, sem leikur-
inn varir. En það er einmitt það
ánægjulegasta við þessa leik-
sýningu, að það sýnir sig nú
enn einu sinni, að þegar á reyn-
ir þá finnst á staðnum nóg af
hæfileikafólki til að skipa í leik-
hlutverk og skila þeim af sér
með sóma, öllum með tölu.
Skulu nú í stuttu máli nefnd-
ar helztu persónur leiksins:
Gömlu „skálkana“ tvo leika
bræðurnir Ómar og Rafn Arn-
björnssynir, og ferst þeim ágæt-
lega úr hendi að sýna þessa
brokkgengu en hjartahlýju
flækingskarla, sem á sínum
tíma höfðu fundið þriðja „skálk-
Á SL. ÁRI, 1972, bárust Möðru-
vallaklausturskirkju í Hörgár-
dal eftirtaldar gjafir:
Krónur 15.000 frá Hallfríði
Guðjónsdóttur til minningar
um eiginmann hennar, Sigurð
Sveinbjörnsson. Krónur 30.000
minningargjöf frá gömlu sóknar
bami. Krónur 15.000 frá Þórdísi
Pétursdóttur til minningar um
foreldra hennar, Sigríði
Manasesdóttur og Pétur Frið-
bjöm Jóhannsson. Krónur
10.000 til minningar um Nönnu
Rósinantsdóttur frá vinum
hennar. Þá barst kirkjunni að
gjöf forkunnarfagur altarisdúk-
ur frá Sigríði B. Sigurðardóttur,
sem hún hefur sjálf unnið og
gefur til minningar um fjöl-
skylduna, sem bjó í Syðra-
Brekkukoti, hjónin Rósinant
Friðbjarnarson og Sigríði Jóns-
dóttur, og börn þeirra: Stein-
dór, Nönnu, Jón og Ólaf, svo og
inn“ nýfæddann, yfirgefinn úti
á víðavangi og alið hann upp.
Sá er leikinn af Jóhanni Frið-
geirssyni, og er það hlutverk,
sem miklu máli skiptir að ekki
mislukkist, ekki sízt af því að
það útheimtir mikinn og góðan
söng og glæsileika og æskuþrótt
í persónuna. En það er fljótsagt,
að Jóhann uppfyllir þessar
kröfur með miklum ágætum,
svo að sýnt er, að þar eiga Dal-
víkingar mann, sem þeir mega
mikils af vænta, ef þeim helzt á
honum.
Núri, falsspákonu af sígauna-
kyni ,leikur Halla Jónasdóttir.
Þetta er nokkuð vandmeðfarið
hlutverk, ef persónan á að vera
sannfærandi, m. a. af því að hún
er með leikaraskap í leiknum,
en á jafnframt að sýna ófalsað-
ar, heitar tilfinningar. Höllu
tekst þetta á eftirtektarverðan
hátt, og er það þó ekki auðvelt
verk innan um allan gauragang
inn, sem oft fyllir senuna.
Morten, ríki bóndinn og hinn
raunverulegi skálkur í leiknum,
er leikinn af Antoni Angantýs-
syni. Morten er næsta ógeðfelld
persóna frá höfundarins hendi,
og er í honum eiginlega engin
ærleg taug. Anton túlkar þenn-
an leiðindakarl af mikilli kunn-
áttu, svo vart verður á betra
kosið.
Þá er að nefna böðulinn, sem
leikinn er af Hjálmari Júlíus-
syni, þrautþjálfuðum liðsmanni
úr leiklistarsögu Dalvíkur og
víðar, manni sem auk bess hef-
ur víst fæðzt með „bakteríuna“
í sér. Trúlega mun meðferð
Hjálmars á böðlinum vera það
atriði, sem flestir áhorfendur
Ólöfu Jónsdóttur. Allar þessar
gjafir eru færðar í Minningar-
gjafabók kirkjunnar ásamt ævi-
ágripi þeirra, sem minnzt er
með þessum gjöfum, og skýrt
var frá á aðalsafnaðarfundi í
des. sl. Bókin er í varðveizlu
sóknarprests.
Þá eignaðist kirkjan tvær hag
lega gerðar sálmabókahillur,
sem standa á gólfi við hlið
kirkjubekkja, og auglýsinga-
hiUu í forkirkju, og eru þetta
einnig gjafir.
Auk þessa bárust kirkjunni
nokkur áheit á árinu: kr. 300
frá J. S., kr. 500 frá J. D., kr.
1.000 frá N. N., kr. 6.000 frá
N. N. og kr. 750 frá N. N.
Fyrir hönd sóknarnefndar og
safnaðarins alls vil ég þakka
þessar gjafir allar og þann hlý-
hug, sem þeim fylgir og bið gef-
endunum blessunar Guðs.
Sóknarprestur.
skálkanna skemmta sér hvað
mest af, og er þá nokkuð sagt.
Óla malara, skuldunaut ríka
Mortens, leikur Bragi Jónsson
af miklum trúverðugleika, og
sama er að segja um Möllu,
eldabuskuna hans, sem leikin er
af Guðbjörgu Antonsdóttur.
Svo er það nú Metta litla,-
dóttir malarans, sem elskar og
er elskuð af unga „skálkinum".
Hana leikur Halla Einarsdóttir,
og tekst henni vel að lýsa hinni
heilbrigðu og blóðheitu sveita-
stúlku, sem miklu heldur vill
samrekkja unga, glæsilega
flökkupiltinum heldur en karl-
ófétinu honum Ístru-Morten, og
lái henni hver sem vill.
Nokkur smærri hlutverk eru
í leiknum, sem þó skipta máli:
aðstoðarböðull, leikinn af Jóni
Halldórssyni, formanni Leik-
félagsins, fógetinn, leikinn af
(Framhald af blaðsíðu 8)
niundsson skáld og Kristján
skáld frá Djúpalæk. En þennan
efri flokk skipa 54 og lilutu 90
þús. kr. hver. í neðri flokknum
eru álíka margir og eru lista-
mannalaun þeirra 45 þús. kr.
Meðal þeirra, er ekki hafa áður
hlotið listamannalaun, er Eirík-
ur Sigurðsson fyrrum skóla-
stjóri og rithöfundur á Akur-
eyri, og eru laun hans og 25
annarra nýrra 45 þús. krónur.
En auk þessa eru 12, sem Al-
þingi ákvað 175 þúsund króna
listamannalaun. Þeir eru: Ás-
mundur Sveinsson, Brynjólfur
Jóhannesson, Finnur Jónsson,
Guðmundur Böðvarsson, Guð-
mundur G. Hagalín, Kristmann
Guðmundsson, Halldór Laxness,
Gunnar Gunnarsson, Páll ísólfs
son, Ríkarður Jónsson, Tómas
Guðmundsson og Þórbergur
Þórðarson.
VANTAR HÆKJUR
Hér er ekki átt við „pólitískar
hækjur“, heldur raunverulegar
hækjur, sem haltir nota. Öðru
hverju kemur það fyrir, að
menn fótbrotna og þurfa á slík-
um tækjum að halda um skeið.
Bjarg, félagsheinúli lamaðra og
fatlaðra, á nokkuð af hækjum.
Þessar hækjur liafa verið lán-
aðar út með eitt þúsund króna
skilatryggingu. Hefur það kom-
ið mörgum vel. En nú vantar
hækjur tilfinnanlega og er til
þess mælst, að fólk, sem fengið
hefur tæki þessi að láni og þarf
þeirra ekki lengur með, skili
þeim, svo að aðrir, sem þurfa,
megi njóta.
Valdimar Bragasyni, og séra
Kasper, leikinn af Rögnvaldi
Friðbjörnssyni. Allir skila þeir
sínu litla pundi með góðum
vöxtum.
Þá er að lokum hópur af „pilt
um og stúlkum úr sókninni“ og
enn fleira fólk, sem gegnir nauð
synlegum hlutverkum í leikn-
um og prýðir alla sýninguna.
Er þá ógetið allra þeirra, sem
vinna „að tjaldabaki“ og aldrei
sjást, en eru þó jafnómissandi
eins og þeir, sem í sviðsljósinu
eru.
Ég vil að lokum óska Leik-
félaginu til hamingju með sér-
lega vel byrjaðan, nýjan áfanga
á leið sinni og láta þá von í ljós
fyrir hönd Dalvíkinga og ann-
arra Svarfdæla, að sá áfangi
megi verða samfelldur og lang-
' ur og helzt engan enda taka,
H. E. Þ.
SNOGGSOÐNIR PRESTAR
Víða eru háskólamenntaðir
menn atvinnulausir. Svo er tal-
ið vera í Svíþjóð. En þar vantar
þó tilfinnanlega prestvígða
menn til starfa. Sænska kirkjan
með biskupana í broddi fylk-
ingar hefur beitt sér fyrir því,
að háskólamenntað fólk í hinum
ýmsu greinum geti tekið prest-
vígslu eftir eins árs náin í guð-
fræði og nokkra verklega
æfingu. Byrja á með 25 nem-
endur en þrefalt fleiri umsókn-
ir bárust. Þetta er e. t. v. athug-
andi fyrir íslenzku kirkjuna,
sem vantar presta, en eflaust
finnst ýmsum hinir nýju prestar
í Svíþjóð heldur snöggsoðnir.
Hér hafa djáknar starfað með
sóma, bæði fyrr og síðar.
KVENNAÐEILD
SLYSAVARNAR-
FÉLAGSINS
FUNDUR verður föstudaginn
23. febrúar í Skíðahótelinu ef
veður leyfir. Lagt verður af stað
frá Kaupvangsstræti kl. 8 e. h.
Einnig mun verða komið við hjá
Sundlauginni og teknar með
þær konur, er heldur vilja
koma þangað. í hótelinu verður
haldinn stuttur fundur, síðan
sitthvað sér til gamans gert.
Félagskonur hafi vinsamleg-
ast samband við einhverja
nefndarkvenna. Símar: 12296,
11343,12346, eða stjórn félagsins
og fái nánari upplýsingar.
Stjómin.
CÓÐAR GJAFIR BERAST
SMÁTT & STÓRT
5

Námskeið í Tónlisfarskólanum
ATHYGLI skal vakin á auglýs-
ingu á öðrum stað í blaðinu um
námskeið á vegum Tónlistar-
'skólans á Akureyri. Fáist næg
þátttaka er ráðgert að halda
átta vikna námskeið, sem hefjist
um mánaðamótin febrúar—
marz.
Hér er um nokkra nýbreytni
að ræða, og er það von forráða-
manna Tónlistarskólans, að
áhugafólk um tónlist notfæri
sér hana. Kennslu munu kenn-
arar við Tónlistarskólann á
Akureyri annast auk þess sem
Michael Weiss frá Þýzkalandi
hefur verið fenginn til að taka
að sér flautukennslu. Náms-
greinar verða fiðla, þverflauta
og fleiri blásturshljóðfæri, radd-
þjálíun, nótnalestur, tónheyrn
og undirstöðuatriði í almennri
tónfræði.
Ekki er gert ráð fyrir neinum
einstaklingstímum á þessu nám
skeiði, heldur fari öll kennsla
fram í hópum.
Hver þátttakandi fær sem
svarar tveim kennslustundum á
viku, en kennslustundin miðast
við klukkutíma. Skiptist þessi
tími á milli kennslu á hljóðfæri
eða í söng og þeirra greina, sem
falla undir nótnalestur og tón-
fræði.
Námskeiðsgjald er tvö þús-
und krónur og greiðist við inn-
ritun.
Allar frekari upplýsingar veit
ir skólastjóri Tónlistarskólans.
Sími er 21429.
(Fréttatilkynning)
ÚTBREIDDASTA fíkniefnið og
það, sem auðveldast er að afla
sér, er áfengið.
Margir álíta, að áfengi verki
lífgandi og örvandi, en það er
vegna þess, að heilinn dofnar
nokkuð, eftir að lítils magns af
áfengi hefir verið neytt.
Þegar búið -er að lama þessa
meginþætti sálarlífsins með
áfengi, færist yfir menn þægi-
leg slökun og ró. Áhyggjur
hversdagsins virðast fljúga burt.
Það er sennilega vegna þess-
ara áhrifa áfengisins, að menn
hafa í þúsundir ára neytt þess,
og smám saman tekið að neyta
fleiri deyfi- og fíkniefna.
HERMANNSMÓTIÐ fór fram í
Hlíðarfjalli um síðustu helgi.
Fyrirhugað var að keppa í svigi
á laugardag og stórsvigi á
sunnudag. Vegna óveðurs var
keppni frestað á laugardag', en
keppt í báðum greinum á sunnu
dag við slæm veðurskilyrði.
Til leiks voru skráðir um 45
keppendur, en vegna veðurs
Kannski mótmæla einhverjir,
að áfengi sé fíkniefni.
Morfín og nokkur önnur lyf
eru mjög sterk og hættulegri í
notkun en áfengi.
Áfengi er veikara efni og
áhrif þess meira hægfara en
morfín. Það getur tekið fáar
vikur að verða morfínisti, en oft
ár að verða alkóhólisti.
Til fíkniefna teljast þau efni,
sem hætta er á að myndi vana,
þ. e. a. s. róandi lyf og örvandi
lyf, sem menn krefjast í stærri
og stærri skömmtum.
Gunnar A. R. Lundquist,
prófessor.
(Áfengisvarnaráð)
BATNANDI MÖNNUM ER
BEZT AÐ LIFA
Nú fyrir skömmu var þess
getið í fjölmiðlum, að bæjar-
stjórn Akureyrar hefði ákveðið
að gefa nokkra fjárupphæð til
hjálpar fólki úr Vestmannaeyj-
um, sem orðið hefur að hverfa
frá heimilum sínum, vegna
náttúruhamfara, eins og alþjóð
er kunnugt.
Vel er þetta hugsað og ekki
nema gott um það að segja. En
óneitanlega virðast háttvirtir
bæjarfulltrúar nú hafa breytt
um hugarfar og það til hins
betra, þar sem þessir sömu
menn hafa til skammst tíma
stutt með ráðum og dáð víðtæk
áform nokkurra velhugsandi
hugsjónamanna í Laxárvirkjun-
arstjórn um að hrekja fólk í
heilli sveit frá heimilum sínum
og eignum og sökkva byggðar-
laginu undir vatn. Eða finnst
þessum háttvirtu bæjarfulltrú-
um að það muni véra léttbærara
fyrir fólk að sjá heimili sín og
eignir hverfa undir vatn, en að
missa hvorutveggja undir ösku
og vikur? Að sjálfsögðu er það
smekk’satriði þessara manna
hvort betra er, en vonandi verð-
ur þetta góða hugarfar áfram
ráðandi hjá bæjarstjórn Akur-
eyrar.
Mætti þá ef til vill búazt við
breyttum skilningi af hennar
hálfu á málefnum Laxdælinga
og má þá segja að betra er seint
en aldrei.
Og vissulega er batnandi
mönnum bezt að lifa.
Akureyri, 18. febrúar 1973.
Gunnlaugur Torfason.
ER IÐJA AÐ VERÐA
GRÓÐ AF YRIRTÆKI ?
Þann 11. febrúar síðastliðinn
var haldinn aðalfundur Iðju á
Akureyri. Á fundinum kom
fram tillaga, þess efnis, að félags
gjald yrði 1% af föstum laun-
um, í stað 1% af öllu kaupi.
Miklar umræður urðu á fundin-
um, og fahnst mörgum ósann-
gjarnt að nokkrir greiddu allt
að sjö þúsund krónur í félags-
gjald. Og njóta sömu réttinda
og aðrir. Formaður félagsins
taldi að ekki mætti fella niður
prósentuna af aukavinnu, því
efla þyrfti félagið fjárhagslega,
en eignir félagsins eru um 12
milljónir, og ábati á liðnu ári
var 1.412.303,22 krónur. En for-
maðurinn gaf loforð fyrir því,
að prósentan af yfirvinnu yrði
felld niður næsta ár ef hagur
félagsins yrði betri.
Hvað þarf hann að vera góð-
ur svo forráðamenn félagsins
verði ánægðir?
Hefir formaðurinn leyfi til að
gefa þesskonar loforð? Er það
ekki mál aðalfundarins?
Hugsum okkur að verkfall
yrði og hver maður fengi greitt
úr verkfallssjóði. (Ef hann er
þá til, hann finnst hvergi sund-
urliðaður í reikningum félags-
ins). Maður sem vinnur hálfan
daginn og greiðir u. þ. b. 1.200
krónur í félagsgjald, fengi sömu
upphæð og sá er greiddi sjö
þúsund krónur.
Stjórn Iðju talar um mikinn
kostnað. Það mætti ef til vill
endurskoða ýmsa gjaldaliði fé-
lagsins, t. d.: Er það satt að það
fólk er sat Alþýðusambandsþing
ið sem fulltrúar Iðju hafi
hneykslazt á því að fulltrúar
Einingar hafi orðið að leggja
fram alla reikninga fyrir kostn-
aði í sambandi við þingið? Iðju-
fulltrúar hafi hins vegar fengið
peninga að vild, án þess að sýna
nokkra reikninga? (Heyrt eftir
einum fulltrúanum).
Er það satt að þegar farið var
í leikhúsferðalagið, hafi Iðja
gefið mönnum að borða á Hress
ingarskálanum, og menn fengið
að panta allt er þeir vildu, og
sumir hafi pantað fyrir allt að
800 krónur? Sé þetta satt og
allir hefðu borðað fyrir 800
krónur, þá hefir máltíðin kostað
80 þúsund krónur. Áttatíu þús-
und krónur. Gott át það.
Iðja efndi til fjögurra ferða á
árinu, og eru sumar ferðaskrif-
stofurnar farnar að óttast sam-
keppni. Halli varð á öllum þess-
um ferðum og greiðist auðvitað
af eign félagsmanna. Og svo
þarf Iðja að draga stórfé af þess
um mönnum, sem vinna auka-
vinnu, en flestir eru þeir ungir
og eru að koma sér upp íbúðum
og stofna heimili og þá munar
um hverja krónu.
Því ekki að lækka gjaldið og
laga það er betur mætti fara í
félaginu og skera niður ýmsa
liði og spara fé verkafólksins.
Að lokum. Iðjufélagar, er ekki
tími til kominn að gefa þeim
stjórnarmeðlimum, er lengst
hafa setið í stjórn kost á því að
draga sig í hlé og hleypa nýju
og fersku blóði í stjórnina.
Akureyri, 13. febrúar.
Heimir Sigtryggsson.
VINNAN EYKUR
HAMINGJUNA
Maður að nafni Amanuensis
Edvard Befring hefur gert könn
un á félagslegri samsetningu
þeirra unglinga, sem menn
mæta daglega á götum Osló-
borgar, hvaðan þeir koma úr
þjóðfélaginu, viðhorfum þeirra
og hvað þeir hafa fyrir stafni.
Það sýndi sig að hópurinn var
nokkurs konar þverskurður af
Oslóarunglingum, einna helzt
skorti á fulltrúa menntaskóla-
nema. Meðalaldur unglinganna
á götunni var 17.3 ár hjá drengj
um, en lítið eitt lægri hjá stúlk-
um.
Það kom í ljós að þeir, sem
voru í föstu starfi, virtust kunna
lífinu bezt og vera ánægðastir.
Hinir atvinnulausu virtust eiga
erfiðast og vera haldnir mestri
óánægju, en skólafólk var ein-
hvers staðar mitt á milli hinna
tveggja fyrrnefndu hópa.
40% af unglingunum sem
spurðir voru höfðu einhver
tengsl við íþrótta- eða aðra tóm-
stundaklúbba. Þessi tegsli urðu
lausari eftir því sem aldurinn
hækkaði.
Það lítur út fyrir að fólk sem
er tengt litlum félagslegum
böndum taki helzt þátt í mót-
mælaaðgerðum . þ. u. 1. og þeir
sem tengdir eru atvinnulífinu
taka einna sízt þátt í slíku.
Þannig virðist þátttaka í at-.
vinnulífinu skapa meiri festu
hjá unglingum en skólarnir.
Rannsóknin beindist nokkuð
að kannabisnotkun og sýndist
sem kannabisneyzla væri oft
samhliða öðru ólöglegu atferli
viðkomandi unglings.
(Tíminn)
HUDARFJALU
komust hvorki Húsvíkingar eða
ísfirðingar til leiks.
Fyrirfram var vitað, að þarna
mundi verða um enn eitt ein-
vigið að ræða milli Hauks og
Árna.
Eftir svigkeppnina, sem var
fremur tilviljanakennd vegna
veðurs, hafði Haukur vinning-
inn, en Árni rétti hlut sinn ræki
lega í stórsviginu og sigraði þar
með í tvíkeppninni.
Viðar skilaði sér mjög örugg-
lega í þriðja sæti og Gunnlaug-
ur varð fjórði í sviginu nokkuð
óvænt. Ef hann bara æfði eins
og hann gerði fyrir tveim ár-
um, þá værum við vel staddir
með svigsveit í vor.
Ef litið er á þetta mót í heild,
held ég að segja megi, að getu-
standard skiðamanna á landinu
sé heldur lélegur, ef lindan eru
teknir 2—3 menn. Ef til vill er
þetta þó ekki rétt ályktað, þar
sem margir ágætir skíðamenn
komust ekki til leiks.
Annað verður að segja um
konurnar. Sá flokkur hefur ekki
verið fjölmennari og betri í
mörg ár.
Áslaug sigraði í sviginu á
meiri reynslu og hún hugsaði
líka svolítið, nokkuð sem Akur-
eyrarstúlkurnar gleymdu alveg.
Það er nefnilega þannig með
svigkeppni, að það þarf að nota
höfuðið „stundum". Það er óeðli
legt, að meirihlutinn skuli detta
í sama portinu í sömu ferðinni.
Hins vegar skiluðu Akureyrar-
stúlkur sér vel í stórsviginu
nema Svandís. Hún datt og
missti skíði og hætti.
Margrét Baldvinsdóttir sigr-
aði örugglega í stórsviginu, en
nafna hennar Þorvaldsdóttir
sækir stöðugt í sig veðrið.
Áslaug kemur bezt út úr mót-
inu, sigrar líka í tvíkeppninni.
Úrslit í mótinu urðu þessi:
Svig karla. Tími
Haukur Jóhannsson, A 85.36
Árni Óðinsson, A 85.91
Viðar Garðarsson, A 95.70
Gunnl. Frímannsson, A 100.27
Svig kvenna. Tími
Áslaug Sigurðardóttir, R 118.23
Svandís Hauksdóttir, A 122.13
Margrét Þorvaldsd., A 125.25
Stórsvig karla. Tími
Árni Óðinsson, A 87.32
Haukur Jóhannsson, A 87.86
Viðar Garðarsson, A 97.26
Arnór Guðbjartsson, R 98.11
Stórsvig kvcnna. Tími
Margrét Baldvinsd., A 112.63
Margrét Þorvaldsd., A 11366
Áslaug Sigurðardóttir, R 114.56
Alpatvíkeppni karla. Stig
Árni Óðinsson, A 3.63
Haukur Jóhannsson, A 4.21
Viðar Garðarsson, A 129.41
Alpatvíkeppni kvenna. Stig
Áslaug Sigurðardóttir, R 13.45
Margrét Þorvaldsdóttir, A 34.20
Margrét Vilhelmsd., A 74.17
Fyrirlesfur um finska húsagerð
NORRÆNA félagið á Akureyri
hefur fengið hingað finnskan
listfræðing, sem staddur er í
Reykjavík, til þess að halda hér
fyrirlestur um finnska húsa-
gerðarlist frá aldamótum til nú-
tímans. Fyrirlesturinn kallar
hann — Úr bjálkakofum í mar-
marahallir —
Olof Falck er listfræðingur og
blaðamaður og mun dveljast
hér á Akureyri mánudag og
þriðjudag og kynna sér iðnað
og atvinnurekstur, en hann
skrifar meðal annars í Elanto —
blað finnsku samvinnuhreyfing
arinnar, sem kemur út á
sænsku og finnsku í stóru upp-
lagi. Fyrirlestur sinn flytur Olof
Falck á sænsku og sýnir skugga
Frá Skákfélagi
Akureyrar
SKÁKÞING Akureyrar 1973
hófst að Hótel KEA sunnudag-
inn 4. febrúar. Til keppni voru
skráðir 32 þátttakendur, sem
skiptast í þrjá flokka. í meistara
flokki eru 12 keppendur, í 1.
flokki 14, og í únglingaflokki
eru 6 keppendur.
Eftir 5 umferðir er staða efstu
manna þessi:
Meistaraflokkur:
1. Jóhann Snorrason 4 v.
2. Jón Björgvinsson 3Vz v.
og 1 biðskák.
3. Kristinn Jónsson 3 v.
4.—5. Júlíus Bogason , 2V2 v.
og 1 biðskák.
4.—5. Hrafn Arnarson j 2Vz v.
og 1 biðskák.
1. flokkur:
1.—3. Marinó Tryggvason 4 v.
1.—3. Hólmgr. Heiðreksson 4 v.
1. —3. Aðalbj. Steingrímss. 4 v.
Unglingaflokkur:
Í. Örn Þórðarson 3 v.
2. —3. Jón Andrésson 2v.
2.—3. Úlfar Ólafsson 2 v.
myndir til skýringar. Fyrirlest-
urinn er öllum opinn og verður
í fyrirlestrasal Möðruvalla —
húss raunvísindadeildar M. A.
n. k. mánudag og hefst kl. 20.30.
Sjá auglýsingu á öðrum stað í
blaðinu. (Fréttatilkynning)
Frá Bridgefélagi
Akureyrar
UM síðustu helgi komu til Akur
eyrar íslandsmeistararnir í
bridge, sveit Hjalta Elíassonar,
og spiluðu þeir sveitahrað-
keppni og tvímenningskeppni
við félaga Bridgefélags Akur-
eyrar, á laugardag og sunnu-
dag.
Efstu sveitir í sveitahrað-
keppninni urðu:
stig
1. Sv. Hjalta Elíassonar 362
2. — Boga Nilssonar 361
3. — Alfreðs Pálssonar 360
4. — Jóns Stefánssonar 343
5. — Bjarka Tryggvasonar 329
6. — Guðm. Guðlaugss. 321
Meðalárangur er 220 stig.
Úrslit í tvímenningskeppn-
inni urðu þessi:
stig
1. Einar—Hjalti (Rvík) 293
2. Hörður—Jón 232
3. Jón Á,—Páll Bergs (R) 228
4. Júlíus—Sveinn 228
5. Gissur—Þórarinn 226
6. Ármann—Jóhann 223
7. Dísa—Sigurbjörn 214
8. Björgvin—Þorgeir 212
9. Soffía—Stefán 210
Meðalárangur er 210 stig.
Keppnisstjóri var Albert Sig-
urðsson.
Heimsókn þessi og keppnin
var hin ánægjulegasta.
Einmennings- og firmakeppni
stendur nú yfir hjá Bridgefélagi
Akureyrar og er spilað að Hótel
KEA á þriðjudögum kl. 8. Oí