Dagur - 12.02.1975, Síða 5

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Súnar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðamiaður:
ERLINGUR DAYÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Svarta byltingin
Þegar metin eru búsetuskilyrði í þétt
býli, er atvinnan elst á blaði en um-
hverfið og hollustuhættir þar næst.
Varanleg gatnagerð er áhrifaríkasta
ráðið til að bæta umhverfið í þétt-
býli. í þessu efni hefur Reykjavík
haft ótvíræða forystu og nú er búið
að leggja um 90% allra gatna borg-
arinnar varanlegu slitlagi. Á þessum
forsendum hafa landshlutasamtökin
fyrir vestan, austan og norðan kraf-
ist þess, að framvegis verði verkefn-
in, en ekki liöfðatalan, látin ráða
skiptingu þéttbýlisvegafjárins.
Á fundi þeirra í rnars 1974 var
gerð samþykkt um áætlun um varan-
lega gatnagerð, sem miðaðist við að
ljiika þeim verkefnuin, sem nú er
ólokið við innan 10 ára. Skyldu fram
kvæmdir fjármagnaðar með 25%
framlagi sveitarfélaga, 25% framlagi
af þéttbýlisvegafé og 50% af lánsfé.
Nýlega hefur Áætlunardeild Fram-
kvæmdastofnunar ríkisins gert úttak
á framkvæmdaþörf við varanlega
gatnagerð utan Reykjavíkur og
Reykjanessvæðisins. Úttekt þessi er
byggð á framkvæmdaáætlun lands-
hlutasamtakanna. Framkvæmdaþörf-
in er 5.773 millj. kr., sem skiptist
þannig: Vesturland 761 millj., Vest-
firðir 1.219 millj., Norðurland 1.629
millj., Austurland 1.429 millj. og
Suðurland 729 millj. kr. Gert er ráð
fyrir að gatnagerðargjöld nemi 25%
af gatnagerðarkostnaði. Byggðasjóð-
ur hlaupi undir bagga með gatna-
gerðargjöldin með kaupum á skulda
bréfum til 5 ára. Fjórðungur þétt-
býlisvegafjár renni beint til áætlana-
framkvæmdanna, utan Reykjavíkur-
svæðisins. Bein framlög sveitarfélag-
anna eiga að vera 200 millj. fyrsta
árið og aukast svo um 4% á ári á
framkvæmdatímanum. Þessi upphæð
er miðuð við alla landshlutanna utan
Faxaflóasvæðisins. Eftirstöðvar er
lánasjóði sveitarfélaga ætlað að lána.
Greiðslubyrði sveitarfélaganna er
alls áætluð 3.300 millj. kr.
Lengd gatnakerfis þess sem ólokið
er við samkvæmt áætluninni er
274.680 m. Heildarkostnaður er
áætlaður 107 þús. á íbúa. Þessi áætl-
un liggur nú fyrir og er þess að
vænta að fé fáist til þessara fram-
kvæmda. Landshlutasamtökin liafa
beitt sér fyrir samtökum um fram-
kvæmdaaðila innan sinna vébanda.
Þéttbýlissveitarfélögin í Fjórðungs-
sambandi Norðlendinga hafa mynd-
að verktakafélag til að annast varan-
lega gatnagerð í fjórðungnum. Á
Austurlandi er svarta byltingin haf-
in. Vonandi koma aðrir landshlutar
(Framhald á blaðsíðu 6)
Vilhjálmur Hjálmarsson mennta
málaráðherra og kona hans,
Anna Margrét Þorkelsdóttir,
voru heiðursgestir framsóknar-
félaganna á Akureyri á árshátíð
inni fyrra föstudag að ' Hótel
KEA og flutti menntamálaráð-
herra þar skemmtilega ræðu.
En Dagur greip tækifærið og
lagði fyrir ráðherra nokkrar
spurningar yfir kaffibolla um
leið og hann kom í bæinn, og
fer viðtalið hér á eftir.
Nú er þorri og þorrablót enn
í tísku?
Sú var tíðin að þorrinn var
ekki sérstaklega kenndur við
veisluhöld, sérstakan þorramat
og gleðskap. Hann boðaði hörku
vetrarins, eins og allir vita.
„Gefur grið ei nein
glíkur hörðum stein.“
t
En þorrinn boðaði einnig vor-
ið, eins og þessi vísa vitnar um:
„Ég langsemi á mér finn
út í myrkri svörtu.
En þegar kemur þorri minn
þá skal hátta í björtu.
Hafi þetta ekki verið glens
eitt, er svo mikið víst, að það á
ekki við nú. Annars leikur mér
náttúrlega forvitni á að sjá,
hvernig Norðlendingar fagna
þorranum í kvöld, og hvort það
er eitthvað líkt því, sem Aust-
firðingar gera.
Það orð liggur á, að Austfirð-
ingar sæki þau blót fast?
Já, og þar er ég éngin undan-
tekning og minnist þorrafagnað
ar í ýmsum byggðarlögum. Man
ég til dæmis eftir tveim þorra-
blótum, sem við Jónas Péturs-
son, fyrrum alþingismaður, sótt
um báðir og sátum hvora nótt-
ina eftir aðra til klukkan sex
að morgni, og unnum það til að
fresta þingför um einn dag.
Norðurland fagnar gestum
sínum með snjó um þessar
mundir?
Snjónum er ég vanur og kippi
mér ekki upp við hann. En mér
finnst stundum broslegt þegar
talað er um snjóþyngslin á Suð-
urlandi, Það var hér um vetur-
inn, að þingmenn voru boðnir
austur að Búrfellsvirkjun.
Tveim til þrem dögum áður
hafði verið sagt frá mikilli snjó-
komu, tepptum vegum og sam-
gönguerfiðleikum á Suðurlands
undirlendinu. Frost hafði verið
þessa daga og átti ég því von á
miklum snjó á leiðinni austur.
Það er mér eiður sær, að hvergi
held ég að þeir þúfnakollar hafi
verið til á þessu landsvæði, sem
ekki stóðu upp úr snjónum!
Þetta voru nú öll ósköpin, sem
búið var að segja frá í útvarp-
inu.
Hér á norðurslóðum vissi ég
að var verulegur snjór, en satt
að segja er snjórinn þó minni
en ég átti von á. Ég hef séð
raðir af girðingastaurum upp úr
snjónum, svo ekki sé nú minnst
á rafmagnsstaurana, en það skal
tekið fram, að ég á eftir að
leggja leið mína upp á brekk-
urnar og þar mun vera meiri
snjór en hér við sjóinn.
Ég var heima í Mjóafirði um
jclin. Þar er mikið snjóasvæði
frá Gerpi og suður um Borgar-
fjörð. Heima hjá mér stóð vöru-
bíll á upphækkun framan við
útihús og var horfinn í snjó. En
eftir það snjóaði hvað mest og
mun hafa orðið djúpur snjó á
þaki bílsins. Mér er sagt að aust
an nú, sem dæmi um snjóinn,
að rafmagnslínan okkar heim á
Brekku, sé komin undir snjó á
fjórum staurabilum, og sonur
minn segir mér, að þegar hann
komi til nágranna sinna, sé þar
algerlega fennt að húsunum.
Annar fer fjórar tröppur upp
og kemur upp úr holu sinni ná-
SEGIR VILHJALMUR HJALMARSSON MENNTAMALARAÐHERRA f VIÐTALI VIÐ DAG
lægt þakskegginu, en hjá hinum
eru tröppurnar sagðar níu, en
vera má að hann sé eitthvað
stuttstígari en hinn, en þar er
skaflinn líka kominn upp á móts
við mæni:
Veturinn 1951, þann mikla
snjóavetur, lagði snjóinn á ann-
an veg og þá reif vel frá húsum,.
m. a. þeim, sem nú eru komin í
kaf. Það var dálítið sniðugt að
koma að Eyri þá, þar sem bjó
Jóhann Stefánsson, ættaður úr
Eyjafirði, og heilsa á Jóa, sem
var í besta skapi þar niðri á
hreinblásnu hlaðinu, en skaflar
umhverfis voru á hæð við mæni
hússins. Jón Bjarnason, hrepp-
stjóri á Skorrastað í Norðfirði,
sem er glöggur maður og man
vel 1951, fullyrðir, að þá hafi
verið miklu meiri snjór en nú,
í Norðfjarðarsveit.
En íslendingar eru vanir
snjóum og hörðum vétrum og
eru betur undir það búnir en
oft áður, að mæta hörðum vetri.
Hins vegar eru menn nú háðari
aðflutningum og rafmagninu en
áður.
Nú eru efnahagsmálin í
brennidepli?
Já, og þau eru nú sögð flókin.
Hins vegar sýnist mér nokkur
atriði mjög ljós og ekki auð-
velt að vaða þar í nokkurri
villu. Gjaldeyrisforðinn, sem var
tíu milljarðar um næstsíðustu
áramót, er nú algerlega upp
eyddur. Þá liggur það fyrir, að
verðbólgan hefur aukist yfir
50% eða meira en tvöfalt á við
það, sem mest þekkist og skýrsl
ur ná yfir í öðrum löndum. Ef
nokkuð er hættumerki, er það
þetta tvennt. Og þessi hættu-
merki tákna, að það er ekki
hægt að eyða því sem ekki er
til, og þá velta menn því fyrir
sér, hvað hafi gerst á liðnu ári,
á meðan þessi undur og stór-
merki voru að gerast. Hvernig
gat það átt sér stað, að menn
eyddu bæði því sem aflaðist og
gjaldeyrissjóðnum til viðbótar?
Þar kemur margt til. Sala á ís-
lenskum afurðum hefur verið
treg og birgðir safnast, mikið
hefur verið keypt af skipum og
efnt til virkjunarframkvæmda
og margháttaðri atvinnuupp-
byggingu, en til þessa hafa ver-
ið tekin stór erlend lán. En það
er einnig ljóst, að einstakling-
arnir hafa notað ákaflega mikið
af erlendum gjaldeyri á þessu
blessaða þjóðhátíðarári. Þeir
hafa byggt mikið af íbúðum,
mjög dýrum og vönduðum.
Kröfur manna til húsnæðis eru
að mínum dómi komnar langt
fram úr því, sem eðlilegt og
skynsamlegt getur talist. Lengi
árs höfðu bílainnflytjendur ekki
undan að flytja inn bíla, svo ört
flugu þeir út. Þá hefur straum-
ur ferðamanna úr landi verið
stórkostlegur og aldrei meiri en
á síðasta ári, en aðstreymi er-
lendra ferðamanna hefur frem-
ur dregist saman. íslendingar
hafa keypt mikið af dýrum vör-
um, svo telja verður óhóf. Hver

Vilhjálmur Iljálmarsson,
menntamálaráðherra.
maður sér, að þegar gjaldeyris-
varasjóðurinn er upp étinn og
engar horfur á batnandi við-
skiptakjörum erlendis, nema
síður sé, verður að spyrna við
fótum, og hvort sem menn vilja
eða ekki, er ekki unnt að halda
áfram á sömu braut 1975 og gert
var 1974.
Úrræði stjórnvalda virðast
ekki fullmótuð enn?
Rætt er um einkaneyslu og
samneyslu. Það er mín skoðun
að einkaneyslan eigi að dragast
saman, því það skaðar okkur
lítið eða jafnvel alls ekki,
hvorki þjóð né einstaklinga, að
beita sjálfa sig nokkru aðhaldi,
svo sem nú er þörf á. Atvinnu-
vegina verður að reka með full-
um krafti, halda uppi atvinnu-
öryggi og félagslegum umbót-
um og sporna við því í lengstu
lög, að lífsnauðsynjar vanti.
Formaður Framsóknarflokks-
ins, Ólafur Jóhannesson, hefur
ítrekað lagt fram tillögur í efna-
hagsmálum,' sem stuðluðu að
aðgæslu og má í .því sambandi
minna á tillögur hans í sam-
bandi við gosið í Vestmanna-
eyjum, sem öllum var hafnað,
og tillögur hans og hans stjórn-
ar á síðastliðnum vetri, en fengu
þá enga áheyrn, hvorki hjá sam
starfsflokkum né stjórnarand-
stöðunni. En af þessu er ljóst,
að til voru þeir menn, sem sáu
gjörla hvert stefndi, sögðu þjóð-
inni það og fluttu efnahagsmála
tillögur. En það var ekki á þá
hlustað. Það er naumast fyrr en
nú, að vandinn, sem við blasir,
er orðinn svo stórkostlegur, að
menn geta ekki vikið sér undan.
Ég hika ekki við að segja, að
það væri hrein geggjun að
ímynda sér að við gætum á
þessu ári lifað og leikið okkur
eins og við gerðum á því lof-
sæla ári þjóðhátíðar, 1974. Fram
undan er áreiðanlega hörð bar-
átta í efnahagsmálum þjóðar-
innar. Takmarkið er tvíþætt:
Annars vegar að stöðva eða
draga úr óhófseyðslunni, sem
leiddu til gífurlegrar skulda-
söfnunar á sl. ári og ber dauð-
ann í sér fyrir efnahagslegt sjálf
stæði þjóðarinnar, ef henni
verður fram haldið. í öðru lagi
að tryggja fulla atvinnu og fram
leiðslu, og að gæta hagsmuna
þeirra, sem lægst hafa launin.
Þá verður að tryggja framgang
þýðingarmikilla umbóta í al-
mannaþágu. Þetta eru hin nauð-
synlegu markmið. Hitt er svo
erfiðara að greina, hvemig þess
um markmiðum verði náð. Með
almennum orðum mætti
kannski segja eitthvað á þá leið,
að annars vegar verði að nálg-
ast þetta með því að torvelda
eyðsluna, hina gífurlegu neyslu,
sem svo er kölluð, lengi hefur
við loðað og náði hámarki á
síðasta ári. Hins vegar með að-
gerðum, sem gætu laðað menn
til að breyta á hinn veginn, lað-
að til aðgæslu á meðferð pen-
inga. Markið verður held ég, að
nálgast eftir þessum leiðum
báðum. Maður gæti raunar hald
ið, að þegar svo er komið, að
gjaldeyrisvarasjóðurinn er allur
til þurrðar genginn á einu ári,
og viðskiptakjör þjóðarinnar
hafa versnað um 9% á einu ári,
þá væri komið eins og kerlingin
sagði, að þá er ekki hægt að
snýta þegar af er nefið.
I nútíma þjóðfélagi er þetta
þó ekki svona einfalt. Þótt marg
ir búi þröngt þegar kreppa fer
að, eru hinir margir, sem hafa
meiri fjárráð og geta fyrir sitt
leyti haldið uppi óhófseyðslu.
Og í framhaldi af ógætilegri út-
lánastarfsemi er lengi hægt að
eyða meiru en aflað er. Því
verður ekki komist hjá að grípa
til ýmiskonar aðgei’ða. í ræðu,
sem Ólafur Jóhannesson flutti
nýlega á fundi í Reykjavík,
drap hann á ýmis atriði, sem til
greina gætu komið í þessu efni.
Hann talaði um samræmdar
aðhaldsaðgerðir í peninga- og
lánamálum, sem ég hygg að
myndu þá ekki aðeins ná til
bankakerfisins, heldur einnig til
líf eyriss j óðanna, hann drap
einnig á skyldusparnað og auk-
in innflutningsgj öld á ákveðn-
um vörutegundum, skattlagn-
ingu farmiða til útlanda o. fl.
Þá sagði hann, að draga yrði úr
framkvæmdum hins opinbera,
en varaði við fátkenndum að-
gerðum.
Þegar efnahagsmálin eru
rædd og dregnar upp þessar
dökku myndir, sem vikið hefur
verið að og eru sannar, þá
hljóta menn einnig að minnast
hinna bjartari hliða. Björtu
hliðarnar eru meðal annars þær,
að á undanförnum misserum
hefur verið gert stórt átak í
þágu atvinnuveganna, alveg sér
staklega við sjávarsíðuna en
einnig á öðrum sviðum íslensks
atvinnulífs, til sveita og í bæj-
um. f krafti þeirra aðgerða mun
framleiðslukerfið skila enn
auknum afköstum í þjóðarbúið.
Þess ber og að minnast á sviði
hinna opinberu framkvæmda, í
þjónustugreinunum, hefur verið
unnið mjög vel og mörgu þokað
á leið. En þar er þó hvergi kom-
ið á leiðarenda. Eru menn þar
hvarvetna í miðjum klíðum,
hvort sem um er að ræða sam-
göngur, heilbrigðismál, skóla-
mál eða aðra slíka þætti og er
vandkvæðum bundið að draga
úr ferðinni að verulegu marki.
í sérflokki þeirra eru raförku-
máhn og húshitunin. Samkomu
lag er um það, að láta þennan
málaflokk njóta alveg sérstakr-
ar fyrirgreiðslu um öflun fjár-
magns.
Menntamálin?
Ég held að ég hafi sagt þegar
ég kom til starfa í menntamála-
ráðuneytinu, að það væri eins
og að vera kallaður á miðri ver-
tíð. Við höfum, á þessu sviði,
verið með ákaflega mörg járn í
eldinum. í því sambandi má
minna á hin fjölmörgu laga-
frumvörp, sem undirbúin hafa
verið á allra síðustu árum og
hafa ýmist verið lögð fyrir Al-
þingi eða verið alveg við það
að komast í búning. Sum þess-
ara mála hafa þegar hlotið
fullnaðarafgreiðslu, svo sem
grunnskólalöggjöfin. En eftir er
að framkvæma hana. Löggjaf-
inn gerði sér ljóst, að það er
mikið verk, því í lögunum er
gert ráð fyrir, að þau komi til
framkvæmda á næstu tíu árum.
í grunnskólalöggjöfinni eru
atriði, sem eru mjög þýðingar-
mikil fyrir dreifbýlið, og eiga
að örva og lyfta sérkennslunni
fýrir þá, sem eiga í erfiðleikum
innan veggja skólans. Þeim á
að fylgja aukin verkmenning af
ýmsu tagi og aukin líkamsrækt,
en um árangur þessarar löggjaf-
ar, sem ég tel í heild mjög já-
kvæð, fer vitanlega eftir fram-
kvæmd hennar. Lögin eiga að
jafna aðstöðumun fólks til náms,
hvar sem það býr og er það
veigamikið atriði. í lögunum
eru einnig ákvæði, sem auka
mjög vald og áhrif sveitarfélag-
ánna í skólamálum, samanber
fræðsluskrifstofur og fræðslu-
stjóra. Það er alveg tvímæla-
laust ætlun löggjafans og þeirra,
sem unnið hafa að setningu
reglugerða, að þessar stofnanir
geta orðið annað og meira en
nafnið tómt og annað og meira
en milliliðir. Það er ætlunin, að
fræðsluskrifstofurnar geti orðið
hliðstæðar fræðsludeildinni í
ráðuneytinu, og þær eru heima
í héruðum. Ég álít, að grunn-
skólalöggjöfin geti stuðlað að
því, sem á að vera eitt aðal við-
fangsefnið, að tengja skólastarf-
ið alveg frá grunni sem allra
best því lífi, sem lifað er í land-
inu. Við hljótum að stefna mark
visst að því, að skólinn búi æsk-
una undir að starfa í því um-
hverfi sem bíður hennar á
hverjum tíma.
Utfærsla fiskveiðilögsögunn-
ar, beislun innlendra orkugjafa
og aðgerðir í efnahagsmálum,
sem stemmir stigu við eyðslu
og skuldasöfnun, en tryggir
framrald þeirrar þróunar síð-
ustu ára, sem meðal annars
leiddi til þess, að árið 1973 hélt
strjálbýlið sínum hluta í fólks-
fjölgun í fyrsta skiptið síðan
byggðaröskun hófst á íslandi,
éru stærstu viðfangsefni okkar,
sagði Vilhjálmur Hjálmarsson
að lokum og þakkar blaðið
svörin. E. D.

Z7
Eflum starf íbróttafélasanna
Nú er ákveðið að skipta ÍBA-
liðinu í knattspyrnu og leika
Þór og KA sennilega í 3. deild
næsta sumar.
Þessi skipting leiðir hugann
að því hvernig starfsemi þessara
•íþróttafélaga verði háttað í fram
tíðinni. Nú þýðir ekki annað en
að „duga eða drepast“.
Skipting ÍBA-liðsins í knatt-
spyrnu leysir engan vanda í
sambandi við rekstur íþrótta-
félaganna. •
Sannleikurinn er sá, að rekst-
ur íþróttafélaga eins og KA og
Þórs er vonlaus nema til komi
fastráðinn starfsmaður fyrir
hvort félag á föstum launum,
duglegur maður, sem þekkir vel
til starfsemi íþróttafélaganna á
Akureyri. Rekstur svona félaga
í dag er ekkert tómstundagam-
an, enda kostar milljónir króna
að halda uppi fullu starfi í hin-
um ýmsu íþróttagreinum ef
Akureyringar ætla að vera með
í íslandsmótum í knattspyrnu,
handknattleik, körfuknattleik,
skíða- og skautaíþróttum, frjáls-
íþróttum, sundi, lyftingum,
tennis og badminton o. s. frv.
Ég er þess fullviss, að stjórnir
ÍBA, KA og Þórs gera sér grein
fyrir þessu, og aðalfundir félag-
anna verða sjálfsagt haldnir von
bráðar, en ársþing ÍBA fer fram
eftir nokkra daga og verða þessi
mál tekin til meðferðar á öllum
þessum fundum.
Skipting ÍBA-liðsins í knatt-
spyrnu er smámál út af' fyrir
GALÍLEÓ GALÍLEÍ
Fyrra sunnudag sýndi sjón-
varpið stutta kvikmynd um
vísindamanninn Galíleó Galíleí
sem uppi var um aldamótin
1600. Ymsar af merkustu upp-
götvunum þess mikla vísinda-,
landafunda- og byltingaskeiðs,
sem þá var í heiminum, tilheyra
honum. Galíleó Galíleí tókst til
dæmis fyrstum manna að sanna,
með hjálp stjörnukíkis síns, þá
kenningu Kóperníkusar, að jörð
in væri reikistjarna og snérist
kringum sólu. Það var mikil
bylting og jafngilti því að full-
yrða að himininn væri ekki til
og þar af leiðandi himnaríki það
sem Páfinn og allur klerkdóm-
ur höfðu kennt mönnum að til
væri og valdsmenn nutu skjóls
og réttar af, væri eintómur
heilaspuni. Kenningin virtist
rísa upp gegn Guði og varpa
honum af stalli en þveita oss
vesælum jarðarmöðkum varnar
lausum og berum útí ómælis-
tóm. Ekki var von að menn
tækju slíkri eyðileggingu á til-
veru sinni og trú með þegjandi
þökk. Enda sætti Galíleó Galíleí
máttugri mótstöðu og reyndar
ofsóknum svo sem vera ber um
brautryðjendur.
Galíleí var okkar niaður.
Enda þótt við íslendingar sé-
um síst hrifnari en aðrar þjóðir
af þeim mönnum sem boða nýj-
an sannleika og raska ró hins
viðtekna, — þegar þeir skjóta
upp kollinum á okkar eigin tím
um og á meðal okkar sjálfra í
okkar eigin landi, — þá er þó
samúð okkar óskipt með þeim,
sem þurfa að þola píslarvætti
sannleikans vegna úti í öðrum
löndum, og þó einkum með
þeim sem þurftu að berjast við
þröngsýni og sjálfsvarnarótta
valdastéttanna á „hinum myrku
miðöldum (sem reyndar voru
eitt mest lýsandi vitsmuna og
framfaraskeið í gervallri
kristni). Sagan um líf og baráttu
Galíleós Galíleís ratar því gagn
vegu að hjarta okkar. Hið fræga
tilsvar hans, „Hún snýst samt“
sem hann á, samkvæmt þjóð-
sögunni, að hafa mælt þegar
hann hafði verið látinn éta ofaní
sig opinberlega kenninguna um
snúning jarðar, virðist eins og
sprottið beint útúr „hinni þraut
píndu íslensku þjóðarsál“ (og
er það kannske in facta).
Galíleí og skáldið Breclit.
Hinn mikli meistari leiksviðs-
ins, Berthold Brecht, sem sjálf-
ur átti erfitt stríð við hina glað-
beittu sveiflumeistara for-
heimskunnarinnar, hreifst mjög
af ævisögu Galíleós og skrifaði
að lokum um hann eitt af sínum
mestu leikritum. Charles Laugh
ton, sem þá var ungur maður
og ekki meðal hinna þekktu í
leikliúsinu, svo sem seinna varð,
lék fyrir hann hlutverk Galíleós
í fyrstu uppfærslu leiksins sem
var vestan hafs. Margir af bestu
leikurum heimsins hafa síðan
staðið í gullnu regni kastljós-
anna og endurlifað frammi fyrir
þakklátum áhorfendum, ævin-
týrið um Galíleó Galíleí.
Hvað hugsar Leikfélag
Akureyrar?
Um jólaleytið flaug það fyrir
að Leikfélagið ætlaði að sýna
þetta verk og sýndist það reynd
ar gráupplagt, þar sem þegar er
til ágæt þýðing eftir Ásgeir heit
inn Hjartarson, sú sem Þor-
steinn Ö. Stephensen lét flytja
í útvarpið á sínum tíma. Nýi
leikhússtjórinn virðist hinn
brattasti á stélið og ætti því að
geta komið þessu saman, ef
styrkur hans er sá sem látið er
í veðri vaka. Ekki virðist að
minnsta kosti standa uppá leik-
arana, hvorki hvað mannafla
snertir né landsfrægt ágæti.
Leikhúsið sjálft er talið með
bestu húsum sem þekkjast til
síns brúks og mússíkantar nóg-
ir til af bestu sort (meira að
segja orðinn til leikhúskór er
manni sagt). Það hljóta því að
vera allar aðstæður til þess að
lofa okkur Akureyringum að
kynnast betur hinni ævintýra-
legu sögu Galíleós Galíleís. Því
verður ekki trúað fyrr en tekur
í keikina að Leikfélagið ætli að
heykjast á þessu aðeins vegna
þess að það krefst atgervis
nokkurs. Nema hlaupin sé lurða
í leikhússtjórann? Nema „and-
lega þreytan11 sé sest klofvega
ofan á leikhúsið og allir Sunn-
lendingar séu aumingjar?
Kona úr Innbænum.
sig, en hún verður vonandi til
þess að málefni íþróttafélaganna
verða tekin til endurskoðunar.
Það þarf í sumum íþróttagrein-
um að byrja frá grunni, t. d. í
knattspyrnunni, en aðrar grein-
ar eins og t. d. skíðaíþróttir
(alpagreinar) eru vel á vegi
staddar. Stórt átak þarf að gera
í sundi og frjálsíþróttum, en
boltaíþróttir innanhúss eru
sæmilega á vegi staddar og
áhugi mikill, en þar þarf efa-
laust að taka til höndum og
byggja upp frá grunni.
Aðstaða íþróttafélaganna til
æfinga og keppni þarf að vera
svipuð ef vel á að vera, bæði
hvað íþróttavelli og íþróttasali
snertir, en það er veikur hlekk-
ur í íþróttastarfinu hér á Akur-
eyri eins og allir vita, en stend-
ur til bóta. Þar verður bæjar-
stjórn að koma inn í dæmið og
skapa þá aðstöðu sem nauðsyn-
leg er, ef bæjarfulltrúar eru
þess sinnis, að starfsemi íþrótta
félaganna sé nauðsynleg og
sjálfsögð frá uppeldislegu sjón-
armiði.
Það er og hefur verið mín
trú, að starfsemi íþróttahreyf-
ingarinnar sé besta lausnin til
að koma í veg fyrir svokölluð
unglingavandamál. Þátttaka í
íþróttum er holl bæði fyrir
börn, unglinga og fullorðna og
þeir eru sem betur fer margir,
sem eyða tómstundum sínum í
iðkun íþrótta.
Ég vona að málefni íþrótta-
hreyfingarinnar verði nú tekin
föstum tökum. Það þarf mikið
fjármagn svo hægt sé að kippa
þessum málum í lag, en dug-
legir starfsmenn geta mikið
gert, og ég vil skjóta því hér
inn, að UMSE hefur haft launað
an framkvæmdastjóra í mörg ár
og hefur það gefið góða raun,
þeir gerðu sér fyrir löngu grein
fyrir því, að nauðsynlegt er að
hafa mann til að skipuleggja
starfið og ýta undir hina mörgu
sjálfboðaliða, sem vilja eyða
tómstundum sínum í störf fyrir
íþróttahreyfinguna. Það vantar
skrifstofu og aðstöðu fyrir KA
og Þór, og við bæjarfulltrúa vil
ég segja í fullri hreinskilni:
Viljið þið ekki styðja myndar-
lega við bakið á íþróttahreyf-
ingunni? Þið vitið það fullvel
að bærinn hefur tekið við
rekstri sem kvenfélög og fleiri
aðilar hafa haft með höndum,
og það kostar auðvitað stórfé úr
sameiginlegum sjóði okkar Ak-
ureyringa. Ég veit að það er í
mörg horn að líta og einhvers
staðar verður að skera niður,
en ég er þess fullviss, að bæjar-
búar vilja síst af öllu að starf-
semi íþróttafélaganna sé í hálf-
gerðu dauðadái.
Það hlýtur að vera metnaðar-
mál okkar Akureyringa eins og
annarra bæjarfélaga að íþrótta-
fólk okkar standi sig vel í
keppni við íþróttafólk frá öðr-
um kaupstöðum landsins og
íþróttafólk frá Reykjavík.
Að lokum bið ég alla bæjar-
fulltrúa að leiða hugann að þess
um málum og er þess fullviss,
að þeir komast að svipaðri niður
stöðu og ég, að nú sé rétti tím-
inn til að snúa við blaðinu og
gera allt sem rægt er til að efla
íþróttastarfið í bænum, sem er
besti stuðningurinn við æsku-
lýð þessa bæjar.
Svavar Ottesen. i
ENSIÍUR TRUB0ÐI
í HEIMSÓKN
Dagana 17.—23. febrúar heim-
sækir enskur trúboði Akureyri,
David Iliffe að nafni. Hann
kom hér fyrir fáeinum árum ov
hélt þá samkomur á Sjónarhæð.
Vakti heimsókn hans þá verð-
skuldaða athygli, sérlega ungl-
inganna, og mono sjálfsagt marg
ir þeirra minnast heimsóknar
hans.
Davíð býr í suður-Englandi
með fjölskyldu sinni, en hann
starfar víða þarlendis ásamt
mörgum öðrum trúboðum
óháðra safnaða. Hann er ræðu-
maður góður, með boðskap til
okkar samtíðar, auk mikillar
reynslu og þekkingar á ungling-
um nútímans. • i
Samkomur hans að þessu
sinni, bæði fyrir fullorðna og
börn, verða nánar auglýstar
síðar. h
Látið sjónvarpið hvílast eitt
kvöld eða nokkur kvöld og ver-
ið velkomin á þessar samkomur.
Sveif Alíreðs
varð Akoreyr
Akureyrarmótinu í bridge er nú
lokið og urðu Akureyrarmeist-
arar sveit Alfreðs Pálssonar.
Auk Alfreðs eru í sveitinni Guð
mundur Þorsteinsson, Baldvin
Olafsson og þrír bræður, Jó-
hann, Ármann og Halldór Helga
synir. Eru þetta allt þrautreynd
ir spilamenn.
Röð sveitanna varð þessi:
Stig
Sv. Alfreðs Pálssonar 146
— Páls Pálssonar 139
Pálssonar
— Grettis Frímannssonar 133
— Sigurbjörns Bjarnas. - 118
— Sveinbjörns Sigurðss. 105
— Gunnars Berg 96
— Víkings Guðmundss. 67
— Tómasar Sigurjónssonar 46
— Arnar Einarssonar 39
— Péturs Björnss. (MA) 11
Næsta keppni félagsins verð-
ur firma- og einmenningskeppni
og er spilað að Hótel KEA á
þriðjudagskvöldum. Q