Dagur - 21.11.1973, Blaðsíða 4

Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVlÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Kosningar
HIN ýmsu blöð á Akureyri em
byrjuð að koma út, eítir að hafa
legið í dvala um lengri eða skemmri
tíma. Bæjarstjómarkosningamar,
sem fram eiga að fara í vor, vekja
blöðin af þessum dvala, því að vart
mun fjárhagsgrundvöllur blaðaút-
gáfunnar betri en áður. Ber að fagna.
því að málgögn liinna ýmsu pólitísku
félagasamtaka geta nú komið skoð-
unum sínum á framfærí og þarf þá
heldur ekki í rökræðum um menn
og málefni, að taka mið af því, að
talað sé við dauða eða vamarlausa á
opinberum vettvangi. Hinu er ekki
að leyna, að þessi blöð, sem á ýmsum
tímum reyna að láta til sín taka,
hafa brugðizt þeirri skyldu við hina
almennu borgara, bæði þá sem styðja
þau og aðra, að veita þá almennu
þjónustu, sem vikublöð geta veitt i
sínum byggðarlögum með því að
koma reglulega út.
Undirbúningur kosninganna er
eflaust þegar hafinn hjá þeim aðil-
um, er í þeim ætla að taka þátt. Ef
að líkum lætur velta menn fyrir sér
nöfnum á framboðslistum, leita e.t.v.
eftir samvinnu um framboð við fyrr-
verandi andstæðinga o. s. frv. Hinir
mörgu einstaklingar, sem á fram-
boðslistum verða, bera væntanlega
einhverja þá hugsjón í brjósti, eina
eða fleiri, sem þeir vilja berjast fyrir
í nýkjörinni bæjarstjóm fremur en
að það sé þeim persónulegt metnað-
armál að sjá nafn sitt ofarlega á lista;
Eflaust gera menn nægilegan grein-
armun á þessu og ennfremur á því,
að ekkert mál er eina málið og verð-
ur að vinna mörg bæjarmál í sam-
hengi og af þeim sjónarhóli, er horfa
megi af til nokkurrar framtíðar.
Það er freistandi að líta yfir far-
inn veg í bæjarmálum, því að mörg-
um málum hefur verið komið í höfn
á yfirstandandi kjörtímabili. Má þar
minná á skólabyggingar, endumýjun
togaraflotans, sjúkrahúsmál og gatna
gerð, aukinn þátt bæjarins í atvinnu-
lífinu og að unnt reyndist að þurrka
út atvinnuleysið og veita öllum vinn-
andi höndum sómasamlega atvinnu.
En þó að margt hafi áunnizt, em
ótæmandi verkefni framundan, svo
sem vera ber í vaxandi menningar-
bæ. Umræður um bæjarmálin og
kosningar, em þegar hafnar í sum-
um bæjarblöðunum, en því miður í
slúðurfréttastíl. Eftir því sem efni
standa til og ástæður leyfa, munu
málefnalegar rökræður um bæjar-
mál verða upp teknar á þessum
vettvangi síðar. O
SIGFÚS ÞORSTEINSSON BÓNDI í RAUÐUVÍK:
Svar við athugasemd
GÓÐAR NAUTNIR OGILLAR
f DEGI, sem kom út 31. októ-
ber sl., er smágrein, sem heitir
„Athugasemd um vegamál",
eftir Gunnar Gunnarsson lög-
fræðing Vegagerðar íslands.
Þar sem undirritaður er einn
af landeigendum í Árskógs- og
Arnarneshreppum, sem lögfræð
ingurinn minnist á, langar mig
til að fara um „athugasemdina11
nokkrum orðum, vegna þess að
mér finnst lögfræðingurinn láta
sér nægja að segja hálfan sann-
leikann og sums staðar minna
en það.
Lögfræðingurinn segir: „Vega
gerð ríkisins reynir ætíð að ná
samkomulagi við landeigendur
um bætur vegna vegagerðar."
Ég hef ekki orðið var við þessar
tilraunir til samkomulags.
Þegar liðin voru tæp tvö ár
frá því að byrjað var á endur-
byggingu Ólafsfjarðarvegar á
leiðinni frá Skriðulandi að Haga
ási og síðar innar í Amames-
hreppi, án þess að farið væri að
'bjóða okkur nokkrar bætur
vegna skemmda á landi og
annarra skemmda og óþæginda,
þótti landeigendum orðið tíma-
bært að óska eftir því við Vega-
gerðina að farið yrði að semja
um og greiða bætur. Þá kom
fram, að Vegagerðin taldi sig
ekki þurfa að semja um landið,
það hefði Vegagerðin og Bún-
aðarfélag íslands ákveðið sam-
eiginlega fyrir allt land. Mun
ég koma að því síðar.
Einnig kom fram, að þegar
búið var að mæla út það land,
sem eyðilagðist vegna lagningar
nýja vegarins, var dregið frá
því það land, sem á sínum tinia
var tekið undir gamla veginn.
Það land mun Vegagerðin
aldrei hafa greitt neitt fyrir, en
ætlar nú að selja landeigendum.
Líklega munu fáir aðrir en
Vegagerð ríkisins nota svona
viðskiptahætti. Lögfræðingur-
inn segir einnig, að reynt hafi
verið að koma til móts við land-
eigendur, m. a. um frágang veg-
svæðis o. fl. Ég held að það sé
ekkert til að hæla sér af þótt
Vegagerðin láti ganga svo frá
vegköntum og tengingu heim-
vega, sem henni ber skylda til.
En þrátt fyrir kröfur landeig-
enda, vantar enn mikið á að
forsvaranlega sé frá gengið.
Þá segir lögfræðingurinn:
„Þegar Ijóst var, að ekki næðist
. samkomulag um landverð, fór
talsmaður landeigenda þess á
leið við matsnefnd eignarnáms-
bóta, að hún tæki málið til
úrskurðar."
Hérna vantar töluvert á, að
allur sannleikurinn sé sagður.
Þegar ljóst varð, að Vegagerð
ríkisins ætlaði ekki að gera
neina tilraun til að ná samkomu
lagi, óskuðu landeigendur eftir
því, að sýslumaður Eyjafjarðar-
sýslu tilnefndi tvo óvilhalla
matsmenn til að meta tjón ein-
stakra jarða vegna vegalagning-
arinnar (sem hann og gerði).
Landeigendur lýstu sig fúsa til
að hlíta þeirra dómi, hvemig
sem hann yrði, og það hefði
mátt ætla, að Vegagerðin, sem
„alltaf reynir að ná samkomu-
lagi“, hefði fallizt á þessi mála-
lok.
En þá fór nú Vegagerðin að
sýna klærnar. Lögfræðingur
hennar tilkynnti, að Vegagerð-
in neitaði fyrirfram að taka
matið til greina, enda hafði
Vegagerðin ekkert með slíkt
mat að gera, þar sem hún hefði
tekið landið undir veginn eign-
arnámi!!
Þetta voru alveg nýjar fréttir
fyrir landeigendur og komu
a. m. k. tveim árum of seint, ef
ætlast má til, að Vegagerð ríkis-
ins fari eðlilega leið í svona
máli, og eins og mér sýnist að
lög mæli fyrir.
Merkilegt, að lögfræðingur
skyldi gleyma að geta um þetta
í grein sinni, því að svona vinnu
brögð hljóta að vera mjög fátíð,
ef ekki einstök og því frásagnar
verð.
Að þessum upplýsingum
fengnum fóru landeigendur
fram á það við lögfræðinginn,
að hann óskaði eftir því, að
eignarnámsmat færi fram, svo
hægt væri að ljúka þessu máli
og greiða bændum þær bætur,
sem þeim yrðu metnar.
Og enn sýndi lögfræðingur-
inn vilja Vegargerðarinnar til
vinsamlegra samskipta við
bændur landsins og aðra land-
eigendur, með því að neita að
óska eftir eignarnámsmati, á
þ'eim forsendum, að vegagerð-
inni væri lokið á þessum kafla,
og því væru það ekki lengur
hagsmunir Vegagerðarinnar að
fá þetta metið. Sjálfsagt er þetta
allt löglegt, annað kemur varla
til greina.
Þá kemur að því, sem lög-
fræðingurinn gat um, að síðasta
úrræði landeigenda var að óska
sjálfir eftir eignarnámsmati á
eigin landi. Um bætur fyrir
land segir lögfræðingurinn:
Vegagerð ríkisins býður fram
landbætur á verðgrundvelli,
sem gerður hefur verið í sam-
ráði við Búnaðarfélag íslands
o. fl. Ekki veit ég hverjir hjá
Búnaðarfélagi íslands telja sig
hafa umboð frá bændum í land-
inu til að verðleggja land þeirra
til sölu, og er mál til komið að
það komi fram, hvernig þessi
„verðgrundvöllur“ er til orð-
inn. Því er óspart haldið að
bændum, a. m. k. af sumum
fulltrúum Vegagerðarinnar, að
B. í. hafi samið fyrir hond okk-
ar og að við séum bundnir af
þessum „verðgrundvelli“.
Við, þessir umræddu bænd-
ur, neitum því að hafa gefið
nokkrum slíkt umboð, og þeir
ráðunautar B. í., sem ég hefi
talað við, telja það algera fjar-
stæðu, að hægt sé að verðleggja
allt land, sem tekið sé undir
vegi í landinu, á sama verði.
Verð það, sem Vegagerðin telur
sig eiga að greiða, er frá 1.200
krónum til 8.000 krónur fyrir
hvern hektara, að viðbættum
ræktunarkostnaði í túnum.
En átta þús. kr. væri eðlileg
greiðsla fyrir nytjatap af ha. í
1—3 ár eftir gæðum landsins,
en langt frá öllu eðlilegu fyrir
missi lands um alla framtíð. Ég
reikna ekki með að leyft verði
eða gert öllu lengur, að beita
búfé í vegarkanta.
Lögfræðingurinn virðist ekki
vilja leggja að jöfnu land út
með Eyjafirði og suður í Ölfusi,
þar sem það land sé nærri þétt-
býliskjarna. Ég held að ástæðu-
laust sé að gleyma Akureyri og
Dalvík þegar svona samanburð-
ur er gerður, enda er þegar
vaxandi eftirspurn eftir landi,
t. d. undir sumarbústaði, í lokin
viðurkennir lögfræðingurinn,
að rétt sé, að Vegagerðinni sé
skylt að girða meðfram vegi,
sem lagður sé gegn um tún. Það
virðist nú vera svo sjálfsagt, að
ekki þurfi að taka það fram, en
þó eru enn ógirt tún við um-
ræddan vegarkafla, þar sem
Vegagerðin lét rífa niður girð-
ingar, án þess að setja aðrar í
staðinn.
„Hins vegar ber Vegagerð-
inni ekki að girða, þegar farið
er gegn um opin, ógirt svæði,“
segir Gunnar Gunnarsson að
lokum. Ég held, að þetta sé ekki
allur sannleikurinn, hvað sem
veldur.
Víða hagar svo til, að þar sem
farið er gegn um opin, ógirt
svæði, að öðru megin vegar eru
túngirðingar, en hinu megin,
kannski í einhverri fjarlægð,
haga- eða fjallgirðingar. Nú eru
bændur í vaxandi mæli að loka
beitarhólfum með því að girða
milli þeirra girðinga, sem fyrir
eru. Þar sem vegur er kominn,
þvert yfir slíkt land, verður að
girða að vegunum beggja meg-
in frá og síðan meðfram vegin-
um, beggja vegna. Þá koma tvö
hólf í stað eins, ef enginn vegur
hefði verið. Lögfræðingurinn
virðist vilja fá bændur til að
trúa því, að Vegagerðin sé laus
allra mála, viðkomandi girðing-
um, ef henni tekst að koma
veginum gegn um landið áður
en þvergaflar eru girtir.
Það rétta mun vera, að í slík-
um tilfellum er Vegagerðin
skyldug til að girða meðfram
veginum, ef landeigandi óskar
eftir því, enda hafi hann girt
þvergafla að veginum, svo girð-
ingin meðfram honum loki
ákveðnu hólfi.
Rauðuvík, 13. nóvember 1973.
Fékk óblíðar viðtökur
FYRSTI brezki togarinn, sem
leitaði hafnar vegna bilunar,
eftir að samkomulag tókst í
landhelgisdeilunni, kom til ísa-
fjarðar. Ölvaðir óróaseggir
skáru landfestar togarans og
höfðu í frammi hin dólgsleg-
ustu læti, þar til bæjarfógetinn
fyrirskipaði lögreglunni að taka
MAÐURINN er þannig gerður,
að hann þráir einhverjar
ánægjustundir utan skyldustarf
anna. Er það eðlilegt og aðall
mannlegs lífs.
Sumir leita þessarar ánægju
úti í náttúrunni, hlusta þar á
kvak fugla, dást að fegurð blóm
anna og litfögrum eðalsteinum
í íslenzkum fjöllum. Aðrir horfa
á fagurt sólarlag eða stjörnur
himinsins.
En sumir leita þessara nautna
í listinni. Þeir hlusta á sígilda
tónlist, fara í leikhús eða lesa
sér til ánægju fræði- og skáld-
rit. Enn aðrir fara á málverka-
sýningu og njóta þess þar að
horfa á fagrar myndir.
Allt þetta er uppbyggjandi
og gerir hvern að meiri og betri
manni.
En til eru tvær hliðar á flest-
um hlutum. Önnur björt en hin
dimm eins og dagur og nótt.
Svo er og með nautnirnar. Eins
og til eru góðar nautnir, sem ég
FRA SKAKFELAGI
AKUREYRAR
NÚ ER lokið sex umferðum í
haustmóti Skákfélagsins, og er
staðan þessi:
Meistaraflokkur. Vinn.
1. Jón Björgvinsson 5%
2. Júlíus Bogason 5
3. Gylfi Þórhallsson 4%
4. Kristinn Jónsson 4
I. flokkur. Vinn.
1.—2. Davíð Haraldsson 5
1.—2. Eiríkur Jónsson 5
3.—4. Stefán Hreiðarsson 3%
3.—4. Ólafur Steinarsson 3\í
Keppni í unglingaflokki er
lokið og urðu helztu úrslit
þessi: Vinn.
til sinna ráða.
D
1. Jónas Þorbjörnsson
2. Jón Árni Jónsson
3. Helgi Jósteinsson
4. Dan Jens Sörensen
5. Friðjón Halldórsson
7
6
5V2
4 Vz
4
Sambyeet útvarp oe seeulband
| PHILIPS LM MB
220 volt og battery 14.940,00
NONTON LB MB FM
220 volt og battei^ 15.450,00
HITACHI LB MB FM
i 220 volt og battery Automatic
stop 18.165,00
Orugg viðhalds- og ábyrgðar-
þjónusta.
1 Greiðsluskilmálar. Póstsendum,
m
% Á
• N •*
\k»
nú hef lýst, eru einnig til illar
nautnir. Þær má þekkja á því
að þær láta eftir sig ljót spor.
Það eru eigingjarnar nautnir,
sem valda manninum sjálfum
eða öðrum einhverju böli.
Þannig er því varið með allar
eiturnautnir. Menn segja, að
þær gefi neytendanum ánægju
í bili, en eftirköstin eru ill. Við
þekkjum vel bæði tóbaks- og
áfengisnautn. Og nú á síðari
árum hafa bæzt við ný eitur-
efni, sem draga allt lífsafl úr
fólki, svo að það liggur í vímu
og er ófært til að bjarga sér.
Það þótti sérvizka áður fyrr,
þegar tóbaksreykingar voru
bannaðar í barnastúkum. Nú
hafa læknavísindin sannað, hve
skaðlegar tóbaksreykingar eru
fyrir heilsuna. Sígarettureyking
ar eru ein af hinum illu nautn-
um, sem valda heilsutjóni og
eitra andrúmsloftið fyrir öðr-
um.
Áfengisnautnin er ein af hin-
um illu nautnum. Það er alveg
augljóst hvað hún þjáir þjóð
okkar. Bæði einstaklinga og
fjölskyldur. Spyrjið framfærslu
nefndirnar. Hvaða fólk þarf að
fá hjálp frá samfélaginu? Mér
er sagt að um 80% þeirra þurfi
þess vegna áfengisneyzlu. Og
oftast er það eiginmaðurinn,
fyrirvinna heimilisins. Þó er
það aðeins önnur hlið málsins.
Hin er það heimilisböl, sem
þetta orsakar. Konur og börn
verða oft að líða af þessum sök-
um. Það er því bróðurleg skylda
allra sem geta, að rétta þeim
hjálparhönd, sem þjást af
áfengissýkinni, og hjálpa þeim
að losna undan oki hennar. En
frumskilyrði þess, að það tak-
ist eru þau, að þeir hafi vilja á
því sjálfir.
Eru það þá ekki ýkjur að
heimili þjáist vegna áfengis-
nautnar? Því miður ekki. Ný-
lega spurði kennari nemendur
sína á unglingastigi, hvort þeir
þekktu þetta af eigin raun á
heimilinu eða hjá ættingjum
sínum. Flestir þeirra höfðu ein-
hverja reynslu af vínbölinu. Og
hvernig er þá ástandið í þessum
efnum?
Fyrri hluta þessarar aldar
drukku aðeins karlmenn áfengi.
Nú er þessi nautn orðin miklu
algengari, — bæði konur og
unglingar hafa bæzt í þann hóp.
Og gylltir vínbarir hafa verið
reistir í veitingahúsum, sem hof
Bakkusar. Slíka virðingu sýndu
menn honum ekki fyrr á árum.
En það er eins og leynist
skuggi af öðrum nánuga bak
við hann í hinum gylltu hofum.
Skyldi það ekki vera Mammon?
Er þá ekkert gert til að koma
í veg fyrir ofnautn áfengis? Jú,
vissulega. En það er við ramm-
an reip að draga, þegar mann-
legar ástríður eru annars vegar.
Áfengisvarnakerfi er hér starf-
andi og félög áhugamanna til
að verða hér að liði. Og alltaf
gera þessi samtök bindindis-
manna eitthvert gagn. G. T.
stúkurnar eru hér öllum opn-
ar og þær hafa mörgum hjálp-
að. Og engan lætur það ósnort-
inn, sem leitar inn á þá leið.
En ef hún hentar ekki, þá er að
velja aðra. Ég hef þekkt mörg
heimili, sem komin voru að
hruni, vegna áfengisnautnar en
tókst að rétta við, þegar heimihs
faðirinn gerðist bindindismað-
ur. En laltof margir eiga í erfið-
leikum af þessum ástæðum.
En í sambandi við Bindindis-
daginn 25. nóv. n. k. verður mér
þó eitt hugstæðast: Drykkju-
skapur unglinganna. Og ef ein-
hver þeirra, sem látið hefur
ánetjazt af áfenginu, les þessi
orð, þá langar mig til að segja
við hann: Hættu í tíma. Snúðu
þér að hinum góðu, jákvæðu
nautnum en forðastu hinar.
Notaðu tómstundirnar til að
byggja þig upp og auðga and-
ann, en ekki til að brjóta lífs-
þrótt þinn niður. Og við hina,
sem sneitt hafa hjá staupa-
glamri samkvæmislífsins, vil ég
segja: Haldið áfram þeirri
venju. Ykkur mun aldrei iðrast
þess. Mörgum æskumanninum
hefur orðið hált á menntabraut-
inni, af því að hann hefur leyft
Bakkusi að leiða sig.
Lífið er margþætt. Maðurinn
á oft tveggja kosta völ. Er þá
mikilvægt að hann velji rétt,
svo að hann fái sem mesta
ánægju út úr lífinu og hæfi-
leikar hans fái að njóta sín. En
stundum þarf hann að láta eitt-
hvað á móti sér, svo að það
heppnist.
Aðvaranir eru oft á vegamót-
um, og er nauðsynlegt að veg-
farandinn veiti þeim athygh,
svo að honum auðnist að velja
rétt.
Bindindisdagurinn er ein
þessi aðvörun. Athugið lesend-
ur hvað góðum nautnum hann
mælir með, og hvaða illum
nautnum hann mælir á móti.
Eiríkur Sigurðsson.
Z7
ZI/
mmiiiym
UMSJON: EINIR HELGOSON
Brotið gróflega á Sigtryggi.
(Ljósm.: Fr. Vestmann)
Þór sigraði Ármann 13—11
MEÐ merki stórfyrirtækisins
KEA á búningum sínum unnu
Þórsarar fyrsta sigur sinn í ís-
landsmóti 1. deildar í handknatt
leik sl. laugardag, er liðið vann
Ármann með 13 mörkum gegn
11. Vonandi aðeins upphafið að
sigurgöngu liðsins. Sigurinn var
ekki auðunninn og það var ekki
fyrr en á lokamínútu leiksins að
áliangendur þess gátu andað á
eðlilegan hátt. Eftir góða byrj-
un misstu Þórsarar allt úr bönd
unum um tíma. Þriggja marka
forskot, sem þeir náðu í upphafi
glataðist á næsta klaufalegan
hátt. Eftir að þetta ákjósanlega
forskot hafði náðzt, greip um
sig í liðinu slík skotgleði, að
sama var hvort menn voru í
færum eða ekki, alltaf var skot-
ið, og oftast án árangurs. Mark-
vörður Ármanns, Ragnar Gunn-
arsson, varði mjög vel, en flest
skotanna fóru fyrir ofan garð
og neðan. Árangur þessa skot-
æðis varð sá, að Ármann hafði
yfir í hálfleik, 8—7.
Vilbergur Sigtryggsson skor-
aði fyrsta mark leiksins á 4.
mínútu. Næstu 4 mörkin skora
svo Þórsarar, og voru þar að
verki Þorbjörn, Sigtryggur, sem
skoraði 2 mörk í röð, annað úr
vítakasti, og Benedikt, sem
Eitt og annað frá bæjarstjórn —
-fíP
Byggingalánasjóður Akureyrar.
Byggingalánasjóður Akureyr-
ar hefur starfað yfir tuttugu ár
og var hann upphaflega stofn-
aður í þeim tilgangi að lána hús-
byggjendum fé til að ljúka bygg
ingum sínum, einkum hið ytra.
Árlegar ráðstöfunartekjur sjóðs
ins eru vextir af eigin fé og ár-
legar afborganir af lánum, enn-
fremur framlög bæjarsjóðs, sem
árlega eru ákveðin við gerð fjár
hagsáætlunar.
Sjóðurinn starfar í A- og B-
deild. Úr B-deild sjóðsins er
einkum veitt til húsnæðiskaupa,
sem njóta fyrirgreiðslu sam-
kvæmt lögum um útrýmingu
heilsuspillandi íbúða, og er sjóð
urinn fremur þróttlítill síðan
ráðist var í blokkabyggingu
bæjarins.
Úr A-deild er hins vegar lán-
að til almennra íbúðabygginga
og í ár var hægt að lána úr
sjóðnum rúmar 4 milljónir kr.
Var þessu fé úthlutað fyrir
skömmu.
Til athugunar er að endur-
skoða lánareglur sjóðsins.
Snjótroðari.
Nýlega hefur íþróttaráð sent
frá sér greinargerð um skíða-
mannvirki, sem tilheyra Hlíðar-
fjalli og áætlun um byggingu
nýrra. Heildarkostnaður sam-
kvæmt þessari áætlun er um 10
milljónir króna og byggist að
verulegu leyti á því að mögu-
leikar séu á útvegun lána, er
nemi allt að 80% heildarupp-
hæðarinnar. Þessar framkvæmd
ir eru: Kaup á snjótroðara og
bygging skíðalyftu, einnar eða
fleiri.
Bæjarstjórn hefur ekki tekið
afstöðu til erindisins í heild, en
veitir íþróttaráði heimild til að
leita eftir lánsfé til kaupa á snjó
troðaranum, sem áætlað er að
kosti 1.7 millj. kr.
Um brunavarnir.
Bæjarstjórn hefur heimilað
slökkviliðsstjóra að panta nýjan
slökkvibíl með ábyggðum
slökkvitækjum og yrði sá bíll
fyrsta bifreið slökkviliðsins.
Áætlað verð er rúmar 3 millj.
kr., en afgreiðslufrestur fast að
einu ári.
Víkingur Þór Björnsson hefur
verið ráðinn eldvarnaeftirlits-
maður bæjarins. En það er nýtt
starf.
Gjaldskrá Rafveitunnar.
Bæjarstjóm hefur samþykkt
tillögur rafveitustjórnar um að
innheimt verði heimtaugargjald
af nýbyggingum og meiriháttar
breytingum, þegar rafmagn er
lagt í húsin. Rafveita Akureyr-
ar mun hafa verið eina rafveit-
an eða ein af fáum, sem ekki
hafa áður tekið slík heimtaugar
gjöld. □
gerði mark úr hráðupphlaupi.
Skyndiupphlaupin virðast ekki
gefa Þór mörg mörk, en þetta
mark Benedikts vaf þó eitt
slíkra. Benedikt átti reyndar
eftir að fá færi til fleiri marka
úr hraðupphlaupum, en mis-
tókst tvívegis í seinni' hálfleik
á næsta hrapalegan hátt. Nú er
komið að Ármenningum að
svara fyrir sig, og það gera þeir
svo sannarlega, því næstu fjög-
ur mörkin skora þeir og ná þar
með forystu öðru sinni í leikn-
um. Mörk Ármanns gerðu þeir
Olfert, Ragnar, Vilberg og Þor-
steinn. Árni skorar fallegt mark
af línu um miðjan hálfleikinn
eftir góða sendingu frá Aðal-
steini. Tvö næstu mörk gera
Ármenningar, Ragnar og Þor-
steinn. Töluverð harka fór að
gera vart við sig um miðjan
hálfleikinn, og þar kom að lok-
um að Olfert og Bimi Jóhannés
syni var vísað. af leikvelli og
voru báðir utanvallar í einu um
tíma. Aðalsteinn og Árni ná að
jafna leikinn fyrir Þór 7—7, en
þegar ein mínúta er til leikhlés
nær Ármann forystu á ný méð
langskoti Björns Magnússonar,
og þannig var staðan í hálfleik,
8—7 fyrir Ármann.
Tryggvi Gunnarsson var tek-
inn út af í lok fyrri hálfleiks og
Þorsteinn Árnason settur inn.
í upphafi seinni hálfleiks var
ljóst, að Tryggvi, sem kominn
var aftur í mark Þórs, var koln-
inn í „stuð“ eins og það er kall-
að. Hann varði nú hvað eftir
annað með ágætum. Við þáð
fékk liðið góða kjölfestu og
tókst að snúa gangi leiksins sér
í hag og sigra. Þorbjörn, sem
skoraði aðeins eitt mark í fyrri
hálfleik, tók nú af skarið og
gerði tvö mork í röð, það síðara
með hörku skoti. Nú fara að
lifna vonir í brjóstum áhang-
enda Þórs, og taka þeir nú til
við að hvetja lið sitt sem ákaf-
legast. Við hvatningahrópin
eykst hraðinn í leiknum og
harkan í réttu hlutfalli við
hann. Ármenningar eru langt-
um atorkumeiri í fangbrögðun-
um, enda eru þeir óspart
áminntir og reknir af velli. Einn
Þórsara fær brottvísun, Bene-
dikt er vísað af velli í tvær
mínútur. Hörður Kristinsson
jafnar fyrir Ármann, 9—9. Árni
tekur forystu fyrir Þór með
marki úr skyndiupphlaupi, og
það sem eftir er leiksins hefur
Þór ávallt frumkvæðið. Sig-
tryggur gerir næsta mark Þórs
11—9. Björn Jóhannesson skor-
ar næsta mark fyrir Ármann og
við það eykst spennan. Aðeins
eitt mark skilur liðin og innan
við 10 mín. til leiksloka. Á 58.
mín. glæðast vonir Þórs á ný
um sigur, þegar Árni skorar 12.
mark Þórs af línu. Mínútu síðar
er dæmt vítakast á Þór. Þor-
steinn skorar auðveldlega. Rétt
fyrir lokin fá Þórsarar svo víta-
kast á Ármann og það fellur í
hlut Sigtryggs að innsigla sigur
Þórs. Við mark Sigtryggs léttir
mörgum áhorfandanum. Leikn-
um er lokið með sanngjörnum
sigri Þórs.
Innáskiptingar hjá Þór voru
nú allar betri en í leiknum við
Fram á dögunum. Línumennim
ir voru heldur atkvæðalitlir og
langskytturnar of skotglaðar,
sérstaklega framan af. Liðið
þarf að ná betri tökum á hrað-
upphlaupum, og miðað við
sunnanliðin eru leikmennirnir
of mjúkhentir í vörninni.
Lið Ármanns er ekki líklegt
til stórræða, en liðið er nokkuð
jafnt. Línuspilið er lélegt, en
markvörður þeirra er ágætur.
Mörk Þórs skoruðu: Sigtrygg-
ur 4, Árni 4, Þorbjörn 3 og Aðal
steinn og Benedikt 1 hvor.
Mörk Ármanns skoruðu: Þor-
steinn 3, Ragnar 2, Vilbergur 2
og Björn Magnússon, Björn Jó-
hannesson, Olfert og Hörður 1
mark hver.
Leikinn dæmdu Ingvar
Viktorsson og Eysteinn Guð-
mundsson. Þeir höfðu lítil tök
á leiknum og yfirsást oft.
Áhorfendum til mikils hægð-
arauka fengu þeir afhenta leik-
skrá með nöfnum og númerum
leikmanna. Áhorfendur voru
milli 4 og 5 hundruð. □
KA HLAUT 4 STIG
K. A. lék tvo leiki um helgina,
syðra, og sigraði í báðum. Á
laugardag lék liðið við Breiða-
blik og sigraði með 23 mörkum
gegn 22. Seinni leikur þeirra
var svo við Fylki. Þeim leik
lauk með 26 mörkum KA gegn
25 mörkum Fylkis.
Völsungar voru einnig á ferð
syðra. Þeir léku við Þrótt og
Gróttu og töpuðu báðum leikj-
um sínum. Q