Dagur - 08.01.1975, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgöarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
NÝTT ÁR
Nýtt ár er gengið í garð og dagarnir
lengjast á norðurslóð. Tími reiknis-
skila stendur yfir og vonirnar tengj-
ast komandi tíð. Þjóðhátíðarár er
liðið og jafnframt viðburðaríkt ár á
innlendum vettvangi. Velmegun
ríkti enn um land allt og atvinnu-
góðæri. Má segja, að lífskjör almenn-
ings hafi sjaldan verið betri, né kaup
geta almennings meiri, þrátt fyrir
versnandi viðskiptakjör erlendis og
óbreytt kaupgjald. Hin öfluga sókn
vinstri stjórnarinnar í byggðamálum
varir enn, og hefur hlotið stuðning
allra flokka. Landsbyggðarstefna og
atvinnuöryggi er þýðingarmesta kjör
orð núverandi stjórnar, ásamt stækk-
un landhelginnar og aukinni gróður
vernd. Allir íslenskir þegnar munu
styðja stjórnvöld í þessum málum,
hvort sem forsætisráðherrann heitir
Geir eða Ólafur, og á meðan sú
stefna er af einhug þjóðarinnar
studd, þarf ekki að óttast um velferð
hennar, að svo miklu leyti, sem hún
er í eigin hendi.
Hátíðarhöld um land allt, í minn-
ingu ellefu alda búsetu, voru menn-
ingarleg eins og þjóðin óskaði að
liafa þau og enginn hefur heyrst
kvarta yfir því. En hvers vegna flest-
ar aðrar fjöldasamkomur hér á landi
eru óhófi, agaleysi og siðleysi merkt-
ar, getur nú verið enn áhugaverðara
umhugsunarefni en áður.
Síðustu mánuðir ársins minntu
æði oft á þau hræðilegu mistök, að
treysta á hagstætt verð á innfluttri
olíu í stað þess að virkja innlendar
orkulindir. Að Suðvesturlandinu
undanskildu, er verið að reyna að
bjargast við díselmótora til raforku-
framleiðslu í hverju héraði og næst-
um hverri sveit, hafandi jarðhitann
undir fótum og fleiri og öflugri fall-
vötn í flestum héruðum en liægt ef
að nýta í langri framtíð. Raforku-
skorturinn á íslandi er óafsakanleg
hneisa, er hrinda verður hið fyrsta.
Skammsýn stjórnmálaforysta og ofur-
vald Reykjavíkur eiga hér mikla sök.
Þegar neyðarástand vegna raforku-
skorts leggst með öllum sínum þunga
á landsbyggðarfólk, utan Suðvestur-
lands, brigsla forystumennimir hver
öðrum, en viðhlítandi átök í virkj-
unarmálum fyrirfinnast engin. Þess
verður að krefjast, að liið nýja ár
verði ekki aðeins enn eitt ár vona —
heldur framkvæmdaár í virkjunar-
málum landsbyggðarinnar.
GLEÐILEGT ÁR.
Enn eru komin áramót — stund
reikningsskila og fyrirheita.
Vetrarsólhvörf og svartasta
skammdegið að baki og horft er
til hækkandi sólar og lengri
daga. Gamalt ár er kvatt og
nýju heilsað. Þau tímamót eru
gjarnan notuð sem eins konar
sjónarhæð, þar sem staldrað er
við og gáð til tímans tveggja
átta — litið um öxl og horft
fram á veginn.
íslenzka þjóðin á margs að
minnast frá liðnu ári, bæði sól-
ríka sumardaga og skammdegis
skugga. Það hefur verið við-
burðaríkt ár á marga lund. Þeir
innlendir atburðir, sem vafalítið
munu geymast lengst í minnum
og annálum, eru tengdir ellefu
alda búsetuafmælinu. Þeirra
tímamóta var minnzt með marg-
víslegum og myndarlegum
hætti, m. a. með hátíðahöldum
víðs vegar um land og þjóðhátíð
á Þingvöllum. Alþingi var háð
að Lögbergi og gerði samþykkt
um sérstaka landgræðsluáætlun
næstu árin. Þá samþykkt má
skoða sem táknræna viðurkenn-
ingu á þeirri skuld sem þjóðin
stendur í við landið. Þá skuld
ber henni að gjalda í næstu
framtíð. Þess er ánægjulegt að
minnast, að öll hátíðahöld, bæði
í héraði og á Þingvöllum, fóru
fram með þeim hætti, að vart
er hægt að segja, að þar hafi
nokkurn skugga borið á, og
voru öllum þeim til sóma, er
fyrir stóðu.
Margt var það og annað, sem
gert var til að minnast land-
námsins, þó að það verði hér
eigi tíundað. En flest stefndi það
að því marki að efla samhug
þjóðarinnar og vekja heilbrigð-
an þjóðarmetnað. Þess háttar
huglæg áhrif verða að vísu
hvorki mæld né vegin, en eigi
þarf að efa, að þeirra hafi eitt-
hva.ð gætt. Og hvort sem slík
áhrif hafa verið meiri eða minni
og hvort sem þau hafa verið
bundin við stundina eða reynast
varanlegri, geta þau aldrei orðið
nema til góðs. Þjóðhátíðarárið
ætti að hafa aukið skilning þjóð
arinnar á gildi landssögunnar,
og sögu sinni mega íslendingar
sízt af öllu gleyma. Hún hefur
löngum verið sá orkugjafi, sem
styrkti þjóðarsálina bezt og svo
verður vonandi einnig á ókomn
uni árum. Það verða margar,
bjartar myndir tengdar land-
námsafmælinu, sem geymast,
þó að á ýmsu hafi annars oltið
í þjóðmálum, og þar hafi eigi
allt verið sem skyldi.
I; : ' i . i
Atburðirnir í fyrravor.
Á stjórnmálasviðinu urðu
miklar sviptingar og örlagarík-
ar, svo sem alkunna er. Þingrof,
alþingiskosningar og myndun
nýrrar ríkisstjórnar. Má ætla,
að þau tíðindi öll og aðdragandi
þeirra séu mönnum enn í svo
fersku minni, að óþarft sé að
rekja þau ýtarlega. Hér skulu
því aðeins nefnd örfá atriði, sem
sízt mega gleymast.
Á það skal fyrst minnt, að
fyrrverandi ríkisstjórn myndi
væntanlega enn vera við völd
og engar alþingiskosningar
hefðu átt sér stað, ef meirihluti
eins stj órnarflokksins — Sam-
taka frjálslyndra og vinstri
manna — hefði ekki skorizt úr
leik og gengið til liðs við þáver-
andi stj órnarandstöðu. Gat eng-
um dulizt, hvað fyrir þeim félög
um vakti þá, og hvert þeir ætl-
uðu, því að kosningar vildu þeir
ekki.
í annan stað skal á það
minnzt, að gripið var til þing-
rofs vegna þess, að meirihluti
Alþingis fékkst ekki til að fjalla
um frumvarp ríkisstjórnarinnar
um efnahagsaðgerðir með venju
legur. og þinglegum hætti, þ. e.
vísa því til annarrar umræðu og
nefndar til athugunar. í stað
þess ætlaði hann að fella frum-
varpið við fyrstu umræðu, sem
er nær dæmalaust á síðari ár-
um, og óverjandi, eins og á stóð,
þegar vissar ráðstafanir voru
óhjákvæmilegar. En á röksemd-
ir og varnaðarorð var ekki hlust
að, en þess eins krafizt, að
stjórnin segði af sér. Það var
sett öllu ofar og ekkert hirt um
þjóðarhag.
Áður en ég lagði frumvarpið
fram, hafði ég reynt að skapa
um það víðtæka samstöðu, jafn-
vel gert tillögu um myndun
stjórnar allra flokka, en öllu
slíku var vísað á bug. Og ekki
lagði ég frumvarpið fram sem
neina úrslitakosti. Ég marg tók
það fram í framsöguræðu, að
ég væri fús til að athuga hvers
konar breytingar á því, enda
Ólafur Jóhannesson,
ráðherra.
Landhelgin og orkuniálin.
Ákveðið er, að á árinu 1975
verði nýtt og stórí skref stigið
í landhelgismálinu. Með þeirri
stórfelldu stækkun landhelginn-
ar ættu stoðir atvinnulífsins að
styrkjast. Þegar er hafinn nokk-
ur undirbúningur útfærslunnar,
en honum þarf að sinna meir á
næstu mánuðum.
Engin mál hafa verið meir á
dagskrá í heiminum á liðnu ári
en olíuverð og orkumál. Það er
eðlilegt því að hækkun olíu
hefur skipt sköpum í vel flest-
um iðnaðarríkjum. Þá er farið
að leita að öðrum orkugjöfum.
Onotaðar orkulindir verða því
æ dýrmætari. Olíuverðspreng-
ingin hafði gagnger áhrif á efna-
hagsmál ökkar — miklu meiri
að síður virðist ástæða til að
vera á verði í þeim efnum, ekki
síður en á vettvangi efnahags-
mála og athafnalífs. Það er sums
staðar vottur af fátækt í and-
lega sviðinu. Og ég held, að
sumt af því, sem miður fer í
þjóðlífinu, megi rekja til þeirrar
innri, andlegu fátæktar. Ég
nefni aðeins ýmiss konar óreglu
ofbeldishneigð og hryðjuverk-
semi og rótleysi, að ógleymdri
um. Og ætli hin taumlausa vín-
nautn og óreglusemi eigi ekki
stundum rót að rekja til eirðar-
leysis og einhvers konar leið-
inda — lífsflótta? Ætli þetta sé
ekki í sumum tilfellum sprottið
af sk'orti á innri fullnægingu —
af vöntun á lífsfyllingu?
Þessi hlið mannlífsins má
ÓLAFUR JÓHANNESSON, FORMAÐUR FRAMSÓKNARFLOKKSINS:
næðist megintilgangur þess eftir
sem áður, en allt kom fyrir ekki,
og þá var eðlilegt og sjálfsagt
að leggja málið í þjóðardóm með
þingrofi og kosningum.
Úrslit kosninga og stjórnar-
myndun.
Urslit kosninganna urðu svo
þau, að stjórnarmenn og stjórn-
arandstæðingar reyndust jafn-
margir. Ríkisstjórnin varð því
að segja af sér. Eftir alllangar,
árangurslausar stjórnarmynd-
unartilraunir, þar sem m. a. var
þrautkannað, að fyrri stjórn
varð ekki endurreist með stuðn-
ingi Alþýðuflokksins, m. a.
vegna ágreinings um varnarmál
og efnahagsmál var núverandi
samstjórn Framsáknarflokksins
og Sjálfstæðisflokksins mynduð.
í rauninni var ekki um annan
kost að ræða, ef mynda átti
starfhæfa þingræðisstjórn, en
það er auðvitað ein af frum-
skyldum þjóðfulltrúanna á Al-
þingi. Þessi ríkisstjórn hefur
beitt sér fyrir ráðstöfunum, sem
til þessa hafa tryggt landsmönn
um fulla atvinnu og komið í veg
fyrir stöðvun atvinnurekstrar.
Ég tel þessi minnisatriði
nægja varðandi stjórnmálavið-
burði liðins árs. Þar verður
hvort sem er engu um breytt,
úr því sem komið er. En hinu
verður ekki neitað, að erfið-
leikarnir nú væru auðveldari
viðfangs, ef við þeim hefði verið
snúizt á réttan hátt og í tæka
tíð. Ástand væri annað nú en
raun ber vitni og horfurnar
aðrar, ef sl. vor hefði náðst sam-
komulag um svipaðar efnahags-
ráðstafanir og þær, er fólust í
framlögðu efnahagsmálafrum-
varpi fyrri ríkisstjórnar.
Efnahagslegir erfiðleikar
framundan.
— En hverjar eru horfurnar
á komandi ári? Sú spurning
mun flestum þykja áhugaverð-
ari en upprifjun liðinna og um-
deildra atburða. En við þeirri
spurningu verður seint gefið
óyggjandi svar. Þrátt fyrir allar
vísindalegar framfarir og tölvu-
tækni eru menn í reyndinni
litlu nær en áður um það, hvað
framtíðin ber í skauti sér. Þó
reyna menn að spá í eyðurnar
og geta farið nærri um líklega,
almenna þróun á vissum svið-
um, t. d. í efnahagsmálum, á
næstunni, en þó geta óvæntir
atburðir alltaf sett þar strik í
reikninginn. Jafnvel morgun-
dagurinn getur valdið ávæntum
straumhvörfum í lífi einstakl-
inga og heilla þjóða. Það verður
því alltaf byggt á ágizkunum og
spádómum, hver framtíð þjóð-
arinnar verði á því ári, sem nú
fer í hönd.
Ég er enginn spámaður og
ætla því ekki að hætta mér út á
þá hálu braut að gizka á, hver
verða muni framvindan á kom-
andi ári. Ég vil aðeins segja það,
að framundan eru áreiðanlega
efnahagslegir erfiðleikar. Þeim
valda að langmestu leyti versn-
andi viðskiptakjör og innflutt
verðbólga, sem ekki er á færi
neinna stjórnvalda að ráða við.
En viðbrögð og viðhorf hér á
landi og' landlægur verðbólgu-
hugsunarháttur hafa magnað
vandann, í stað þess að úr hon-
um hefði þurft að draga með
skynsamlegum mótaðgerðum
stjórnvalda og þjóðarinnar allr-
ar. En í öllum gagnaðgerðum
verður að forðast einstefnu-
akstur. Það verður að gæta
þess, að úrræði á einu sviði
valdi ekki meiri skaða á öðrum.
Oll eru mál þessi flókin. En aðal
atriðið er, að viljann vantar.
Hver og einn miðar við sinn
ímyndaða stundahag og lokar
augunum fyrir þeim staðreynd-
um, sem við blasa, þar á meðal
því sem er að gerast í kringum
okkur í nálægum löndum. Það
hefur óhjákvæmilega sínar
afleiðingar hér.
En það er sannarlega engin
ástæða til að lóta hugfallast, þó
að um sinn syrti í álinn. Við
íslendingar höfum oft séð það
svartara. Aldrei óður höfum við
verið betur undir það búnir að
mæta nokkrum mótbyr eins og
nú. Og vissulega er engin vá
fyrir dyrum, þó að velmegun
geti ekki aukizt með sama hraða
og allra síðustu árin, eða jafn-
vel þó að eitthvað þyrfti að
draga saman seglin. Við skulum
því þrátt fyrir allt líta með hæfi
legri bjartsýni til komandi árs.
Tilvera, framfarir og sjálfstæði
okkar íslendinga hafa byggzt á
bjartsýni — jafnvel stundum
þvert gegn fræðisetningum —
og svo verður enn að vera.
en menn almennt hafa gert sér
grein fyrir. Þrátt fyrir virkjanir
og hitaveitur erum við enn svo
háðir olíunni. En við eigum
miklar, ónotaðar orkulindir. Á
komandi ári og á næstu árum
verða orkumálin ein stærstu
viðfangsefnin. Við verðum að
leggja stóraukna áherzlu á
beizlun hinna ónotuðu orku-
linda, svo að spara megi sem
mest innflutning orkugjafa —
olíu og bensíns — þó að eftir
sem áður verðum við alltaf háð-
ir notkun olíuvara. Það er því
ekkert vafamál, að orkumálin
verða mál málanna hjá okkur á
næstunni og munu krefjast
mikilla átaka af stjórnvalda
hálfu. Umfram allt þarf náttúr-
lega að gera ráðstafanir til að
koma í veg fyrir það neyðar-
ástand í rafmagnsmálum, sem
átt hefur sér stað vetur eftir
vetur á vissum stöðum.
Betur má, ef duga skal.
Núverandi ríkisstjórn hefur
að ýmsu leyti góð skilyrði til að
veita landinu forsjá. Hún hefur
mikinn þingstyrk og hún á
stuðning hjá stórum meirihluta
þjáðarinnar. Hún ætti því að
hafa góðar forsendur til að beita
sér fyrir skynsamlegri lausn
þeirra vandamála, sem við er
að fóst. En til þess þarf einbeitt-
an vilja og samstilltan stuðning
þess þingliðs, er hún styðst við.
Starfsaldur stjórnarinnar er
enn of stuttur til þess, að dómur
verði felldur um störf hennar.
Við skulum bíða þess, að af
henni fáist meiri reynsla. En
það er mín skoðun, að hún
þurfi að taka betur á en hingað
til, ef duga skal.
Andleg fátækt og mannrækt.
Þegar litið er til næsta árs,
eru horfur um efnahagslega af-
komu mörgum, og þá ekki hvað
sízt stjórnmálamönnum, efst í
huga. Það er eigi óeðlilegt. En
vissulega má það ekki gleymast,
að við lifum ekki af brauði einu
saman. Það þarf líka að leiða
hugann að hinum andlegu af-
komuhorfum, ef svo má segja.
Öll ytri skilyrði sýnast vera fyr-
ir hendi til andlegrar grósku í
þjóðlífinu. Og vafalaust má
benda á ýmsar framfarir á því
sviði. Ýmiss konar menningar-
starfsemi stendur í blóma. Eigi
ekki gleymast. Hún er ekki að-
eins verkefni fyrir uppalendur
— heimili, skóla og kennimenn
— heldur fyrir okkur öll — þjóð
ina alla. Og þó að tal okkar snú-
ist oft mest um efnahagsmálin,
eru vandamálin, e. t. v. þegar
allt er gætt, ekki síður hugar-
farslegs eðlis og orsakir efna-
hagsvanda eiga kannske að ein-
hverju leyti upptök sín á hug-
lægu sviði ef grafið er fyrir
ræturnar, má rekja þær til
breyttra viðhorfa og annars
gildismats en áður ríkti.
Þessum viðfangsefnum í sín-
um margvíslegu myndum þarf
að gefa gaum á komandi ári.
Það þarf að muna eftir mann-
ræktinni ekkert síður en efna-
legu afkomunni. Með þeim
ásetningi skulum við heilsa
nýju ári.
Ný stjórnarskrá.
Það ár, sem er að kveðja í
kvöld, var ekki aðeins byggðar-
afmælisár. Það var einnig stjórn
arskrárafmælisár. Fyrir eitt
hundrað árum — 1874 — fékk
ísland sína fyrstu stjórnarskrá.
Hún nefndist „stjórnarskrá um
hin sérstaklegu málefni íslands“
og var sett af konungi án
atbeina Alþingis og byggðist á
málagreiningu „stöðulaganna“.
En með þessari stjórnarskrá
fékk Alþingi með konungi lög-
gjafarvald í sérmálum landsins,
og var eigi lengur aðeins ráðgef
andi. Þetta var því merkur
áfangi á leiðinni til sjólfstjórnar
og vel þess virði, að hans sé
minnzt. Þessari stjórnarskrá
var svo breytt með stjórnskip-
unarlögunum frá 1903 um
heimastjórn, en með þeim varð
gerbreyting á stöðu landsins.
Þó að við búum nú við lýðveldis
stjórnarskrána frá 1944, ásamt
síðari breytingum, þá er stofn
hennar ennþá að mörgu leyti
stjórnarskráin 1874. Hér var því
um merkisafmæli að ræða.
En á þetta er sérstaklega
minnt hér vegna þess, að í mál-
efnasamningi stjórnarflokkanna
er svo fyrir mælt, að stjórnar-
skráin skuli endurskoðuð á kjör
tímabilinu. Starfandi er nefnd
til endurskoðunar á stjórnar-
skránni. Hún hefur gefið mönn-
um sérstakt færi á að koma
fram með tillögur um stjórnar-
skrárbreytingar. Er líklegt, að
menn noti þetta tækifæri og
komi fram með ýmsar hugmynd
ir, en það verður svo hlutverk
nefndarinnar að meta þær.
Þó að stjórnarskráin hafi í
meginatriðum reynzt vel, er
endurskoðun hennar tímabær.
En þar má ekki hrapa að neinu,
því að helzt hafa þær stjórnar-
skrárbreytingar, sem gerðar
hafa verið í fljótræði reynzt mis
jafnlega. Stjórnarnefndin hlýtur
að taka mörg atriði til skoðunar,
svo sem hvort halda eigi í deilda
skiptinguna, forsetavaldið,
hvernig velja á ríkisstjórn,
ákvæði um stjórnmálaflokka,
skipun uppbótarþingsæta, kjör-
dæmaskipun og kosningafyrir-
komulag, dómaskipan og mann-
réttindaákvæði, svo að nokkur
dæmi séu nefnd. Hér verða ekki,
settar fram neinar ákveðnar til-
lögur um þessi efni, enda er
æskilegt, að menn beri saman
bækur sínar um þau, áður en
þéir' bindá sig við ákveðna
lausn.
Annað landnámsafmæli
næsta ár.
Þegar talað er um afmæli, má
ekki gleyma því, að á næsta ári
er merkilegt afmæli. Þá verður
haldið hátíðlegt eitt hundrað
ára afmæli landnáms íslendinga
í Vesturheimi. Haustið 1875
stigu fyrstu íslenzku landnem-
arnir á land við Winnipegvatn
í Kanada.
Saga íslendinga í Ameríku er
merkileg. Það er aðdáunarvert,
hve vel þeir hafa varðveitt ís-
lenzka tungu og þjóðernis-
kennd. Tryggð þeirra og ræktar
semi við ættarlandið, sem þeir
hafa sýnt við mörg tækifæri,
verður seint fullþökkuð. Ég
held, að við stöndum í þakkar-
skuld við þá. Ég held, að við
höfum ekki stutt þá og sýnt
þeim þann skilning sem skyldi.
Úr því þurfum við að bæta.
Vafalaust leggja margir fslend-
ingar leið sína vestur á næsta
ári og endurgjalda þannig heim
sókn íslendinga vestan hafs
hingað í sumar sem leið.
Atburðirnir í Neskaupstað.
Enn höfum við verið á það
minnt, nú skömmu fyrir ára-
mótin, að ísland er land mikilla
náttúruhamfara. Snjóflóðið í
Neskaupstað er hörmulegt áfall,
sem hrærir hjarta hvers einasta
íslendings. Þar er ekki aðeins
um að ræða tjón fyrir byggðar-
lagið sjálft, heldur þjóðina alla.
Mannslíf verða aldrei bætt, þó
að hægt sé að rétta hjálparhönd
og sýna samúð, en eignatjónið
á að reyna að bæta og endur-
reisa atvinnulífið svo skjótt sem
auðið er. Þjóðin öll verður þar
að vera í samábyrgð.
Það er víst, að landsmenn all-
ir senda þeim í Neskaupstað
samúðarkveðjur. En öll orð eru
fátækleg við slík tækifæri. Hitt
skiptir mestu að láta verkin
tala.
Hófsemi í orðum og athöfnum.
Við fögnum nýju ári, bindum
við það vonir og biðjum þess,
að óskir okkar rætist. Eins vildi
ég sérstaklega óska íslenzku
þjóðinni — þ. e. að hún temdi
sér meiri hófsemi á komandi ári
en hingað til, og nota ég þá hóf-
semi í víðtækum skilningi. Þá
myndi draga úr hinni taum-
lausu gjaldeyriseyðslu, óhóflega
innflutningi og kaupæði. Þá
myndi draga úr hinni skefja-
lausu eyðslu og lífsþæginda-
kapphlaupi. Þá myndu menn
fara .gætilegar í framkvæmdum
en nú. Þá myndu menn ekki
lifa um efni fram. Þá væri kröf-
um í ýmsum efnum stillt meir
í hóf en tíðkazt hefur að undan-
förnu. Þá myndu menn verða
gætnari í orðum, í stað þess að
gera góð og gild nafnorð og
lýsingarorð innihaldslaus vegna
ofnotkunar. Aukin hófsemi í
orðum og athöfnum mundi
horfa til heilla fyrir þjóðina, því
að hófsemi er dyggð, sem mjög
hefur verið vanmetin að undan-
förnu. Þess væri óskandi, að
hugarfarsbreyting í þá átt ætti
sér stað á komandi ári.
Ég vil svo ljúka þessum ára-
mótahugleiðingum með því að
þakka framsóknarmönnum fyrir
samstarfið á liðnu ári og óska
þeim farsældar á nýju ári. Ég
þakka þeim fórnfúst og óeigin-
gjarnt starf. Ég þakka þeim
margar vinsamlegar, persónu-
legar kveðjur. Við skulum ekki
slaka á starfinu á komandi ári.
Landsmönnum öllum óska ég
árs og friðar. □
HÚSN
j
I
ÍRÚÐ til leigu að Brekkugötu 9.
íbúðin er Ira herbergja og eldhús.
I*eir sem hafa áhuga sencli nöfn, heimilisföng og
símanúmer til Radiobúðarinnar, Brekkugötu 9.
-K -K ★
Verslunarpláss að Brekkugötu 9
er til leigu.
Þeir sem hafa áhuga sendi nöfn, heimilisföng og
símanúmer til Radiobúðarinnar, Brekkugötu 9.
Síðari námskeið vetrarins
hef jast 20. janúar.
Upplýsingar í síma 23472.
um
Upplýsingar um nýjar iðnaðarhúsalóðir í Glerár-
hverf eru veittar á skrifstofu byggingafulltrúa
Akureyrar, Geislagötu 9, í viðtalstíma kl. 10,30
—12,00 f. h. alla virka daga nema laugardaga.
'Þeir sem óska eftir lóðarveitingu á þessu ári leggi
inn umsóknir sínar fyrir 1. febrúar n. k.
Nauðsynlegt er að endurnýja eldri umsóknir.
BYGGINGAFULLTRÚI AKUREYRAR.
Sænska barna
Sænska barna 10—12 ára verður kennd í Náms-
flokkum Akureyrar til vors. Innritun fer frarn í
Iðnskólanum kl. 17—19 og í síma 2-16-62 fram á
laugardag, en kennsla hel’st í næstu viku.
Foreldrar eldri barna eru vinsamlegast beðin um
að hafa samband við forstöðumann í siina
1-12-37 eða í síma 2-17-92.
FORSTÖÐUMAÐUR.
FLOKKAR
AKUREYRAR
Innritun er hafin í almenna flokka á seinni önn.
Eftirtaldar, greinar verða kenndar fáist næg þátt-
taka: enska barna, enska I—IV; þýzka I; vélritun;
bókhald; bókband; spánska; rússneska; sænska
barna (10—12 ára).
Necnendur á fyrri önn, sem hyggjast halda áfram
eru vinsamlegast beðnir að innrita sig að nýju.
Innritun fer fram í Iðnskólanum alla daga fram
til 11. janúar kl. 17—19 og í síma 2-16-62.
Kennsla hefst mánudag 13. janúar.
FORSTÖÐUMAÐUR.
Frá Iðnskólanum
á Akureyri
Væntanlegir nemendur í 1., 2. og 3. bekk, komi
í skólann til skráningar föstudaginn 17. janúar.
3. bekkur kl. 8 síðdegis.
2. bekkur kl. 8,30 síðdegis.
1. bekkur kl. 9'síðdegis.
Ath.: Verklega trésmíðadeildin nýja er senn full-
setin, en nokkrir komast enn að í væntanlegri
málmsmíðadeild.
SKÓLASTJÓRI.
Námskeið í ensku
í janúar, febrúar og mars mun ég halda nám-
skeið í ensku fyrir
1. Byrjendur.
2. Þá sem lengra eru komnir.
Fjörtíu kennslustundir á hvoru námskeiði.
Aðeins 6 nemendur í ilokki.
Hringið í síma 1-14-85 eftir kl. 20 jressa viku.
PÉTUR JÓSEFSSON.